
The situation at the facility is marked by pervasive shortages in both medical and paramedical staff, a problem that has been chronic and ongoing. This shortfall significantly extends the time required to deliver essential services. Moreover, the operations critical to the facility's functioning, including reception and asylum processing, suffer from acute understaffing. Overcrowding, a lack of privacy, insufficient equipment such as beds, and inadequate access to running water and shower facilities contribute to an environment that fails to uphold the dignity and rights of the individuals residing there.
A significant portion of the workforce is employed on precarious terms, such as fixed-term contracts, placements through the Manpower Employment Organisation (OAED), or secondments from the EU Agency for Asylum, contributing to a lack of stability and continuity in service provision. Notably, at the time of the EEDA visit, even the Commander’s position of the facility was unoccupied, underscoring the leadership vacuum.
The inadequacies extend to services outsourced to private third parties, including the transportation of international protection applicants inland, provision of interpretation services, and supply of water tanks to the facility. The structure is also grappling with severe shortages of medicines, clothing, shoes, and even running water, exacerbating the challenges faced by residents.
Compounding these issues are the living conditions within the facility, which fall short of European standards. Overcrowding, coupled with a significant lack of privacy, insufficient availability of essential equipment like beds, and severely limited access to running water and shower facilities, culminates in an environment that falls markedly short of respecting and preserving the dignity and rights of its residents.
A delegation from the National Commission for Human Rights, spearheaded by its Vice-President, Mr. Yannis Ioannidis, along with members Mr. Alexandros Konstantinou (President of the 3rd Department), Spyros Apergi (Associate President of the 3rd Department), and Eva Tzavala (Scientific Staff Coordinator), conducted a visit to Samos on February 6 and 7, 2024. This visit aimed to assess the reception conditions for applicants of international protection at the border. This was not their first engagement of this nature, as a similar mission had been undertaken in 2020.
The delegation’s itinerary in Samos included a thorough examination of the premises of the Closed Controlled Structure. Additionally, comprehensive discussions were held with the leadership of the reception and asylum offices, security forces, health agencies, and representatives from both international and non-governmental organisations, as well as civil society actors actively involved in the area, both within and outside the structure. These interactions provided a multifaceted view of the operational dynamics and challenges faced in managing the reception and integration of international protection applicants.
The National Commission for Human Rights report highlights dire conditions at Samos facility
In its examination, the National Commission for Human Rights (EEDA) describes conditions at the Samos Closed Controlled Access Centre (CCAC) as critically inadequate, placing residents in extremely unsuitable living situations and immediate risk. During EEDA’s inspection, it was noted that residents often had to wait under the sun for extended periods for bus services (5-7 daily routes for over 3,500 individuals). The recent 30% hike in bus fares exacerbated the situation, forcing those without the means to pay to undertake the approximately 1.5-hour walk to Vathi.
The facility is encircled by a double-layered NATO-type security fence, with its surveillance jointly managed by the Hellenic Police and private security firm G4S. The visit underscored a pronounced and oppressive security presence, characterised by dense policing and rigorous checks, including electronic, magnetic, and biometric systems for entry and exit. It remains unclear whether appropriate permissions for the use of camera surveillance on residents, extending beyond common areas and incorporating barbed wire doubling the fencing, have been obtained from the Authority for the Protection of Personal Data. This heightened security apparatus, mirroring that of a detention centre, underscores the severity of the oversight and control measures imposed on the residents.
During the visit by the Commission to the Samos Closed Controlled Access Centre (CCAC), it was recorded that the facility housed 3,883 individuals, a figure surpassing its intended capacity. The conditions observed were significantly below acceptable standards:
- The degree of overcrowding was alarming, with hundreds residing in shared spaces that offered no privacy or security. Distinctions among groups, such as only men, only women, and families with children, were not accommodated with separate living areas. The majority of residents were found to be sleeping on the floor, using blankets and boxes instead of beds and mattresses. Furthermore, the facility lacked indoor shower facilities and provided insufficient access to sanitary amenities.
- The water supply was critically inadequate, exacerbating the already dire living conditions.
- A notable absence of medical staff was highlighted, with the structure having no doctor present. This was despite attempts by the National Organisation for Public Health (EODY) to fill two doctor positions, which ultimately proved unsuccessful.
- The European Court of Human Rights (ECtHR) has raised concerns over incidents of police brutality involving border guards stationed at the CCAC, which are reportedly under judicial investigation.
In its concluding remarks, EEDA points out that “despite the Closed Controlled Access Centre being established with complete funding of 38 million euros and in collaboration with the European Union, aimed at accommodating around 3,000 individuals and guaranteeing decent living standards for its residents, as well as the proper execution of essential reception and identification processes, the initial surge of mass arrivals in 2023 highlighted significant managerial deficiencies within the system.”
The National Commission for Human Rights suggestions
In light of its findings, the EEDA urges the Greek state to take immediate and decisive actions to address the critical issues identified at the CCAC) in Samos:
- To promptly ensure a reliable and sufficient water supply for all international protection applicants within the CCAC, highlighting the severe health risks posed by the current water shortage.
- To guarantee the prompt registration of individuals who have recently arrived on the island and are housed in the CCAC under conditions resembling de facto detention, emphasising that protection from arbitrary detention is a fundamental human right.
- To revise Article 40 of Law 4939/2022 to align with the protections afforded by European Union law, and to reassess the practice of universally and indiscriminately confining all newly arrived asylum seekers from third countries within the CCAC.
- To ensure dignified living conditions for all residents of the Samos CCAC, taking into account individual needs and vulnerabilities. The use of communal spaces (such as dining areas) or administrative zones as living quarters, even on a temporary basis, fails to meet even the most basic living standards.
- To provide adequate and appropriate medical care to the CCAC’s residents, prioritising this as an urgent necessity. Newly arrived individuals from third countries often arrive in a state of heightened vulnerability due to their migratory experiences, including exposure to war, persecution, violence, or torture in their countries of origin, which may result in various mental and physical traumas. Moreover, certain individuals may be in an especially vulnerable position due to age, gender, pregnancy, or other factors as recognised by law. Identifying and offering suitable medical and psychosocial support to these vulnerable groups is both a legal and moral duty of the State.
- Ensure the availability of interpreters for administrative or judicial processes involving third-country nationals. This includes providing interpreters in the main languages of the immigrant population coming to Greece, such as Syrian, Afghan, Palestinian, Pakistani, Bangladeshi, Sudanese, Somali, Nigerian, etc., across various services including the Reception Service, Asylum Service, Police and Coast Guard, Courts, and Hospitals. The European Court of Human Rights (ECtHR) has long stressed the vital role of proper interpretation in a language understood by the third-country national as a fundamental prerequisite for the protection of their basic rights.
- Guarantee swift access to the asylum process and ensure the fair and efficient assessment of claims.
- Accelerate the staffing of reception and hospitality facilities on the islands and mainland with permanent employees across all required specialities to adequately meet the needs of the resident population. Relying on fixed-term contracts undermines the continuity and retention of expertise, leading to service delivery gaps due to the transient nature of the workforce and the lengthy recruitment processes.
- Reevaluate the design and operational guidelines of Closed Controlled Access Centres on the islands to make them more accommodating for the immigrant and refugee populations. This entails considering the backgrounds of individuals who have endured war, extreme poverty, or persecution, and ensuring the structures promote a sense of security as well as a welcoming environment that fosters trust in the authorities for smoother integration into host societies.
- Commit to the effective investigation of all allegations of police brutality and racist violence, ensuring a transparent and accountable process.
______________________________________________
Are you seeking news from Greece presented from a progressive, non-mainstream perspective? Subscribe monthly or annually to support TPP International in delivering independent reporting in English. Don’t let Greek progressive voices fade.
Make sure to reference “TPP International” and your order number as the reason for payment.
Ψόφιοι σκύλοι είναι αυτοί που διατείνονται πως είναι αριστεροί.Όταν ψοφήσει ο καπιταλισμός ο Μάρξ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πυξίδα για να πάει μπροστά η ανθρωπότητα.Τίποτα δεν μένει αιώνιο,όλα έχουνε αρχή και τέλος,και ο καπιταλισμός οδεύει προς το τέλος του.Στα 500-600 χρόνια ζωής του,ό,τι ήτανε να προσφέρει το πρόσφερε.Στις μέρες μας ζει σαν ζόμπι.
Δεν υπάρχει εδώ και πολύ καιρό ο "καπιταλισμός" αγόρι. Η μετάλλαξη του κλασσικού στικού φιλελευθερισμού στον νέοφιλελευθερισμό είναι αυτό που συμβάινει σήμερα. Μέρος του νεοφιλελευθερισμού είναι και το Νύχτα 45.
Ρε συ,ο Ηλίας πότε θα βγει;
Ξέρω εγώ? Μπορεί και αύριο.
κε Κωστουλα, δε θα απαντουσα στην αναρτηση σας, αν δε το υπογραφατε με το θεσμικο σας ρολο και κυριως αν δεν εντασσατε το Μερα25 στο συνολικο σας αφηγημα!
Αρχικα, μιλωντας για Μερα25 για να υπαρξει οποιαδηποτε δεσμευτικη επικοινωνια, χρειαζεται να συναντηθει το περιβαλλον του Γ.Βαρουφακη, με τον μηχανισμο του Diem25 (μητρικη οργανωση) και την πλειοψηφια των οργανων του Μερα25. Συνεπως, μιλαμε για την προσωπικη σας αποψη.. Επιπλεον, πως δεν ειναι γνωστη απολυτως καμια "μαρξιστικη ταση" εντος καποιων εκ των ανωτερων τριων "θεσμων".
