Η Εθνική Χορηγία για τη Δημοκρατία, National Endowment for Democracy, NED, είναι ένα αμερικάνικο παρακλάδι της CIA, ιδρυθέν την εποχή του Ρήγκαν, με στόχο να υποκαταστήσει όσες μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν να συνεχίσουν παράνομες δράσεις, κάτω από το βαρύ βλέμμα του Κογκρέσου, που χάρη στα ρεπορτάζ του Σέυμουρ Χερς είχε ανακαλύψει τα σχέδια της CIA για τη δολοφονία ξένων ηγετών, το διαβόητο πρόγραμμα διάβρωσης, συκοφάντησης, κακοποίησης του “εσωτερικού εχθρού” (κομμουνιστές, Μαύροι Πάνθηρες, ιθαγενικές κινήσεις, ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα…) με την επωνυμία COINTELPRO, και το επίσης εις βάρος Αμερικανών πολιτών βιο-ψυχολογικό πρότζεκτ βασανιστηρίων, πειραμάτων και πλύσης εγκεφάλου MKUltra, που συνέχιζε τα προηγηθέντα αντίστοιχα πειράματα των ναζί και των Ιαπώνων στο Β’ ΠΠ.

Η Ευρωπαϊκή του παρουσία έχει ξεχαστεί, ωστόσο την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και του αντικομμουνισμού ήταν παρούσα και στην γηραιά ήπειρο, με πιο γνωστή περίπτωση εμπλοκής την επένδυση σε αντιπάλους του (σοσιαλιστή) γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, το 1985. Τότε περίπου είχε επενδύσει 1,4 εκατομμύρια δολάρια της εποχής – χρήματα που λαμβάνει από το Κογκρέσο και προέρχονται από τη φορολόγηση των πολιτών- ώστε να οργανώσει ομάδες της γαλλικής δεξιάς εναντίον του Μιτεράν, κάτι που έφερε στο φως η Λιμπερασιόν τότε. Η μεγαλύτερη των ομάδων αυτών ήταν φοιτητική, με ευρωπαϊκά δεδομένα ακροδεξιά, η Εθνική Διαπανεπιστημιακή Ένωση, που είχε δημιουργηθεί το 1968 ως δεξιά απάντηση στο Μάη. Επικεφαλής της ακόμη τότε ήταν ο Ζακ Φωκάρ, παιδί των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, με βέβαιη εμπλοκή στη δολοφονία του μαρξιστή ηγέτη του αντι-αποικιοκρατικού αγώνα στο Καμερούν, Φελίξ Ρολάν Μουμιέ και στην “εξαφάνιση” του Μαροκινού επαναστάτη Μεγντί μπρν Μπαρκα, με τη βοήθεια της Μοσάντ και της CIA, και μη επιβεβαιωμένη σε πολλές ακόμη αντίστοιχες, όπως υποστηρίζουν σοβαρές πηγές.

Η NED είχε αποκρύψει την χρηματοδότηση της γαλλικής δεξιάς, δεν ανέφερε πουθενά αυτά τα κονδύλια, και είχε χρησιμοποιήσει ως “ενδιάμεσο” για να μη φαίνεται, ομπρέλα εργατικών σωματείων στις ΗΠΑ (A.F.L.-C.I.O.) και κατηγορηθεί πως η “ιδιωτική διπλωματία του ήταν πολύ πιο ιδιωτική, ήταν μυστική”, όπως θα γράψουν οι ΝΥΤ. Ήταν το δεύτερο σκάνδαλο στην τότε βραχύχρονη ιστορία του NED, και το πρώτο ευρωπαϊκό. Είχε προηγηθεί η αποκάλυψη πως το ίδρυμα ενίσχυσε με μερικές δεκάδες χιλιάδες δολάρια τον εκλεκτό του, όχι και τόσο δημοκρατικού, Στρατού του Παναμά στις εκλογές του 1984. Έχει ενδιαφέρον το ερώτημα που έβαλε ένας ρεπουμπλικάνος βουλευτής, ο Χανκ Μπράουν του Κολοράδο, προς τον επίσης ρεπουμπλικάνο προέδρό του: Πως θα φαινόταν αν η γαλλική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε με εκατομμύρια δολάρια οργανώσεις στις ΗΠΑ για να αντιπολιτεύονται τον Ρόναλντ Ρήγκαν;

