Ένας υγειονομικός υπάλληλος της πρώτης γραμμής της ιδιότυπης μάχης κατά του κορονοϊού, δίνει τη δική του μαρτυρία για το τί συμβαίνει στις μονάδες νοσηλείας και σχετικά με το ποια είναι η κατάσταση. Τη συζήτηση μαζί του πραγματοποίησε το ΜέΡΑ25, το οποίο και παραθέτει χωρία των όσων υπογράμμισε ο υγειονομικός υπάλληλος ο οποίος δεν κατονομάζεται.
«Το Πολυτεχνείο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα νοσοκομεία. Tο Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή. Είναι ένα σύμβολο αγώνα. Αυτό το προσωπικό το απογοητευμένο, το πιο εκπαιδευμένο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα, αυτό το προσωπικό, που η πολιτεία το γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, με κίνδυνο της ζωής του είναι στην πρώτη γραμμή. Αυτό είναι το Πολυτεχνείο», σημειώνει ο υγειονομικός.
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «όποιος έχει πρόσβαση στο Κέντρο Επιχειρήσεων ακούει συνομιλίες που θυμίζουν πολεμικό ανακοινωθέν. Βέροια, Γιαννιτσά, Κατερίνη, Πολύγυρος ψάχνουν απεγνωσμένα αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ», αναφέρει ενώ παράλληλα τονίζει πως «το προσωπικό είναι εξουθενωμένο. Πολλοί έχουν αρρωστήσει. Κι όσοι ακόμα δεν έχουν αρρωστήσει θα αρρωστήσουν. Δεν υπάρχει περίπτωση. Τώρα θα το μάθουμε ότι λείπει το προσωπικό; Τρέχουν οι άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια, έχοντας ξεπεράσει τις αντοχές τους».
Ταυτόχρονα τονίζει ότι πολλοί είναι εκείνοι που ήδη έχουν αρρωστήσει, ενώ η κυβέρνηση κρύβει τους αριθμούς των νοσούντων γιατρών και νοσηλευτών που βρίσκονται σε ΜΕΘ.
Επίσης αναφορικά με τη διαχείριση του προσωπικού σημειώνει ότι «κάνουν προκηρύξεις θέσεων κατ’ απαίτηση του Ιδρύματος Νιάρχου για μονάδα που ΘΑ φτιάξει, που είναι ακόμα υπό κατασκευή. Κι αν μας φύγουν μάχιμοι από την μονάδα μας για να πάνε σε μη λειτουργούσες σήμερα μονάδες, άνθρωποι που εμείς εκπαιδεύσαμε και που σώζουν ζωές εδώ, στη μονάδα μας τώρα τί θα κάνουμε;», διερωτάται.
Ακόμα περιγράφει πως, «επικουρικοί γιατροί, υποβάλλουν τα χαρτιά τους συχνά σε άλλο νοσοκομείο, αν και δεν θέλουν να πάνε εκεί γιατί φοβούνται ότι δεν θα προσληφθούν στο νοσοκομείο που ήδη εργάζονται – όπου σώζουν ζωές τώρα. Άρα, θα φύγουν από ένα νοσοκομείο που προσφέρουν τα μέγιστα για να πάνε σ’ άλλο όπου θα προσφέρουν λιγότερα. Τι θα γίνει όμως στο νοσοκομείο από το οποίο φεύγουν; Τι θα γίνουν οι ασθενείς τους; Αντί να εντάξει τους γιατρούς που είναι στις ήδη μονάδες, σε θέσεις μόνιμων, το υπουργείο καταφεύγει σε μη στοχευμένες ενέργειες που αντί να λύσουν το πρόβλημα το μεγεθύνουν», αναφέρει.
