«Αυτή η πειθαρχική δίωξη αφορά το γεγονός ότι σε εξώδικο που απέστειλα σε δημόσιο οργανισμό ανέφερα καταγγελία που μου είχαν κάνει οι πελάτες μου οι οποίοι μου είχαν δώσει και την εντολή να την γράψω την καταγγελία αυτή μέσα στο εξώδικο και την καταγγελία αυτή την ανέφερα χωρίς να αναφέρω το όνομα της συναδέλφου, γιατί αφορούσε καταγγελία για συνάδελφό μου, νομική σύμβουλο του οργανισμού, χωρίς να αναφέρω το όνομά της, ανέφερα όμως την καταγγελία όπως ακριβώς μου την είχαν κάνει οι πελάτες μου. Κατά τη δική μου γνώμη όφειλα να το κάνω, διαφορετικά θα ήμουν ένοχη απιστίας. Η ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου προφανώς, αφού τώρα θα συζητηθεί η υπόθεσή μου στο πειθαρχικό συμβούλιο, έχει άλλη άποψη. Ο συνήγορός μου στην υπόθεση αυτή που είναι ο Κώστας ο Παπαδάκης, έχει εκδώσει ένα δελτίου τύπου, στο οποίο και αναφέρομαι γιατί δεν θέλω πάρα πολύ να επεκτείνομαι σε αυτό το ζήτημα. Το σίγουρο είναι όμως ότι εφόσον τιμωρηθώ από το πειθαρχικό συμβούλιο στις 30 Νοεμβρίου δεν θα μπορώ να υπερασπιστώ τα δύο κορίτσια που είναι θύματα traficking στην υπόθεση της Ηλιούπολη και τα οποία απειλούνται από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα» εξήγησε αρχικά η δικηγόρος, σχολιάζοντας την κλήση της σε απολογία στο Πειθαρχικό του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
«Στην περίπτωση που τιμωρηθώ γι’ αυτό δεν θα μπορώ να είμαι στη δίκη αυτή. Και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία τελικά για μένα» τόνισε, ενώ επανέλαβε πως «οι εντολείς μου επίσης, έρχονται μάρτυρες από την πρώτη στιγμή και θα είναι και τώρα στις 30 του μηνός και επαναλαμβάνουν πληκτικά το ίδιο πράγμα, ότι “εμείς την κάναμε αυτή την καταγγελία και εμείς είπαμε στην δικηγόρο μας Αντωνία Λεγάκη να γράψει αυτά”. Τα έχουν πει και θα τα επαναλάβουν». Πρόσθεσε ότι «εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να στραφώ κατά οποιουδήποτε συναδέλφου μου, πολύ περισσότερο να χρησιμοποιήσω απρεπής εκφράσεις όπως λέει το κατηγορητήριο εναντίον μου. Δεν έχω κανέναν λόγο, δεν τον ήξερα και από χτες, παρά μόνο εκφράζω σε ένα δικόγραφο κιόλας, δεν είναι κάποιο είδους σχόλιο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ας πούμε. Σε ένα δικόγραφο εκφράζω τους εντολείς μου, το δικόγραφο επιδίδεται στο δικό τους όνομα, δεν είναι στο δικό μου όνομα. Εγώ απλώς τους εκπροσωπώ. Δεν έχει κανέναν νόημα άλλο αυτό. Και εφόσον οι ίδιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των λεγομένων τους, πραγματικά εγώ ακόμα απορώ για ποιο λόγο παραπέμπομαι εγώ».
«Το πιο σημαντικό» όπως τόνισε, είναι το σενάριο να μην μπορεί να είναι παρούσα στο δικαστήριο, πέντε μέρες αργότερα. Μιλώντας για την υπόθεση, που έχει αναδείξει εκτενώς το TPP από τις πρώτες ώρες, η Αντωνία Λεγάκη υπενθύμισε πτώρα τι αφορά.
