Ο Α. Τσίπρας χαρακτήρισε «γενναία απόφαση» το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου που θα ψηφιστεί την Τρίτη και τόνισε πως ήρθε η ώρα να σταθεί η Βουλή στο ύψος των περιστάσεων. «Καλείται να άρει τον παραλογισμό της μη αποδοχής της επιλογής ενός προσώπου να καθορίσει εκείνο την ταυτότητα του φύλου του, δίχως προσβλητικές προϋποθέσεις και κριτήρια, και χωρίς την ψυχιατρικοποίηση της απόφασης του. Ναι, είναι το αυτονόητο. Αλλά για τον καθένα από μας, από όσους τουλάχιστον θέλουν να λέγονται και να είναι προοδευτικοί, ή φιλελεύθεροι, εκτός από αυτονόητο είναι και μια πράξη γενναιότητας».


Me αφορμή την ομιλία του αντιπροέδρου της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη, εξαπέλυσε βέλη για τη μετάλλαξη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Έχετε μετατρέψει τη Ν.Δ σε ένα υβρίδιο νεοφιλελεύθερου φανατισμού στην οικονομία και ακραίου δεξιού λαϊκισμού στα ζητήματα του κράτους δικαίου και της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».

«Με τις ζέβρες και όχι με τα λιοντάρια»

Αναφερόμενος στην ουσία του νομοσχεδίου, υποστήριξε πως η κυβέρνηση βρίσκεται στο πλευρό των καταπιεσμένων που δεν έχουν φωνή, σε αντίθεση με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη που πιστεύει βαθιά στη νομοτέλεια των κοινωνικών ανισοτήτων.

«Από τη μία ένα κατεστημένο σύστημα αρχών, ιδεών και πρακτικών, και από την άλλη με τη διαρκή ανάγκη των ανθρώπων για χειραφέτηση, ισότητα, ελευθερία. Σε αυτή την αντιπαράθεση, οι αρνητές της συλλογικής προόδου κατέφευγαν πάντα στην υπεράσπιση μιας συγκεκριμένης τάξης πραγμάτων, διότι “έτσι έχουν τα πράγματα”. Έτσι τα όρισε κάποιος ή κάποιοι να είναι.


Και υπάρχει ένα νήμα που ενώνει τον τρόπο σκέψης και δράσης αυτών των ανθρώπων που τους συναντάμε στο διάβα του χρόνου. Είναι η βαθιά πίστη τους στη φυσική νομοτέλεια των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτή που πρόσφατα ανακάλεσε και ο κ. Μητσοτάκης, με τρόπο απολύτως ανατριχιαστικό αλλά ευθύ, στη ΔΕΘ. Ή όπως έγραψε πρόσφατα και πιο παραστατικά, ένας επιφανής νεοφιλελεύθερος, ότι “το λιοντάρι δεν είναι ίσο με τη ζέβρα”.

Τοποθετώντας, βέβαια, όπως και όλοι όσοι εμφορούνται από αντίστοιχη ιδεολογία, τον εαυτό του στα λιοντάρια. Εμείς, λοιπόν, τι να κάνουμε αγαπητοί φίλοι, είμαστε με τις ζέβρες κι όχι με τα λιοντάρια. Είμαστε με αυτούς που δεν έχουν φωνή ή πνίγεται η φωνή τους. Με τους στιγματισμένους, με τις καταπιεσμένες μειονότητες, με τους ανθρώπους που βιώνουν κάθε είδους ανισότητα και απομόνωση. Αυτών τα δικαιώματα έχουμε στόχο να υπερασπιστούμε. Γιατί, η συλλογική πρόοδος μιας κοινωνίας, έγκειται στη διαρκή μάχη για την άρση των συνεπειών του αποκρουστικού ισχυρισμού περί φυσικής ανισότητας, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής».