της Γεωργίας Κριεμπάρδη
Η υποχρηματοδότηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που έγινε εντονότερη τα χρόνια των μνημονίων, δημιούργησε τεράστια λειτουργικά κενά στο εκπαιδευτικό-διδακτικό προσωπικό. Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργήθηκε και το Πανελλαδικό Σωματείο στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που στις 17 Μαρτίου διοργανώνει την πρώτη Πανελλαδική Ημέρα Δράσης στην Έρευνα & Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, διεκδικώντας την ορατότητα των εργαζομένων στην έρευνα και την εκπαίδευση αλλά και αξιοπρεπών όρων, συνθηκών και αμοιβών στο ύψος των πραγματικών αναγκών που θα κατοχυρώνονται από μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που να καλύπτει όλο το προσωπικό.
«Πέρυσι φτιάξαμε το σωματείο και ουσιαστικά αυτό που θέλουμε ερευνητές και ερευνήτριες είναι να δείξουμε την ορατότητα του δυναμικού που εργάζεται στην έρευνα και να διεκδικήσουμε συνθήκες εργασίας» λέει στο ΤΡΡ η Μάνια Σωτηροπούλου, γραμματέας του ΔΣ του σωματείου. «Ουσιαστικά είμαστε άνθρωποι που δουλεύουμε σε ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, υποψήφιοι διδάκτορες, μεταδιδάκτορες, έκτακτο διδακτικό προσωπικό, άνθρωποι που βοηθούν στην παραγωγή έρευνας… Μιλάμε για μαύρη εργασία συνήθως, χωρίς ωράρια» περιγράφει, τονίζοντας πως η ερευνητική εργασία είναι κανονική δουλειά.
«Διεκδικούμε να είμαστε κανονικά εργαζόμενοι, θέλουμε μισθό, ωράριο, ασφάλιση. Όταν είμαστε υπότροφοι δεν ασφαλιζόμαστε. Σκέψου δουλεύουμε ώρες εργασίες, υπάρχει μόνο χρονική προθεσμία παράδοσης… Σε κάποιες ώρες οι ερευνητές και το λοιπό προσωπικό θεωρούνται εργαζόμενοι. Στην Ελλάδα δεν έχουμε σχέσεις εργασίας ή έχουμε μικρές αποσπασματικές ορισμένου χρόνου» σημειώνει η Μ. Σωτηροπούλου. «Αυτό που νομίζει ο κόσμος είναι ότι είμαστε κάποιοι ιδιόμορφοι άνθρωποι που μας αρέσει να διαβάζουμε».
Θέλουν να περάσουν το μήνυμα ότι είναι και πρέπει να θεωρούνται εργαζόμενοι. Ένα μήνυμα με δέκτες το υπουργείο Παιδείας, Ανάπτυξης και το ΕΛΙΔΕΚ (Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας). Η Μάνια μας μιλά για τις περικοπές που επί χρόνια συστηματικά γίνονται στην εκπαίδευση. Μείωση θέσεων εργασίας και «αποθήκη» μεταδιδακτόρων.
Η Ειρήνη Θάνου είναι η πρόεδρος του σωματείου, βιολόγος, υποψήφια διδακτόρισσα, «ευτυχώς είμαι από τις εξαιρέσεις που πληρώνονται», λέει στο ΤΡΡ. «Έχω μισθό όχι σε σταθερή σύμβαση, 6 μήνες ένσημα, 6 όχι, ξέρεις…» περιγράφει και μας εξηγεί πως ενώ επί χρόνια -«δεκαετία, σκέψου…»- έχουν περάσει από εργαστήρια, το κράτος ακόμη τους θεωρεί «ειδικευόμενους». Είναι παιδιά που τρώνε τα χρόνια τους σε έρευνες και εργαστήρια, σε αυτό που αγαπούν, κι όμως για το κράτος εργασιακά είναι αόρατοι. «Μπορείς μέσα από ένα εργαστήριο να διαλέξεις ένα θέμα που είναι χρηματοδοτούμενο από ΕΣΠΑ ή Ευρωπαϊκό πρόγραμμα κι έτσι να πληρωθείς. Ή μπορείς α διαλέξεις εσύ θέμα και να το καταθέσεις σε κάποια χρηματοδοτική πηγή που θα σε χρηματοδοτήσει αυτόνομα, πχ ΕΛΙΔΕΚ, ΙΚυ» αναφέρει η Ειρήνη ως μοναδικούς τρόπους να αναγνωριστείς ως εργαζόμενος. «Μέχρι τώρα, το πλαίσιο ήταν ότι οι υποψήφιοι διδάκτορες θεωρούνταν φοιτητές. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίησε ουσιαστικά την επισφαλή εργασία των post doc και διεύρυνε την ανασφάλιστη εργασία των υποψηφίων διδακτόρων μέσω των υποτροφιών ΕΛΙΔΕΚ» καταλήγει.
Κι ενώ οι νέοι σ’ αυτήν τη χώρα βλέπουν όλο και πιο μαύρο το μέλλον και την επιβίωση να εξαρτάται από κέρμα προς κέρμα, οι πολιτικοί μας «κυνηγούν» τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό ώστε να τους γυρίσουν πίσω. Να τους γυρίσουν σε χώρα με προκηρύξεις για έκτακτους διδάσκοντες που συνωστίζονται δεκάδες άτομα για μια θέση λίγων ευρώ.