Επιπροσθέτως ο υγειονομικός υπάλληλος, στην «ανταπόκρισή» του, υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση ανοί1γει κλίνες χωρίς το αναγκαίο προσωπικό. Και το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, γατί οι επικουρικοί γιατροί πληρώνονται ήδη, αλλά είναι επικρεμάμενοι. Και δεν στοιχίζει οικονομικά να δεσμευτεί η πολιτεία ότι θα κρατήσει αυτόν τον άνθρωπο, θα τον εντάξει για να στηρίξει αυτό το σύστημα. Είναι ζήτημα πολιτισμού της χώρας. Ο υπουργός δεσμεύτηκε από τον Απρίλη ότι θα το κάνει, και έρχεται τώρα πάλι με μια τροπολογία που βάζει κι άλλους επικουρικούς. Να πω δηλαδή εγώ στον απέξω, “έλα μέσα, να κινδυνεύσεις τώρα, να σε βάλω στην πρώτη γραμμή για έναν χρόνο, έξι μήνες”. Ο καλός θα ‘ρθει υπό αυτές τις συνθήκες ανασφάλειας;», τονίζει αναφορικά με τις «προσλήψεις» τις οποίες επαναλαμβάνει η κυβέρνηση ότι πραγματοποιούνται στο σύστημα Υγείας.
Σε σχέση με τις εντάξεις των ιδιωτικών θεραπευτηρίων τις οποίες έχουν ζητήσει επανειλημμένα πολλά κόμματα της αντιπολίτευση, καθώς και οι συνδικαλιστικές ενώσει γιατρών και νοσοκομειακών υπαλλήλων, σημειώνει ότι «ένα παράδειγμα ενδεικτικό του πού χάθηκε το παιχνίδι είναι η Αρωγή. Η Αρωγή είναι ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης. Έχει διακόσιες κλίνες για την απαραίτητη αποκατάσταση ασθενών που βγαίνουν από την εντατική. Αντί να τις επιτάξουν διαπραγματεύονται ακόμα το ενοίκιο, με την Αρωγή να σκέφτεται τί τιμή να ζητήσει από το κράτος, κι έτσι να μην μπαίνει στο σύστημα».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο
«Το Πολυτεχνείο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα νοσοκομεία. Tο Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή. Είναι ένα σύμβολο αγώνα. Αυτό το προσωπικό το απογοητευμένο, το πιο εκπαιδευμένο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα, αυτό το προσωπικό, που η πολιτεία το γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, με κίνδυνο της ζωής του είναι στην πρώτη γραμμή. Αυτό είναι το Πολυτεχνείο».
Η φράση ανήκει σε έναν από τους μαχητές της πρώτης γραμμής στον άνισο πόλεμο κατά της πανδημίας του covid-19. Στην ανατριχιαστική ανταπόκρισή του από τα χαρακώματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, μας μεταφέρει την Άβολη Αλήθεια που τσακίζεται στα προστατευτικά τείχη της μιντιακής σιωπής: Τις κυβερνητικές επιλογές και ολιγωρίες που άφησαν την πανδημία να φύγει εκτός ελέγχου, την αλήθεια πίσω απ΄ τις ωραιοποιημένες ανακοινώσεις του Κικίλια, τις ταξικές και τοξικές επιλογές που κρύβονται πίσω απ’ τα χιλιοπροβαρισμένα «συμπολίτες μου» του πιο φιλο-ολιγαρχικού Πρωθυπουργού που γνώρισε η χώρα.
Από τη συζήτηση μαζί του σταχυολογούμε τα πιο σημαντικά σημεία:
«Όποιος έχει πρόσβαση στο Κέντρο Επιχειρήσεων ακούει συνομιλίες που θυμίζουν πολεμικό ανακοινωθέν. Βέροια, Γιαννιτσά, Κατερίνη, Πολύγυρος ψάχνουν απεγνωσμένα αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ.»
«Το προσωπικό είναι εξουθενωμένο. Πολλοί έχουν αρρωστήσει. Κι όσοι ακόμα δεν έχουν αρρωστήσει θα αρρωστήσουν. Δεν υπάρχει περίπτωση. Τώρα θα το μάθουμε ότι λείπει το προσωπικό; Τρέχουν οι άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια, έχοντας ξεπεράσει τις αντοχές τους.»
