
“I have no oxygen.” These words echoed across Greece and beyond as hundreds of thousands of protesters took to the streets on Sunday, 26 January, demanding justice for the victims of the Tempe train disaster. From Athens to Thessaloniki, Patras to Berlin, demonstrators gathered in one of the largest coordinated protests in recent years, calling for accountability, transparency, and an end to impunity.
Mass mobilisation across Greece
At Syntagma Square in Athens, the heart of the protests, 30,000 people (according to police accounts) assembled outside Parliament, chanting and holding banners in support of the Association of Relatives of Tempe Victims. Families of the 57 victims, killed in the February 2023 rail disaster, led the demonstrations, demanding:
- An immediate investigation into reports that illegal chemical cargo contributed to the explosion and fire that engulfed the train.
- Explanations from former Parliament Speaker Konstantinos Tasoulas regarding the alleged concealment of case files related to the disaster.
- Full accountability for those responsible for the failures in railway safety that led to the tragedy.

Maria Karystianou, a leading voice among the victims’ relatives, addressed the crowd, stating:
“We thank all Greeks, wherever they are, for this support. It gives us incredible strength to know we are not alone. Our voices will not be silenced. No crime will ever go unpunished again.”
Thousands also marched in Thessaloniki, with a demonstration from Kamara to the New Railway Station, marking one of the city’s largest protests in years.

Δεν το έχει ξαναδεί αυτό η Θεσσαλονίκη. #Τεμπη_συγκαλυψη #Τεμπη_δικαιωση #Τεμπη #τεμπη_έγκλημα pic.twitter.com/6XwFFb06Zt
— Stefanos Damianidis (@dstefanos) January 26, 2025
In Serres, protesters stood outside the office of former Transport Minister Kostas Karamanlis, reading aloud the names of the 57 victims.
#τεμπη_έγκλημα #Σερρες pic.twitter.com/4YM98IRn7Q
— Στο_ονομα_μου_Αναστασια (@swrraiomoutro) January 26, 2025
Demonstrations swept across the country, with major gatherings in Patras, Ioannina, Volos, Larissa, Kalamata, and dozens of smaller towns, totalling over 180 rallies nationwide. In Patras, Mayor Kostas Peletidis declared:
“This crime will not be forgotten. Today, we make it clear that we will not let it be buried.”
International solidarity: Protests in Germany and across Europe
The movement for justice has also spread beyond Greece, with solidarity protests in Berlin and Cologne. The Auswärts-Away solidarity group joined the call, demonstrating in Heumarkt Square, Cologne, and outside the Greek Embassy in Berlin, where over 500 people gathered.
Their message was clear:
“Two years later, not only have those responsible not been held accountable, but we are witnessing a systematic cover-up. Train carriages are disappearing, material is being destroyed, videos are edited, testimonies are buried. We demand justice.”
A growing movement: “We will win”
Nikos Plakias, whose twin daughters and niece were killed at Tempe, expressed his gratitude for the massive turnout, vowing to continue the fight:
“Today, I was steeled. So were all the families who were there. Now, I am sure—we will win. Our loved ones are not forgotten. Those responsible must begin to fear. The final battle will be fought in the courts, and that is where we will need you more than ever.”
— Plakiasnikos (@PlakiasNikos) January 26, 2025
As the protests ended, tension briefly flared in Athens, where Molotov cocktails were thrown and police responded with flashbang grenades. But the overwhelming message of the day remained one of unity and resilience.
______________________________________________
Are you seeking news from Greece presented from a progressive, non-mainstream perspective? Subscribe monthly or annually to support TPP International in delivering independent reporting in English. Don’t let Greek progressive voices fade.
Make sure to reference “TPP International” and your order number as the reason for payment.
Έχει νόημα να μιλάμε για κάτι που ουσιαστικά δεν υπήρχε ποτέ; Η ψαλίδα του εισοδήματος που και καλά χαρακτηρίζει την μεσαία τάξη είναι τόσο μεγάλη από το χαμηλότερο εισόδημα στο υψηλότερο που δεν έχει σημασία ο όρος πέρα από πολιτική καπήλευση.
