Η φεμινιστική συλλογικότητα Sabbat τονίζει στο κάλεσμα της: «Σήμερα, Τρίτη 25/11 στις 18.30 στην Πλατεία Κλαυθμώνος διαδηλώνουμε απέναντι στην πατριαρχικη βία, τη βια του πολέμου, του καπιταλισμού, για έναν κόσμο όπου όλα θα είμαστε ελεύθερα. Από τις γυναικοκτονίες, μέχρι τις καθημερινές παρενοχλήσεις στο δρόμο, στη δουλειά, τις διακρίσεις, μέχρι το φορτίο της φροντίδας γυναίκες, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙΑ+ βιώνουμε την καταπίεση και την εκμετάλλευση διπλά και τριπλά.
- Από την Αθήνα μέχρι την Παλαιστίνη ακουγομαστε δυνατά!
- Όλες/όλα/όλοι στην πορεία σήμερα, παγκόσμια ημέρα κατά της εμφυλης βίας
- Καμία μόνη. Κανένα λιγότερο»
Συνέλευση 8 Μάρτη: «Ζωή χωρίς πατριαρχία, πόλεμο και βία»
Η Φεμινιστική Συλλογικότητα «Συνέλευση 8 Μάρτη» στο κάλεσμα της για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών θέτει ως σύνθημα τη «Ζωή χωρίς πατριαρχία, πόλεμο και βία», καλώντας μας να «διαδηλώσουμε μαζί για τη ζωή, ενάντια στην πατριαρχία, τον μιλιταρισμό και την εκμετάλλευση που παραγουν και αναπαραγούν πολλαπλές μορφές έμφυλης βίας στα σωματά μας.»
Αναλυτικά το κάλεσμα της Σ8Μ:
«Η 25η Νοέμβρη, ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της Έμφυλης βίας αποτελεί αφορμή για επαγρύπνηση και ευαισθητοποίηση, υπενθυμίζοντας ότι η έμφυλη βία δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση. Ως Σ8Μ διεκδικούμε το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα σε μια ζωή χωρίς κακοποίηση και καλούμε όλες, όλα και όλους — γυναίκες, θηλυκότητες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, εργατικά σωματεία, συλλογικότητες — να διαδηλώσουμε μαζί για τη ζωή, ενάντια στην πατριαρχία, τον μιλιταρισμό και την εκμετάλλευση που παραγουν και αναπαραγούν πολλαπλές μορφές έμφυλης βίας στα σωματά μας.
Το 4ο Φεμινιστικό Φεστιβάλ της Συνέλευσης στις 27 & 28 Σεπτεμβρίου, με κεντρικό σύνθημα “Πόλεμος παντού – Ανυποχώρητα στον αγώνα για ζωή”, κατάφερε να αναδείξει τις πολλαπλές όψεις του πολέμου, που διατρέχουν σήμερα τις ζωές μας. Γιατί για εμάς ο πόλεμος, δεν περιορίζεται μόνο σε εδάφη μακριά από εμάς, αλλά διαπερνά τα σώματα, τα δικαιώματα και τις επιθυμίες μας στο εδώ και το τώρα.
Ως Σ8Μ, εμπνεόμαστε από τον καθημερινό αγώνα των αδελφών μας στην Παλαιστίνη για γη και ελευθερία και αναγνωρίζουμε μία μόνο σωστή πλευρά στην ιστορία. Για το φεμινιστικό κίνημα, η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, λοιπόν, αποτελεί ιστορικό καθήκον. Φεμινιστικός και αντιπολεμικός-αντιαποικιακός αγώνας είναι κοινός, γιατί απαντά σε μια μακραίωνη και αιματοβαμμένη ιστορία ρατσιστικής, πατριαρχικής και αποικιοκρατικής βίας, που συνεχίζει να αποικίζει γη και θηλυκά σώματα. Η ελευθερία της Παλαιστίνης θα έρθει από το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, από τους λαούς που στέκονται δίπλα στους καταπιεσμένους, από τα διεθνή κινήματα και από την αντίσταση όσων αρνούμαστε να γίνουμε συνεργοί στο έγκλημα.