«Η δικαιοσύνη δυστυχώς προσδιόρισε για πρώτη φορά την πρώτη δικάσιμο γι’ αυτή τη δίκη τον 18ο μήνα και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα σ’ αυτή την ιστορία, ότι στις 10 Γενάρη οι κατηγορούμενοι αποφυλακίζονται. Προσδιόρισε η δικαιοσύνη λοιπόν το δικαστήριο στον 18ο μήνα, που είναι το όριο της προφυλάκισης και ενώ και τα δύο κορίτσια αυτής της ιστορίας απειλούνται από την πρώτη μέρα. Τα δύο κορίτσια λοιπόν, είναι το ένα αυτό για το οποίο έχει γίνει ο μεγαλύτερος ντόρος στη δημοσιότητα, είναι αυτό το κορίτσι που βγήκε από το σπίτι να πάρει καφέ και όταν την είδε η σερβιτόρα στην απέναντι καφετέρια χτυπημένη με το μάτι πρησμένο και μαυρισμένο της είπε “αν θέλεις βοήθεια έλα σε μένα”. Εφυγε και μετά από λίγο όρμησε κλαίγοντας στην σερβιτόρα, ζητώντας της βοήθεια. Η σερβιτόρα την έκρυψε, επικοινώνησε με τη φεμινιστική συλλογικότητα των Νοτίων, τις “Μάγισσες του Νότου” οι οποίοι τους πλαισίωσαν, κάλεσαν την αστυνομία και έτσι ήρθε στη δημοσιότητα. Στη δημοσιότητα ήρθε βέβαια επειδή η ίδια η συλλογικότητα και εγώ μέσω του The Press Project το βγάλαμε στην δημοσιότητα, το γεγονός δηλαδή ότι αυτό το κορίτσι ήταν αιχμάλωτο ενός αστυνομικού που με τη βία το ξύλο και τις απειλές, το εξέδιδε και το κακοποιούσε, το χτυπούσε, του έδινε ναρκωτικά…πάρα πολλά…όλα αυτά τα ωραία πράγματα. Συνελήφθη λίγο αργότερα ο αστυνομικός, πάρα πολύ λίγο αργότερα, δεν πρόλαβε δηλαδή να κρύψει πάρα πολλά πράγματα, παρόλα αυτά το τηλέφωνο του κοριτσιού, το οποίο από ότι μου έχει πει η ίδια έχει μέσα όλα τα ραντεβού και τις εντολές και τους πελάτες δεν το έχουμε βρει στην δικογραφία»
Το Tμήμα Eσωτερικών Yποθέσεων την κράτησε μακριά από εμάς. Και όταν λέω εμάς εννοώ τους δικηγόρους και τη μητέρα της. Το κορίτσι για 24 ώρες το πήγε στο νοσοκομείο και έλεγε ότι είναι κρατούμενη. Το πήγε στο νοσοκομείο στη μία η ώρα το βράδυ βέβαια αφού εγώ τους κατήγγελνα ότι το βασανίζανε τόσες ώρες το παιδί και έλεγε στους γιατρούς δεν θα πλησιάσετε γιατί είναι κρατούμενη. Αυτό βγήκαν και το κατήγγειλαν οι γιατροί από μόνοι τους και μετά από αυτά συνελήφθη ο αστυνομικός, συνελήφθη ο προηγούμενος σύντροφος του κοριτσιού και ο πατέρας ο οποίος την κακοποιούσε από τότε που ήταν 11 χρονών παιδί. Λίγο καιρό αργότερα ήρθε σε μένα ένα δεύτερο κορίτσι το οποίο χωρίς να έχει καμία προσωπική σχέση με τον αστυνομικό είχε αιχμαλωτιστεί από αυτόν και είχε περάσει το βασανιστήριο επί τρεις ή τέσσερις μήνες, να βρίσκεται αιχμάλωτη σε ένα σπίτι, να κακοποιείται, να εκδίδεται χωρίς τη θέλησή της, να της δίνει χάπια να βρίσκεται σε μία κατάσταση μόνιμης…χωρίς να ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται και λίγο πριν τον θάνατο, κατάφερε να δραπετεύσει διότι είχε φτάσει 30 κιλά, δεν μπορούσε να φάει το παιδί, είχε φτάσει 30 κιλά, είχε γεμίσει στο πρόσωπο έρπητες, ήταν “ένα εμπόρευμα” που οι “πελάτες” δεν το ήθελαν για σεξ πια και έτσι κατάφερε να δραπετεύσει και δεν την κυνήγησε. Αυτό το κορίτσι έχει πάει στην ανάκριση, κατέθεσε. Κι αυτή η υπόθεση στο δικαστήριο μαζί με την πρώτη και αυτό είναι το περίφημο traficking της Ηλιούπολης, που γινότανε δίπλα μας».
