του Θάνου Καμήλαλη

Ως αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία υποστήριξε πολλές φορές ότι για το προσφυγικό έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ, που «άνοιξε τα σύνορα» και «έκανε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι». Ως κυβέρνηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήργησε άμεσα το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, μεταφέροντας τις αρμοδιότητές του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, συνδέοντας το προσφυγικό με την «ασφάλεια». Οι δηλώσεις συνεχίστηκαν, μόνο που συνέβη κάτι «απίστευτο»: Οι μεταναστευτικές ροές αυξήθηκαν και οι στοιβαγμένοι στη Μόρια διπλασιάστηκαν. Τότε, ο αναπληρωτής υπουργός (χωρίς αρμοδιότητες) Γιώργος Κουμουτσάκος, ανακάλυψε «γεωστρατηγικούς λόγους» για το προσφυγικό, την ώρα που η Ακροδεξιά πλευρά συνέχιζε τον χαβά της. Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος για παράδειγμα, έφτασε στο σημείο μέσω twitter να υποστηρίξει κάποια στιγμή έμμεσα ότι υπάρχει μία «συμφωνία» Τσίπρα – Ερντογάν για να δημιουργηθεί πρόβλημα στην κυβέρνηση.

Εντωμεταξύ, ενώ οι αρμοδιότητες για το προσφυγικό ήταν στο υπουργείο Προ.Πο, το οποίο εκκένωνε καταλήψεις που στέγαζαν πρόσφυγες σε καλύτερε συνθήκες από τα κέντρα κράτησης, ο Χρυσοχοϊδης έφτιαξε ένα νέο νόμο για το Άσυλο, που κατατέθηκε με διαδικασίες εξπρές και χωρίς να συμμετάσχουν στη διαβούλευση οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που ασχολούνται με αυτό το ζήτημα. Το θέμα βαφτίστηκε, χυδαία, «μεταναστευτικό πρόβλημα», ενώ υπουργοί της κυβέρνησης σουλατσάρουν στα κανάλια μιλώντας για «εισβολείς», «λαθρομεταναστευτικό», «αλλοίωση της χώρας» και με ακροδεξιά hoaxes για το ότι «πρόσφυγες είναι μόνο οι Σύροι» και τα ποσοστά ανά εθνικότητα στις ροές.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα «καλύτερη» όταν η κυβέρνηση στη συνέχεια κάνει νέα σχέδια για κλειστά κέντρα κράτησης και βάζει με τροπολογία – εξπρές υπερυπουργό – «Εθνικό Συντονιστή» τον στρατηγό εν αποστρατεία, υφυπουργό Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή. Ο Στεφανής αμέσως μετά δίνει μια συνέντευξη Τύπου σε δημοσιογράφους στην οποία παρουσιάζει μια φωτογραφία από ένα νέο κλειστό κέντρο κράτησης, το οποίο όπως αποκαλύπτεται σχεδιάζεται στη βραχονησίδα Λέβιθα, σε ένα ξερονήσι για να το πούμε ωμά. Η ακροδεξιά πλευρά (Μπογδάνος) βγαίνει να υπερασπιστεί τα ξερονήσια «για να σπάσουμε τα ταμπού», μόνο που μετά το θέμα μαζεύεται, προφανώς για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Αλλά έχει και συνέχεια το δράμα. Με απόφαση υπουργού ξαφνικά διορίζεται μία «Εθνική Συντονίστρια για τα Ασυνόδευτα Ανήλικα», η Ειρήνη Αγαπηδάκη, παροπλίζεται ή μέχρι πρότινος αρμόδια, Δόμνα Μιχαηλίδου και εμφανίζεται ξαφνικά και ο βοηθός της (που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς θέση έχει), συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης. Ο οποίος το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις αναλαμβάνει μια τέτοια θέση είναι να ζητήσει, εμμέσως πλην σαφώς, απόλυση δημοσιογράφου από «Τα Νέα» και το δεύτερο να απαντάει μέσω facebook στον διευθυντή του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που σημείωσε σωστά ότι το «πρόγραμμα» δεν καλύπτει το 93% των ασυνόδευτων ανήλικων που βρίσκονται στη χώρα.

Και τώρα, μετά από όλα αυτά, η κυβέρνηση επανιδρύει το Υπουργείο που κατήργησε έξι μήνες πριν, «ώστε να αντιμετωπιστεί η δυσπιστία που παρατηρήθηκε σε κάποιες περιοχές της χώρας», όπως υποστηρίζει. Εντάξει, δεν το λένε πλέον «Μεταναστευτικής Πολιτικής», λέγεται «Μετανάστευσης και Ασύλου». Υπουργός αναλαμβάνει ο Νότης Μηταράκης, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εργασίας, αρμόδιος για θέμα Κοινωνικής Ασφάλισης, την ώρα μάλιστα που η ΝΔ ετοιμάζεται να φέρει το νέο Ασφαλιστικό. Μια που γκρινιάζουν στη Χίο, θα κάνουμε υπουργό έναν βουλευτή από τη Χίο, ευφυέστατο.

Με απλά λόγια, μπάχαλο. Μπάχαλο γιατί η Νέα Δημοκρατία χάιδεψε και έταξε στην Ακροδεξιά πράγματα που δεν γίνονται, την ίδια ώρα που θέλει να διατηρήσει ένα στοιχειώδες «φιλοευρωπαϊκό» προφίλ. Μπάχαλο γιατί κάθε μήνα έχουμε μία κίνηση για το προσφυγικό από διαφορετικό Υπουργείο και με νέες θέσεις και πρόσωπα. Μπάχαλο γιατί η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και η μέχρι τώρα διαχείριση παραβιάζουν αρκετά τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, ενώ εσύ έχεις τάξει ότι θα το κάνεις ακόμα παραπάνω και υπάρχουν, έστω κάποια υποτυπώδη όρια.

Ακόμα και αν κανείς δεν ενδιαφέρεται για το Προσφυγικό θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι αυτή η διαχείριση, από την κυβέρνηση του «επιτελικού κράτους» είναι τουλάχιστον ασόβαρη και ανεύθυνη.  Και το χειρότερο είναι ότι μιλάμε για ψυχές. Μιλάμε για κατατρεγμένους που μπαίνουν σε μια βάρκα γνωρίζοντας όλους τους κινδύνους, γνωρίζοντας τις Μόριες και την πολιτική της αποτροπής, γνωρίζοντας τους θανάτους στο Αιγαίο, αλλά αυτό κάνουν, μπαίνουν σε μια βάρκα κι όπου βγει. Μιλάμε για κάποιες δεκάδες χιλιάδες σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων που γίνονται μείζον ζήτημα «αλλοίωσης» και αποτελούν μία κατασκευασμένη κρίση, καθώς στοιβάζονται κατά χιλιάδες ή κατά εκατοντάδες σε συγκεκριμένα μέρη της χώρας.

Μιλάμε για ανθρώπους που υποφέρουν «σπίτι μας» ή πνίγονται στην πόρτα μας, την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ μεθοδεύει εδώ και μήνες το πώς θα υποφέρουν παραπάνω, απευθυνόμενη σε έναν όχλο για τον οποίον ποτέ δεν θα υποφέρουν αρκετά. Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να πεις, όσες φορές και να ράψεις και να ξηλώσεις Υπουργείο, όσες θεωρίες συνωμοσίας και να επινοήσεις, ο πρόσφυγας θα το ρισκάρει. Γιατί είναι πρόσφυγας.