Την Τρίτη που μας πέρασε, λίγο πριν την παραίτηση της Λιζ Τρας που εκείνη τουλάχιστον την ημέρα δήλωνε πως «δεν επρόκειτο να παραιτηθεί», ο υπουργός Αμύνης της Βρετανίας, Μπεν Ουάλλας, ακύρωσε την παρουσία του στη βρετανική βουλή, όπου και θα μιλούσε, βάσει προγράμματος, σε επιτροπή, για την πορεία του Ουκρανικού, και μετέβη εκτάκτως στην Ουάσιγκτον. Το ταξίδι ήταν όχι μόνο της τελευταίας στιγμής αλλά και οργανωμένο με μυστικότητα, όπως μετέδωσαν όλα τα διεθνή πρακτορεία. Και ίσως περνούσε απαρατήρητο, αν ο υφυπουργός Αμύνης της Βρετανίας, Τζέημς Χήππη δεν ανέφερε δημοσίως πως οι συζητήσεις που θα έκανε ο υπουργός του στην Ουάσιγκτον ήταν «πέρα από κάθε φαντασία», beyond belief.

Στην αμερικανική πρωτεύουσα, ο κος Ουάλλας συνάντησε όχι μόνο τον ομόλογό του αλλά και «αξιωματούχους του Λευκού Οίκου για [να συζητήσουν] κοινές ανησυχίες σε θέματα ασφάλειας», μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρώυτερς. Η επίσκεψη έγινε με τέτοια βιασύνη που δεν υπήρξε καν η κατά το πρωτόκολλο υποδοχή στο Πεντάγωνο: ο κος Ουάλλας μπήκε από την πόρτα ως απλός θνητός. Στις λεπτομέρειες, το Πεντάγωνο κι ο ομόλογός του δεν ήταν καν η πρώτη του στάση: αυτή ήταν στο Λευκό Οίκο, όπου συναντήθηκε με τον Τζέηκ Σάλλιβαν.

Η άμεση και προφανής ερμηνεία που πολλά μέσα έκαναν ήταν πως οι συναντήσεις Ουάλλας είχαν να κάνουν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν καλά για τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις και η Ρωσία καλεί εφεδρείες και φαίνεται να ετοιμάζεται για έναν μακρύ χειμώνα. Αυτή ήταν, άλλωστε και η επίσημη ανακοίνωση του Πενταγώνου των ΗΠΑ. Ο εκπρόσωπος Τύπου, Πάτρικ Ράιντερ, ανέφερε πως στόχος ήταν να συζητηθούν οι εξελίξεις στην Ουκρανία «και να επαναβεβαιωθούν οι διατλαντικοί δεσμοί και η συνεργασία των δύο κρατών σε θέματα που αφορούν τη Ρωσία». Όταν όμως ερωτήθη για την δήλωση Χήππη περί «πέρα από κάθε φαντασία συζητήσεων», απέφυγε να απαντήσει και παρέπεμψε τους ερωτώντες στον ίδιο τον υφυπουργό. Το βέβαιον είναι πως «είπαν πράγματα που δε λέγονται από το τηλέφωνο», όπως ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας. Και δε λέγονται από το τηλέφωνο, ενώ το ΝΑΤΟ εκτελεί τις ετήσιες ασκήσεις πυρηνικής ετοιμότητας στη Βόρειο Θάλασσα και το Βέλγιο και η Ρωσία ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει τις δικές της αντίστοιχες ετήσιες ασκήσεις, στο πιο πολωμένο κλίμα εδώ και χρόνια.

Μετά την παραίτηση Τρας, μία από τις ερμηνείες που δόθηκαν στο ταξίδι ήταν η προσπάθεια Ουάλλας να εξασφαλίσει την υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν στην κούρσα διαδοχής της. Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Βρετανία, η εσωτερική κρίση στους Συντηρητικούς, που φαίνονται ανίκανοι να κυβερνήσουν, και όσα αυτά σημαίνουν για την πολεμική της μηχανή – στην οποία πιθανότατα έρχονται μεγάλες περικοπές – μάλλον δεν δικαιολογούν μια τόσο επιφανειακή ερμηνεία για ένα τόσο περίεργο ταξίδι, όμως. Άλλωστε, το ταξίδι Ουάλλας έγινε την Τρίτη όταν η Τρας – που παραιτήθηκε Πέμπτη- υποστήριζε ότι δεν θα παραιτηθεί επ’ ουδενί και ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι συνέπειές του έχουν λάβει διαστάσεις που κάνουν πιθανή όσο ποτέ την διεύρυνσή του σε «επίσημη» σύγκρουση Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Μια σύγκρουση που, αν αποφασιστεί, θα απαιτήσει πολύ μεγάλη Βρετανική συμμετοχή, που αυτή τη στιγμή η γηραιά Αλβιώνα δεν μπορεί να διαθέσει.