Ναι αλλά η μεσαία τάξη εξαφανίζει τις τάξεις. Πολύ χρήσιμη τάξη δεν νομίζεις;
Ναι δεν έχεις άδικο είναι ένα από τους ρόλους της, τώρα όμως για ποιον είναι χρήσιμη. Στις ΗΠΑ πχ χρησιμοποιείται για να διχάσει. Είσαι μεσαία τάξη και σου λένε ότι ο εργάτης από κάτω έρχεται να σου φάει την θέση, είναι ο εχθρός. Ενώ ο στόχος και για τους δυο είναι κοινός, μια καλύτερη ζωή. Και έτσι διαίρει και βασίλευε καθώς θα μπορούσαν να είναι μαζί και όχι χώρια σε μεσαία τάξη και εργατική και να διεκδικούν από κοινού κάτι καλύτερο και για τους δυο σε βάρος της ελίτ που μονοπωλεί το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας.
Εγώ στις ΗΠΑ δεν έχω ζήσει, όμως από ένα πρόχειρο ψάξιμο που έκανα, ο μέσος μισθός του εργάτη είναι περίπου στα 35-37000 δολάρια ετησιως, την στιγμή που η μεσαία τάξη ξεκινά από τα...25000 δολάρια για ένα άτομο. Άρα ούτε εργάτες υπάρχουν ουσιαστικά, τους ρουφήξε κι αυτούς η μεσαία τάξη. Γενικά ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει για την μεσαία τάξη, είναι αρκετά εύπλαστη.
Πως ορίζεις τον εργάτη; Τι δουλείες κάνει;
"Factory worker salary in United States"
https://www.indeed.com/career/factory-worker/salaries
Γι αυτό σου είπα πιό πριν ότι η μεσαία τάξη είναι ρουφήχτρα τάξεων. Σκέψουν ότι στις ΗΠΑ π.χ. ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογένειας και τον τόπο που ζεις, είναι από 25000 έως περίπου 170000 δολάρια! Ένα καζάνι που τους βάζουν όλους εκτός των περιθωριοποιημένων, πιθανά μεταναστών, και στο όριο της φτώχειας. Άλλωστε αυτό γίνεται κι εδώ: Ουσιαστικά μόλις ο άλλος πιάσει τα 900-1000 ευρώ μπαίνει καμαρωτός-καμαρωτός στην μεσαία τάξη.
Δεν ξέρω για τη μεσαία τάξη, πάντως η διαστρωμάτωση δεν είναι όσο υπεραπλουστευμένη την παρουσιάζουν κάποιοι. Στα σχόλια του παρακάτω παλαιότερου άρθρου κάποιες σκέψεις μου. https://thepressproject.gr/thessaloniki-neo-ergatiko-atychima-54chronos-epese-apo-skalosia/#commento Η επίκληση μιας τάχα ενότητας απέναντι σε έναν κοινό εχθρό (όλοι επικαλούνται έναν μπαμπούλα, όποια ονομασία και να έχει αυτός, για τη αντιμετώπιση του οποίου πρέπει οι ασθενέστεροι να υποστούν την απαξίωση και την εκμετάλλευση από αυτούς που ανήκουν σε ανώτερες οικονομικές και μορφωτικές βαθμίδες) υπάρχει σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Το θέμα είναι ποιοι είναι οι συσχετισμοί εντός αυτής της ενότητας. Γιατί ο άλλος μπορεί με τελείως αναίσχυντο τρόπο να σου πει ότι ο κίνδυνος είναι στη φύση κάποιων επαγγελμάτων και πρέπει να συμβιβαστείς με το ότι μπορεί και να μην έχεις τη δυνατότητα να χαρείς την προσωπική σου ζωή και την οικογένεια σου