-της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Με αφορμή σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή» που κάνει λόγο για την «παγίδα των κλειστών χώρων» στη διασπορά του κορονοϊού, πολλά ερωτήματα γεννώνται σχετικά με τα επικοινωνιακά παιχνίδια της κυβέρνησης και λοιμωξιολόγων για το πού κολλάει τελικά ο ιός.

«Ένα υποθετικό σενάριο είναι πως σε έναν κλειστό χώρο όλοι κρατούν απόσταση 1,5 μέτρου και ένας φορέας του ιού μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Δεν ξέρουμε ποιος είναι, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην πραγματική ζωή. Ωστόσο, ο ιός μεταδίδεται αερόβια, μέσα από αιωρούμενα σωματίδια που δημιουργούνται με την αναπνοή, την ομιλία και το φτάρνισμα. Στο ίδιο μοντέλο, αν αυξηθεί η μεταδοτικότητα κατά 35% λόγω της βρετανικής μετάλλαξης, τότε οι πιθανότητες επιμόλυνσης αυξάνονται σημαντικά» αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας. Ο κορονοϊός μεταδίδεται στους κλειστούς χώρους, ειδικά όταν αυτοί δεν αερίζονται, κι αυτό δεν το αμφισβήτησε κανείς. Υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που το αποδεικνύουν, γι’ αυτό και ο συνωστισμός δεν ενδείκνυται.  Και πολλά εύλογα ερωτήματα γεννώνται. Ως βασική εστία μετάδοσης είχε χαρακτηρίσει τους κλειστούς χώρους ακόμη και ο λοιμωξιολόγος, Σωτήρης Τσιόδρας.

Στο σημείο αυτό, βέβαια, κάτι ακόμα που πρέπει να βάλουμε στο κάδρο της συζήτησης είναι τα ΜΜΜ. Θεωρούνται και είναι κλειστοί χώροι και ο συγχρωτισμός είναι τεράστιος, κάτι που και επιστημονικά αποδεικνύεται αλλά και η ίδια η κυβέρνηση το είχε παραδεχτεί. Τον Μάρτιο, μετά από πολλές υπεκφυγές το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών ομολογεί ότι «η χρήση των ΜΜΜ εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους διάδοσης του κορονοϊού». Σε μία από τις πολλές φορές βέβαια που η κυβέρνηση φάσκει και αντιφάσκει, ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Καραμανλής, επίμονα δηλώνει πως τα ΜΜΜ δεν αποτελούν εστίες υπερμετάδοσης, απλά «μετάδοσης».

Τα μέλη της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων αρκετές φορές παρουσιάζονται να έχουν έρθει σε αντιπαραθέσεις μεταξύ τους αλλά και με την κυβέρνηση, δημιουργώντας προβληματισμό σχετικά με το ποιος παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Αυτό που σημείωναν πολλά μέλη της, σε κάποια από τις ελάχιστες διαρροές, ήταν ότι «η μεταδοτικότητα του ιού είναι δραματικά μεγαλύτερη στα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι τόσο στις πλατείες. Πρέπει να χαλαρώσει ο συνωστισμός εκεί». Ωστόσο, ακολούθησαν αντιφάσεις και μέτρα που προκάλεσαν αντιδράσεις, όπως απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 21:00 -αλλά τα Σαββατοκύριακα μετά τις 18:00- , κλείσιμο περιπτέρων μετά τα μεσάνυχτα για να μην αγοράσουν οι νέοι αλκοόλ, «κυνηγητό» νέων σε πλατείες και άλλοι περιορισμοί, χωρίς να βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία.

Είναι πλέον ξεκάθαρο, στο στόχαστρο της κυβέρνησης εδώ και μήνες βρίσκονται οι νέοι. «Οι νέοι που διασπείρουν τον κορονοϊό, οι νέοι που μαζεύονται σε σπίτια, οι νέοι που αράζουν στις πλατείες» είναι τα βασικά αφηγήματα που κατά καιρούς κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επικαλούνται. Γενικότερα, σε ότι αφορά στις εισηγήσεις για το ποια μέτρα έχουν να κάνουν με άτομα των πιο μικρών ηλικιών, ειδικά των μαθητών, φαίνεται να υπήρχαν διχογνωμίες. «Δεν μπορεί το καλοκαίρι κάνουμε ολόκληρη συζήτηση για τις κατασκηνώσεις και τη λειτουργία τους, και για τα σχολεία να αποδεχόμαστε να παιδιά να είναι σε έναν κλειστό χώρο 25 μαζί», υποστήριξαν κάποιοι εκ των συμμετεχόντων στην επιτροπή. Η επιτροπή τώρα αποφάσισε πως παγίδα είναι οι κλειστοί χώροι και όχι οι πλατείες, ειδικά τώρα που η θερμοκρασία έχει ανέβει. Χρήσιμο και σημαντικό είναι, επίσης, να αναφέρουμε ότι οι ίδιοι «νέοι της πλατείας» που στοχοποιήθηκαν, δέχτηκαν και επιθέσεις. Τα πολλά περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας, που η ΕΛ.ΑΣ επιμένει να χαρακτηρίζει «μεμονωμένα», είχαν ως πρώτα θύματα τους νέους. Οικογένειες και παρέες που έκαναν την βόλτα τους σε πλατείες -τηρώντας τα μέτρα- έχουν δεχτεί κατά καιρούς αναίτιες επιθέσεις και ξυλοδαρμούς.

Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε, για τον ιστορικό του μέλλοντος που θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δηλώσεις της κυβέρνησης, είναι πως οι νέοι δεν είναι ακριβώς αργόσχολα άτομα που αράζουν στις πλατείες και δεν ενδιαφέρονται για τη δημόσια υγεία. Είναι κυρίως νέα παιδιά που στριμώχνονται καθημερινά μέσα σε λεωφορεία για να πάνε στη δουλειά τους, να βγάλουν 300 ευρώ να εξασφαλίσουν το ενοίκιο και την επιβίωση τους. Ένα καθημερινό μεσημέρι στο 608 θα σας το επιβεβαιώσει. Είναι νέα παιδιά που εργάζονται στην εστίαση -όχι πάντα με ιδανικές συνθήκες.

Να σημειώσουμε επίσης ότι η εστίαση είναι ένας από τους κλάδους που επλήγησαν περισσότερο, με πολλούς ανθρώπους να μένουν άνεργοι, χωρίς καμία στήριξη, μιας και πολλοί δούλευαν χωρίς ασφάλιση και αδήλωτοι. Είναι νέα παιδιά που σέβονται τους γιατρούς και την προσπάθεια της επιστήμης στην αντιμετώπιση της κατάστασης και έχουν κουραστεί με τη διαχείριση της κυβέρνησης απέναντι στην πανδημία- που μόνο από σχέδιο δεν χαρακτηρίζεται.

Άραγε είναι οι νέοι που δεν τηρούν τους «κανόνες»;