Η ιστορία με τους Έλληνες και τους Γερμανούς εργαζόμενους της «Πετζετάκις» μου ήρθε στο μυαλό και χθες όταν διάβασα την είδηση για το… τζακ ποτ της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, με την είσπραξη 14.800.606 ευρώ από έναν και μόνο φορολογούμενο μετά από τη διεκπεραίωση υπόθεσης του που εκκρεμούσε για πολλά χρόνια. Δεν ξέρω σε τι αφορούσε αυτή η υπόθεση, δεν μπορώ καν να υποψιαστώ ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο «ένας και μόνος» φορολογούμενος, ξέρω όμως ότι η Ελλάδα για πάρα πολλά χρόνια ήταν «πρωταθλήτρια» στη ζώνη του ευρώ στην παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή. Προφανώς δεν έχουν όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες μεγάλες φορολογικές και ασφαλιστικές εκκρεμότητες. Προφανώς όμως οι μεγάλες «μαύρες τρύπες» στα δημόσια έσοδα δεν προέρχονται από τα περίπτερα της γειτονιάς – άλλωστε πόσα έχουν απομείνει; – που δεν κόβουν αποδείξεις για τσίχλες και σοκολάτες.
Τα προηγούμενα πέντε χρόνια ο Κόσμος της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα δέχτηκαν μία απίστευτη, συντονισμένη, επίθεση από την πολιτική και την οικονομική ελίτ της χώρας. Στοχοποιήθηκαν για να φτωχοποιηθούν, γιατί το μέσο εισόδημα τους και η αγοραστική δύναμη τους ήταν σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά της Λετονίας. Στοχοποιήθηκαν και φτωχοποιήθηκαν γιατί κάποιοι θα έπρεπε να πληρώσουν το λογαριασμό της δημοσιονομικής κρίσης και της «προσαρμογής» και η πολιτική ελίτ αποφάσισε πως οι «κάποιοι» δεν θα ήταν η οικονομική ελίτ. Οι καταθέσεις που δίνονται στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την υπαγωγή της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης» αποκαλύπτουν αυτόν το σχεδιασμό σε όλο το… μεγαλείο του. Νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως τώρα πρέπει να υπάρξει ένας νέος σχεδιασμός και από το «έχουμε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους» να πάμε στο «έχουμε πολλούς πλούσιους».