Το πρόγραμμά σας είναι κοστολογημένο; (Αν δεν είναι, μήπως να ζητήσουμε από τον Μυτιληναίο να το κοστολογήσει;)

της Μαριάνας Τσίχλη

Υποψήφιας βουλεύτριας Α’ Αθήνας με το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη

Υπάρχουν κάποια πράγματα που, αν δεν ήταν τραγικά, θα ήταν αστεία. Είναι αστείο όταν έχει ήδη κριθεί ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, να μη γίνεται συζήτηση για το πρόγραμμα που αυτή προτείνει (και για όσα αποκρύπτει) και να ερωτάται η αντιπολίτευση αν το πρόγραμμά της είναι κοστολογημένο. Είναι όμως τραγικό να τίθεται το «αίτημα» της κοστολόγησης από την αντιπολίτευση και μάλιστα την «αριστερή» αντιπολίτευση. Όπως είναι τραγικό να συζητιέται η κοστολόγηση του προγράμματος της ΝΔ και να μη συζητιέται ότι το πρόγραμμά της περιέχει κατάφωρα ψέματα. Ψέματα όπως:

• οι αυξήσεις στους μισθούς, που με βάση την έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν πρόκειται να υλοποιηθούν πριν το 2027, στην καλύτερη περίπτωση.
• η στήριξη των λαϊκών νοικοκυριών, όταν η ίδια έκθεση ρητά αποκλείει τη συνέχεια της πολιτικής των επιδοτήσεων στους λογαριασμούς, την ίδια στιγμή που ο ΔΕΔΔΗΕ – δηλαδή το fund στο οποίο ξεπουλήθηκε – αυξάνει τα τέλη από 0,52 ευρώ ανά κιλοβατώρα σε 4,434.
• η «ανάπτυξη» που θα φέρουν οι επενδύσεις, όταν η ίδια έκθεση προβλέπει επιβράδυνση της ανάπτυξης στο 2,5% το 2023 και στο 1,9% το 2024, λόγω της πολιτικής λιτότητας που είναι δεδομένο ότι θα εφαρμοστεί, αφού ξαναμπαίνει σε εφαρμογή το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Και αυτά είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα.

Πόσο «κοστολογούνται» οι ζωές του κόσμου της δουλειάς;

Πέρα, βέβαια, από τα κατάφωρα ψέματα, υπάρχει μια πολύ πιο θεμελιώδης ερώτηση. Η ζωή του εργάτη στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που χάθηκε πριν λίγες μέρες, όπως και οι ζωές των 71 μέχρι σήμερα νεκρών εργατών το 2023, πώς κοστολογούνται; Οι ζωές των 37.000 σχεδόν νεκρών της πανδημίας, όπως και οι ζωές που χάνονται, με την υπερβάλλουσα θνησιμότητα στην Ελλάδα να ξεπερνά το 12% και να είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, πώς κοστολογούνται; Οι ζωές των 57 των Τεμπών, πώς κοστολογούνται;
Όλα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα των «κοστολογημένων» προγραμμάτων του άγριου νεοφιλελευθερισμού και του «νόμος είναι το δίκιο της ολιγαρχίας». Της ουσιαστικής διάλυσης της Επιθεώρησης Εργασίας και της ανυπαρξίας μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς γιατί η «κοστολόγησή» τους μειώνει τα κέρδη της εργοδοσίας. Της «κοστολογημένης» διάλυσης του ΕΣΥ που συνεχίζεται. Του «κοστολογημένου» ξεπουλήματος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκ. ευρώ, των ετήσιων επιδοτήσεων 55 εκ. ευρώ, της διασπάθισης εκατοντάδων εκατομμυρίων για έργα που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, όμως «κοστολογήθηκαν» αποτελεσματικά για τον πολλαπλασιασμό των κερδών των μεγαλοεργολάβων.

«Ποινικοποιώντας» την φορολόγηση της ολιγαρχίας

Διανύουμε μία προεκλογική περίοδο που η συζήτηση έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα αγριότητας. «Ποινικοποιείται» ακόμα και η πιο ασήμαντη πρόταση αναδιανομής του φορολογικού βάρους. Όταν κανείς προτείνει να αυξηθεί ο φόρος στα μερίσματα – ο δεύτερος χαμηλότερος στην Ευρώπη – ή η φορολογία των ιλιγγιωδών κερδών των κολοσσών, πολύ περισσότερο δε όταν προτείνει (όπως εμείς) φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, λαμβάνει την απάντηση ότι «θέλει να έρθει φοροκαταιγίδα για τη μεσαία τάξη» ή, εναλλακτικά, ότι «θα φύγουν οι επιχειρήσεις και δεν θα έχουμε δουλειές».
Από την άλλη πλευρά, στην χώρα όπου γίνεται αυτή η δημόσια συζήτηση, οι μεγαλύτερες εισηγμένες επιχειρήσεις έχουν κερδοφορία αυξημένη κατά 170% και κέρδη πάνω από 1 δις σε ένα τρίμηνο. Στην ίδια χώρα, έχουμε ζωντανά παραδείγματα, όπως ο Μυτιληναίος. Ο όμιλος Μυτιληναίου, απόλαυσε, στις πλάτες μας, καθαρά κέρδη 466 εκ. το 2022 και προβλέπει ότι τα μικτά του κέρδη θα ξεπεράσουν «άνετα» το 1 δις το 2023. Τα «άνετα» κέρδη του τομέα Ενέργειας του ομίλου Μυτιληναίου, που για το 2022 αυξήθηκαν κατά 153% και έπεται συνέχεια, βγήκαν κυριολεκτικά από τις τσέπες μας, αφού στηρίχθηκαν στο «μεγάλο κόλπο» του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και επιδοτήθηκαν από τη ΝΔ μέσω της επιδότησης των λογαριασμών μας, αντί να μπει πλαφόν στην τιμή της κιλοβατώρας. Τα «άνετα» κέρδη του 1 δις, θα φορολογηθούν με τον ίδιο συντελεστή όπως ο περιπτεράς της γειτονιάς μας.

Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, τα μερίσματα που θα διανείμει ο όμιλος Μυτιληναίου υπερβαίνουν τα 170 εκ. ευρώ. Από αυτά, με βάση τη μετοχική σύνθεση, πάνω από 45 εκ. θα διανεμηθούν σε εταιρίες συμφερόντων του Μυτιληναίου με έδρα στην Κύπρο. Τα μερίσματα λοιπόν του ίδιου του Μυτιληναίου, αν φορολογούνταν στην Ελλάδα, θα είχαν συντελεστή 5% και επομένως θα απέδιδε 2,3 εκ. ευρώ για εισοδήματα 45 εκ. ευρώ.Την ίδια ώρα, όσοι αμείβονται με τον κατώτατο μισθό θα φορολογηθούν με 9% και με 22%, για εισοδήματα που οριακά ξεπερνούν τις 10.000 ευρώ ετήσια. Στην ίδια χώρα και μετά από όλα αυτά, ο Μυτιληναίος με περισσό θράσος «απειλεί» ότι θα μεταφέρει αλλού την έδρα του ομίλου του. Και οι παπαγάλοι των καναλιών, εμπνευσμένοι από τον Άδωνι Γεωργιάδη, θέτουν το βαθυστόχαστο ερώτημα «μα πώς να αυξηθούν οι φόροι, θα φύγουν οι επιχειρήσεις και θα πάνε στη Βουλγαρία». Όπου ο κατώτατος μισθός είναι 408 ευρώ.
Ενώ, ταυτόχρονα, στην ίδια χώρα, θα μας ζητούν να πανηγυρίζουμε και να μην διαμαρτυρόμαστε γιατί αυξήθηκαν οι ξένες επενδύσεις που, κατά 61% το 2022 κατευθύνθηκαν στο real estate, στα κοράκια των funds και στο Airbnb, χωρίς να παράγουν σχεδόν καμία θέση εργασίας (όπως αναγκάστηκε να παραδεχθεί μέχρι και ο Σημίτης!).
Να διεκδικήσουμε ζωή απέναντι στην δυστοπία

Τα πράγματα, όμως, είναι εξαιρετικά απλά. Σε αυτή τη χώρα που έχει συντελεστή ΦΠΑ 24%, φορολογικά έσοδα 57% από έμμεσους φόρους και διψήφιο πληθωρισμό στα τρόφιμα, το μεγαλύτερο ποσοστό στεγαστικών δαπανών επί του εισοδήματος στην Ευρώπη, τα χαμηλότερα στρώματα θα συνεχίσουν να μην μπορούν να βγάλουν το μήνα. Στη χώρα που έχει το ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη, ήδη πριν την ενεργειακή κρίση και τον πόλεμο, το ερώτημα για την πλειοψηφία θα παραμένει αν θα πληρώσει τους λογαριασμούς ή το ενοίκιο ή το σούπερ μάρκετ.

Σε αυτή τη χώρα, χωρίς στοχευμένη δημόσια επένδυση και με μοντέλο «ανάπτυξης» που βασίζεται στις υπηρεσίες χαμηλής ειδίκευσης και τον τουρισμό, οι νέοι και οι νέες θα συνεχίσουν να μεταναστεύουν. Η ανεργία, η επισφαλής και η ελαστική εργασία θα συνεχίσουν να θερίζουν. Η στεγαστική κρίση θα συνεχίζεται, όπως και οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις. Οι απαξιωμένες, ιδιωτικοποιημένες υποδομές θα συνεχίσουν να παράγουν ατυχήματα, ενίοτε και εγκλήματα. Στη χώρα που η εργοδοτική ασυδοσία θα συνεχίσει να αποχαλινώνεται, θα υπάρχουν δεκάδες εργαζόμενοι που κάποια μέρα δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους ή θα επιστρέψουν σακατεμένοι από τα εργατικά ατυχήματα. Η οικονομία θα συνεχίσει να κινείται επί ξυρού ακμής. Και, φυσικά, όπου δεν πίπτει ο λόγος των μιντιακών διαστρεβλώσεων και των διλημμάτων «σταθερότητα ή χάος», θα πίπτει η ράβδος της καταστολής σε όσους αντιστέκονται.

Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή τη δυστοπία.

Να πολλαπλασιαστούν οι φωνές που θα στηρίξουν τα κινήματα και τους αγώνες απέναντι στη λαίλαπα που έρχεται. Να μειωθεί η κοινοβουλευτική δύναμη της ΝΔ, πράγμα εφικτό μόνο με την είσοδο στη βουλή κομμάτων της αριστεράς. Κυρίως, να παραμείνει ηχηρή στο πολιτικό σκηνικό η φωνή των κινημάτων, η φωνή όσων βρίσκονται στους αγώνες, όσων ανέδειξαν την προηγούμενη τετραετία τα αιτήματα της κοινωνίας. Η φωνή του ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη. Είναι στο χέρι μας.