«Με χτύπησαν τόσες πολλές φορές, που δεν μπορώ να τις μετρήσω… Μας κάλεσαν όλους στον προπονητή και με χτύπησε στο πρόσωπο μπροστά σε όλους. Αιμορραγούσα, αλλά δεν σταμάτησε να με χτυπά. Είπα ότι η μύτη μου αιμορραγούσε, αλλά δεν σταμάτησε».
Daiki A., 23, Fukuoka, February 2020
Η οργάνωση Human Rights Watch σε μία έκθεση 67 σελίδων με τίτλο «“Με χτύπησαν τόσες πολλές φορές που δεν μπορώ να μετρήσω”: Κακοποίηση παιδιών αθλητών στην Ιαπωνία», τεκμηριώνει την ιστορία της ιαπωνικής σωματικής τιμωρίας στον αθλητισμό – γνωστή ως taibatsu στα ιαπωνικά – και εντοπίζει κακοποίηση παιδιών στον αθλητισμό σε ιαπωνικά σχολεία, ομοσπονδίες και ελίτ αθλήματα. Η έκθεση καταγράφει την κατάθλιψη, τις αυτοκτονίες, τις σωματικές αναπηρίες και το δια βίου τραύμα που προκύπτει από αυτήν την κακοποίηση.
«Για δεκαετίες, τα παιδιά στην Ιαπωνία ξυλοκοπούνταν βάναυσα και κακοποιούνταν λεκτικά στο όνομα της κατάκτησης τροπαίων και μεταλλίων», λέει ο Minky Worden, διευθυντής παγκόσμιων πρωτοβουλιών στο Human Rights Watch. «Καθώς η Ιαπωνία ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο τον Ιούλιο του 2021, το παγκόσμιο προσκήνιο φέρνει μια μοναδική ευκαιρία για αλλαγή νόμων και πολιτικών στην Ιαπωνία και σε όλον τον κόσμο για την προστασία εκατομμυρίων παιδιών αθλητών» προσθέτει.
Το 2013, ενώ η Ιαπωνία διεκδικούσε ακόμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, μια σειρά από βίντεο υποθέσεων κακοποίησης υψηλού προφίλ αθλητών, σε συνδυασμό με αυτοκτονίες παιδιών αθλητών, ώθησαν κορυφαίoυς αθλητικούς οργανισμούς να μιλήσουν για την ανάγκη προστασίας των παιδιών στον αθλητισμό. Το 2018, εμφανίστηκε ένα βίντεο που δείχνει έναν προπονητή μπέιζμπολ του Λυκείου του νομού Aichi να χτυπάει επανειλημμένα, να δίνει μπουνιές και να κλωτσάει τους παίκτες στην ομάδα του.
Η δημόσια κατακραυγή οδήγησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις όπως η δημιουργία ανοικτών γραμμών για την καταγγελία κακοποίησης. Ωστόσο, η Human Rights Watch διαπίστωσε πως αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι προαιρετικές «κατευθυντήριες γραμμές» αντί για κανόνες, ότι η πρόοδος ήταν άνιση και χωρίς παρακολούθηση, και ότι δεν υπάρχει υποχρεωτική αναφορά καταγγελιών ή στατιστικών στοιχείων κακοποίησης. Η έκθεση της Human Rights Watch ώθησε τον Πρόεδρο της ΔΟΕ Thomas Bach να οργανώσει τηλεφωνική συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ιαπωνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (JOC) Yasuhiro Yamashita, για την λήψη μέτρων για την εξάλειψη της παρενόχλησης και των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον ιαπωνικό αθλητισμό.
Η Human Rights Watch διαπίστωσε όμως ότι «η κακοποίηση των παιδιών στον αθλητισμό παραμένει αποδεκτή και φυσιολογική σε πολλά μέρη της κοινωνίας και ότι είναι δύσκολο για τους νεαρούς αθλητές να υποβάλλουν καταγγελίες εναντίον ενός ισχυρού προπονητή ή αξιωματούχου». Γι’ αυτό στις 7 Ιουλίου 2021, μαζί με το το Japan Safe Sport Project και άλλους 10 ιαπωνικούς και διεθνείς οργανισμούς ξεκίνησε την εκστρατεία #AthletesAgainstAbuse που καλεί τον κόσμο να υψώσει τη φωνή του, ζητώντας τον τερματισμό της κακοποίησης αθλητών μέσω μιας καμπάνιας συλλογής υπογραφών, με αίτημα τη δημιουργία ενός Ιαπωνικού Κέντρου Ασφαλούς Αθλητισμού, ενός ανεξάρτητου διοικητικού οργάνου επιφορτισμένου με την αντιμετώπιση της κακοποίησης παιδιών στον ιαπωνικό αθλητισμό.
Η παιδική κακοποίηση στον αθλητισμό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα με την έλλειψη ενοποιημένων, ξεκάθαρων συστημάτων για την αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης. Στην Ελλάδα, ο ασκός του αιόλου για όσα συμβαίνουν στον χώρο του αθλητισμού άνοιξε με την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου στις αρχές του 2021. Ακολούθησε ντόμινο αποκαλύψεων για σωματική και σεξουαλική κακοποίηση και ακραίες προπονητικές μεθόδους, που οδήγησαν σε συλλήψεις και εισαγγελικές παρεμβάσεις.