Απειλές στα τηλέφωνα, στον δρόμο, με στόχο να κλείσει η υπόθεση
Σχετικά με το είδος των απειλών που δέχονται οι δύο κοπέλες, η δικηγόρος τους απάντησε. «Τηλεφωνικές, στο πρώτο κορίτσι πολλές φορές. Στο δρόμο τις βρίσκουνε επίσης, το κορίτσι το πρώτο δεν βγαίνει από το σπίτι. Φοβάται να κυκλοφορήσει. Κυκλοφορεί η μητέρα της και βρίσκουν τη μητέρα της και της στέλνουν απειλητικά μηνύματα. Κάνουν τέτοια πράγματα. Το δεύτερο κορίτσι πριν από δύο εβδομάδες, άρχισε να την παίρνει τηλέφωνο κάποιος που έλεγε ότι είναι αστυνομικός. Της έλεγε ότι θα στείλουμε τώρα ιατροδικαστή να σε ψάξει και διάφορα τέτοια χυδαία και μετά την ρώτησε αν θα είναι στο δικαστήριο, το κορίτσι είπε ότι δεν θέλει να τον δει. Να πω εδώ, έχει δικαίωμα από τον νόμο να αναγνωστεί η κατάθεσή της ή και να καταθέσει σε προστατευμένο περιβάλλον χωρίς να δεχτεί ερωτήσεις από τους συγκεκριμένους κατηγορουμένους. Αυτό είπε το κορίτσι και τότε αυτός της είπε να στείλει ένα συγκεκριμένο mail, στο οποίο θα λέει ότι παραιτείται από την υπόθεση. Αυτό το έχω εγώ κιόλας καταγεγραμμένο, γιατί είχε μιλήσει μαζί μου μετά το πρώτο τηλεφώνημα και της είπα να καταγράφει τις κλήσεις. Το έχω λοιπόν καταγεγραμμένο και έχω καταγεγραμμένο και το mail στο οποίο της είπε να το στείλει».
Κίνδυνος «να μείνουν τα κορίτσια χωρίς δικηγόρο»
Η κατάσταση μοιάζει ασφυκτική. Οι κατηγορούμενοι, ένας εκ των οποίων είναι ο πατέρας της πρώτης κοπέλας, αποφυλακίζονταςι στις 10 Ιανουαρίου. Οι μέρες που απομένουν για τη δίκη, αν συνυπολογιστούν οι διακοπές των Χριστουγέννων, δεν είναι πολλές, ενώ το Πειθαρχικό μπορεί να αφήσει τις κοπέλες ουσιαστικά χωρίς δικηγόρο. «Δεν μπορώ να ζητήσω αναβολή γιατί αν ζητήσω αναβολή σημαίνει ότι θα βγουν οι κατηγορούμενοι έξω και ο πατέρας που βίαζε το κοριτσάκι του από τα 11 θα γυρίσει στο σπίτι αυτό που μένει η οικογένεια και θα πει “εγώ ήρθα σπίτι μου, κάντε ό,τι θέλετε, άμα θέλετε φύγετε εσείς”. Και να πάνε που; Η μητέρα της καθαρίζει σκάλες. Όταν βρίσκει και όχι πάντα» σχολίασε η Αντωνία Λεγάκη.
«Θα μείνουν τα παιδιά χωρίς δικηγόρο. Είναι τόσο απλό. Δεν είναι ένα απλό αυτόφωρο που “αα τι έχουμε, μια απλή κλοπή” ξέρω γω, “πήγαινε εσύ”, να πω στον διπλανό μου. Δεν γίνονται αυτά. Είναι μια τεράστια δικογραφία, με πάρα πολλά στοιχεία, με πάρα πολλές δυσκολίες και κανένας άνθρωπος δεν είναι μάγος. Και βέβαια είναι και το θέμα της εμπιστοσύνης, που τα παιδιά αυτά έχουν οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης δύσκολα. Γιατί παιδιά που έχουν κακοποιηθεί και που όποιος βρισκότανε στο διάβα τους τα εκμεταλλευόταν, δεν είναι εύκολο να εμπιστευτούν. Και πολύ περισσότερο αν κάποιος βγάλει τη δικηγόρο τους από τη μέση, με συγχωρείτε που το λέω έτσι, το εννοώ με αυτό τον τρόπο που το λέμε, δεν είναι απλό ότι “αα ναι τώρα θα πάμε στον άλλο και θα είναι το ίδιο”. Δεν είναι».