Ολόκληρη η τοποθέτησή του:

«Θα ήθελα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου ορμώμενος από την πολύ όμορφη αφίσα της εκδήλωσης με τον ελέφαντα. Η οποία εμένα μου θυμίζει έναν άλλον ελέφαντα, τον ελέφαντα του ινδικού μύθου που τον ψηλαφίζουν έξι άνθρωποι, με δεμένα τα μάτια, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είναι. Κάπως έτσι φαντάζομαι και εγώ, έξι πολιτικούς με δεμένα τα μάτια να ψηλαφίζουν εδώ και έναν χρόνο δύο τρένα που έχουν συγκρουστεί στα Τέμπη.

  • Ο πρώτος πολιτικός πιάνει ένα ανθρώπινο μέλος και λέει ότι φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας. Λέει ότι εκείνο το βράδυ ο ανθρώπινος παράγοντας έκανε πολλά λάθη και πολλές παραλείψεις, όπως επίσης και πολλές παραβάσεις των κανονισμών.
  • Ο δεύτερος πολιτικός πιάνει μία από τις σπασμένες ρόδες και λέει ότι φταίει ότι δεν υπήρχε το αυτόματο σύστημα πέδησης. Αν υπήρχε έστω και το ETCS, το δυστύχημα θα είχε αποφευχθεί.
  • Ο τρίτος πολιτικός πιάνει τον σπασμένο ασύρματο και λέει ότι φταίει δεν υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Αν έστω είχαν βάλει σε λειτουργία το GSMR, θα μπορούσαν να μιλήσουν μεταξύ τους οι μηχανοδηγοί και να αντιληφθούν ότι ήταν στην ίδια γραμμή.
  • Ο τέταρτος πολιτικός πιάνει ένα κομμένο καλώδιο και λέει ότι φταίει ότι δεν υπήρχε σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση. Αν έστω είχαν επισκευάσει τις καμένες εγκαταστάσεις στη Ζάχαρη της Λάρισας, το ανθρώπινο λάθος θα είχε διορθωθεί.
  • Ο πέμπτος πολιτικός πιάνει ένα καμένο, σπασμένο κάθισμα, καίγονται τα χέρια του και λέει ότι φταίει η έκρηξη και η φωτιά που ακολούθησε και ότι πρέπει να μας εξηγήσουν αν η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε παράνομα κάτι εύφλεκτο.
  • Ο έκτος πολιτικός κι αυτός με δεμένα τα μάτια, πιάνει ένα κομμάτι από το τρένο που έχει το ανάγλυφο σήμα της εταιρείας και λέει ότι φταίει η ιδιωτικοποίηση των τρένων. Είναι λέει οι αντιλαϊκές πολιτικές της ιδιωτικοποίησης, που βάζουν τα κέρδη πάνω από τι ζωές των ανθρώπων.

Στην πραγματικότητα και όσον αφορά τα Τέμπη και οι έξι πολιτικοί έχουν ταυτόχρονα δίκιο και άδικο. Γιατί ψηλαφίζουν μόνο ένα μέρος του εγκλήματος. Θέλουν να βοηθήσουν να αποκαλυφθεί η αλήθεια, αλλά τα μάτια τους είναι δεμένα. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Κι αυτό μας φέρνει στο ζήτημα της συγκάλυψης το οποίο αποτελεί και βασικό θέμα της σημερινής εκδήλωσης. Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση ειδικός για να σας μιλήσω γενικά για το Κράτος Δικαίου και τη συγκάλυψη σαν έννοιες, νιώθω όμως υποχρεωμένος να σας καταθέσω τις προσωπικές μου εμπειρίες σε σχέση με αυτό που βλέπω να συμβαίνει στα Τέμπη, εδώ και παραπάνω από έναν χρόνο. Μακάρι αυτή η μαρτυρία να σας βοηθήσει να φτάσετε στα συμπεράσματα που θέλετε να βγάλετε.

Δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία ότι ήδη από τις πρώτες ώρες επιχειρήθηκε συγκάλυψη στα Τέμπη, η οποία μάλιστα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Για την ακρίβεια μπορώ να διακρίνω μέχρι σήμερα τρία διαφορετικά επίπεδα και τρόπους συγκάλυψης.