Ταυτόχρονα η anti-woke και anti-gender ρητορική της ακροδεξιάς βάζει στο στόχαστρο τις γυναίκες, τις θηλυκότητες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ και τα τρανς άτομα. Στην Αμερική του Τραμπ, στην Ιταλία της Μελόνι, στην Αργεντινή του Μιλέι και αλλού εφαρμόζονται μισογυνικές και ομοφοβικές πολιτικές, που αμφισβητούν ευθέως τα κατοχυρωμένα έμφυλα, αναπαραγωγικά και πολιτικά μας δικαιώματα.
Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, η βία κατά των γυναικών επιτείνεται στην καθημερινότητά μας: φτώχεια, εργασιακή επισφάλεια, έλλειψη δημόσιων δομών στήριξης, διάλυση του κοινωνικού κράτους. Και η ελληνική πραγματικότητα το αποδεικνύει: δημόσιες υπηρεσίες καταρρέουν, δομές φιλοξενίας θυμάτων έμφυλης βίας υπολειτουργούν, η φροντίδα μένει απλήρωτη και αόρατη — την ίδια στιγμή που, δισεκατομμύρια διοχετεύονται σε εξοπλιστικά και πολεμικά προγράμματα. Υπό αυτές τις συνθήκες, και φέτος, οι γυναίκες στην Ελλάδα συνεχίζουν να πληρώνουν πολύ βαρύ τίμημα, μετρώντας μέχρι τον Οκτώβριο 2025 18 γυναικοκτονίες.
Το φεμινιστικό κίνημα είναι αναπόσπαστο μέρος των ευρύτερων κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Αγωνιζόμαστε μαζί με τα σωματεία και τις συλλογικότητες για αξιοπρέπεια στην εργασία, δικαιοσύνη και ειρήνη, ενάντια στην καταστολή και την ταξική αδικία. Γιατί η φεμινιστική απεργία, η αλληλεγγύη στους λαούς που υποφέρουν από την αποικιοκρατία, ο αγώνας για δημόσιο σύστημα υγείας και φροντίδας — όλα αυτά είναι τμήματα του ίδιου συλλογικού εγχειρήματος.
Ως Σ8Μ, με ορίζοντα τις κινητοποιήσεις της 25ης Νοεμβρίου, δηλώνουμε «Ανυποχώρητα στον αγώνα για ζωή» και απαιτούμε τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους.
Πες τη με τ’ όνομά της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ/ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ
Καλούμε στην Πλ. Κλαυθμώνος στις 6μ.μ.»
Αναμέτρηση: Σπάμε την σιωπή
Η πολιτική οργάνωση Αναμέτρηση καλεί επίσης σε φεμινιστικές κινητοποιήσεις σε Αθήνα (18:30, Πλατεία Κλαυθμώνος) και Θεσσαλονίκη (18:30, Άγαλμα Βενιζέλου) τονίζοντας ότι «δικεδικούμε την νομική κατοχύρωση του όρου “γυναικοκτονία”. Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερες, χωρίς φόβο και καταπίεση. Θέλουμε να είμαστε και όλες ζωντανές! Καμία λιγότερη, κανένα μόνο! Διεκδικούμε κοινωνικούς χώρους απογυμνωμένους από τοξικές και κακοποιητικές συμπεριφορές. Οι χώροι μας πρέπει να είναι ασφαλείς για όλες/α μας!»
Αναλυτικά:
Η 25η Νοεμβρίου σηματοδοτεί την ημέρα μνήμης και αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία. Μέσα σε ένα πατριαρχικό σύστημα τα έμφυλα υποκείμενα που αποκλίνουν από το ετεροκανονικά πρότυπα, οι γυναίκες, οι θηλυκότητες, τα λοάτκια+ υποκείμενα βιώνουμε καθημερινά την καταπίεση στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, στη σχολή.
