αναδημοσίευση από το Κοσμοδρόμιο
Quiz για ισχυρούς λύτες: ποια είναι αυτή η χώρα, στην οποία, πρώην διπλωμάτης καριέρας, ευσυνείδητος, ο οποίος έχει καταγγείλει βαρύτατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από συμμάχους, πλέον ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ο οποίος αποκαλύπτει δυσάρεστες αλήθειες για το σύστημα εξουσίας της πατρίδας του, σε κακή κατάσταση υγείας, φυλακίζεται για οκτώ μήνες, με την κατηγορία της “ασέβειας προς το δικαστήριο” (κατηγορία για την οποία δεν έχει φυλακιστεί κανείς στη χώρα του εδώ και μισό αιώνα), όπως επίσης και με την κατηγορία ότι δια των αποκαλύψεωντου βοήθησε στην διακρίβωση της ταυτότητας ανθρώπου του οποίου η ταυτότητα είναι μυστική, μέσα από συνδυασμό πληροφοριών, κατηγορία η οποία οδηγεί σε φυλάκιση για πρώτη φορά στα χρονικά;
Όχι, δεν είναι ούτε η Ρωσία, ούτε η Λευκορωσία. Αν ήταν θα το είχαμε μάθει, δεδομένου ότι ήδη θα είχαν επιβληθεί κυρώσεις και η καμπάνια θα είχε ξεκινήσει για την απελευθέρωση του φυλακισμένου.
Είναι το τόσο “κοντινό” μας Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό το κράτος, το οποίο κρατά χωρίς καμία ουσιαστική κατηγορία τον Julian Assange, λειτουργώντας ως υπεργολάβος των ΗΠΑ.
Η υπόθεση Craig Murray μπορεί να είναι πολύ λιγότερο γνωστή, ωστόσο είναι εξίσου εντυπωσιακή για την κατεύθυνση που έχει λάβει αυτό που λέμε “κράτος δικαίου” στην “φιλελεύθερη Δύση”: την χάλκευση νομιμοφανών κατηγορητηρίων ή την αξιοποίηση διοικητικών μέτρων, τη δημιουργία ενός ευρός δικτύου παρακολουθήσεων σε συνεργασία με τους ιδιωτικούς κολοσσούς, την άσκηση πιέσεων και φυσικά τον αποκλεισμό από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να σωπάσει ή να εξοντωθεί οποιοσδήποτε εχθρός του συστήματος εξουσίας – όπου στους εχθρούς αυτούς κατεξοχήν συγκαταλέγονται όσοι αποκαλύπτουν άβολες αλήθειες.
Ο Craig Murray, ετών 63, υπήρξε διπλωμάτης για είκοσι χρόνια. Την διετία 2002-2004, διετέλεσε πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ουζμπεκιστάν, επί ημερών του Ισλάμ Καρίμοφ, όταν οι σχέσεις του τελευταίου με την Δύση και ειδικότερα με τις ΗΠΑ είχαν αποκτήσει ιδιαίτερη θέρμη, στο πλαίσιο του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”. Άλλωστε, ο Ουζμπέκος πρόεδρος φρόντιζε να δίνει διαπιστευτήρια, έως και βράζοντας ζωντανούς κατηγορουμένους για σχέσεις με ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις.
Ο Craig Murray αποφάσισε να αποκαλύψει τα βρώμικα μυστικά της συνεργασίας της πατρίδας του και των ΗΠΑ με το Ουζμπεκιστάν, επιβεβαιώνοντας μεταξύ πολλών άλλων ότι η περιγραφή των αμερικανο-βρετανικών επεμβάσεων ανά τον κόσμο, ως μάχης του Καλού κατά του Κακού, μπορεί να ταίριαζε μεν στις χολυγουντιανές απαιτήσεις, αλλά μάλλον απείχε από την πραγματικότητα. Το γεγονός ότι ένας διπλωμάτης μίλησε, βοήθησε μεν τον κόσμο να μάθει την αλήθεια, αλλά αποτέλεσε βαρύ πλήγμα στο κύρος του Στέμματος και προφανώς δεν επρόκειτο να του συγχωρεθεί.
