Την απόφαση να να προχωρήσουν τα έργα στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού έλαβε το Συμβούλιο της Επικρατείας, απορρίπτοντας κατά πλειοψηφία τις αιτήσεις ακύρωσης των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

Το ανώτατο δικαστήριο με πρόεδρο την Μαίρη Σάρπ, με δύο αποφάσεις του απέρριψε τις ενστάσεις των κατοίκων που υποστήριζαν ότι τμήματα των 6.200 στρεμμάτων είχαν δασικό χαρακτήρα και ζητούσαν την ακύρωση των πράξεων των δασικών αρχών.

Στην απόφαση του ΣτΕ, επισημαίνεται ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, έχει αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν έχει γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.

Με το σκεπτικό αυτό και αφού το αεροδρόμιο άνοιξε το 1938 (πολύ πριν την ισχύ του Συντάγματος του 1975) ο δασικός χαρακτήρας της περιοχής έχει χαθεί και δεν προστατεύεται πλέον.

Στην απόφαση έξι δικαστές εξέφρασαν την άποψη, ότι όσες από τις εκτάσεις του Ελληνικού είχαν διατηρήσει τη δασική τους βλάστηση, υπήχθησαν στη δασική προστασία κατά το Σύνταγμα, παρά την απαλλοτρίωσή τους για τη λειτουργία του αεροδρομίου έστω και αν αυτό συνέχισε να λειτουργεί.