Λαμβανοντας, λοιπον, και τις τρεις πηγες ενημερωσης σας παραθετω: οπου υπαρχει ενσταση το συζηταμε!
Tα Diem/Μερα25, δεν ειχαν απο ιδρυσεως ουτε απεκτησαν στην πορεια τους οποιαδηποτε αναφορα σε Μαρξισμο ή Μαρξισμο - Λενινισμο. Αν υπαρχει οποιοδηποτε σχετικο κειμενο να μας το παρουσιασετε.
Tα Diem/Μερα25, δεν εκαναν την παραμικρη αναφορα στα 100 χρονια αποστρατειας του Β.Ι.Λενιν, την επετειο εκδοσης του "κομμουνιστικου μανιφεστου" ή την αντιστοιχη αποχαιρετισμου του Κ.Μαρξ.
Τα Diem/Μερα25, ειναι ορκισμενοι αντιπαλοι του Μαρξισμου. Αρνουνται την υλιστικη διαλετικη (οχι ομως τον Χεγκελ και την ιδεαλιστικη διαλεκτικη), αρνουνται συνολικα τον ιστορικο υλισμο και φυσικα αρνουνται τον επιστημονικο σοσιαλισμο. Αυτονοητο ειναι πως, υιοθετουν τμηματα μονο της μαρξιστικης οικονομικης αναλυσης - ενω υπαρχουν αστοι για παραδειγμα πολυ πιο γενναιοδωροι, αρνουνται ολοκληρη τη μεθοδολογια και βεβαια τα επαναστατικα (κομμουνιστικα) του προταγματα. Αυτα προκυπτουν απο δεκαδες διεθνεις ομιλιες του Γ.Βαρουφακη και απ τη μεθοδολογικη εμνηνεια δεκαδων σχετικων κειμενων.
Τα Diem/Μερα25, ειναι απογονοι της ταξικης ηττας σπουδαιων κοινωνικων (αντιπολεμικων, εθνικοαπελευθερωτικων, χειραφετητικων, κλπ) κινηματων, αλλα και της διαλυσης του αντιπαλου δεους -της σοβιετικης ενωσης με τους χειροτερους δυνατους μεθοδολογικους και ιδεολογικους ορους. Παιδια της κρισης της δεκαετιας του 70, ορφανα της χρεοκωπημενης σοσιαλδημοκρατιας του 90 - που πρεπει να εφευρουμε ξανα και πανω απ ολα της παγκοσμιας χρηματοπιστωτικης κρισης που γεννησε η καταρρευση των ενυποθηκων δανειων στις ΗΠΑ. Του παγκοσμιου κραχ και της επαναδιαπραγματευσης του εθνικου χρεους.
Τα Diem/Μερα25, ειναι γεννημα της ιστορικης εξελιξης του μεταμοντερνισμου και του μαρξιστικου χωρις αρχες αναθεωρητισμου. Μια αμορφη μαζα επιστημολογικου εκλεκτικισμου και μεθοδολογικου υποκειμενισμου που αποθεωνει το φιλελελευθερο μοναδικο "εγω". Λιγο απ ολα: απολυτοποιηση του "τυχαίου" σαν κομβικο αν οχι καθοριστικο στοιχειο, η woke κουλτουρα και τα κινηματα των επιμερους "ταυτοτητων", η αρνηση του καθολικου αγωνα για απελευθερωση και το τελος των "μεγαλων αφηγησεων", υποκειμενισμος και απορριψη της πραγματικότητας ή "δεν υπαρχει μια αληθεια, αλλα πολλες αφηγησεις", αρνηση της ιστορικης και αιτιακης αναπτυξης των εννοιων σε μια συνειδητη αυταξια, κλπ. Τελικα, η διαρκη ανασυγκροτηση και επικαιροποιηση της αστικης ιδεολογιας.
Ο Γ.Βαρουφακης, μας επικοινωνει τη ζοφερη μετεκλογικη αποτιμηση σε μια επερχομενη φασιστικη καταιγιδα στο τελος του κοσμου (που βεβαια στο καπακι φερνει στην ελλαδα νομιμοποιηση αλλοδαπων εργατων και γαμου ομοφυλων ζευγαριων ριχνοντας τη δικαιωματικη αριστερα στα σχοινια) συχνα κανοντας το με πρωτοτυπους τροπους. Ειτε επιστρατευοντας μορφες μυστικοσυμβουλων -αναλυτων (πχ ο παγκοσμιως διασημος "κουρασμενος" ταξιτζης) ειτε με το φρεσκο δειλο αφηγημα πως τις εδρες που χασαμε στο ελληνικο κοινοβουλιο, περιπου κλαπηκαν ή κερδηθηκαν οχι απο αδυναμιες μας (ή εθνοψεκες ή χριστιανοταλιμπαν ή καρδουλοψεκες) αλλα απ τα φασιστακια των "σπαρτιατων". Αυτο ειναι ενδεικτικο, επικοινωνιακο, παραδειγμα μαρξιστικης αισθητικης και αναλυσης.
Ο Γ.Βαρουφακης, μας επικοινωνει σε κυριολεκτικα αρκετες δεκαδες διεθνη debates, talk shows, podcasts, interviews, διαλεξεις, κλπ τη δημιουργικη του υποθεση "τεχνοφεουδαρχια" (το τελος του καπιταλισμου) και ειναι αναμφιβολα ο πιο προβεβλημενος και αναγνωρισιμος μεταμοντερνος αριστερος διανοουμενος της εποχης μας. Χαρισματικος και πανεξυπνος, μπορει να κερδισει χωρις αμφιβολια το κοινο σε ελεγχομενες συνθηκες. Ωστοσο, ολοκληρο το σαθρο οικοδομημα του ειναι μια διαρκη αρνηση του Μαρξισμου, με ολα εκεινα τα μεταφυσικα και ιδεαλιστικα υλικα που κουβαλαει το πολυσυλλεκτικο αναθεωρητικο ρευμα που εκπροσωπει. Ισχυει και αντιστροφα: θα το υπερασπιστει με παθος και μεχρι τελους, ακομα και αν χρειαστει να ακροβατησει σε τεντωμενο σχοινι πανω απ το κενο, ακριβως σαν αξιακη υποκειμενικη προτεραιοτητα που φερει το ακαδημακο του "μοναδικο εγω", η δικη του αληθεια.
Ωστοσο, τις ελαχιστες φορες που ηρθε αντιμετωπος με μαρξιστες δεν καταφερε να πεισει και το μονο που μπορει να αποσπα σαν ελαχιστη αναγνωριση, ειναι η "πρωτοποριακη κατανοηση" των αλγοριθμων και της τεχνητης νοημοσυνης στον τομεα της εξατομικευμενης διαφημισης.. Ενα αεναο διαλεκτικο χεγγελιανο σχημα αμοιβαιας εκμαθησης μεταξυ πελατη και πωλητη. Το οτι οταν εγραφε την "τεχνοφεουδαρχια", ειχε ηδη κυκλοφορησει ανταγωνιστικο βιβλιο "τελους του καπιταλισμου", απο την αυστραλη συγγραφεα McKenzie Wark)-μονο που αυτη μαζι με τον καπιταλισμο σκοτωσε και το κεφαλαιο για να ξεμπερδεψει, πραγμα που δεν εκανε ο Γ.Βαρουφακης- δεν θα ειχε ιδιαιτερο ενδιαθερον αν δε μαθαιναμε ότι την ιδια του τη θεωρια την εμπνευστηκε απο συγχρονα video games στο Seattle. Καθως αραζε σε trading platforms, σκορπαγε digital money γενικως ηταν σε φαση cloud surfing.. Κατι σαν ο Κ.Μαρξ εμπνευστηκε το κεφαλαιο παιζοντας μπαρμπουτι! Τα αναφερω μοναχα σαν ενδεικτικα παραδειγματα μαρξιστικης αισθητικης και επικοινωνιας.
Τρεις ερωτησεις:
-Η "δημοκρατικη ειρηνικη επανασταση" που γραφετε οτι απαιτειται για να αλλαξει η Ευρωπη (sic) θα ερθει απ τη μηδενικη διεθνη (ουτοπικοι σοσιαλιστες) θα παραιτηθουν απο μονοι τους ενα πρωι ή απ τη δευτερη διεθνη (Καουτσκι, γερμανικη σοσιαλδημοκρατια) μεσα απ τα συνδικατα και τις εκλογες)? Προφανως -σχηματικα- η πρωτη διεθνης (Μαρξ), τριτη (Λενιν), τεταρτη (Τροτσκι) δεν μας αφορουν.. Πως αραγε, ισως με συνδυασμο τους?
-Επισης, οταν παρουσιαζετε τη μητρα του παγκοσμιου ιμπεριαλισμου (ΕΕ) σαν καταπιεσμενη -οικονομικα και πολιτικα- "ψωροκωσταινα" απο ΗΠΑ και Κινα, αυτο δε μας βαζει καθηκοντα στηριξης της ευρωπαικης μας ολιγαρχιας απεναντι στους ανταγωνιστες τους/ καταπιεστες μας? Μηπως, περα απ το αφηγημα του ευρωεθνικισμου, υπαρχει και το πολιτιστικο αφηγημα του ευρωρατσισμου (η σοσιαλιστικη ευρωπη θα εκπολιτισει τον κοσμο) του Καουτσκι?
