Μια περίεργη φωτογραφική διάταξη, που φαίνεται να νομιμοποιεί αναδρομικά παράνομες αγοροπωλησίες ακινήτων σε νησιά και νησίδες, δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ πριν από λίγες ημέρες. Το νομοσχέδιο που βασίζεται σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου της 1ης Ιουνίου του τότε Πρωθυπουργού Παναγιώτη  Πικραμένου  όριζε τις αμοιβές των εφορευτικών αντιπροσώπων, γραμματέων και των δικαστικών αντιπροσώπων για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.


Ωστόσο στην ίδια πράξη προστέθηκε και η αντικατάσταση άρθρου του Νόμου 1892/1990 η οποία αφορούσε την αγοροπωλησία ακινήτων σε μη ιδιωτικές νησίδες. Ο Νόμος 4086/2012 κυρώθηκε και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 12 Οκτωβρίου του 2012.

Το άρθρο που προστέθηκε είναι το παρακάτω:

«Συμβολαιογραφικές πράξεις που συντάχθηκαν το διάστημα από 22 Μαρτίου 2012 έως και 31 Μαΐου 2012, αφορούν την απόκτηση με δικαιοπραξία εν ζωή εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων από φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε ιδιωτικά ακίνητα που βρίσκονται σε μη ιδιωτικές νήσους ή νησίδες εντός της Ελληνικής Επικράτειας και εκδόθηκαν χωρίς άδεια του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, σύμφωνα με το άρθρο 28 του ν. 1892/1990 (Α΄ 101), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 33 του ν. 4061/2012 (Α΄ 66), είναι έγκυρες και ισχυρές, με την επιφύλαξη της τήρησης της διάταξης της παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 1892/1990 (Α΄ 101), όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 114 του ν. 3978/2011 (A΄ 137).»

Ο Νόμος 1892/2012 που έχει τροποποιηθεί με τον 4061/2012 όριζε ότι για την απόκτηση εμπραγμάτων ή ενοχικών δικαιωμάτων σε ιδιωτικά ακίνητα που βρίσκονται σε δημόσιες νήσους ή νησίδες θα έπρεπε να υπάρχει άδεια του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Η νέα τροποποίησή της όμως νομιμοποιεί εκ των υστέρων όσες δικαιοπραξίες έλαβαν χώρα μεταξύ 22 Μαρτίου και 31 Μαΐου του 2012.

Ζητήσαμε τη νομική άποψη του Θέμη Τζήμα για το θέμα και ιδού η απάντησή του:

“Η ψήφιση της από 1-6-2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου στις 10-10-2012 με το Νόμο 4086/2012 εγείρει σοβαρότατα ερωτήματα και ενστάσεις ως προς τη διάταξη που εισήχθη, παρότι είναι εντελώς άσχετη με το υπόλοιπο νομοθέτημα.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής:

1) Το Σύνταγμα σαφώς ορίζει στο άρθρο 44 ότι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εκδίδονται μόνο “Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβληπτης ανάγκης”. Η νομιμοποίηση συμβολαιογραφικών πράξεων που συντάχθηκαν το διάστημα από 22 Μαρτίου 2012 έως και 31 Μαΐου 2012 και που αφορούν την απόκτηση με δικαιοπραξία εν ζωή εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων από φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε ιδιωτικά ακίνητα που βρίσκονται σε μη ιδιωτικές νήσους ή νησίδες εντός της Ελληνικής Επικράτειας και εκδόθηκαν χωρίς άδεια του Υπουργού Εθνικής Αμυνας ποια επείγουσα ανάγκη καλύπτουν; Και σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαντηθεί αν όντως η επίμαχη διάταξη συμπεριελήφθη στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου ή ακολουθήθηκε η γνωστή και πολλαπλώς καταγγελθείσα τακτική της λάθρα εισαγωγής άσχετων διατάξεων σε νόμους που ρυθμίζουν τελείως διαφορετικές καταστάσεις.

2) Δεύτερον, η εν λόγω διάταξη είναι εξόφθαλμα φωτογραφική. Εισάγεται, χωρίς καμία απολύτως αιτιολογία, διακριτή, ευνοϊκή ρύθμιση για περιορισμένο προφανώς αριθμό συμβαλλομένων, που μάλιστα δεδομένης της αναδρομικότητας της διάταξης ήταν εκ των προτέρων -ως προς την ψήφιση του νόμου- γνωστός. Η εισαγωγή μιας τέτοιας ρύθμισης παραβιάζει τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή περί ισότητας αφού για έναν κλειστό κύκλο ανθρώπων προβλέπει ευνοϊκότερες διατάξεις ως προς όλους τους υπολοίπους. Επίσης, δεν αιτιολογείται γιατί για τον προαναφερθέντα κύκλο ανθρώπων και τις συγκεκριμένες συμβολαιογραφικές πράξεις ήταν κρίσιμο να μην υπάρξει προηγούμενη άδεια του ΥΕΘΑ.

3) Τρίτον, ποιους συμβολαιογράφους αφορά, που προφανώς παρανόμησαν μη εφαρμόζοντας το νόμο που απαιτεί άδεια του ΥΕΘΑ; Όταν δηλαδή έγιναν οι εν λόγω συμβολαιογραφικές πράξεις αυτές ήταν παράνομες. Οι συμβολαιογράφοι ως λειτουργοί οφείλουν να εφαρμόζουν το νόμο. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: οι συγκεκριμένοι συμβολαιογράφοι διέπραξαν παρανομία και για κάποιο λόγο τους καλύπτει κατόπιν μια ευνοϊκή νομοθεσία ή ακόμα χειρότερα γνώριζαν εκ των προτέρων τι επρόκειτο να συμβεί και άρα ένιωθαν ότι είχαν ομπρέλα προστασίας;”

Ποιός είναι λοιπόν ο λόγος; Είναι άραγε εύλογη  η εξήγηση που φαίνεται να προσφέρει ο εισηγητής στα πρακτικά της Βουλής; (“Η αλλαγή που φέρνει το παρόν σχέδιο νόμου είναι διόρθωση του προβληματικού αυτού εδαφίου, προκειμένου η έκδοση άδειας από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να απαιτείται μόνο για την απόκτηση με δικαιοπραξία εν ζωή εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων από φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε ιδιωτικές νήσους ή νησίδες, καθώς και σε ακίνητα σε ιδιωτικές νήσους ή νησίδες και όχι γενικά στα ιδιωτικά ακίνητα που βρίσκονται στα νησιά της χώρας μας και μάλιστα ανεξαιρέτως.”).  Όλα οφείλονται σε ένα μεγάλο λάθος που έδινε παράλογες αρμοδιότητες και έπρεπε άρον άρον να διορθωθεί;

Η έρευνα συνεχίζεται…
 

Τροπολογία σε σχέση με ενδεχομένως παράνομες αγοροπωλησίες σε Ελληνικά νησιά, δρομολογήθηκε ως μία από τις τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης Πικραμένου.