Η ρομαντική μας αναζήτηση για το ποια μπορεί να είναι στην πράξη η νέα δημοσιογραφία των πολιτών και ποια η νέα πολιτεία των δημοσιογράφων συνεχίζεται. Κάθε ρομαντικός ιππότης ψάχνει πάντα έναν άθλο αρκετά άξιο για να καταπιαστεί και μια δέσποινα των λογισμών του αρκετά άξια για να αγαπήσει. Ο μοντέρνος ιππότης όμως έχει επιπλέον και επίμονες βασανιστικές αμφιβολίες. Υπάρχουν σήμερα άθλοι άξιοι λόγου για να καταπιαστείς ή οι απανταχού δράκοι οργανώθηκαν σε ελίτ μαζί με τους μοχθηρούς βασιλάδες και μας έχουν πείσει ότι ζούμε ήδη στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους άρα, προς θεού, δεν πρέπει να αλλάξουμε τίποτα; Και υπάρχει άραγε σήμερα αληθινή αγάπη για το λογισμό σου ή το μόνο παιγνίδι στο παζάρι είναι το ποιος θα τουμπάρει ποιον, με τα φτηνότερα διαφημιστικά τρικ; Οι πρώτοι 11 μήνες The Press Project 1 μάς έδειξαν ότι και δράκοι και μοχθηροί βασιλιάδες λυμαίνονται ακόμα τη Γη και τη χώρα και αληθινή αγάπη σε αυτό που κάνουμε δείξατε (στο Twitter, στο Facebook, στα σχόλια, αλλά και σε βοήθεια όταν σας χρειαστήκαμε). Οπότε και το νεοφιλελεύθερο δράκο που ξερνάει φλόγες και τοξικές κοινοτοπίες διαθέτουμε και τα φυλακισμένα πριγκιπόπουλα αναγνώστες, έτοιμα να αγωνιστούν για να ανέβουν πραγματικά όλοι οι συμπολίτες τους, έχουμε κερδίσει.
Σας παρουσιάζουμε λοιπόν το The Press Project 2, που σαν το «Νονός» και το «Μαντ Μαξ» είναι καλύτερο από το 1, αλλά μακάρι και σαν το Toy Story να είναι κατώτερο από το 3. Οι μεγάλες δυνατότητές του θα φανούν σταδιακά, με τη δημιουργία νέου πιο δυναμικού περιεχομένου – πλούσιου σε γραφικά και πολυμέσα. Αποτελεί πλέον μιαν ικανοποιητική πλατφόρμα και για πρωτογενές ρεπορτάζ, live κάλυψη γεγονότων, αρχείο ντοκιμαντέρ, προσαρμογή live stream τηλεοπτικών δικτύων και πολυδιάστατη διαδραστική απεικόνιση της πληροφορίας και αξιοποίηση της είδησης. Κύριο όχημά μας παραμένει η σωστή ιεράρχηση των θεμάτων και η εξαντλητικά εκλεκτική παραπομπή στις πιο γόνιμες και ψαγμένες παγκόσμιες πηγές και δημοσιεύσεις – με ανταποκριτές όπου είναι εφικτό – εκεί βασίστηκαν και οι επιτυχίες μας σε Γάζα, Wikileaks, Αραβική Άνοιξη των λαών, ανασκευή της αστήριχτης και αδιέξοδης ελληνικής οικονομικής πολιτικής, εναλλακτικές ιδέες βιώσιμης ανάπτυξης για όλους, κριτική της άγριας και αντιδημοκρατικής επίθεσης στον απλό πολίτη. Θα μπορούσαμε μάλιστα να ισχυριστούμε (σε αντίθεση με την κυβέρνηση) ότι όσα είπαμε παλιά ισχύουν.
Η ιδεολογική αντεπανάσταση, που στις χώρες του Βόρειου Ατλαντικού ξεκίνησε στις αρχές του ΄80, έρχεται τώρα στην Ελλάδα γριά, κακιασμένη, εκδικητική, ανορθολογική και πάνω απ΄ όλα εκτός τόπου και χρόνου. Τα αφεντικά των ΜΜΕ, οι μαέστροι και τα πρώτα βιολιά τους παίζουν εδώ κι ένα χρόνο ασταμάτητα την παθητική συμφωνία της διάπλασης των ελληνοπαίδων: μιαν εξοργιστικά προσκοπική και ρηχή σειρά από ηθικοπλαστικές παραινέσεις προς το πόπολο, μια στενά επαρχιώτικη ερμηνεία των φιλτραρισμένων mainstream νέων από τη Δύση επιχειρεί σήμερα να περάσει για πολιτική και οικονομική ανάλυση στα καθεστωτικά Ελληνικά μέσα. Οι ντόπιες ελίτ στηρίζονται στην πλήρη και αποκλειστική συνεργασία των δεινοσαυρικών ΜΜΕ, για να μην πεταχτούν έξω από το θαλασσοδαρμένο μας καράβι, και ιδιοκτήτες και παρατρεχάμενοι μοιάζουν έτοιμοι για όλα. Οι δημοσιογράφοι που σέβονται τη δουλειά και τον εαυτό τους βρίσκονται πλέον σε πολύ δύσκολη θέση: η εργοδοσία καταπατεί τις συμφωνίες -ας πούμε- διάσωσης που η ίδια προτείνει και κυνηγάει τους συνδικαλιστές και όσους γενικά χαλάνε τη νεοφιλελεύθερη σούπα.
Οι διώξεις αρχίζουν και αποκτούν σαφή πολιτικό χαρακτήρα, και η απαράδεκτη απόλυση του «δικού μας» Άρη Χατζηστεφάνου είναι εμβληματική της κατάστασης των πραγμάτων και ενδεικτική για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Αλλά δεν μας μέλλει, δεν πειράζει, το Ίντερνετ να ΄ν΄ καλά! Τα αφεντικά δεν κατέχουν πλέον τα μέσα παραγωγής και διανομής της πληροφορίας – μόνο χάρη στην κεκτημένη ταχύτητα της διαφήμισης και στο ταλέντο ανθρώπων όπως ο Άρης είχαν ακόμα το πάνω χέρι. Τώρα που γυρίζουν την πλάτη στους αληθινούς επαγγελματίες της ενημέρωσης, ανοίγουν το δρόμο σε μας τα χαριτωμένα πολυμήχανα μικρά χνουδωτά θηλαστικά να εξελιχθούμε. Ήταν κάποτε κάποιοι φοβεροί διαπλεκόμενοι δεινόσαυροι και μετά… εξαφανίστηκαν. Όμορφη ιστορία.