όντας αρτιμελής και ψυχικά υγιής ή να μην την χαρείς καν. Στην τελική, όλα τα επαγγέλματα (white and blue collar) έχουν τη δυσκολία τους, ε; Επιλογές είναι αυτές. Άλλο που στα πρώτα μόνο ένα συγκεκριμένο ποσοστό των ενδιαφερόμενων θα υλοποιήσει την επιθυμία του να ασχοληθεί με αυτά, ενώ στα δεύτερα ένα επίσης μεγάλο ποσοστό θα καταφύγει από αναγκαιότητα. Αλλά είμαστε ίσοι κατά τ' άλλα, άλλο που οι συνθήκες σε αυτούς τους χώρους ήταν τραγικές και πριν τον νόμο Χατζηδάκη. Απροειδοποίητες απολύσεις, μαύρη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες για "να μάθεις τη δουλειά" (που σε τέτοια επαγγέλματα μπορεί να έχει οδυνηρότερες και πιο άμεσες συνέπειες πέρα από κούραση, μείωση της αποδοτικότητας και του ελεύθερου χρόνου και μακροπρόθεσμη φθορά της υγείας του), κακοποιητικό περιβάλλον (το οποίο διαμορφώνουν όχι μόνο οι εργοδότες, αλλά και οι ίδιοι οι πελάτες για όσους έχουν δουλέψει νύχτα πχ). Τα περισσότερα από τα παραπάνω, με έναν αστερίσκο ίσως για το τελευταίο παράδειγμα, δεν οφείλονται στη φύση αυτών των χώρων (και αν ισχυριστεί κανείς κάτι τέτοιο, οι απασχολούμενοι ορθώς θα του απαντήσουν "πήγαινε κάντο εσύ τότε"), αλλά στον έντονο και σκόπιμο καταμερισμό της εργασίας σε επαγγέλματα μηδαμινής ή χαμηλής ειδίκευσης (με μικρή ευελιξία- μεταπήδηση σε κάποιο άλλο επάγγελμα ή αντικείμενο χρησιμοποιώντας ως βάση τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις- και ανύπαρκτη δυνατότητα αυτοαπασχόλησης, άρα ανάγκη για την ύπαρξη αφεντικού και ωραρίου) και το αρρύθμιστο πλαίσιο που επιτρέπει εργοδοτικές και άλλου είδους αυθαιρεσίες. Και φυσικά έχει να κάνει και με τη δυνατότητα διεκδίκησης που εξαρτάται από οικονομικούς και μορφωτικούς παράγοντες κι ας θεωρηθεί προσβλητική αυτή η προσέγγιση μου. Είτε σε ατομικό (με τον διεθνή εργασιακό καταμερισμό τα ανεπτυγμένα κράτη με το καλό βιοτικό επίπεδο συνήθως αναζητούν επαγγελματίες υψηλής ειδίκευσης, χώρια τα εμπόδια όπως το language barrier το οποίο σε χώρες όπως η δική μας σχετίζεται και με κοινωνικούς/ταξικούς παράγοντες) είτε σε συλλογικό επίπεδο (μερικοί λόγοι αναφέρονται στο επισυνημμένο link). Και όλα αυτά αφήνοντας στην άκρη κοινωνικές ομάδες που για διάφορους λόγους έχουν περιθωριοποιηθεί/στιγματιστεί/γκετοποιηθεί σε βαθμό που να λογίζονται ως... για την ακρίβεια, να είναι πολίτες β' διαλογής με αποτέλεσμα να αδυνατούν να συμμετάσχουν στην παραγωγική διαδικασία (συνεπώς και να τους απασχολεί ο διάλογος περί εργασιακών δικαιωμάτων, ασφαλιστικού- αφού δεν δικαιούνται σύνταξη έτσι κι αλλιώς- κλπ) για τις οποίες απαιτούνται άλλες διεργασίες ενσωμάτωσης.