-Συνδυαστικα, παλευοντας για την κοινωνικοποιηση των αλγοριθμων, της τεχνητης νοημοσυνης, των δικαιωματων, της φιλελευθεροποιησης του κοσμου, της απελευθερωσης της σκλαβωμενης ΟΝΕ/ΕΕ κλπ παραλληλα εναντια στο νεφοκεφαλαιο, δεν ειναι σωστο να υποθεσουμε πως το Ενιαιο Μετωπο σημερα θα επρεπε να ειναι το καταπιεσμενο παραγωγικο κεφαλαιο, του οποιου μεγαλο μερος της παραχθεισας υπεραξιας απαλλοτριωνεται? Δε θα αξιζε τον κοπο ο σκοπος της καπιταλιστικης εξυγιανσης και αναδιαρθρωσης, με συμμαχο το σκλαβωμενο κεφαλαιο, να μας κανει δεκτικους ακομα και σε λαικες θυσιες?
ευχαριστω
Σωστά!
Τι "σωστά" ρε δικέ μου? Απο πού και ως πού "σωστά"?
Από κει που εσύ δεν έχεις ιδέα μέχρι τα αναφιλητά της λογικής σου.
Λες αστεία δικέ μου. Μέρα που είναι σήμερα, επιτρέπονται.
«Ωστοσο, τις ελαχιστες φορες που ηρθε αντιμετωπος με μαρξιστες δεν καταφερε να πεισει»
Αφήνοντας κατά μέρους τα κατεβατά σας, το ύφος γραφής που έχει κάτι από θρησκευτικό και το αν αυτά που γράφετε ισχύουν ιστορικά και θεωρητικά και με μαρξιστική σκοπιά να τα πάρεις, μας λέτε λίγο σε ποιους μαρξιστές αναφέρεστε που ήρθε αντιμέτωπος ο ΓΒ ; Σε κάποιο κόμμα ; Ή στη δική σας ατομική περίπτωση ;
https://youtu.be/cWhQfpMkx7s?si=StJsJteKXD9Kjy--
Κόψε ρε φίλε τα μαρξιστικά ντρόγκια!
Εντάξει, δεν το λες κι ανάλυση ακριβώς.
τοποθέτηση προϊόντος.
Όποιος ισχυρίζεται ότι η μαρξιστική σκέψη και μεθοδολογία είναι νεκρές είναι απλά ανίδεος ή υστερόβουλος. Η μαρξιστική ανάλυση του καπιταλισμού ισχύει εδώ και 1,5 αιώνα και η μεθοδολογία του είναι η επιστημονική μεθοδολογία, που χρησιμοποιείται και σήμερα από τους επιστήμονες. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, νεκρό η επιστημονική μεθοδολογία ή η ανάλυση του καπιταλισμού και των συνεπειών του για τους ανθρώπους και τη φύση;
Οι θέσεις του μερα25 δεν είναι σε καμιά περίπτωση αριστερές και δεν έχουν καμία σχέση με την μαρξιστική αριστερά που επιδιώκει κατάργηση του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κτλ. Είναι στην ουσία η παλιά «εξημέρωση» του καπιταλισμού, ο ισχυρισμός ότι μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με τους πληβείους. Τα αποτελέσματα της «εξημέρωσης» του τα ζούμε και τώρα.
Και είναι επίσης κι αντιφατικές, πχ. αποανάπτυξη (degrowth) και βιώσιμη, αειφόρος ανάπτυξη και new green deal κάπου δεν πάνε μαζί.
"Όποιος ισχυρίζεται ότι η μαρξιστική σκέψη και μεθοδολογία είναι νεκρές είναι απλά ανίδεος ή υστερόβουλος"
Σοβαρά τώρα? Ή κάνεις πλάκα στο πνεύμα της Αποκριάς?
Απο αυτα που γράφω απο κάτω, τεκμαίρεις ότι είμαι "ανίδεος" ? "Υστερόβουλος"? Υσρτεόβουλος, πάλι, γιατί?
Δεν εξηγώ τις θέσεις μου, γιατί η μαρξιστική σκέψη και γενικά η πολιτική (μέσα στην οποία ανηκει και η αριστερά (όπως και η δεξιά) μας έχουν αποχαιρετήσει?
Δεν είμαι μαζοχιστής, να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια copy paste που ποστάρεις σε κάθε ευκαιρία.
Για σένα δεν υπάρχουν καπιταλιστές, δεν υπάρχουν αποικιοκράτες, δεν υπάρχουν κομμουνιστές, πέθαναν όλοι. Να σε ξαναρωτήσω πάλι τι καιρό κάνει στον πλανήτη Ποσειδώνα τώρα με τη λιακάδα, δεν έχει νόημα.
Παρατηρησε μονος σου, τι γράφεις: μονο συκοφαντίες. Απο που κάνω copy paste? Απο τον εαυτό μου? Αυτα που αναφέρω τα εχω μελετήσει και σκεφθεί. ΚΑι δεν είναι μόνο η μελέτη. Είναι και η συνθετική σκέψη, ωστε να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα.
Όλοι αυτοί που αναφέρεις, και που όλοι συλλήβδην είναι όροι της πολιτικής (καπιταλιστές, αποικιοκράτες, κομμουνιστές), είναι υπό κατάργηση: ο μαζικός οδοστρωτήρας του καταναλωτισμού θα τους ισοπεδώσει όλους. Όπως ισοπέδωσε και τον Λόγο τους.
Μάλλον, δεν διαβάζεις τα σχόλια μου και απλά ρίχνεις συκοφαντιες.
Και ρωτώ: ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας: η ισότητα, δεν επιτυγχάνεται μέσα απο την κατανάλωση? Μονο αυτο απάντησε!
Αλλη ερωτηση: ειχες πει, ότι είσαι τεχνικός. Τι είδους τεχνικός είσαι? Απο περιέργεια!
·@ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας: η ισότητα, δεν επιτυγχάνεται μέσα απο την κατανάλωση?» : Όχι, για πολλούς και διάφορους λόγους, που βαριέμαι να αναλύσω. Αλλά κυρίως γιατί δεν ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός της ιστορίας, και το να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο είναι ντετερμινισμός και μεταφυσική.
@περιέργεια: Αρκεί το τεχνικός, στο διαδίκτυο η ικανοποίηση της περιέργειας άλλων για προσωπικά δεδομένα συνομιλητών δεν κάνει καλό στον ερωτηθέντα.
Aρκει.
Σκεψου για την ιστορία, ότι η ιστορία αρχίζει να γράφεται ως ιστορία των συγκρούσεων.
Οι οποίες συγκρούσεις σκοπό πάντα είχαν τον εφοδιασμό με αγαθά (πχ. ευφορες γαίες και τα συναφη) (ακόμα όχι προϊόντα). Η ιστορία είναι η ιστορία των συγκρούσεων! Το παραδεχεται και ο Μαρξ!
Δες, γιατί ο Φουκουγιάμα έκανε λόγο για το τέλος των πολέμων, και αρα το τέλος της ιστορίας: διότι ο σκοπός της ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, επετεύχθη. (Και έκανε λάθος), Αρα τέλος οι συγκρούσεις!
Το γιατι έκανε λάθος το εχω γραψει στα σχολια μου. Δεν πιστεύω, ότι ο νεο-φιλελευθερισμός θα πετυχει. Ηδη δεν προχωρα (με την έννοια της "παγκοσμιοποίησης") και παρότι ο σκοπός πράγματι, επετέυχθη.
Οι νεοφιλελεύθεροι στοχαστές υποστηρίζουν, ότι ο λόγος που δεν επετεύχθη η παγκοσμιοποίηση είναι, ότι η κατανάλωση δεν έφτασε το 100% των δυνατοτήτων της. Και ο λόγος είναι τα λεγομ. "αστικά κατάλοιπα", όπως οικογένεια, κοινωνία, σχέσεις, φίλοι κλπ., καθώς επιδρούν αρνητικά στην ελευθερία της κατανάλωσης.
Για αυτό και προσπαθούν να διαβρωσουν την κοινωνια μέσω των "δικαιωματισμών"!
Σχετικά απλά πράγματα, που δεν εχουν σχέση με ντετερμινισμό και μεταφυσική!
Τι δεν καταλαβαίνεις? Διαβασες καλά το σχολιο μου απο κάτω?
Δεν ξερω κατα ποσο το Μερα25 ειναι Κεϋνσιανο ή ο Βαρουφακης Μαρξιστης (οπως ενιοτε δηλωνει ο ιδιος). Αλλα νομιζω οτι καλο ειναι να πουμε και μια καλη κουβεντα για την Σοσιαλδημοκρατια, την οποια ενα μερος της ακραιφνους αριστερας βαλλει συστηματικα, ως πουλημενη και οπορτουνιστικη.