Μέσα σε ένα χρόνο γίναμε μάρτυρες γυναικοκτονιών, θύτες των οποίων ήταν συγγενικά πρόσωπα, σύζυγοι (νυν και πρώην), φίλοι και σύντροφοι των γυναικών. Οι γυναικοκτόνοι έχουν την πεποίθηση ότι τους έχει δοθεί το δικαίωμα να εξουσιάζουν, να ορίζουν και να καθορίζουν από τα σώματά μας μέχρι την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι, λοιπόν, πιο αναγκαία από ποτέ η νομική κατοχύρωση του όρου της γυναικοκτονίας, ως έγκλημα υποκινούμενο από σεξιστικά κίνητρα από έναν άνδρα με εξουσιαστική θέση ενάντια στο θύμα- γυναίκα. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, είδαμε να καταγγέλλονται και να έρχονται στο φως της δημοσιότητας μια σειρά από περιστατικά κακοποίησης θυληκοτήτων.
Η 25 Νοέμβρη έχει κατοχυρωθεί ως διεθνής ημέρα εξάλειψης της έμφυλης βίας. Δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε πως η κατοχύρωση της ημέρας αυτής αποτέλεσε νίκη των φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων και όχι πρωτοβουλία κάποιου διεθνούς οργανισμού, όπως μας μαθαίνουν. Ούτως ή άλλως και εμείς οι ίδιες γνωρίζουμε καλά πως το ίδιο το κράτος και οι διεθνείς οργανισμοί παίζουν ενεργό ρόλο στην αναπαραγωγή ενός πατριαρχικου και ταξικού συστήματος. Συνεπώς η έμφυλη βία αποτελεί δομικό στοιχείο και του ίδιου του κρατικού μηχανισμού που αναπαράγει έμφυλες διακρίσεις μέσα από τον θεσμό της οικογένειας, το ιατρικό κατεστημένο, το δικαστικό σύστημα και την αστυνομία. Το σύστημα αυτό είναι που αθώωσε τους τέσσερις αστυνομικούς δολοφόνους του/της Ζακ Κωστόπουλου/ Zackie Oh και έριξε στα μαλακά τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη, σε αυτό το σύστημα αποφυλακίστηκε ο Λιγνάδης, ενώ έχει ήδη κριθεί ένοχος.
Το ελληνικό κίνημα #MeToo, αλλά και η οργανωμένη δράση των συλλογικών φορέων επανέφεραν στο προσκήνιο τα περιστατικά έμφυλης κακοποίησης και τις εξουσιαστικές συμπεριφορές που αναπαράγονται στους χώρους εργασίας ακόμα και σε επιφανείς χώρους. Ωστόσο είναι χρέος μας να ανοίξουμε την συζήτηση σε όλους τους χώρους /κλάδους εργασίας και να δημιουργήσουμε τον χώρο μέσα στον οποίο άτομα που έχουν βιώσει έμφυλη βία να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες και να παλέψουμε από κοινού μέσα από τα σωματεία μας ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η οργάνωση στη βάση και στα σωματεία έδειξε ότι μόνο μέσα από τη συλλογική δράση τα θύματα βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή.
Εμείς προσπαθούμε να χτίσουμε ένα τείχος ασφαλείας για να μιλήσει η κάθε μία όταν και αν είναι έτοιμη. Η 25 Νοέμβρη για μας είναι ζωτικής σημασίας, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ορατότητα, να μοιραστούμε τα βιώματα μας, να ακούσουμε η μία το άλλο και να συλλογικοποιήσουμε την αγανάκτηση μας, γιατί η κοινωνία που μας προορίζουν μας πνίγει. Γιατί στο ταξικό/πατριαρχικό σύστημα που γεννιόμαστε, καμία και κανένα που αποκλίνει από τα ετεροκανονικά πρότυπα δεν είναι ελεύθερο.
- Να τελειώνουμε με τον σεξισμό και την πατριαρχία!
- Διεκδικούμε την νομική κατοχύρωση του όρου “γυναικοκτονία”
- Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερες, χωρίς φόβο και καταπίεση. Θέλουμε να είμαστε και όλες ζωντανές! Καμία λιγότερη, κανένα μόνο!