Επίσης, αν μοναδικό κριτήριο καθορισμού των τάξεων είναι η σχέση με τα μέσα παραγωγής (ιδιοκτησία-χρήση), τότε οι ΕΒΕ και οι συνεταιρισμοί τους (που μπορεί να έχουν υπό την δούλεψη τους υπαλλήλους και πρακτικάριους ή έστω εργαζόμενους μικρότερου βεληνεκούς που τους φέρνουν σε επαφή με πελάτες/προμηθευτές και τους αναθέτουν δουλειές τις οποίες μπορούν να βρίσκουν πιο εύκολα λόγω του ονόματος και των γνωριμιών που έχουν στον χώρο και του καλύτερου εξοπλισμού και της τεχνογνωσίας που διαθέτουν, τους νοικιάζουν πλατφόρμες, εργαλεία και μηχανήματα που οι ίδιοι δεν έχουν το εισόδημα να αποκτήσουν και να συντηρήσουν- κατά κάποιο τρόπο εργαζόμενοι σε νομικό καθεστώς independent contractor το οποίο όμως είναι απλά φερετζές... εφαρμόζεται αρκετά στις ΗΠΑ σαν τρικ για να παρακάμπτεται η εργατική νομοθεσία - κλπ) σε ποια από τις δυο συγκαταλέγονται; https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1834953 Και αυτοί μπορούν να υπάρξουν καταπιεστές και να λυμαίνονται τους πόρους και την εργασία των ντόπιων σε ένα μικρότερο διοικητικό επίπεδο υπό την ανοχή του υπόλοιπου εγχώριου πληθυσμού που θα αποκομίζει κομμάτι από τα οφέλη. Ένας αρδ που έχει διασυνδέσεις με πολιτικάντηδες χάρη στους οποίους κάνει καριέρα θεωρείται εργατική τάξη; Ένας μεγαλοδικηγόρος/μεγαλογιατρός που μπορεί να βγάζει τα διπλάσια από έναν μαγαζάτορα; Ένας content creator ή ένας καλλιτέχνης που ζητάει ενιαίο φορολογικό συντελεστή, αλλά μόλις έχει αναδουλειές επειδή τον ξεπέρασε η μόδα αλλάζει το αφήγημα του στο πιο αλληλέγγυο; Επίσης, τι ισχύει για εργαζόμενους που ασκούν επάγγελμα το οποίο δεν θα είχε κανέναν λόγο ύπαρξης εκτός συνθηκών καπιταλισμού (fund managers, εργαζόμενοι σε μεσιτικά και εισπρακτικές κλπ); Τι ισχύει με μεσήλικες και ηλικιωμένους ιδιοκτήτες ακινήτων (οι οποίοι δεν έχουν πια τον χρόνο και τη δυνατότητα- οικογενειακές υποχρεώσεις, βεβαρημένη υγεία- να εκπαιδευτούν και να εργαστούν) που ανήκουν στην κατηγορία που ανέφερα εδώ πέρα; https://thepressproject.gr/eurostat-proti-thesi-stin-ellada-gia-tis-dapanes-stegasis-stin-evropi/
Συγνώμη για τη δηκτικότητα σε κάποια σημεία (δεν είναι προσωπικό), αλλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο καθένας παρουσιάζει αυτούς τους διαχωρισμούς όπως τον βολεύει. Πάρε παράδειγμα το παρακάτω tweet όπου πολλοί από αυτούς που έχουν κάνει like ανήκουν ή συναναστρέφονται φιλικά με άτομα που είναι ευκατάστατα με περιουσίες που πιθανότατα θα κληροδοτήσουν στις οικογένειες τους, αρκετοί από τους οποίους αριστερών φρονημάτων. https://twitter.com/punsex_ual/status/1653353551312179206 https://twitter.com/punsex_ual/status/1653372361398267904 