Σε αντιθεση με την ιδανικη κουμουνιστικη κοινωνια που δεν εγινε πραξη ποτε, ουτε στη Σοβιετικη Ενωση, ουτε στην Κουβα ουτε πουθενα, η Σοσιαλδημοκρατια λιγο πολυ εγινε πραξη στην Ευρωπη, μεταξυ χοντρικα των δεκαετιων '70 και '90. Ετσι, ενω ο καπιταλισμος καλα κρατουσε, ειχαμε μια ξεκαθαρη ανοδο του βιοτικου επιπεδου του πληθυσμου, δημοσια και δωρεαν παιδεια και υγεια, κρατικοποιηση των εταιριων υδρευσης, ηλεκτρισμου, των σιδηροδρομων και αερομεταφορων, πενθημερο, συνταξεις ακομα και στις μη-εργαζομενες γυναικες (που τοτε ηταν περισσοτερες), συνδικατα, δικαιωματα γυναικων, αμβλωσεις και διαζυγια, αποποινικοποιηση της μοιχειας και της ομοφυλοφυλιας κλπ κλπ που ειναι ολα χειροπιαστα και που σημερα ενα προς ενα αναιρουνται. Και δεν μιλαω μονο για το ΠΑΣΟΚ στις αρχες του '80, αλλα για ολη την σοσιαλδημοκρατια στην Ευρωπη, τουλαχιστον στην δυτικη.
Μα θα μου πειτε, ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν, για να μην υπαρχει μια εκ νεου κομμουνιστικη επανασταση (ή πολλες) στην δυση. Δεν διαφωνω. Αλλα ολα αυτα συνεβησαν. Μολις κατερευσε ο "Υπαρκτος Σοσιαλισμος" ενα προς ενα αποδομουνται ολα. Ξεπουληθηκε λοιπον η Σοσιαλδημοκρατια; Βεβαιως! Αλλα για περιπου δυο δεκαετιες εδειξε οτι ο "καπιταλισμος με το ανθρωπινο προσωπο" ειναι εφικτος. Και μην μας πει κανεις πουριτανος της αριστερας οτι η Σοβιετικη Ενωση και ολα τα κρατη του Υπαρκτου, δεν ξεπουληθηκαν επισης. Και τα γκουλαγκ υπηρχαν, και η Στασι και ο Τσαουσεσκου. Φυσικα και ειχαν δωρεαν παιδια, υγεια, μεταφορες, στεγαση κλπ κλπ. Αλλα ζουσαν με τον φοβο του αλλου, του γειτονα, των παιδιων τους.
Πριν χρονια, καποιος αρμενιος συναδελφος, οταν τον ρωτησα αν νοσταλγει την προηγουμενη κατασταση, την οποια μολις μου ειχε περιγραψει με λαμπερα χρωματα, μου ειπε απλα: "δεν ειμαι ηλιθιος". Και μια ρωσιδα, μανα ενος συμμαθητη των παιδιων μου, μια φορα που την ειχα επισκεφτει στο σπιτι της, μου ελεγε για τα καλα της Σοβιετικης εποχης, και οταν την ρωτησα για τον φοβο, μου ειπε ξεκαθαρα: "εμεις δεν φοβομασταν ειπειδη ειχαμε την γιαγια" και μου εδειξε μια καλοκαγαθη γιαγιουλα που καθοταν και εβλεπε ρωσικη τηλεοραση παραδιπλα, "που δουλευε για την KGB".
Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου επί σοσιαλδημοκρατίας (ιδίως στη δυτική ευρώπη) ήταν αποτέλεσμα της φάσης στην οποία είχε μπει ο καπιταλισμός μεταπολεμικά. Πέρα από την πίεση που ασκούσε η σοβιετική ένωση στις ηγεσίες των δυτικών κρατών και μέχρι τη δεκαετία του 1970 που επήλθε η κατάρρευση, οι κεφαλαιακές ροές μεταξύ των καπιταλιστικών κέντρων ήταν ελεγχόμενες και υπήρχε σταθερή ισοτιμία του νομίσματος αναφοράς (δολλάριο) βάσει του οποίου γίνονταν οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ κρατών. Σήμερα είμαστε σε τελείως διαφορετική καπιταλιστική φάση στην οποία κυριαρχεί η πλήρης απελευθέρωση των αγορών, η χρηματιστικοποίηση και η τραπεζοκρατία. Αγαθά που πριν 50 χρόνια θεωρούνταν κοινωνικά έχουν αλλάξει στάτους με αποτέλεσμα να γίνονται αντικείμενο "επενδύσεων" στο χρηματιστήριο (βλ στέγαση και ενέργεια). Μπορεί ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο να έγινε εφικτός για μερικές δεκαετίες, όμως αυτό ήταν αποτέλεσμα μόνο συγκεκριμένης συγκυρίας που δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οι σημερινοί αγώνες για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη πρέπει να έχουν άλλο επίδικο και όχι την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας.
Επισης αυτο που δεν λεγεται ειναι οτι αυτο το επιπεδο στηριχθηκε στον δυτικο (και οριτζιναλ μαλιστα) ιμπερεαλισμο ο οποιος ηταν ζωντανος για πολυ καιρο μετα τον βππ οπως ειναι και σημερα στην ελαφρως πιο εμμεση μορφη υπο το προσχημα ανεξαρτητοποιησεων...
Μετά τον θάνατο του Μπέμπελ ανέλαβε την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας ο Έμπερτ, ένας συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος επεδίωκε, σύμφωνα με τον Bernt Engelmann, να γίνει καγκελάριος «ελέω αυτοκράτορα» κι όχι ελέω λαού. Η ΣΔ παρά τις αντιδράσεις πολλών επιφανών σοσιαλδημοκρατών στήριξε τον ιμπεριαλιστικό 1ο ΠΠ (χρηματοδότηση) κι επιπλέον ανέλαβε να καταστείλει τις εσωτερικές λαϊκές αντιδράσεις πουλώντας τον πόλεμο σαν «πατριωτικό». Έγινε η ασπίδα προστασίας της φεουδαρχικής κλίκας κι αυτό τον ρόλο τον συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Όταν η κυρίαρχη τάξη διαπίστωσε ότι η ήττα της είναι αναπόφευκτη, η σοσιαλδημοκρατία δέχτηκε να αναλάβει την κυβέρνηση και την ευθύνη της συνθηκολόγησης «για να μην πληγεί το κύρος του στρατεύματος». Όπου στράτευμα ήταν το κύρος των φεουδαρχών. Με αυτή την ανάληψη ευθύνης έκαναν πολιτική οι επερχόμενοι ναζί κατηγορώντας τη ΣΔ για προδοσία. Μετά το τέλος του πολέμου όταν ο σοσιαλδημοκράτης Στρέσeμαν ανακήρυξε από μόνος του τη δημοκρατία (Republik) κι ανάγκασε τον αυτοκράτορα να παραιτηθεί, ο Έμπερτ, γράφεται, έβγαζε αφρούς από τον οργή του. Ούτε καν τον φεουδαλισμό δεν ήθελε να καταργήσει, αυτό το πρώην παντοδύναμο κι επαναστατικό κόμμα. Τέτοια κατάντια.
Στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης η ΣΔ με την αγαστή συνεργασία των «ελεύθερων σωμάτων» (μετέπειτα ναζί) κατέσφαξε τον εξεγερμένο λαό που απαιτούσε σοσιαλισμό και μαζί με τους εξεγερμένους και την Λούξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ. Ιστορική η φράση του σοσιαλδημοκράτη Νόσκε, ο οποίος ανέλαβε τη σφαγή: «κάποιος πρέπει να είναι το χασαπόσκυλο». Το αποτέλεσμα ήταν η μετέπειτα άνοδος των ναζί και του 2ου ΠΠ.
Μετά το τέλος του 2ου ΠΠ, τη «χρυσή εποχή του καπιταλισμού», η ασπίδα-ΣΔ δεν χρειάστηκε από τις κυρίαρχες τάξεις (τους λόγους τους εξήγησαν άλλοι σχολιαστές), υπήρχε ανάπτυξη και εργασία και ουσιαστικά κυβερνούσε η δεξιά στην Ευρώπη, συνεπώς μικρή η συμβολή της ΣΔ στη «χρυσή εποχή του καπιταλι8σμού». Με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, την εξέγερση των νέων του 1968, την κατάργηση του Bretton Woods και τις ενεργειακές καπιταλιστικές κρίσεις, ανέλαβε και πάλι η ΣΔ τον ρόλο της ασπίδας, του προστάτη του συστήματος. Και σε μάς εδώ, το πασοκ ήταν που έφερε το ΔΝΤ, αν το είχε φέρει η επάρατη ΝΔ, πολύ δύσκολα θα γινόταν αποδεκτό.
Στις μέρες μας η κυρίαρχη τάξη δεν χρειάζεται μια ΣΔ, αισθάνεται σίγουρη και δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ούτε καν ψίχουλα στους μισθωτούς. Γιαυτό και ο νεοφιλελευθερισμός της και η πτώση της.
Η φράση η σοσιαλδημοκρατία έγινε πράξη "ενώ ο καπιταλισμός καλά κρατούσε" σε αντίθεση με τον κομμουνισμό δεν βγάζει κανένα νόημα. Η σοσιαλδημοκρατία είναι τρόπος διαχείρισης των αντιφάσεων και ανισοτήτων του καπιταλισμού για να αποφευχθεί η όξυνση της ταξικής πάλης. Εν ολίγοις, η σοσιαλδημοκρατία είναι σάρκα από τη σάρκα του κυρίαρχου μοντέλου οργάνωσης της παραγωγής, συνεπώς το εφαρμόστηκε η σοσιαλδημοκρατία ενώ "ο καπιταλισμός καλά κρατούσε" αντιλαμβάνεσαι ότι δεν βγάζει νόημα. Σαν να λες ότι υπήρχε καπιταλισμός ενώ υπήρχε καπιταλισμός. Και παρακάτω βέβαια απαντάς μόνος σου ότι η σοσιαλδημοκρατία ήταν η απάντηση στο αντίπαλο δέος. Μόλις το τελευταίο εξέλειψε έπαψε να έχει λόγο ύπαρξης η σοσιαλδημοκρατία και να τα χαΐρια μας σήμερα.