Η δράση της NED, από κει και πέρα, όποτε και αν “έπιασε” Ευρώπη, είναι δευτερεύουσα, με την εξαίρεση ορισμένων κρατών που προέκυψαν από τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, στις οποίες έρρεαν εκατοντάδες εκατομμύρια προς “ενίσχυση της δημοκρατίας”. Σε σημείο που η χρηματοδότηση από κρατικές, με πολιτική ατζέντα, οργανώσεις και οργανισμούς των ΗΠΑ, με πρώτες τη NED και την USAID, έφτασε να θεωρείται κάτι διόλου σκανδαλώδες και πλήρως αποδεκτό – μια ζοφερή “κανονικότητα”.

Μπορεί η βασική παρουσία της Χορηγίας, και της αδελφούλας της USAID, όπως της υπέδειξε και τότε, το 1985, το Κογκρέσο, να ήταν “στην Λατινική Αμερική και τον τρίτο κόσμο” για πολλά χρόνια, αλλά δεν απουσίαζε, ειδικά τα τελευταία χρόνια,  λόγω της βαθιάς της αγωνίας για τη δημοκρατία, και από χώρες όπως η Λευκορωσία, η Μολδαβία και η Ουγγαρία. Στην Ουκρανία, δε, η παρουσία τους συζητούνταν ήδη από το 2004.

Η ανησυχία για την Ουγγαρία, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως είναι προφανές, συνδέεται με τη στάση της χώρας στο ουκρανικό, καθώς, μαζί με την Τουρκία, αποτελούν τις δύο “ανυπάκουες” στο θέμα των κυρώσεων ΝΑΤΟικές χώρες, κρατώντας ισορροπίες που η δυτική πλευρά αποδέχεται μεν, προφανώς δυσαρεστημένη δε.

Στην Ουγγαρία, σύμφωνα με ουγγρικές κυβερνητικές πηγές (που θέσει αμφισβητούνται, αλλά μόνον ως προς το μέγεθος της φωτιάς και του καπνού, αφού ξεκάθαρες αρνήσεις δεν έχουν εμφανιστεί) αμερικάνικες οργανώσεις “για τη Δημοκρατία” είχαν ρίξει εκατομμύρια πριν τις τελευταίες εκλογές, για να μη βγει ο Ορμπαν. Εκλογές που, παρότι το αποτέλεσμά τους, 54% υπέρ της ακροδεξιάς, κράτησε την παρούσα κυβέρνηση στην εξουσία, διεξήχθησαν έντιμα και καθαρά, σε ένα κράτος – μέλος και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Τα ξέρουμε… Όμως, για τις ΗΠΑ, δεν είναι πρόβλημα οι ακροδεξιές πολιτικές του Ορμπαν όσο η στάση του στο θέμα του πολέμου: η Πολωνία, με αντίστοιχη και χειρότερη ακροδεξιά κυβέρνηση αλλά σε πλήρη αρμονία με τις θέσεις των ΗΠΑ, δεν αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα ούτε βλέπει να ρέουν κεφάλαια “εκδημοκρατισμού” στην αντιπολίτευση.

