«Ζωή με κουπόνια, θάνατος με εισιτήριο»

της Μαρίας Απατζίδη, βουλεύτρια Α΄ Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25

Η αλήθεια είναι ότι τα τρένα που παίρνει ο απλός λαός, οι νέοι, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, που δεν μπορούν να πάρουν αεροπλάνο ή δεν έχουν αυτοκίνητο, έχουν αφεθεί σε παντελή ερήμωση από ανθρώπινο προσωπικό, συστήματα και υποδομές για λόγους ταξικούς. Υπάρχει δολοφονική ευθύνη για τη μη ύπαρξη τηλεματικής στον χώρο που κατ’ εξοχήν χρειαζόταν, προκειμένου να αποφευχθούν απώλειες ανθρώπινων ζωών: Στους σιδηροδρόμους.

Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός επαγγέλθηκε μια ψεύτικη «νέα άνοιξη» με υποτιθέμενες εκλογές, σκοτώθηκε η πραγματική άνοιξη της χώρας, τα νέα παιδιά στα Τέμπη. Μια γενιά νέων παιδιών που οι μνημονιακές κυβερνήσεις τους έχουν σκοτώσει τα όνειρα, τώρα σκοτώνουν και τις ζωές τους. Είναι χαρακτηριστικά τα συνθήματα που ακούγονται στους δρόμους. Κατονομάζουν τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς που διέπρεψαν στις επαχθείς ιδιωτικοποιήσεις και καταλήγουν «ακούστε το καλά, το αίμα των νεκρών θα σας κυνηγά». Λένε επίσης «ιδιωτικοποιήσεις, φτώχεια και νεκροί. Αυτή είναι της κυβέρνησης η πολιτική». «Με αίμα φοιτητών γεμίσανε τα Τέμπη, όμως για την κυβέρνηση, προέχουνε τα κέρδη».

Και πράγματι, την ώρα που ο κόσμος πενθεί και υπάρχει και κυβερνητική προτροπή για σιωπή λόγω πένθους, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την τραγωδία για να περάσει τα πιο επικίνδυνα νέα νομοσχέδια, αυτά που ιδιωτικοποιούν το νερό και τα ογκολογικές μονάδες! Η κυβέρνηση σε αποδρομή προσπαθεί να προλάβει να κάνει και άλλα δώρα στους ολιγάρχες στον χρόνο που της απομένει.

Σαν να μη φτάνει η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός με την ακρίβεια του ρεύματος, ανοίγει η δυνατότητα να συμβεί το ίδιο και με το νερό. Με την τραγωδία στα Τέμπη, όμως, φάνηκε ότι η κατάληξη των πολιτικών ιδιωτικοποίησης δεν είναι μόνο η φτώχεια και η εξαθλίωση. Είναι η θυσία της νεότητας στον νέο Μινώταυρο της Μητσοτάκης Α.Ε.

Η τραγωδία ήταν βεβαίως προδιαγεγραμμένη από όταν οι μνημονιακές κυβερνήσεις εμπέδωσαν τη λογική να σπάσει το σιδηροδρομικό δίκτυο και η μεν πτωχευμένη κρατική εταιρεία να έχει τις ράγες και τα σήματα, ενώ μια άλλη εταιρεία όχι ιδιωτική αλλά κρατική άλλου κράτους, της Ιταλίας, να έχει τις αμαξοστοιχίες. Πρόκειται μάλιστα για μια ιταλική εταιρεία μπλεγμένη σε σκάνδαλα που επέβαλε τότε η τρόικα, μια εταιρεία κρατική. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, αλλά για κρατικοποίηση από το λάθος κράτος, για «αποικιο-κρατικοποίηση».

Αυτό το σπάσιμο τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ένα κερδοφόρο μέρος το παίρνει μια ξένη εταιρεία, εν προκειμένω μάλιστα κρατική και διαπλεκόμενη, ενώ το μέρος των υποδομών που μένει στο ελληνικό κράτος καταδικάζεται στην ανέχεια. Επί ΣΥΡΙΖΑ εμπεδώθηκε αυτό το σπάσιμο, λόγω της προσχώρησης στη λογική των δανειστών. Και βεβαίως η Νέα Δημοκρατία επειδή ενδιαφέρεται να δίνει λεφτά μόνο στους φίλους της ολιγάρχες, όπως με τις επιδοτήσεις για το ρεύμα, για τους σιδηρόδρομους δεν έκανε τίποτα, παρόλο που είχαμε προειδοποιήσεις από εργαζομένους και εξώδικα από συνδικαλιστές.
Αυτό το ένοχο σπάσιμο πάντα οδηγεί σε τραγωδία, όχι μόνο στην πτωχευμένη Ελλάδα αλλά ακόμα και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στη δεκαετία του 1990, που είχε γίνει ένα παρόμοιο σπάσιμο των σιδηροδρόμων στη Βρετανία, είχαμε ως συνέπεια μια τραγωδία με 31 νεκρούς στο Πάντινγκτον το 1999. Για να αποφεύγονται αυτά τα ατυχήματα χρειάζεται ενιαίος φορέας σιδηροδρόμων και μάλιστα δημόσιος. Το μοντέλο του σπασίματος των δημόσιων δικτύων είναι καταστροφικό όπου κι αν εφαρμόζεται. Το είδαμε στην ενέργεια με τίμημα να μην μπορεί ο λαός να έχει θέρμανση τον χειμώνα, να έχει ρεύμα. Το είδαμε ακόμα χειρότερα στους σιδηρόδρομους με τους μαζικούς θανάτους. Τώρα προωθείται ένα παρόμοιο μοντέλο και για το νερό, την ίδια στιγμή που σκοτώνονται άνθρωποι, υπάρχουν αγνοούμενοι και πένθος που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο κατακερματισμός των υπηρεσιών και του δημοσίου πλούτου δεν γίνεται για την αποτελεσματικότερη λειτουργία τους, αλλά για να πλουτίσουν οι εγχώριοι και διεθνείς ολιγάρχες, ενώ το πραγματικό κόστος διαχείρισης θα συνεχίσει να επιβαρύνει τους φορολογούμενους.