Τα άλλα περί ΚGB τα ακούω λιγάκι βερεσέ στη χώρα του predator, του ΥΠΕΣ που μοιράζει πληροφορίες και δεδομένα σε κάθε υποψήφιο ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, των βασανιστηρίων από την ΕΛΑΣ, των στημένων δικογραφιών, του μπάτσου που γράφει μια αναφορά και δεν χρειάζεται καν να παρουσιαστεί στο ακροατήριο, του νέου ΠΚ που για πλημμέλημα της πλάκας πηγαίνεις φυλακή κλπ. Είτε η KGB και η καταστολή ήταν τόσο ισχυρή στην ΕΣΣΔ, κάτι όμως που δημιουργεί το ερώτημα πώς τους ξέφυγαν τόσα φυντάνια σαν τον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν, είτε δεν ήταν και τόσο ισχυρή κάτι που εξηγεί την διάλυση της ΕΣΣΔ από μέσα αλλά καθιστά όλα τα υπόλοιπα παραμύθια χωρίς δράκο.
Στο πρωτο που ειπες δεν διαφωνω. Το λεω εξαλλου οτι η σοσιαλδημοκρατια δεν ειναι παρα ο "καπιταλισμος με ανθρωπινο προσωπο". Δεν ειναι ολοι οι "καπιταλισμοι" ιδιοι. Και επι Πινοσετ στη Χιλη, και επι Παπαδοπουλου σε μας, καπιταλισμο ειχαμε. Το οτι αναπτυχθηκε λογω αντιπαλου δεους της Σοβιετικης Ενωσης, δεν σημαινει υποχρεωτικα οτι αλλιως ειναι αδυνατο να υπαρξει. Σε αντιθεση με την κουμμουνιστικη ουτοπια, η σοσιαλδημοκρατια (που ειναι πολυ λιγοτερο ριζοσπαστικη, δεν συγκρινεται) ειχε υπαρξει, εστω και λογω αντιπαλου δεους. Ειναι θνησιγενης και επιρρεπης στα κατεστημενα συμφεροντα; Ειναι, αλλα και η προσπαθεια οικοδομησης της κομμουνιστικης κοινωνιας ειναι επισης, και γιαυτο οδηγησε σε ολοκληρωτισμους.
Οσον αφορα το δευτερο που ειπες, το οτι η KGB ή η Σταζι δεν ηταν παντοδυναμες, δεν σημαινει οτι οι ανθρωποι δεν ζουσαν με τον Φοβο (με κεφαλαιο Φ). Και τωρα γινονται κρατικα εγκληματα οπως τα Τεμπη, αλλα δεν συγκρινονται με τα ξερονησια, τα γκουλαγκ ή τους φουρνους. Οχι ακομα, τουλαχιστον...
Οταν αναπτυχθηκε η σοσιαλοδημοκρατια χωρις αντιπαλο στηριξε τον αππ και κατερευσε ολοκληρωτικα σαν ρευμα...
Οσο για τον φοβο στην ρωσια υψωνονται αγαλματα του σταλιν την ωρα που μιλαμε...
Τοσο πολυ φοβουνταν λεμε...
"Η σοσιαλδημοκρατία είναι τρόπος διαχείρισης των αντιφάσεων και ανισοτήτων του καπιταλισμού για να αποφευχθεί η όξυνση της ταξικής πάλης"
Άλλος ονειροπαρμένος!
Ο κος Κωστουλας, κε Δημο, ΔΕΝ ειναι καποιος καιροσκοπος που αλιευει ευρωφηφαλακια στα θολα νερα του μαρξιστικου συναισθηματισμου -και πιστευω θα εχει αφησει λιγα κοκκινα τριανταφυλλα και οχι βεβαια γαριφαλα στο Μνημειο του Κ.Μαρξ, σε ενα απ τα αρχαιοτερα και ισως το πιο τρομακτικο νεκροταφειο του κοσμου (Highgate, London) - απ οσο γνωριζω εχει μελετησει σε βαθος τη σοσιαλδημοκρατια, τον Καουτσκι και τον Κευνσιανισμο. Και ειμαι βεβαιος πως θα επανελθει για να μοιραστει τις χρησιμες γνωσεις του, πανω στα ζητηματα που θεσατε, καθως εκφραζετε ολη την ουσια της συζητησης!
Η προσεγγιση που βαζετε σε επομενη απαντηση "δεν ειναι ολοι οι καπιταλισμοι ιδιοι" και πως "η σοσιαλδημοκρατια ειναι πεθαμενη και τα κομμουνιστικα καθεστωτα ολοκληρωτικα" ειναι συμπτωματικα οι ακριβεις δυο φρασεις που χρησιμοποιησε, μεταξυ αλλων, ο Γ.Βαρουφακης στο National Press Club: The New Cold War & What's After Capitalism, National Press Club Address, Australia, 13 Μαρτιου 2024. Μια εθνικη συνεντευξη τυπου με εισηγηση και ερωτησεις δημοσιογραφων. Συνεπως, μπορει το προγραμματικο πακετο του κου Κασσελακη να επικρατει, στον ανταγωνισμο της κοινης δεξαμενης (ΠΑΣΟΚ, Νεα Αριστερα, ΣΥΡΙΖΑ, Μερα25), αλλα μπορει να καπου να βρεθειτε.. Eξηγωντας σας, ο κος Κωστουλας, τις βασικες δομικες αντιφασεις του συστηματος, τη μορφη των ανταγωνισμων, τη βασικη αναλυση, τα καθηκοντα και τις θεσεις του Diem25 ειτε βασει κειμενων ειτε της προσφατης ομιλιας Γ.Β.
Για μενα, κε Δημο, και ανεξαρτητα την ευστοχη απαντηση του σ.Αιμιλιου - εστω μεχρι εκει που εφτασε- μας χωριζουν "ποταμια αιματος" με τη σοσιαλδημοκρατια. Η προδοσια της το 1914, ψηφιζοντας τις πολεμικες πιστωσεις σε μια σειρα ευρωπαικες χωρες ή/και ακολουθωντας ενεργα τις εκαστοτε εθνικες αστικες ταξεις της στο ιμπεριαλιστικο μακελειο, δεν πατσιζει καμια μεταγενεστερη "προσφορα" σαν μεσιτης της ταξικης παλης και χωροφυλακας της καπιταλιστικης ιδιοκτησιας.
Επειτα, οι δρομοι των μαρξιστων με τους ρεφορμιστες γρηγορα χωριστηκαν απο καθε αποψη. Αλλα και οργανωτικα, κατι στο οποιο θα ηθελα να αναφερθω μετα τα οσα ζησαμε με την εκλογη νεας ηγεσιας στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτος ο οργανωτικος εκφυλισμος της σοσιαλδημοκρατιας, εξελισσεται ακομα και στις μερες μας επιταχυνοντας καθε ειδους τυχοδιωκτικες πρακτικες παραγοντων, χωρις αρχες και λογο. Οι δομες γινονται λαστιχο, τα συνεδρια παρωδια, οι εκλογες των επικεφαλης απ το βασιλικο ποιμνιο πολλαπλασιαζονται, οι εσωκομματικες διαδικασιες γελοιοποιουνται. Μια αμορφη μαζα, αναλωσιμων προθυμων να υπηρετησουν σχεδια, καθε τυπου, στο ονομα του εκσυγχρονισμου και της συγχρονικοτητας. Συχνα και με τις καλυτερες προθεσεις. Της ταυτοτικης ποσοστοσης, ισηγοριας, δικαιοσυνης, αντι-ιεραρχικης προσβασιμοτητας, αμεσης δημοκρατιας, ομοσπονδιοποιησης, κλπ. Με λιγα λογια, ολος αυτος ο φιλελευθερος (και εν πολλοις ψηφιακος) οργανωτικος μικροαστικος μεταμοντερνισμος ειναι μια ακομα διαφορα του μαρξισμου απ τη σοσιαλδημοκρατια.
Ειναι αληθεια, πως αρχικα , ο Λενιν το 1903, υποστηριξε τη βασικη δομη κομματικης οργανωσης κατα τα προτυπα της γερμανικης σοσιαλδημοκρατιας το “κομμα του λαου” και οτι στην πορεια λογω πληρους απουσιας δημοκρατικων δικαιωματων στην τσαρικη Ρωσια (βασικα απιστευτων διωξεων, εξοριας και φυλακισεων μελων του) αναγκαστηκε να στραφει σε παρανομο μηχανισμο και συγκεντρωτικο σχημα. Οι 15000 κρεμαλες συντροφων, φιλων, αδελφων, συναδελφων και αγωνιστων της ηττημενης επαναστασης του 1905-7 θα παιξουν το ρολο τους στη δημιουργια του "κομματος νεου τυπου".. Το 1909 και ενω το μεγαλυτερο διαστημα οι "μπολσεβικοι" σαν εσωκομματικη ταση συνεχιζουν να διεκδικουν το κομμα σαν ..μειοψηφια αρνουνται χαρακτηριστικα να ενδωσουν στο αιτημα αυτονομιας της πολυπληθους "εβραικης σοσιαλιστικης ομαδας", να εχουν τον πρωτο λογο στα αγροτικα και εργατικα ζητηματα των εβραικης καταγωγης υπηκοων. Αυτη ηταν η αντιληψη των μαρξιστων στο ζητημα της κομματικης οργανωσης, την ιδια ωρα που υπερασπιζονταν καθε κινημα αυτοδιαθεσης των εθνων, καταστατικα κατοχυρωμενη στη Διεθνη (διεθνες κομμα νεου τυπου) και με προβλεψη να καλυπτει ακομα και εθνικη αποσπαση εκτος ρωσικης αυτοκρατοριας και μετεπειτα εντος Σοβιετικης Ενωσης.