Κι ένα άρθρο από το παρελθόν

Πριν οκτώ χρόνια, ο καναδός δημοσιογράφος Ντέρεκ Ρόυντεν είχε γράψει για τις δράσεις και τις διακλαδώσεις της NED, αναφερόμενος και στη σχέση της με τη USAID, αλλά πάντα σε μη δυτικές χώρες. Κατέγραφε μια σειρά προβλημάτων που προκύπτουν, για την αριστερά, από την αποδοχή τέτοιων επεμβάσεων. Θεωρώντας πως το κείμενο αποκτά νέο, και ευρωπαϊκό, ενδιαφέρον, σήμερα, το αναδημοσιεύουμε στα ελληνικά:

>>Πως το National Endowment for Democracy δημιουργεί συνθήκες αλλαγής καθεστώτων ανά τον κόσμο

Του Ντέρεκ Ρόυντεν*

«Πολλά από όσα κάνουμε τώρα εμείς, πριν 25 χρόνια τα έκανε κρυφά η CIA», Άλαν Γουέινστάιν, εκ των ιδρυτών του NED

Όταν μιλάμε για μη κυβερνητικές οργανώσεις, τείνουμε να εστιάζουμε σε ηρωικές ομάδες όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, τα μέλη των οποίων ταξιδεύουν σε εμπόλεμες ζώνες περιθάλποντας τραυματίες χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις πολιτικές πεποιθήσεις των ασθενών τους. Είναι επικίνδυνη δουλειά, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη αεροπορική επιδρομή σε νοσοκομείο που διεύθυναν, στη πόλη Κουντούζ του Αφγανιστάν, όπου 13 μέλη του προσωπικού και 10 ασθενείς έχασαν τη ζωή τους (άλλοι επτά σοροί δεν έχουν ταυτοποιηθεί).

Έτσι, όταν ακούμε πως η Ρωσία θέσπισε νόμο, το 2012, με τον οποίο υποχρεώνει ορισμένες ΜΚΟ να δηλωθούν ως «ξένοι παράγοντες», λογικά οδηγούμαστε να θεωρήσουμε ότι αυτό δείχνει την εκεί αυξανόμενη καταστολή. Ακόμη περισσότερο, όταν η κυβέρνηση Πούτιν έχει περάσει, τον ίδιο χρόνο, ακόμα πιο σκληρούς νόμους, με σκοπό τον αποκλεισμό «ανεπιθύμητων» ομάδων. Η πρώτη οργάνωση που εκδιώχθηκε κατ’ αυτόν το τρόπο, ήταν η Εθνική Χορηγεία για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy, NED). Πώς μπόρεσαν οι Ρώσοι νομοθέτες να απαγορεύσουν έναν οργανισμό του οποίου το σύνθημα είναι: «Στηρίζοντας την ελευθερία ανά τον κόσμο»;

Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του Καρλ Γκέρσμαν, προέδρου της NED από την ίδρυσή της, το 1983, επικρίνουν έντονα και ανοικτά τη συγκεκριμένη ρωσική νομοθεσία. Παραλείπουν επιμελώς να αναφέρουν ότι ο αρχικός νόμος του 2012, βασίστηκε σε έναν αμερικάνικο νόμο, που θεσπίστηκε το 1938, τον νόμο περί εγγραφής ξένων παραγόντων (Foreign Agent Registration Act). Αυτός ο αμερικάνικος νόμος, «απαιτεί, επίσης, από άτομα και οντότητες που εργάζονται για ξένα συμφέροντα και επιδιώκουν να επηρεάσουν την πολιτική των ΗΠΑ, να γνωστοποιούν αυτές τις διασυνδέσεις στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ή να βρεθούν αντιμέτωποι με φυλάκιση».

Αν και αυτοπροβάλλεται ως μη κυβερνητικός οργανισμός, η NED λαμβάνει τουλάχιστον 90% της χρηματοδότησής της από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, καταλογιζόμενης δια του Οργανισμού των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID). Το κεφάλαιο παρέχεται από δεξιούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, όπως  τα ιδρύματα Όλιν (Olin) και Μπράντλεϊ (Bradley). Για τους περισσότερους, η NED πιθανότατα μοιάζει ένας μάλλον άκακος οργανισμός. Εξ άλλου, ποιος είναι κατά της δημοκρατίας; Αν όμως εξεταστούν αυτοί που την ελέγχουν και οι συνεργάτες τους, φαίνεται να ασκούν μια σκιώδη εξωτερική πολιτική, όχι μόνο στην Ευρασία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, κάποτε δρώντας σε αντίθεση με τις επιθυμίες της Ουάσινγκτον.

Για να ενισχύσει την αξιοπιστία της ως «μη κομματική» οργάνωση, εντός των ΗΠΑ, η οργάνωση μοιράζει πάνω από το μισό των χρημάτων της σε τέσσερις άλλους οργανισμούς: το Ινστιτούτο Ελεύθερων Συνδικάτων του AFL-CIO (the Free Trade Union Institute of the AFL-CIO, FTUI), το Κέντρο Διεθνών Ιδιωτικών Επιχειρήσεων του Εμπορικού Επιμελητηρίου των ΗΠΑ, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (National Democratic Institute for International Affairs, NDI) και το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο ( International Republican Institute, IRI). Πρόεδρος του τελευταίου είναι ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν, ένα από τα πιο γνωστά γεράκια της Γερουσίας των ΗΠΑ.

Προφανώς, για οργάνωση με στόχο την «ειρηνική προώθηση της δημοκρατίας», η NED είναι γεμάτη με Νεοσυντηρητικούς και με τα Δημοκρατικά ομολόγά τους γεράκια, συμπεριλαμβανομένων φωστήρων όπως ο Έλιοτ Άμπραμς (γνωστός από την υπόθεση Ιράν – Κόντρας), ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ (πρώην πρέσβης σε Ιράκ και Αφγανιστάν), η πρώην Υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ (πρόεδρος** του Εθνικού Δημοκρατικού Ινστιτούτου, NDI), για να θυμηθούμε μερικούς.

Η παρουσία τέτοιων απολύτως φιλοπόλεμων προσωπικοτήτων της Ουάσινγκτον δείχνει τις πραγματικές ρίζες της οργάνωσης, από την εποχή του Ρήγκαν, όταν δημιουργήθηκε με τη συμβολή του τότε αρχηγού της CIA, Γουίλιαμ Κέισυ. Εκείνη την περίοδο, οι ενέργειες του συνόλου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ελέγχονταν εξονυχιστικά, δια των ακροάσεων της Επιτροπής Τσερτς και υπό το βάρος λοιπών αποκαλύψεων, από το 1960 και ’70. Έτσι, ορισμένες από τις τότε λειτουργίες της CIA, ανατέθηκαν στη νεοσύστατη NED. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η NED είναι ένας πιο κομψός τρόπος να γίνεται η δουλειά που έκαναν τότε αυτές οι υπηρεσίες στα κρυφά και βοηθά επίσης στο να παραμένουν ενεργά τα γεράκια στην εξωτερική πολιτική, κι ας άφησαν καμένη γη στο πέρασμά τους όταν κρατούσαν τα ηνία της εξουσίας.

Ανησυχητικά μοτίβα

Αντιμετωπίζοντας κριτικά τις λεγόμενες «έγχρωμες επαναστάσεις» που έχει χρηματοδοτήσει η NED, αρχίζει κανείς να βλέπει ομοιότητες που δε θα μπορούσαν να είναι τυχαίες. Ένα παράδειγμα είναι το σύμβουλο της σφιγμένης γροθιάς, που πιθανότατα “απαλλοτριώθηκε” από τους Μαύρους Πάνθηρες και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από την OTPOR,  μια σερβική νεανική οργάνωση, η οποία έγινε κάτι σαν πρότυπο για επιτυχημένες επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτων από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 έως και σήμερα. Τώρα λέγεται CANVAS (Center for Applied Nonviolent Action and Strategies) και τα μέλη που έχουν απομείνει εκπαιδεύουν ομάδες πολιτών και σπουδαστών σε πολλές άλλες χώρες.