Η πρώτη συγκάλυψη που βιώνουμε είναι κυριολεκτική. Πρώτα με το περίφημο ξεμπάζωμα, όπου συνέβη η άμεση αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος, απομακρύνοντας συντρίμμια, χώματα και υλικά, μεταξύ των οποίων όχι μόνο προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων, αλλά και αυτό που για εμάς αποτελεί μία κόκκινη γραμμή, και ανθρώπινα υπολείμματα που δεν περισυλλέχτηκαν για να παραδοθούν στους οικείους τους για να ταφούν. Επίσης, με αυτήν την κυριολεκτική συγκάλυψη χάθηκαν και πολλά πολύτιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη διερεύνηση, σε θέματα όπως ο μηχανισμός σύγκρουσης, η έκρηξη και η φωτιά. Στη συνέχεια έχουμε το ακόμα πιο περίφημο πλέον μπάζωμα, που είναι η επικάλυψη του χώρου με αδρανή υλικά και ένα εκκλησάκι εκεί ακριβώς που ήταν η βασική αιτία της φωτιάς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μπαίνω στο αεροπλάνο το Σαββατοκύριακο μετά από το δυστύχημα, για να έρθω Ελλάδα προκειμένου να θάψω τον αδερφό μου. Έχοντας στο μυαλό μου τις εικόνες που όλοι βλέπαμε, με τα συντρίμμια στα Τέμπη. Kαι να φτάνω δύο μέρες μετά, χωρίς να έχω επικοινωνία στο ενδιάμεσο, για να αφήσω λουλούδια εκεί που δολοφονήθηκε ο αδερφός μου, να φτάνω στα Τέμπη και ο χώρος να είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Τον είχαν αλλάξει όλο, ούτε μία εβδομάδα μετά το δυστύχημα.

Η δεύτερη συγκάλυψη που βλέπω είναι επικοινωνιακή. Ήδη από τις πρώτες μέρες μετά το δυστύχημα, ο επικοινωνιακός μηχανισμός τέθηκε σε λειτουργία, προκειμένου να στρέψουν την προσοχή οπουδήποτε αλλού, πέρα από τις ευθύνες της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Σε αυτήν τη συγκάλυψη χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα. Από μονταζιέρες μέχρι επικοινωνιακή διαχείριση, κανάλια, εφημερίδες, σόσιαλ μίντια, στρατιές επώνυμων και ανώνυμων τρολς, απειλές σε συγγενείς θυμάτων και φυσικά πάρα πολλά χρήματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το πρώτο διάστημα μετά το δυστύχημα δεν είχα μπορέσει να κοιμηθώ όχι μόνο λόγω του σοκ, αλλά γιατί οι δημοσιογράφοι ζητούσαν συνεχώς την παρουσία μου για συνεντεύξεις. Εγώ λόγω της διαφοράς ώρες εδώ στην Αργεντινή έπρεπε να σηκωθώ τα χαράματα για τις πρώτες πρωινές εκπομπές,. Το έκανα γιατί θεωρούσα ότι έπρεπε να το κάνω, να μιλαμε από την πρώτη στιγμή, για το έγκλημα που είχε συμβεί στα Τέμπη. Στα μέσα Απριλίου όμως προκηρύχθηκαν οι εκλογές και με μία μέρα διαφορά δίνεται ένα νέο πακέτο χρημάτων στα συστημικά μέσα. Από εκείνη τη μέρα και μετά δεν με κάλεσαν ξανά στα συστημικά μέσα, στα συστημικά κανάλια και εκεί εξαφανίστηκε η λέξη Τέμπη από την καθημερινότητα.