Για να γινουν ομως ολα αυτα κατανοητα σαν συναφεια, πρεπει να ειδωθουν διαλεκτικα, στο συνολικο και διαρκες τους πλαισιο. Για παραδειγμα, οι ιδεες της επαναστατικης ηττοπαθειας και η μετατροπη του ιμπεριαλιστικου πολεμου σε ταξικο, ο προλεταριακος διεθνισμος , η ιδεα της παγκοσμιας ενωσης σοσιαλιστικων εργατικων συμβουλιων, κλπ δεν ειναι συμπτωματικες με τη μορφη του "δημοκρατικου συγκεντρωτισμου" και το "κομμα νεου τυπου" σαν ενα ιδαιτερο Ρωσικο αφηγημα της μπολσεβικιης πειρας σε ακραιες συνθηκες ταξικης παλης. Ειναι ο γενικος οργανωτικος μπουσουλας, που διατηρει την επικαιροτητα του απο μαρξιστικη οπτικη υπηρετωντας τη διεκδικηση της εργατικης εξουσιας και το στοχο της σοσιαλιστικης δημοκρατιας. Επισης, γνωστος και σαν "δημοκρατικα κεντροποιημενο κομμα" (νεου τυπου) αποδεικνυοντας ακομα και στις μερες μας οτι μπορει να κινητοποιει περισσοτερους και να κατευθυνει πιο αποτελεσματικα ανθρωπους συγκριτικα με τα καθε λογης "ομοσπονδιακα μοντελα πολλαπλων τμηματικων ταυτοτητων" ακομα και στις ΗΠΑ.
Σύντροφε, είναι πολύ απλό, κατανόησε το: το παραγωγικό μοντέλο του φιλελευθερισμού, η "μαζική παραγωγή" ήταν απόλυτα επιτυχημένο: πλατειά στρώματα της κοινωνίας κατέστη δυνατόν να εφοδιασθούν με αγαθά. (Ο απώτατος σκοπός της ιστορίας: η επάρκεια των αγαθών για όλους. Αυτό για το οποίο έγιναν όλα: συγκρούσεις, πόλεμοι, κινήματα, κόμματα κλπ.)
Οχι μονο δεν υπάρχει έλλειψη αγαθών, αλλά υπάρχει και υπερεπάρκεια. Περίσσεια. (Μιλάμε πάντα για Δύση).
Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος για "ταξικούς" αγώνες (και οι τάξεις καταργούνται στον νεοφιλελευθερισμό) και οτιδήποτε άλλο σχετικό.
Η χειραφέτηση των μαζών, που τόσο επεδίωκαν και τα 3 κινήματα του λεγομ. "Μοντερνισμού" (σοσιαλισμός, φασισμός, φιλελευθερισμός) επετεύχθη μέσω της (μαζικής) κατανάλωσης. Ο "πολίτης" μετατρέπεται σε "καταναλωτή".
Δεν ενδιαφέρει πια κανέναν η ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής. Αρκεί να έχει να αγοράζει.
Κόψε τις παρωχημένες και άνευ ουσίας συζητήσεις και αναλύσεις επί αναλύσεων, που μόνο ένα πράγμα έχουν να δηλώσουν: ότι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Το πρόβλημα είναι η μετατροπή του κλασσικού αστικού φιλελευθερισμού, που υπηρετούσε ακόμα την κοινωνία στον νεο- (ή μετα-) φιλελευθερισμό, που υπηρετεί (ολοένα και περισσότερο) αποκλειστικά τον εαυτό του και όχι την κοινωνία των ανθρώπων.
Αυτην την φάση της μετάλλαξης, του μοντέλου που κέρδισε τον αγώνα με τα άλλα δύο, βιώνουμε σήμερα!
"...ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν..."
Kάνε όνειρα εσυ!
Ηταν ο εκτεχνισμός και εκμηχανισμός της κοινωνίας. Η εισαγωγή τεχνολογίας είναι αυτή, που φερνει τον εκδημοκρατισμό (διασπά όμως την κοινωνία απο την άλλη). Δες, τι γίνεται σήμερα με την χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας: υπάρχει περισσότερο έλεγχος και όλα καταγράφονται απο τη μία, εχουν ελαχιστοποιηθεί οι διανθρώπινες επαφές απο την άλλη.
Καί ήταν και η (ακόμα) μή επάρκεια των αγαθών για όλους στη Δύση!
Σοσιαλισμός και φιλελευθερισμός είχαν, έτσι κι αλλιώς, κοινο΄στόχο: την "ισότητα", μέσω της χειραφέτησης των ανθρώπων μέσω της Ύλης (και του εφοδιασμού της κοινωνίας με αγαθά).
Ομως, ο φιλελευθερισμός ήταν πιό κοντα στην πραγματικότητα: εκ κατασκευής ολιγαρχικός, καθώς λειτουργούσε στη διάσταση του χρόνου, και άρα, έπρεπε με τον χρόνο κάποιος να συσσωρεύσει ικανοτητες, γνώσεις και κεφάλαια και άρα, ο "παλιός" ή ο ικανότερος είχε πλεονεκτηματα έναντι των αρχαρίων και μή ικανών. (Αυτό ομως το "ελλειμμα" το αντιστάθμιζε με τις "ίσες ευκαιρίες για όλους").
Ο σοσιαλισμός, παρότι και αυτός λειτουργούσε στη διάσταση του χρόνου (χρειαζόταν χρονος για να διαμορφωθεί η (ταξική) συνείδηση), εντούτοις, εξαιτίας του (οντολογικά) μοναδικού του επιπέδου ύπαρξης προσπάθησε μέσω της (σοσιαλιστικής) πολιτικής να επιβάλλει την "ισότητα" και αυτό κατέληξε σε τυρρανία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Πρώτα κατέρρευσε η πολιτική (η "υπέρ-δομή") και μετά η οικονομία (η "υπό-δομή").
"Πρώτα κατέρρευσε η πολιτική (η "υπέρ-δομή") και μετά η οικονομία (η "υπό-δομή")."
Καλά δεν βαρέθηκες να γράφεις παπάτζες εσύ; Φαίνεσαι από τα γραφόμενά σου ότι του έχεις αλλάξει τον αδόξαστο του μαρξ, λολ...
"Μα θα μου πειτε, ηταν το αντιπαλο δεος της Σοβιετικης Ενωσης που υποχρεωσε τις ελιτ να αφησουν ολα τα παραπανω να συμβουν, για να μην υπαρχει μια εκ νεου κομμουνιστικη επανασταση..."
Δεν ήταν αυτος ο κύριος λόγος τύπε: ο εκμηχανιμσός και εκτεχνισμός της κοινωνίας ήταν, ο οποίος πάντα, εκδημοκράτιζε την κοινωνία.
Κάνεις το ίδιο λάθος, όπως ο σύντροφος John Stakos. δες την απάντηση μου σε αυτόν.
Η Σοσιαλδημοκρατία τύπε, σήμερα, είναι άλλο, όνομα για τον neoφιλελευθερισμό.
Στην Γερμανία έγινε γνωστή, καθώς υποστήριζε, ότι τα προβλήματα της εργατικής τάξης δεν θα λύνονταν μέσω επανάστασης, αλλά μέσω μεταρρυθμίσεων απο το ίδιο το κράτος. ("επανασταση απο τα πάνω")
Η Σοσιάλδημοκρατία, όχι μόνο δεν πολέμησε την ελεύθερη οικονομία, αλλά (και πολύ σωστά) την υποστήριξε.
Στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus).
Σήμερα είναι εντελώς ταγμένη στον νεοφιλελευθερισμό (δεν νομίζω να θέλει και ερώτημα: φαίνεται ξεκάθαρα). Εργατική τάξη, άλλωστε, δεν υπάρχει!
Ισχυρίζεσαι ότι η σοσιαλδημοκρατία "στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus)". Τι αποδείξεις έχεις;
Οι θεωρητικοί του ορντολιμπεραλισμού ήταν σοσιαλδημοκράτες;
Ο ναζί Έρχαρτ και οι συνεργάτες του με την (τάχα μου) κοινωνική οικονομία ήταν κι αυτοί σοσιαλδημοκράτες;
Τι ασχολείστε κι απαντάς στις αμπελοφιλοσοφίες του ακροδεξιού που σαν τον Ιαχωβα πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες . Τον καιρό σου χάνεις…
Μάλλον απωθημένα παβλοφικά αντανακλαστικά:)
Μην παιρνεις μοναδικες περιπτωσεις, όπως τον Ερχαρντ. Και το CDU διατήρησε το κοινωνικό κράτος. (Πχ. εγω σπουδασα τσάμπα)
Ο ορντολιπεραλισμ δεν είναι η το κοινωνικό μοντελο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς?