Ειρωνεία ή στυγνή πραγματικότητα κατά την οποία οι ηθικές αξίες σταματούν εκεί που υπάρχει προσωπικό συμφέρον (ή ακόμη χειρότερα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την επιδίωξη προσωπικού συμφέροντος); Μήπως από αυτές τις τάχα ριζοσπαστικές προτάσεις εξαιρούνται κολλητοί και παρατρεχάμενοι στο πνεύμα που χάραξε η ΝΔ, απλά προς όφελος άλλων προσώπων που μοναδική τους διαφορά με τους άλλους είναι το ότι (για την ώρα) βρίσκονται στη θέση του ηττημένου; Ίσως μία ακόμη ήττα τους από τον πιο ηλίθιο διαχρονικά εκπρόσωπο της εγχώριας δεξιάς να βοηθούσε στο να γίνει ένα ξεσκατάρισμα, να φύγουν από τη μέση οι επίδοξοι χαλίφηδες, και να μείνουν οι καταπιεστές και όσοι θέλουν πραγματικά μια κοινωνία οργανωμένη σε διαφορετικά πλαίσια. Δεν επικρίνω απαραίτητα την ιδιοχρησία για την οποία υπάρχει πληθώρα απόψεων ακόμα και εντός του χώρου (η ίδια η Παπαρήγα είχε δηλώσει σε παλαιότερο debate πως το να έχεις εξοχικό δεν αποτελεί κάποιου είδους πολυτέλεια, αλλά μάλλον σύγχρονη ανάγκη), αλλά την αντίφαση στα γραφόμενα κάποιων.
Δεν διαφωνώ σε πολλά από αυτά που λες, όμως τα βλέπω περισσοτερο ως προβληματισμούς παρά ως απάντηση σε αυτά που έγραψα εγώ.
Η αυτάρκεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελεύθερη βούληση. Κάποιος που είναι εξαρτημένος από τη εύνοια του αφεντικού ή της οικογένειας ή οποιουδήποτε άλλου νταβατζή (πχ οι φασίστες με τα συσσίτια- https://www.youtube.com/watch?v=m9pDXSD8jIA 18:00- ή οι μαφιόζοι με τα protection rackets) αναγκαστικά θα κάνει υποχωρήσεις, διότι κανείς άλλος δεν έχει την νομική ή ηθική υποχρέωση να τον βοηθήσει να επιβιώσει. Πρόσφατα ξαναείδα την ταινία "Judas and the Black Messiah". Δεν ξέρω πόσο ευθυγραμμισμένο ήταν το σενάριο με την πραγματική ιστορία, ωστόσο νομίζω ότι ο ρόλος του William O'Neal είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα αυτής της κατηγορίας ανθρώπων αναδεικνύοντας το πόσο εύκολα μπορούν να χειραγωγηθούν (ή στη συγκεκριμένη περίπτωση να εκβιαστούν) και να επιτελέσουν αντιδραστικό ρόλο. Εξάλλου, οι συνειδήσεις και οι δεσμοί δομούνται βιωματικά και αυτό είναι δύσκολο για έναν παρία.
Δεν έχω χρόνο τώρα, αλλά επειδή το πήρα λίγο διαγώνια μην ανησυχείς, δεν έχω πρόβλημα με την δηκτικότητα. Απλά αν είναι "εξυπνάδες" δεν ασχολούμαι, αλλά εσύ γενικά δεν γράφεις εξυπνάδες :)
Ο άθλιος ενδιαφέρεται ξαφνικά για τη μεσαία τάξη, που αυτός ξεκίνησε να διλαύει.
Θυμάσθε το ΕΝΦΙΑ, που έλεγε, ότι θα το καταργήσει?
Πιό άθλιος υποκριτής απο αυτόν δεν υπάρχει!
Στη ΝουΔούλα ξέρουεμε με ποιούς εχουμε να κάνουμε. Με αυτόν τον μπούστη όχι!
Αντε παράτα μας ναζιστικό δεκανίκι!
ουστ Ν(Δ)αζίδιο