«Χθες, για να σώσουν έναν ασθενή χρειάστηκε να τον γυρίσουν ανάποδα. Ξέρετε πόσα άτομα χρειάζονται για να γυρίσουν ανάποδα έναν ασθενή ενώ είναι διασωληνωμένος, με οριακό οξυγόνο κι έτοιμος να πάθει ανακοπή; Έξι άτομα. Έξι άτομα είναι το προσωπικό όλης της μονάδας. Κι ήταν όλοι πάνω του, κι ευτυχώς τον σώσανε.»
«Κάνουν προκηρύξεις θέσεων κατ’ απαίτηση του Ιδρύματος Νιάρχου για μονάδα που ΘΑ φτιάξει, που είναι ακόμα υπό κατασκευή. Κι αν μας φύγουν μάχιμοι από την μονάδα μας για να πάνε σε μη λειτουργούσες σήμερα μονάδες, άνθρωποι που εμείς εκπαιδεύσαμε και που σώζουν ζωές εδώ, στη μονάδα μας τώρα τί θα κάνουμε;»
«Επικουρικοί γιατροί, υποβάλλουν τα χαρτιά τους συχνά σε άλλο νοσοκομείο, αν και δεν θέλουν να πάνε εκεί γιατί φοβούνται ότι δεν θα προσληφθούν στο νοσοκομείο που ήδη εργάζονται – όπου σώζουν ζωές τώρα. Άρα, θα φύγουν από ένα νοσοκομείο που προσφέρουν τα μέγιστα για να πάνε σ’ άλλο όπου θα προσφέρουν λιγότερα. Τι θα γίνει όμως στο νοσοκομείο από το οποίο φεύγουν; Τι θα γίνουν οι ασθενείς τους; Αντί να εντάξει τους γιατρούς που είναι στις ήδη μονάδες, σε θέσεις μόνιμων, το υπουργείο καταφεύγει σε μη στοχευμένες ενέργειες που αντί να λύσουν το πρόβλημα το μεγεθύνουν. Πως βοηθά ο υπουργός έναν επικουρικό στη ΜΕΘ μας όταν προκηρύσσει νέες θέσεις επικουρικούς; Απλά, δεν βοηθά στην ένταξη των επικουρικών που ζουν στην ανασφάλεια σήμερα, και που κάνουν θαύματα έτσι καλά που έχουν εκπαιδευτεί. Αυτοί οι επικουρικοί, τους οποίους η κυβέρνηση αγνοεί, είναι το παράθυρο για το μέλλον. Είναι το παράθυρο του συστήματος. Και της χώρας. Αυτά τα παιδιά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φύγουν έξω ή να πάνε σε άλλες μονάδες από εκείνες στις οποίες σήμερα κάνουν θαύματα και σώζουν ζωές.»
«Η κυβέρνηση ανοίγει κλίνες χωρίς το αναγκαίο προσωπικό. Και το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, γατί οι επικουρικοί γιατροί πληρώνονται ήδη, αλλά είναι επικρεμάμενοι. Και δεν στοιχίζει οικονομικά να δεσμευτεί η πολιτεία ότι θα κρατήσει αυτόν τον άνθρωπο, θα τον εντάξει για να στηρίξει αυτό το σύστημα. Είναι ζήτημα πολιτισμού της χώρας. Ο υπουργός δεσμεύτηκε από τον Απρίλη ότι θα το κάνει, και έρχεται τώρα πάλι με μια τροπολογία που βάζει κι άλλους επικουρικούς. Να πω δηλαδή εγώ στον απέξω, «έλα μέσα, να κινδυνεύσεις τώρα, να σε βάλω στην πρώτη γραμμή για έναν χρόνο, έξι μήνες». Ο καλός θα ‘ρθει υπό αυτές τις συνθήκες ανασφάλειας;»
«Ένα παράδειγμα ενδεικτικό του πού χάθηκε το παιχνίδι είναι η Αρωγή. Η Αρωγή είναι ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης. Έχει διακόσιες κλίνες για την απαραίτητη αποκατάσταση ασθενών που βγαίνουν από την εντατική. Αντί να τις επιτάξουν διαπραγματεύονται ακόμα το ενοίκιο, με την Αρωγή να σκέφτεται τί τι τιμή να ζητήσεις από το κράτος, κι έτσι να μην μπαίνει στο σύστημα.»