Η τρίτη συγκάλυψη είναι πολιτική. Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης, η οποία φέρει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για το δυστύχημα, ήταν να μπορέσει να εκλεγεί με αυτοδυναμία, προκειμένου να μπορέσει αν ελέγξει όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη διερεύνηση πολιτικών ή ποινικών ευθυνών των υπουργών της. Η αυξημένη πλειοψηφία του 41% τους έδωσε τους 157 βουλευτές που χρειάζεται, για να απορρίψει οποιαδήποτε πρόταση για παράδειγμα, για προκαταρκτική εξέταση του πρώην Υπουργού. Όμως η αυξημένη πλειοψηφία του 41% δεν υπάρχει μόνο στο Κοινοβούλιο, αλλά μεταφέρεται και στις Επιτροπές. Έτσι στην Εξεταστική Επιτροπή έγινε, πολύ γρήγορα και πολύ βιαστικά και έκλεισε πριν καν κάνουμε το πρώτο μνημόσυνο των ανθρώπων που χάσαμε, η κυβέρνηση είχε τον έναν βουλευτή παραπάνω για να ελέγξει τα πάντα. Είχε 16 βουλευτές εναντίον 15 της αντιπολίτευσης, σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις. Και σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ψήφισαν εναντίον της αλήθειας. Θυμάμαι να ξυπνάω για μήνες, χαράματα και να παρακολουθώ όλες τις συνεδριάσεις, βλέποντας να αποκλείουν όλους τους κρίσιμους μάρτυρες που θα μπορούσαν να αναδείξουν τις ευθύνες της κυβέρνησης. Είδα να καθυστερούν την ενσωματωση κρίσιμων εγγράφων της δικογραφίας. Είδα να απορρίπτουν αιτήματα των οικογενειών των θυμάτων, είτε από την οικογένεια του μηχανοδηγού, του οποίου τη μνήμη σπίλωναν σε ζωντανή μετάδοση, αλλά και των υπολοίπων οικογενειών όταν απλώς τους ζητήσαμε να διακόψουν για ένα διάστημα, προκειμένου να έχουν στα χέρια τους όλα τα στοιχεία για τις πραγματογνωμοσύνες, για τα πορίσματά τους. Είδα να παρεμβαίνουν συστηματικα, κάθε φορά που κάποιο μέλος της αντιπολίτευσης έφθανε σε κάποιο κρίσιμο σημείο. Παρεμβαίνοντας είτε να προστατεύσουν τον μάρτυρα, είτε διακόπτοντας τον ομιλητή. Δεν ξέρω αν η κ.Πέρκα είναι στο κοινό αυτήν τη στιγμή, αλλά ήταν στην Εξεταστική και προσωπικά ήταν αποδέκτρια πολλών τέτοιωνπρακτικών και είμαι βέβαιος ότι μπορεί να το επιβεβαιώσει.

Τέλος, είδα να γράφουν ένα πόρισμα το οποίο είχε πάρα πολλές ανακρίβειες και συμπεράσματα τα οποία δεν στηρίζονται ούτε στα λίγα στοιχεία που εξέτασαν, αλλά ούτε και στις καταθέσεις των μαρτύρων. Αλλά εξυπηρετούν αποκλειστικά το κυβερνητικό αφήγημα περί μόνο ανθρώπινων λαθών και όχι άλλων ευθυνών, ειδικά σε πολιτικά πρόσωπα. Επομένως, και κλείνοντας, έναν χρόνο μετά τα Τέμπη έχω δει τουλάχιστον 3 μορφές συγκάλυψης, οι οποίες δυσκολεύουν πάρα πολύ τον αγώνα μας για Δικαιοσύνη. Βέβαια για να λύσουμε ένα πρόβλημα θα πρέπει πρώτα να το προσδιορίσουμε και να το περιγράψουμε και χαίρομαι και με τιμά να λαμβάνω μέρος σε εκδηλώσεις σαν τη σημερινή, οι οποίες κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.

Γιατί το Κράτος Δικαίου είναι κάτι το οποίο πρέπει να το προστατεύουμε καθημερινά, όλες και όλοι, με τα λογια και τις πράξεις μας. Εμείς από την πλευρά μας θα αγωνιζόμαστε για πάντα, μέχρι να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Hasta la justicia siempre. Σας ευχαριστώ πολύ.»

Απαντώντας στη συνέχεια σε ερώτημα του Πρόεδρου της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, για το πώς σχολιάζει τη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας, ανέφερε ότι «όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο, τις αντιμετωπίζουμε, οι περισσότεροι από μας, με πολύ αρνητικό τρόπο. Για τον εξής λόγο: Η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία που χρειάζεται προκειμένου να σταματήσει ή να απορρίψει οποιαδήποτε διαδικασία. Εγώ προσωπικά, δεν είχα ελπίδα και δεν έχω ελπίδα ότι κάποια κοινοβουλευτική Επιτροπή θα κάνει κάτι που θα βοηθήσει, ίσα ίσα δημιουργεί και προηγούμενα που δυσκολεύουν τον αγώνα μας και αυτό το οποίο με ενοχλεί περισσότερο από όλα, είναι όλα αυτά που πρέπει να ακούσουμε. Όλα αυτά τα οποία λένε χωρίς κανέναν σεβασμό, χωρίς καμία ντροπή, απέναντι στους συγγενείς, στις οικογένειες, που χάσαμε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Το να ακούς σήμερα τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος, στην ουσία διασφαλίζει κάτα κάποιον τρόπο αυτό το κράτος Δικαίου, να λέει  πως όποιος μιλάει για το μπάζωμα, τα οποίο είναι γεγονός, είναι για τα μπάζα, και να το λέει αυτό στο κτίριο της Βουλής, δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή. Kαι στεναχωριέμαι που χρειάζεται να ακούμε οι συγγενείς όλους αυτούς τους ανθρώπους να μας προσβάλλουν συνεχώς, με κάθε ευκαιρία που έχουν.»