Όσο και αν ο Ουάλλας θα επιθυμούσε την πρωθυπουργία, όμως, ο εκλεκτός και στενότερος φίλος της κυβέρνησης Μπάιντεν παραμένει ο Μπόρις Τζόνσον, το όνομα του οποίου ήδη εμφανίζεται στους υποψηφίους, παρ’ ότι ακόμη η δημόσια εικόνα του δεν έχει αποκατασταθεί (κάτι πολύ δύσκολο, έτσι κι αλλιώς) και βλέπει τους πρώην πιστούς του φίλους να κάνουν άλλες επιλογές. Κι αυτό γιατί σήμερα, στο τόσο ρευστό σκηνικό, με τις ευθύνες που ρίχνει στην ουκρανική υπόθεση και τις βλακώδεις κινήσεις Τρας ο βρετανικός λαός για τη φτωχοποίησή του, είναι λογικό η λύση να αναζητηθεί αλλού: διόλου τυχαία το Εκόνομιστ είχε τίτλο «Καλώς ήρθατε στην Βρεταλία, μια χώρα πολιτικής αστάθειας, χαμηλής ανάπτυξης και υποταγής στις αγορές ομολόγων», που στόλιζε με την εικόνα της Τρας ως υπεύθυνης για την «ιταλοποίηση» της χώρας.

H εικόνα αυτής της ιταλοποιημένης Βρετανίας, δεν πρόκειται να υποχωρήσει χωρίς εκλογές – οι επόμενες κανονικές είναι προγραμματισμένες για το 2025. Ωστόσο, σήμερα, ακόμη κι αν οι Εργατικοί ζητούν χλιαρά εκλογές, οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στη χώρα να προσφύγει στις κάλπες. Με δεδομένα τα τεράστια ανοίγματα, στρατιωτικά και διπλωματικά, που κληροδότησε ο Μπόρις Τζόνσον στους διαδόχους του, το διχασμό μέσα στους ίδιους τους Συντηρητικούς, και την ραγδαία υποχώρηση της δημοφιλίας τους και της δημοφιλίας των δύο τελευταίων ηγετών τους, και το πρόσθετο κρίσιμο βάρος του ρόλου της Βρετανίας στην κλιμάκωση της ουκρανικής κρίσης και του δρόμου που αυτή ακολουθεί, οι Τόρυς έχουν  ως μόνη ελπίδα τον «δικό τους Ομπάμα», τον χαρισματικό Ρίσι Σούνακ, που έρχεται με τα «παράσημα» της υπηρεσίας του στο υπουργείο Οικονομικών και που, και στην αναμέτρησή του με την Τρας, προ ολίγον εβδομάδων, είχε επικεντρωθεί στην οικονομία, το βασικότερο πρόβλημα των Βρετανών πολιτών σήμερα – και όλων των λοιπών Ευρωπαίων, όπως δείχνουν και οι πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις για την ακρίβεια…

Ακόμη και αν τελικά αποφασίσει – και μετά τη σημερινή συνάντησή τους- να κατέβη ο Μπόρις Τζόνσον απέναντί του, φαίνεται ο Σουνάκ να μην κινδυνεύει, αφού ήδη φέρεται να έχει την υποστήριξη 128 βουλευτών έναντι 53 του Τζόνσον, σύμφωνα με το BBC, και μάλιστα πολλοί εκ των 128 είναι πρώην «σίγουρα κουκιά» του Τζόνσον. Όσο για τον Ουάλλας, είναι αυτός με τις λιγότερες ελπίδες – και ήταν και κατά την εσπευσμένη του επίσκεψη στην Ουάσιγκτον.