Σαν να μην έφταναν αυτά, ο αμετανόητος αυτός άνθρωπος συνέχισε να “προκαλεί”, εκθέτοντας τις μεθοδεύσεις σχετικά με την παράνομη επί της ουσίας, συνεχιζόμενη φυλάκιση του Julian Assange, ενώ μάλιστα είχε το πραγματικό “θράσος” να επιδιώκει να πετάξει ως την Ισπανία προκειμένου να καταθέσει εκεί, σε δικαστική διερεύνηση παρανόμων παρακολουθήσεων από το Ηνωμένο Βασίλειο εις βάρος του Assange, όσο βρισκόταν ο τελευταίος στην πρεσβεία του Εκουαδόρ.
Και ακούστε και κάτι άλλο: ο ίδιος άνθρωπος είχε διαδραματίσει καίριο ρόλο, ώστε να βγει στην δημοσιότητα το σκάνδαλο της άδικης δίωξης (που εντέλει οδήγησε σε αθώωση) του εθνικιστή πρώην ηγέτη της Σκωτίας Alex Salmond. Αξιοποιώντας τον διάχυτο δικαιωματισμό, η επόμενη ηγέτιδα της Σκωτίας μαζί με το εκεί σύστημα εξουσίας στήσανε μια δίωξη εναντίον του Salmond, ώστε ο τελευταίος, σύμφωνα με τιος κακές γλώσσες, να μην επιστρέψει στην ηγεσία του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος και να μην διεκδικήσει όντως την ανεξαρτησία της χώρας του. Η δίωξη κατέρρευσε, αλλά η πολιτική ζημιά έγινε. Και εκεί, νά σου ο Murray να δίνει έκταση στις αποκαλύψεις για την σκευωρία.
Μάλιστα, ο ίδιος είχε βρεθεί και στην ίδια θέση: η κυβέρνηση του εγκληματία πολέμου Tony Blair τον είχε κατηγορήσει για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, προκειμένου να του κλείσει το στόμα. Ο Murray απαλλάχτηκε, αλλά εν τω μεταξύ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το διπλωματικό σώμα. Όπως τώρα, αναγκάζεται να επωμιστεί μέχρι σήμερα οικονομικό κόστος ύψους 200.000 στερλινών, για να τα βάλει με το σύστημα εξουσίας της πατρίδας του.
Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα διώξεων, η δικαιοσύνη του Ηνωμένου Βασιλείου έπρεπε να εφεύρει μια μέθοδο, ώστε να υπερκεράσει την υποτιθέμενη προστασία της δημοσιογραφίας. Μέχρι σήμερα, γνωρίζαμε ότι η προστασία προσφέρεται στην βάση της δημοσιογραφικής πράξης, δηλαδή της αποκάλυψης της αλήθειας προς διαφώτιση του κοινού – εξ ου και η προστασία των whistleblowers αναλογικά. Όχι πια: προστασίας δικαιούνται μόνο όσοι δουλεύουν για εταιρικά (βλ. συστημικά) μέσα ενημέρωσης, όπως έκρινε το δικαστήριο στην υπόθεση Craig Murray.
Κάπως έτσι, το σύμπλεγμα εκτελεστικής, δικαστικής λειτουργίας και κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης κατορθώνει να φιμώνει, να εξοντώνει (ηθικά, οικονομικά. αλλά και φυσικά, αν απαιτηθεί) να παρασιωπά ή και να φυλακίζει τις ενοχλητικές φωνές. Όσοι νομίζουν ότι αυτά δεν συμβαίνουν στην Δύση και δεν είναι κυνικοί, ψεύτες ή προπαγανδιστές καιρός είναι να ξυπνήσουν.
Η φυσική εξόντωση των αντιφρονούντων προς τον πυρήνα του συστήματος εξουσίας θα βρισκόταν στην ημερήσια διάταξη, αν τα μέσα ενημέρωσης δεν κατόρθωναν να περιθωριοποιούν πιο αποτελεσματικά.
Ο Craig Murray ανήκει στην χορεία των ανθρώπων που τιμωρούνται γιατί αρνήθηκαν να υποταχθούν στην προπαγάνδα και στο έγκλημα. Το Στέμμα δεν τα συγχωρεί αυτά. Αξίζει ενός τίμιου αγώνα για την ελευθερία του.