Δεν είναι ο αγγλωσαξωνικός λιμπεραλισμός! Το κοινωνικό κράτος της Γερμανίας, πώς προέκυψε?
(Και εδω βλέπεις ακόμα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ επίδραση του γερμανικού μοντέλου. Συνδέουν την ελεύθερη οικονομία με την πολιτική.)
Παω να πεταξω αετό.
Καλή απόκρια!
Το πως προέκυψε το κοινωνικό κράτος είναι άλλη κουβέντα και μην προσπαθείς κουτοπόνηρα να αλλάζεις το θέμα. Άλλο σε ρώτησα εγώ.
Μάλλον, δεν κατάλαβες, τι γράφω: "την ΠΟΛΙΤΙΚΗ επίδραση του γερμανικού μοντέλου" σκέψης, που ήλθε σε συγκερασμό με τον αγγλοσαξωνικό οινομικισμό (φιλελευθερισμό).
Σε αυτήν την πολιτική σκέψη του γερμανικού μοντέλου υπακοούουν και οι χριστιανοδημοκράτες. Και χριστιανοδημοκράτες συνετέλεσαν στο κοινωνικό κράτος! Αυτη ειναι η πραγματικότητα!
"στην Γερμανία ήταν η πολιτική δύναμη πίσω απο την κοινωνική οικονομία της αγοράς. (Οrdoliberalismus)". Τι αποδείξεις έχεις;
Την ιστορία. Τους μεγάλους στοχαστές. Eιδικά της "ιστορικής σχολής της εθνικής οικονομίας" ("Historische Schule der Nationaloekonomie").
Ονόματα τωρα μην ρωτάς. Εκτος απο κάποιον List δεν θυμάμαι άλλους.
Επιπλέον: Bismark !!!! Aυτός καθιέρωσε το 8ωρο και τις παροχές (αν και ήταν αριστοκράτης-μεγαλοκτηματίας).
Και πολλοί άλλοι, ακόμα και πρίν το 1871 στην Πρωσσία ακόμα (von Hahnemann κλπ.)
Ολόκληρη η γερμανική παράδοση σκέψης γυρνά γύρω απο την κοινωνία (σε αντίθεση με τους Αγγλοσάξωνες). Ακόμα και οι ναζί δεν άφησαν τον κόσμο να πεινάσει στον πόλεμο. (εις βάρος των άλλων βέβαια).
Ρε άνθρωπε, ισχυρίζεσαι πολλά και διάφορα που δεν μπορείς να αποδείξεις.
Δε ντρέπεσαι λίγο;
Τι να αποδείξω?
Αυτούς που ανέφερα, τους ξέρεις? Ξέρεις τι πρέσβευαν?
Διαβασε γερμανούς στοχαστες και θα καταλάβεις!
Ε, αφού ανέφερες τον Μπίσμαρκ και μάλιστα για σοσιαλδημοκράτη, τι άλλο να πω εγώ. Ξαναρωτάω, δεν ντρέπεσαι λίγο να βγάζεις συνεχώς βόλτα την αμορφωσιά σου;
Χαμπάρι δεν παίρνει - μπετόν αρμέ
"Ολόκληρη η γερμανική παράδοση σκέψης γυρνά γύρω απο την κοινωνία (σε αντίθεση με τους Αγγλοσάξωνες). Ακόμα και οι ναζί δεν άφησαν τον κόσμο να πεινάσει στον πόλεμο. (εις βάρος των άλλων βέβαια)."
Όχι βρε άσχετε...γύρω από το κράτος γυρνά, υπάρχει θεμελιώδης διαφορά.
ο Κενσιανισμος - που σωστα πολεμουσε η Μαρξιστικη Αριστερα - ειναι το νεο σημεια αμυνας πλεον - μετα την την συντριπτικη επελαση του Νεολιμπεραλισμου Αλμα απο το Νεολιμπεραλ σε ριζοσπιστκη Αριστερα ειναι αλμα στο κενο ..ενδιαμεσα ειναι ο Κευνς
Ναι είναι ψοφιος σκύλος. Δεν υπάρχου μαζικές ανερχόμενες τάξεις που να την καθιστούν κάτι άλλο.
Σωστός: έχουν πάψει πιά να υπάρχουν οι μαρξιστικές τάξεις. Όλοι θα γίνουν μία μάζα. "Μαζική δημοκρατία".
Ναι είναι!
"Πως άλλωστε μπορεί να εξηγήσει κανείς την πρεμούρα,ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επανέρχονται να μας θυμίσουν ότι ο Μαρξ είναι νεκρός, και ότι τα μεθοδολογικά του εργαλεία είναι ιστορικά παρωχημένα."
Παντελώς παρωχημένα μέσα στις συνθήκες μαζικής παραγωγής και μαζικής κατανάλωσης!
Ο εφοδιασμός πλατειών μαζών της κοινωνίας μαζικά με (σήμερα, και με φθηνά ψηφιακα) προίόντα επετεύχθη χάρη στο επιτυχημένο παραγωγικό μοντέλο του φιλελευθερισμού: την "μαζική παραγωγή".
Συνεπώς, δεν παίζει κανέναν ρόλο η ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής που πραγματευόταν ο Μάρξ (διαλεκτικός υλισμός: η διαλεκτική σχέση ισότητας (και ελευθερίας) με την ιδιοκτησία).
Το Νύχτα 45 δεν εχει, έτσι κι αλλιώς, την παραμικρή σχέση με την μαρξιστική διαλεκτική και γενικά, τον γερμανικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ τρόπο σχέψης.
Είναι ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα αγγλοσαξωνικού, νεοφιλελεύθερου, ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΤΙΚΟΥ τρόπου σκέψης και δράσης. Οι "δικαιωματισμοί" (ένα εξόχως φιλελεύθερο μοντέλο σκέψης, θυμίζω τον John Locke και τα "δικαιώματα ιδιοκτησίας" μέσα στα οποία ανήκει το δικαίωμα στην ελευθερία) το αποδεικνύουν περίτρανα.
Οι διάφορες κουταμάρες περι γυναικο-μαλακιών, η ανατίμηση της ομοφυλοφιλίας και γενικά τα "δικαιώματα" διαφόρων μειονοτήτων (γυναίκες, μπούστηδες, μετανάστες) εις βάρος του κυρίως κορμού της κοινωνίας (ακόμα και μαρξιστικά να το δεί κάποιος: εις βάρος της εργατικής τάξης, πού ήταν ο κυρίως κορμός της μαρξιστικής θεώρησης της κοινωνίας) δέιχνουν απλά την πολεμική εις βάρος της ενότητας της κοινωνίας.
Η νεοφιλελεύθερα επιδιωκόμενη "ισότητα" επιτυγχάνεται μέσα απο την μαζική κατανάλωση, και άρα, μέσα από τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε μεμονωμένα-απομονωμένα άτομα, αφού μονο έτσι θα καμφθούν οι (αλληλο)επιδράσεις πάνω και μεταξύ των υποκειμένων, που περιορίζουν την μαζική κατανάλωση και έτσι, την δημιουργία της "μαζικής κοινωνίας κατανάλωσης" (mass consumption society του Solov (καθηγητή του δικού μας άθλιου Παπαδήμου και Νόμπελ οικονομίας)) ή της "μαζικής δημοκρατίας" (όρος του τιτάνα Κονδύλη).
Το βασικό συμπέρσμα είναι, ότι δεν υπάρχει πιά "αριστερά", (όπως δεν υπάρχει και "δεξιά") αφού δεν υπάρχει ο αριστερός τρόπος σκεψης, και προπάντων, ο αριστερός Λόγος. (Γενικά, έχει πάψει να υπάρχει ο Λόγος, αφού δεν υπάρχουν πιά οι ανάγκες σε Ύλη και ο απόλυτος σκοπός της ιστορίας (αυτό για το οποίο έγιναν όλα: την υλική ισότητα)¨ο εφοδιασμός της κοινωνίας με προϊόντα, επετέυχθη (μιλάμε πάντα για Δύση).
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΚΤΟΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (όπως κάποτε η πολιτική εκτόπισε την θεολογία)! Το βλέπετε παντού με την κατάρρευση των κομμάτων!
Συμπέρασμα: Γαμάτε γιατί χανόμαστε, σύντροφοι! https://www.youtube.com/watch?v=hc-kDby6ALE
Τρικυμία εν κρανίω ως συνήθως...δεν ξέρεις από που να το πιάσεις αυτό το κατεβατό. Δεν έχεις καμία ιδέα περί μαρξισμού, ούτε φιλελευθερισμού, απλά πετάς έννοιες που δεν ξέρεις τι σημαίνουν προσπαθώντας αποτυχημένα, να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.