- Διεκδικούμε κοινωνικούς χώρους απογυμνωμένους από τοξικές και κακοποιητικές συμπεριφορές. Οι χώροι μας πρέπει να είναι ασφαλείς για όλες/α μας!
Όλες, όλα και όλοι σήμερα στις κινητοποιήσεις των φεμινιστικών συλλογικοτήτων και ομάδων.
Αθήνα: 18:30, Πλατεία Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 18:30, Άγαλμα Βενιζέλου»
Παρέμβαση στη Θεσσαλονίκη από τον Φεμινιστικό Τομέα του Ρουβίκωνα: Καμία μόνη, μέχρι να είμαστε όλες ασφαλείς και ελεύθερες
Φωτογραφίες δημοσίευσε, επίσης, ο Φεμινιστικός Τομέας του Ρουβίκωνα από το μοίρασμα κειμένων με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά της έμφυλης βίας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
«Η 25η Νοέμβρη έχει καθιερωθεί διεθνώς από τον ΟΗΕ ως μία ημέρα αφιερωμένη στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η επιλογή της ημερομηνίας προέκυψε από τη δολοφονία των αδελφών Μιραμπάλ που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν στη Δομινικανή Δημοκρατία με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίγιο.
Κράτος, κεφάλαιο και διεθνείς οργανισμοί, όπως είναι και ο ΟΗΕ άλλωστε, στην προσπάθειά τους να απονοηματοδοτήσουν την ημέρα αυτή και να την αποκόψουν από τα ταξικά και ανατρεπτικά χαρακτηριστικά των φεμινιστικών κινημάτων, την καθιέρωσαν ως άλλη μία καθεστωτική γιορτή. Η μέρα αυτή ‘εορτάζεται’ πλέον μέσω θεσμικών εκδηλώσεων για τις κακοποιημένες γυναίκες, με ομιλίες υπουργών, βουλευτών και με καμπάνιες της αστυνομίας – λες και θα ξεχάσουμε ποτέ μας τους βιασμούς, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες μέσα στα Α.Τ.-. Οι εκδηλώσεις αυτές λοιπόν, πέρα από το ότι στην πλειοψηφία τους δεν αγγίζουν την ταξική και κοινωνική ουσία του προβλήματος, είναι το λιγότερο υποκριτικές. Κράτος και κεφάλαιο προσποιούνται ότι δίνουν αγώνα για την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και πρόληψη της βίας κατά των γυναικών ενώ ταυτόχρονα θρέφουν και ενισχύουν τις βαθιά εμπεδωμένες πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας που γεννούν αυτή τη βία.
Η εμπεδωμένη πατριαρχία και οι αντίστοιχοι συσχετισμοί εξουσίας εκδηλώνονται ποικιλοτρόπως μέσα από φαινομενικά αθώα σεξιστικά “ανέκδοτα” και σχόλια μέχρι τις παραβιαστικές συμπεριφορές, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Γυναίκες σε όλο τον κόσμο καλούνται καθημερινά να δώσουν έναν αγώνα προάσπισης των δικαιωμάτων τους και, πολλές φορές, της ίδιας τους της επιβίωσης ενώ οι περισσότερες από εμάς έχουμε βιώσει την κακοποιητική πατριαρχία με κάποιον τρόπο στη ζωή μας. Από τον σεξιστικό λόγο στον δρόμο, την υποτίμηση στον χώρο εργασίας, τις παρενοχλητικές συμπεριφορές στα μέσα μεταφοράς, τις παραβιαστικές συμπεριφορές, ακόμη και στις προσωπικές μας σχέσεις, τα κυκλώματα trafficking και τη μαστροπεία.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό και τις απόπειρες συγκάλυψης των ενόχων, τη δολοφονία της Κυριακής έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων, ενώ παράλληλα βλέπουμε μεγαλοδημοσιογράφους να ξεπλένουν γυναικοκτόνους και βιαστές όσο οι πρόθυμοι ‘ειδικοί’ της αστυνομίας, ο Μπαλάσκας και ο κάθε Μπαλάσκας, δίνουν συμβουλές, σε ζωντανή μετάδοση, σε επίδοξους γυναικοκτόνους για το πώς να γλιτώσουν ή να εξασφαλίσουν ελαφρυντικά στις δικαστικές αίθουσες.
