«Μένω απολύτως στη δήλωσή μου περί Μνημονίου, που έστειλα γραπτά και η οποία αναφέρεται πάλι ακριβώς με την ίδια φράση, με την ίδια διατύπωση. Μένω απολύτως εκεί. Δεν θα κάνω πίσω, γιατί είναι πίστη μου μετά την 11η Νοεμβρίου επιτέλους κάτι πρέπει να γίνει και στο πολιτικό σύστημα και στο δικό μας το χώρο».

Ξεκαθάρισε πως η φράση του δεν αναφέρεται στην ανάγνωση του κειμένου, αλλά «στον τρόπο της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και στο πώς παίρνονται οι αποφάσεις στη χώρα».

«Ίσως ήταν το κρισιμότερο πολιτικό λάθος που διέπραξα στην πολιτική μου διαδρομή και γι αυτό αναλαμβάνω τις ευθύνες μου» τόνισε ο κ. Χρυσοχοΐδης και συμπλήρωσε: «Είναι αυτοκριτική και ταυτόχρονα κριτική σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο και σήμερα συνεχίζει τα ίδια», φέρνοντας μάλιστα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα όλα όσα συνέβησαν χθες στη Βουλή.

«Μάθαμε», είπε, «όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό μας σύστημα να είναι πρωθυπουργοκεντρικό, με τους αρμόδιους υπουργούς να λαμβάνουν αποφάσεις, οι οποίες τους γνωστοποιούνται τελευταία στιγμή με τον πιστόλι στον κρόταφο».

«Ξέρω πολύ καλά τι έγινε και ξέρω πολύ καλά τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Και καλά κάνουν και αντιδρούν οι άνθρωποι. Και γι' αυτό μιλάμε σήμερα μαζί για να δώσουμε ένα μήνυμα, ότι πρέπει να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή και δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο όλοι μας βλέπουμε πως λειτουργεί». «Όμως όταν κάποιος από το σύστημα μιλάει, τότε πυροβολείται. Δεν πρόκειται να κάνω πίσω σε αυτό», διεμήνυσε, «θα δώσω τον αγώνα για να αλλάξουμε αυτό το σύστημα». «Η συνέπεια είναι ή έχεις τη δύναμη και την πρόταση να προχωρήσεις στην αλλαγή αυτού του συστήματος, ή παραιτείσαι. Εγώ δεν έφτασα στο σημείο να παραδώσω τα όπλα και να παραιτηθώ».

«Δύο επιλογές υπάρχουν και το γνωρίζω καλά: Ή θα σηκωθώ να φύγω, να παραιτηθώ, ή θα μείνω για να προσπαθήσω μαζί με άλλους να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα. Μένω για να το αλλάξουμε. Πιστεύω ότι έχω τις δυνάμεις μαζί με άλλους συναδέλφους μου, φίλους μου, συντρόφους μου, συνοδοιπόρους, να το αλλάξουμε. Εάν δεν το αλλάξουμε είμαστε ανάξιοι και πρέπει να πάμε τώρα σπίτι μας».