Το σύμβολο της γροθιάς, αρχικά μαύρο αλλά αργότερα συχνά «χρωματισμένο» στο χρώμα που σχετίζεται με το κάθε μεμονωμένο «κίνημα», έχει εντοπιστεί, σε διάφορες παραλλαγές, στη Γεωργία, την Ουκρανία και τη Βενεζουέλα, χώρες που η NED ή οι θυγατρικές της ξόδεψαν πολλά για την αλλαγή του καθεστώτος.

Και φυσικά η NED δε χρηματοδοτεί και εκπαιδεύει μόνο φοιτητικές ομάδες. Όπως έδειξε ένα ρεπορτάζ του Al Jazeera το 2013, τις εβδομάδες και τους μήνες πριν την ανατροπή του Αιγύπτιου προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι, η NED και ορισμένες από τις θυγατρικές της χρηματοδοτούσαν άτομα και οργανώσεις που υποστήριζαν την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης στη χώρα.

Ο δημοσιογράφος που υπογράφει, ο Εμάντ Μεκάι, έκανε κάποιες ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις για το ρόλο που έπαιξε η οργάνωση στην ανατροπή του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου, συμπεριλαμβανομένου του πού κατέληγαν κάποια από τα χρήματα της οργάνωσης. «Κύριος αγωγός της διοχέτευσης των χρημάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη δημοκρατία στην Αίγυπτο, ήταν η NED. Ομοσπονδιακά έγγραφα δείχνουν ότι η NED, στην οποία το 2011 εγκρίθηκε ετήσιος προϋπολογισμός 118 εκατομμυρίων δολαρίων από το Κογκρέσο, διοχέτευσε τουλάχιστον 120.000 δολάρια σε περίοδο αρκετών χρόνων, σε έναν εξόριστο Αιγύπτιο αστυνομικό που για χρόνια υποκινούσε βίαια κινήματα στη χώρα του».

Αυτός ο γοητευτικός κύριος, ο συνταγματάρχης Ομάρ Αφίφι Σολιμάν, αποδέκτης «υποτροφίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα» της NED, χρησιμοποιούσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ζητήσει αποτρόπαια πράγματα. Σε μια ανάρτησή του στο Facebook, που συμπεριλαμβάνεται στο ρεπορτάζ, ο Σολιμάν προσκαλεί τους Αιγύπτιους ακολούθους του, «φτιάξτε οδόφραγμα με τον κορμό ενός φοίνικα ώστε να εμποδίζετε τα λεωφορεία να φτάσουν στο Κάιρο, και βρέξτε το δρόμο τριγύρω του με αέριο και πετρέλαιο. Όταν το λεωφορείο ελαττώσει ταχύτητα, βάλτε του φωτιά ώστε να καεί με όλους τους επιβάτες μέσα… Ο Θεός να σας ευλογεί».

Παρόλο που ο τύπος και οι πολιτικοί το ξεχάσαν γρήγορα, πρέπει να τονιστεί ότι ο Μόρσι ήταν ο εκλεγμένος ηγέτης της Αιγύπτου και, πριν ανατραπεί, προσπάθησε να διαπραγματευτεί μία λύση για τη κρίση που και ο ίδιος υποκίνησε, παραδεχόμενος ότι «έκανε πολλά λάθη». Σπάνια ξεστομίστηκε η λέξη “πραξικόπημα” μετά την απομάκρυνσή του, και στρατιωτική βοήθεια ύψους ενάμιση δισεκατομμυρίου το χρόνο άρχισε σύντομα να ρέει προς τη χώρα.