Καμία εντύπωση δεν μας κάνει πως το κράτος διατείνεται ότι καταδικάζει και καταπολεμά την έμφυλη βία, ενώ συμμετέχει ενεργά στη συγκάλυψη της. Η πατριαρχία δεν γεννήθηκε χθες, δεν θα πεθάνει αύριο, δεν περιορίζεται σε μεμονωμένα ή καταγεγραμμένα περιστατικά και σίγουρα δεν θα καταπολεμηθεί στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος. Το τέρας της πατριαρχίας και η παθογένεια του συστήματος καθρεφτίζονται καθημερινά στην αντιμετώπιση των γυναικών από το κράτος. Γι’ αυτό λοιπόν, από τις γυναίκες στο Σουδάν και τις μαχόμενες γυναίκες στη Παλαιστίνη εώς τις εξεγερμένες στο Ιράν και τις γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους μέσα στο σπίτι τους, παλεύουμε από τα κάτω με μαχητικούς και συλλογικούς αγώνες για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και του πατριαρχικού συστήματος.
Οι αγώνες μας δεν χωράνε σε θεσμικά καθιερωμένες ημέρες ούτε σε νόμους-βιτρίνες. Επανακτούμε χώρο στη ζωή μας, επανακαθορίζουμε τις σχέσεις μας, αλληλοστηριζόμαστε και παλεύουμε. Δεν περιμένουμε λύσεις από αυτούς που γεννούν το πρόβλημα.
Η λύση θα έρθει μέσα από οργανωμένη αντίσταση και καθημερινό αγώνα.
Καμία μόνη, μέχρι να είμαστε όλες ασφαλείς και ελεύθερες.
Ρουβίκωνας»
Θεσσαλονίκη: Κινητοποίηση στις 7 στο άγαλμα Βενιζέλου – «Στο δρόμο! Εκεί που γεννιούνται συνειδήσεις»
Στο κάλεσμά της η φεμινιστική συλλογικότητα Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη τονίζει: «Αύριο θα μας βρείτε στο δρόμο στις 7μμ στο άγαλμα Βενιζέλου. Η μαζικότητα αυτής της διαδήλωσης δηλώνει την αμέριστη συμπαράσταση στις γυναίκες και θηλυκότητες, που δέχονται καθημερινά λεκτική, ψυχολογική, σωματική και κυρίως θεσμική και κρατική βία. Δηλώνει όμως και την κοινή μάχη ενάντια στη βία κατά των Παλαιστίνιων αδελφών μας από τη γενοκτονική πολιτική του κράτους του Ισραήλ. Σηματοδοτεί κι ένα ευρύτερο αντιπολεμικό κίνημα που αντιμάχεται τα σχέδια εξάπλωσης των πολεμικών εστιών. Να είμαστε όλες, όλα και όλοι εκεί. Εκεί στο δρόμο! Εκεί που γεννιούνται συνειδήσεις!»
Τρίτη 25 Νοέμβρίου και Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας και φεμινιστικές συλλογικότητες και οργανώσεις καλούν σε κινητοποίηση στις 6.30 στην Πλατεία Καυθμώνος, για να δηλώσουν την αντίστασή τους στην πατριαρχική καταπίεση, τις διακρίσεις, την κρατική αδιαφορία απέναντι στα θύματα έμφυλης κακοποίησης. Στη Θεσσαλονίκη η συλλογικότητα «Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη» καλεί στις 7 στο άγαλμα Βενιζέλου. Στο επίκεντρο των ανακοινώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στη Βία κατά των γυναικών βρίσκεται η αντίθεση στην αποικιοκρατική βία που ασκεί το Ισραήλ στα σώματα και τις καρδιές των γυναικών και των κοριτσιών στην Παλαιστίνη, που συνεχίζουν να παλεύουν για γη και ελευθερία.