Γι’ αυτό και έχει ήδη εμφανιστεί το πολύ «σκληρό» σενάριο, πως λόγος της επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον, και τις beyond belief συζητήσεις, ήταν η πυρηνική κλιμάκωση της σύρραξης με τη Ρωσία. Ήδη δημοσιεύματα δυτικών μέσων μιλούν για «στριμωγμένο Πούτιν» που αν δει ότι «χάνει και την Κριμαία» μπορεί να πατήσει το κουμπί, και εφημερίδες σαν την Ουάσιγκτον Ποστ «σπρώχνουν» προς την «δύσκολη λύση της διπλωματικής προσέγγισης», δίνοντας εύσημα τον Έλον Μασκ, με σαφείς αναφορές στους φόβους μιας πυρηνικής κλιμάκωσης και, σε μια σπάνια παραδοχή, με αναφορά στην «απροθυμία» της Ουκρανίας (δηλ. της Ουάσιγκτον) ως τώρα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Σενάριο που επίσης δεν έχει σοβαρό έρεισμα: η σχετική δημόσια συζήτηση γίνεται μήνες και η μυστικότητα όπως και το έκτακτον του πράγματος δεν εξηγούνται από τον πυρηνικό κίνδυνο, που ούτε νέος είναι ούτε πρώτη φορά πέφτει στο τραπέζι.

Εκείνο που δεν «έπεσε στο τραπέζι» των αναλυτών, παραδόξως, είναι η έκτακτη συνάντηση να έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, που μεγαλώνει και, πια, απειλείται σοβαρά όχι μόνο από τις αποφάσεις του OPEC+, αλλά και από την υποψία εμφάνισης καρτέλ φυσικού αερίου Εμιράτων – Ρωσίας, κάτι που πλανάται στη δημόσια συζήτηση μετά την συνάντηση των ηγετών Κατάρ – Ρωσίας πρόσφατα, όταν κάποιοι έκαναν λόγο για σχηματισμό καρτέλ φυσικού αερίου – η Ρωσία, δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός, μετά τις ΗΠΑ, και το Κατάρ η έκτη, λογικά θα φέρουν στην «εξίσωση» και το Ιράν, την τρίτη μεγαλύτερη παραγωγό. Ρωσία, Κατάρ και Ιράν παράγουν περίπου 60% του παγκόσμιου φυσικού αερίου. Λίγες μέρες μετά τη συνάντηση, ο υπουργός Ενέργειας του Κατάρ δήλωνε πως «είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς το μέλλον χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη… δεν υπάρχει τρόπος αντικατάστασής του εκτός αν πουν [οι ευρωπαίοι] θα χτίσουμε τεράστιες πυρηνικές εγκαταστάσεις, γυρνάμε στο κάρβουνο και το πετρέλαιο». Ακολούθησε η πρόταση Πούτιν προς Ερντογάν για την δημιουργία αγωγού που θα μεταφέρει αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας – χώρας στενής φίλης και συμμάχου του Κατάρ – και, κατόπιν, η αναγγελία επίσκεψης, συντόμως, το ηγέτη του Κατάρ, Αλ Θανί, στη Μόσχα… Επιπρόσθετα, η νέα χειροτέρευση των σχέσεων ΗΠΑ – Σαουδικής Αραβίας, μετά την απόφαση του OPEC+, είναι μια σημαντικότατη εξέλιξη των τελευταίων εβδομάδων, ένδειξη της σαουδαραβικής πορείας προς την αποδολλαριοποίηση, που δεν έτυχε της σημασίας που της πρέπει.

Στο πλαίσιο του ενεργειακού πολέμου και με δεδομένη την, και προσωπική, εχθρότητα Μπάιντεν – μπιν Σαλμάν, η Βρετανία καλείται να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή. Οι σχέσεις της με τη Σαουδική Αραβία είναι στενότατες, όπως είναι γνωστό, και η οικονομία της δέχεται σοβαρές ενέσεις μονίμως από τους Σαουδάραβες. Αν μοιάζει παράδοξο πως επιλέγεται ο υπουργός Άμυνας ως συνομιλητής των ΗΠΑ, ας μη ξεχνάμε ότι το ενεργειακό αποτελεί θεμελιώδη παράμετρο του νέου ψυχρού πολέμου, αλλά και γιατί κάποια πράγματα, ειδικά της μυστικής διπλωματίας, είναι καλύτερο να μη λέγονται.