Αυτό που συμβαίνει στην Αίγυπτο είναι μία ανθρωπιστική καταστροφή που το ευρύ κοινό αγνοεί. Δεν είναι μόνο μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που συλλαμβάνονται από τους τραμπούκους του αλ-Σίσι και καταδικάζονται σε θανατικές ποινές με μαζικές δίκες. Πολλοί από τους νέους και τις προοδευτικές δυνάμεις που τόσο γενναία αντιμετώπισαν τον Μουμπάρακ στη πλατεία Ταχρίρ, με σκοπό τη δημιουργία μιας πιο προοδευτικής Αιγύπτου, είναι αντιμέτωποι με παρόμοιες διώξεις. Η ειρωνεία είναι πως κάποιοι από αυτούς έλαβαν βοήθεια απο τη NED, ή συνεργαζόμενες ομάδες, και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο εναντίον τους στο δικαστήριο, καθώς η Αίγυπτος έχει τη δική της εκδοχή του «νόμου εγγραφής ξένων παραγόντων», σαν αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Κίνδυνος για τη Δημοκρατία

Πρέπει να αναφέρουμε και την κραυγαλέα υποκρισία που αποκαλύπτει ο τρόπος πού ξοδεύει τα περισσότερα από τα χρήματα της NED. Οι περιπτώσεις της Αϊτής, της Βενεζουέλας και πιο πρόσφατα της Ονδούρας δείχνουν πως οι κυβερνήσεις που θεωρούνται «αντιαμερικανικές»(συχνά ευφημισμός για τη μη δέσμευση των χωρών σε πολυεθνικά επιχειρηματικά συμφέροντα), θα στοχοποιηθούν προς αλλαγή καθεστώτος, ανεξάρτητα από τις δημοκρατικές επιλογές των πολιτών τους. Δεν έχει σημασία πόσες και ποιές εκλογές γίνονται δίκαια και ελεύθερα. Εάν θεωρούν ότι οι εκλεγέντες ενεργούν ενάντια στα αμερικανικά συμφέροντα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η NED ή κάποια θυγατρική της να τους βάλουν στο στόχαστρο.

Είναι προφανές ότι τα προγράμματα εξωτερικής πολιτικής που διαχειρίζονται οργανώσεις όπως η NED, υπάρχει κίνδυνος να απονομιμοποιήσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Εάν ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνήσεων (ή και εταιρειών) αρχίζουν να εμπλέκονται σε δραστηριότητες σαν αυτές που βλέπουμε τελευταία, πληρωμές διαδηλωτών και τα τοιαύτα, ουσιαστικά θα μετατρέψουν τη διαμαρτυρία σε επάγγελμα, θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνδυνο τους αληθινούς εργάτες του τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Αξίζει να σημειωθεί, πως έχει προβληθεί το επιχείρημα πως τέτοιου είδους προπαγανδιστική πολιτική, παρουσίασης θέσεων εκ των άνω ως προερχόμενων από τη βάση [Astro-turfing], βοηθά να ερμηνευτεί και το φαινόμενο του Tea Party στις ΗΠΑ.

Αυτό που κάνει τη NED πιο επικίνδυνη, είναι πως δίνει φωνή και μέσο εξουσίας σε κάποιους από τα πιο μεγάλα γεράκια της Αμερικής, είτε είναι στη κυβέρνηση είτε όχι. Με αυτόν τον τρόπο αλλά και πολλούς άλλους, η NED όχι μόνο δε προωθεί τη δημοκρατία, αλλά συχνά κάνει ακριβώς το αντίθετο με τα λεφτά των φορολογουμένων των ΗΠΑ.

 

*O Ντέρεκ Ρόυντεν είναι δημοσιογράφος από το Μόντρεαλ του Καναδά, επικεντρωμένος σε θέματα ακτιβισμού, πολιτικής και πολιτισμού. Κατά καιρούς έχει αρθρογραφησει στα Occupy.com, Truthout, Antiwar.com, Gonzo Today, znet, και το περιοδικό Skunk. Το πρωτότυπο, στην Αγγλική, μπορείτε να το βρείτε εδώ. Την απόδοση στα ελληνικά έκανε η Συλβάνα Γεωργιάδου και την ευχαριστούμε.