Πρώτα πρώτα όχι, ο φιλελευθερισμός δεν έχει παραγωγικό μοντέλο, πολιτική φιλοσοφία είναι, εννοείς προφανώς τον καπιταλισμό. Δεύτερον, η "μαζική παραγωγή και κατανάλωση" όπως εσύ το θέτεις, δεν σημαίνει ότι οι ταξικές συγκρούσεις έχουν σταματήσει να υπάρχουν-όλα εξαρτώνται από την κατανομή της παραγωγής μεταξύ των τάξεων και μεταξύ των χωρών στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.Το να ισχυρίζεσαι ότι επειδή ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει ένα μαζικό σύστημα παραγωγής δεν υπάρχει πλέον εκμετάλλευση είναι επική ανοησία (και εκ του πονηρού συμπέρασμα λαμβάνοντας υπόψη ότι προέρχεται από φαν του αδόλφου). Άσε λοιπόν τις κουτοπονηριές και δες τι γίνεται παντού...η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να φέρει ευημερία είναι που οδηγεί τον κόσμο, τουλάχιστον στη δύση, προς το φασισμό (χαράς ευαγγέλια για σένα) και κάνει την αριστερά πιο χρήσιμη και απαραίτητη από ποτέ.
σκεφτείτε τον λόγο που κανένας στην Ελλάδα και Ευρώπη δεν στηρίζει την αριστερά που υπο αλλες συνθηκες με αυτα που συμβαινουνε θαχαν ανεβει κατακορυφα....και δεν λέω για τους πλούσιους αλλά τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας... τοσο καιρο πως ψήφιζαν ολοι τους κεντρο αριστερά και τωρα μονο δεξια???έγιναν ξαφνικά ακροδεξιοί ο λαός της Ευρώπης!!
γιατι λέτε ρε μπαγασηδες?
όταν το καταλάβετε θα ξεκολλησετε από το 1-2% καιθα μπορείτε να αντιπροσωπευσετε τον λαό...μέχρι τότε...απλά γραφικοί.
Ρε Φάνη, να σε ρωτήσω κάτι: εξ ορισμού το κέντρο δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά τότε ποιοι ακριβώς είναι οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί του στόχοι;
Υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο οικονομικοί στόχοι.
Το κέντρο δεν είναι πολιτική. ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Δεν έχει ιδεαλισμούς και ιδεολογίες η οικονομία. Ειναι (ΝΕΟ)ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ! Αυτο πρέπει επιτέλους να το κατανοήσειος.
Αλλο η πολιτική, που περιείχε η Δεξιά και Αριστερά (πολιτικές παρατάξεις) και υπηρετούσε την κοινωνία ("το άρωμα ενός άλλου κόσμου", που λέει και ο Μαρξ) και άλλο η οικονομία.
Η οικονομία μέχρι τώρα υπηρετούσε και αυτη την κοινωνία (χειραφέτησε τον κόσμο απο την αριστοκρατία). Τώρα πιά όμως, υπηρετεί τον εαυτό της.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
η ισορροπία
Εννοείς ισορροπία μεταξύ δεξιάς κι αριστεράς, με άλλα λόγια, τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo;
Προσωπικα καλυτερα θα ελεγα επεκταση και εκβαθυνση του status quo οπως και γινεται δηλαδη...
Αρκεί η ισορροπία». Από μόνη της σημαίνει διατήρηση του status quo, Στην πολιτική η διατήρηση λέγεται συντηρητισμός και το κέντρο είναι καμουφλαρισμένη δεξιά. Ο όρος κεντροαριστερά σημαίνει δεξιά αριστερά και ο όρος δεξιά σημαίνει δεξιά δεξιά. ΤΟ πρώτο αντίφαση το δεύτερο πλεονασμός. Και οι διάφοροι Φάνηδες θα μπορούσαν με λίγη σκέψη να καταλάβουν από μόνοι τους γιατί ο κόσμος ψηφίζει τη δεξιά-δεξιά κι όχι την δεξιά-αριστερά. Και να μη δουλεύουν τον κόσμο καλλιεργώντας το μίσος εναντίον των μεταναστών και των ρομά.
Το "κέντρο" δεν είναι δεξιά! Είναι (νεο)φιλελευθερισμός. Οικονομιστικό μοντέλο. Και είναι κέντρο, επειδή ακριβώς δεν είχε ποτέ ιδεολογία, ωστε να κατατάσσεται στα δεξιά ή αριστερά. (σύμφωνα με την (μεθ)ερμηνεία του έργου του Χέγκελ)
Η δεξιά ΗΤΑΝ πολιτικό μοντέλο.
Πόσες φορές θα στο γράψω? Ανεπίδεκτος μαθήσεως?
Οι ερμηνείες που δίνεις με βάση έναν μαρξισμό του πεζοδρομίου σε οδηγούν διαρκώς σε λογικά αδιέξοδα. Δεν είσαι σε θεση να εξηγήσεις αυτά, που θέλεις να ισχύουν (και δεν ισχύουν).
Παράδειγμα: "Ο όρος κεντροαριστερά σημαίνει δεξιά αριστερά και ο όρος δεξιά σημαίνει δεξιά δεξιά." Τί είναι πάλι αυτό? Μπορέις με βάση μία τέτοια σκέψη να πάς παρακάτω? Που μπορέι να σε οδηγησει μία τέτοια ερμηνεία της πραγματικότητας? Στο μηδέν!
Και στα γράφω αυτά φιλικά!
Μελέτησε πρώτα. Εστω και τον Μαρξ. Αλλά μάθε τον σωστά. Αν θέλεις, υπάρχει στα ελληνικά μία πολύ καλή μετάφραση (εχει μικρές αδυναμίες απο το πρωτοτυπο γερμανικό κείμενο) παρουσίαση των 3 μεγαλων διαλεκτικών (καθώς, όπως βλέπω, αυτό το πεδίο σε ενδιαφέρει):
https://www.protoporia.gr/xais-rompert-oi-megaloi-dialektikoi-xegkel-kirkegkarnt-mar3-9780007105502.html
(Απο αριστερό βιβλιοπωλείο). Σε αυτο παρουσιάζονται (απο έναν εξαιρετικό γερμανό καθηγητή) εντελώς αντικειμενικά και οι 3 μεγάλοι στοχαστές ( Χεγκελ, Κιρκενγκααρντ, Μαρξ). (Καθώς, δεν μπορέις να διαβάσεις Μαρξ, άν πρώτα δεν εχεις διαβάσει (τουλάχιστον για) Χέγκελ).
Είναι φθηνό! κάπου 10 ευρω. Ρίξε μιά ματια στον ελεύθερο χρόνο σου. ΘΑ σε ανεβάσει επίπεδο.
Η αναγκαία προϋπόθεση για να κρίνεις ένα σχόλιο/κείμενο είναι η ικανότητα ανάγνωσης, η ικανή είναι να κατανοήσεις το νόημα του. Την αναγκαία την έχεις, από ο,τι φαίνεται, με τη δεύτερη δεν τα πας καλά.
Και ναι, έτσι πάω εγώ στο «μπροστά μου», χαρακτηρίζοντας τα σύκα σύκα, το κέντρο συντηρητικό (οικονομικά μοντέλα, εκφράζονται/εφαρμόζονται από πολιτικούς χώρους, δεν κατεβαίνουν από μόνα τους σε εκλογές) και τους όρους κεντροδεξιά και κέντροαριστερά για τα μπάζα.
Εσύ πήγαινε στο «μπροστά» σου με την επίτευξη της ισότητας στην κατανάλωση (ισότητα στις ολονύχτιες ουρές καταναλωτών για να ψωνίσουν κάποιο γκάτζετ;), στην χειραφέτηση του ανθρώπου από την αριστοκρατία μέσω των αγορών (υπήρξε και χειραφέτηση από τις αγορές;), κτλ.
Και δεν είναι ανάγκη να είσαι μαρξιστής για να καταλάβεις ότι σε ληστεύουν και γιατί, το ζεις από μόνος σου, ο μαρξισμός απλά σου δίνει τα εργαλεία να κατανοήσεις σε βάθος τον συστηματικό τρόπο με τον οποίο σε ληστεύουν και σου κλέβουν τη ζωή.
Ρε μπαγάσα, σε συμπαθώ, γιατί τουλ. προσπαθείς. Θυμίζεις κάποιον, ο οποίος "κατεβαίνει" σε ένα άθλημα να ανταγωνισθεί άλλους, ενώ ο ίδιος είναι απροπόνητος!
Δεν φτάνει μόνο η θέληση: χρειάζεται και λίγο "προπόνηση", λίγο μελέτη.
Αν διάβαζες το βιβλίο που παρέθεσα, δεν θα τα εγραφες αυτά.
Παράδειγμα: "...τρόπο με τον οποίο σε ληστεύουν και σου κλέβουν τη ζωή." Αυτό δεν συνέβαινε και στο ανατ. μπλόκ? Εκεί να δεις εκμετάλλευση:: στην ουσία ήταν σοβιετική κατοχή. Εχεις ακούσει τον όρο "νομενκλατούρα"? Ξέρεις, τι σημαίνει?
Η "εκμετάλλευση" δεν εχει σχέσημε αυτά στα οποία αναφερόμαστε: εκμετάλλευση υπάρχει παντού. Δεν χαρακτηρίζει αυτή ένα κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο.
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!
Πες τα ρε δικέ μου!
OH YEAAAHHH !
@"Υπερασπίζοντας την Δημόσια Υγεία, και Παιδεία, να αγωνιστεί ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αναδεικνύοντας τα θέματα της ακρίβειας, του αγροτοδιατροφικού ζητήματος, και της ενέργειας"
Παιδιά ξεχάσατε τα καλύτερα: την πατριαρχία και τον αγώνα κατά της συνεπιμέλειας. Και τον αγώνα για "γονείς 1 και 2" και για ελεύθερη παρενθεσία. Πού πάτε ρε Καραμήτροι...