«Το σύστημα έχει φρακάρει. Και μέσα στους ασθενείς είναι και γιατροί, γιατροί που λείπουν και δεν μπορούν να καλυφθούν. Αποκρύπτουν ότι υπάρχουν γιατροί διασωληνωμένοι. Ναι, το κρύβουνε.»
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη είναι η διασπορά. Το παιχνίδι χάθηκε τον Οκτώβρη μήνα. Τότε που τα λύματα έδειχναν μια δραματική εικόνα. Άλλη από αυτή που έδειχναν τα τεστ που γίνονταν. Υπήρξαν έγκαιρες προειδοποιήσεις ότι η κατάσταση ξεφεύγει τους λέγαμε «παιδιά προσέξτε» κι αυτοί μας λέγανε «τα κρούσματα είναι που έχουν σημασία». Όταν όμως δεν έκαναν μαζικά τεστ, τα κρούσματα που έβρισκαν ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Έβρισκαν έναν θετικό στο νοσοκομείο που ερχόταν. Για να έχει έρθει, ήταν ήδη προχωρημένη περίπτωση κι έκρυβε τόσους άλλους πίσω του που δεν ήρθαν στο νοσοκομείο. Ο πιο επικίνδυνος είναι ο ανυποψίαστος που μεταδίδει τον ιό. Η διασπορά λοιπόν έγινε η τεράστια βάση μιας πυραμίδας. Και δεν είναι ελεγχόμενη. Η κυβέρνηση επέλεξε να ελέγξει πολιτικά τα κρούσματα. Αυτό είναι έγκλημα, που το πληρώνουμε τώρα. Και μου συζητάνε τώρα πως θα φάμε τη γαλοπούλα!»
«Και ο ιός όχι απλώς δεν ελέγχθηκε, αλλά διευκολύνθηκε τον μήνα Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη. Και τον Νοέμβριο βλέπουμε τα αποτελέσματα. Πάνω από 2.000 εισαγωγές σε όλη τη Β. Ελλάδα. Όλες οι θέσεις ΜΕΘ έχουν καλυφθεί. Είχαμε έξι θέσεις ΜΕΘ ανά 100.000. Έφτασαν τις δέκα κλίνες ανά 100.000, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 14-15 και η Γερμανία έχει γύρω στις 30. Και παλεύουμε εμείς με δέκα κλίνες και προσωπικό που είναι ακόμα επικουρικό!»
«Είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση να συζητά το πότε θα ανοίξει η καραντίνα; Σκασίλα μου πότε θ’ ανοίξει, αν έρθει ένας νοσηλευτής να σας πει τι γίνεται αυτή τη στιγμή μέσα, θα βάλετε τα κλάμματα. Πάει, τους έφυγε! Δεν έκαναν μαζικά τεστ. Δεν υπάρχει πρωτοβάθμια περίθαλψη. Τα κράτη τα οποία ελέγξανε την πανδημία είχανε δομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Τι σημαίνει δομή; Ότι το κρούσμα το απομονώνεις.»
«Πολύ καλά πράξατε που, ως ΜέΡΑ25, κάνατε αυτή τη φοβερή αντίδραση για τα αστυνομικά μέτρα. Πληροφόρηση χρειάζεται ο πολίτης για να τηρήσει τα προστατευτικά μέτρα, όχι να ‘χει από δίπλα του τον αστυνομικό.»