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν απλά τραγωδία ήταν έγκλημα ήταν ένα προαναγγελθέν αποτέλεσμα δολοφονικών πολιτικών, γιατί οι εργαζόμενοι είχαν στείλει έγκαιρα εξώδικα. Επανειλημμένα διαμαρτύρονταν ότι δεν λειτουργούσαν τα φωτοσήματα, η τηλεδιοίκηση και το σύστημα ETCS που προστατεύει απέναντι στο ανθρώπινο λάθος, καθώς και για την αποψίλωση από προσωπικό, για την έλλειψη περίφραξης στις υποδομές. Δεν λειτουργούσαν συστήματα ασφαλείας και φωτισμού ακόμα και σε σήραγγες με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η επικοινωνία με το τρένο, όταν βρίσκεται μέσα σε αυτές. Μόλις στις 27 Απριλίου 2022 ο Πρόεδρος της Επιτροπής ETCS έστειλε επιστολή παραίτησης. Aν δούλευε το σύστημα ETCS, τα τρένα δεν θα κινούνταν στα τυφλά. Ακόμα και σε περίπτωση ανθρώπινου λάθους θα υπήρχε το ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο θα ακινητοποιούσε τα δυο τρένα σε απόσταση ασφαλείας. Αυτό που συνέβαινε τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι μηχανοδηγοί των αμαξοστοιχιών κινούνταν με πληροφορίες που δίνονταν από σταθμάρχη σε σταθμάρχη μέσω ασυρμάτου. Είχαμε μάλιστα μια σειρά από ατυχήματα ακόμη και στις 24 Φεβρουαρίου του 2023 στη Θεσσαλονίκη και στις 28 Φεβρουαρίου στον σταθμό Παλαιοφαρσάλου. Τα θανατηφόρα ρουσφέτια, η αποψίλωση του προσωπικού, η κατάργηση συστημάτων φέρουν τη σφραγίδα της κυβέρνησης της ΝΔ, ακόμη κι αν η πορεία της παρακμής είχε ξεκινήσει με το μνημονιακό ξεπούλημα στην ιταλική κρατική εταιρεία.

Όπως επίσης τη σφραγίδα της ΝΔ φέρει η εκτός κοινοβουλίου επιτροπή, η οποία συγκροτήθηκε από ανθρώπους που υπήρξαν μέρος του προβλήματος. Ενώ ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του έβγαλε ήδη πόρισμα και απόφανση σαν να ήταν εμπειρογνώμονας, μετά την κατακραυγή οι επικοινωνιολόγοι προφανώς συνέστησαν αλλαγή γραμμής. Κάπως έτσι είχαμε μια συγνώμη, λίγο πριν τα ΜΑΤ της κυβέρνησης επιτεθούν στα νέα παιδιά που είχαν πάει στη διαδήλωση να πενθήσουν για τους συνομηλίκους τους που χάθηκαν.

Η κυβέρνηση διώχνει τα νέα παιδιά από την Ελλάδα με τις πολιτικές της. Όσα μένουν στην Ελλάδα, τα σκοτώνει. Όσα θέλουν να πενθήσουν, τα δέρνει. Έχει δημιουργήσει αυτό που διατύπωσε πολύ εκφραστικά ένα σύνθημα: «Ζωή με κουπόνια, θάνατος με εισιτήριο». Τώρα, όμως, ξέρει ότι οι μέρες της είναι μετρημένες και για αυτό προσπαθεί να γαντζωθεί από την εξουσία, για να περάσει τα τελευταία νομοσχέδια που θα ωφελήσουν τους ολιγάρχες. Ξεπουλιέται «ακόμα και το νερό», «ακόμα και η βροχή», όπως είναι ο τίτλος διάσημης ταινίας για την καταστροφή που φέρνει ο νεοφιλελευθερισμός. Φέρνει νομοσχέδια για την ιδιωτικοποίηση του νερού και των ογκολογικών μονάδων, που αποτελούν τον επιθανάτιο ρόγχο μιας κυβέρνησης σε αποδρομή, η οποία όμως τώρα είναι πιο επικίνδυνη από ποτέ, γιατί ρίχνει τα πάρθια βέλη ενάντια στον λαό και υπέρ των ολιγαρχών.

Για αυτό χρειάζεται να είμαστε όλοι ως κοινωνία δίπλα στα νέα παιδιά που η κυβέρνηση διώχνει, σκοτώνει, δέρνει. Για χάρη της νέας γενιάς, αλλά και του μέλλοντος όλων μας.