Αφρικανικές Κοινότητες στην Ελλάδα – Δουλειά στο χωράφι όλη μέρα για 12 ευρώ, απαξίωση, καταυλισμοί στη μέση του πουθενά

της Γεωργία Κριεμπάρδη

Για «προβλήματα που είναι συχνά “κοινό μυστικό” μεταξύ των ΜΚΟ και των Διοικήσεων των Προσφυγικών Δομών που, όμως, κάνουν σαν να μη τα γνωρίζουν, σαν να μη τα βλέπουν, ενώ συχνά νιώθουμε σαν να μη βλέπουν ούτε καν εμάς τους ίδιους!» κάνουν λόγο χαρακτηριστικά στην επιστολή τους τα μέλη της Αφρικανικής Κοινότητας.

Η επιστολή συντάχθηκε και υπογράφτηκε από την πλειοψηφία των μελών της Αφρικανικής Κοινότητας των Ιωαννίνων και της Φιλιππιάδας έχοντας την υποστήριξη των Κεντρικών Κοινοτήτων στην Αθήνα των εξής Χωρών: Κογκό, Γουινέα, Καμερούν, Νιγηρία, Ακτή Ελεφαντοστού, Σιέρα Λεόνε. Περίπου 500 άτομα από την Ακτή Ελεφαντοστού ζουν στην Ελλάδα, όπως ανέφερε στο ΤΡΡ ο πρόεδρος της κοινότητας στη χώρα μας, Μούσα. «Είναι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ακτή Ελεφαντοστού λόγω εσωτερικών συγκρούσεων που υπάρχουν. Υπάρχουν πολλά πολιτικά προβλήματα, εσωτερικές φυλετικές και εθνοτικές διαμάχες, διαμάχες για διαφορετικά πιστεύω» εξηγεί και περιγράφει πως την αντιμετώπιση τους από το ελληνικό κράτος. «Ζουν στα κέντρα φιλοξενίας, στην Κυψέλη, σε νησιά …ακόμα και σε χωράφια. Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια για τους ανθρώπους αυτούς. Περιμένουν το χαρτί ασύλου, κι ως τότε δεν έχουν καμία στήριξη. Δε γνωρίζουμε ακριβώς όλες τις λεπτομέρειες για τη διαβίωσή τους στα καμπ, γιατί δεν τους αφήνουν να βγει η αλήθεια προς τα έξω. Ζουν σε ένα βρόμικο περιβάλλον, χωρίς ιατρική περίθαλψη, χωρίς πολλά βασικά…».

Εκμετάλλευση κι απαξίωση

«Η ιατρική φροντίδα είναι ιδιαίτερα ελλιπής και η παρεχόμενη θεραπεία μηδαμινή. Τα δε ραντεβού που μας δίνουν με τους γιατρούς είναι μετά από πολύ χρόνο, παρότι συχνά οι ασθενείς χρειάζονται άμεση περίθαλψη και θεραπεία. Τραγική είναι και η έλλειψη μεταφραστών στα νοσοκομεία αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπισή μας, σαν ανθρώπους κατώτερης τάξης» σημειώνουν στην ανακοίνωση τα μέλη των Αφρικανικών κοινοτήτων, ενώ στο τραπέζι φέρνουν και το επισιτιστικό ζήτημα. «Φαγητό δίνεται μόνο στους αιτούντες άσυλο, όπως και ελάχιστα χρήματα (75-210 ευρώ/Μήνα). Όσοι έχουν πάρει δύο απορριπτικές αποφάσεις ή τους έχει δοθεί άσυλο ζουν σε συνθήκες πείνας. Όμως και οι αιτούντες άσυλο, στην πραγματικότητα, δεν τρώνε το φαγητό που παρέχεται στα ΚΠΦ γιατί συνήθως είναι ιδιαίτερα κακής ποιότητας, αλλά και επειδή η διατροφή μας είναι εντελώς διαφορετική» τονίζουν.

Στην Ελλάδα ζουν περίπου 700-800 άτομα από τη Γουινέα, όπως σημείωσε στο ΤΡΡ ο πρόεδρος της κοινότητας στη χώρα. «Από τη Γουινέα είναι και ο Σαϊντού» ξαναθυμίζει, μιλώντας για την υποκρισία της κυβέρνησης και περιγράφει την απαξιωτική συμπεριφορά που δέχονται οι ομοεθνείς του. «Έχω φίλο εδώ τον κρατούν στη φυλακή. Το παιδί έχει πρόβλημα υγείας και αντί να τον βοηθήσουν ψυχιατρικά, τον έχουν στη φυλακή και ετοιμάζονται να τον στείλουν πίσω». Όσο για εκείνους που δε τους δίνεται άσυλο και έχουν και δεύτερη απορριπτική, «τους βγάζουμε εμείς από την κοινότητα κάρτα να τους στηρίξουμε αν προκύψει κάτι», εξηγεί ο ίδιος. Όσο για εργασία; «Στο χωράφι όλη μέρα για 12 και 15 ευρώ. Εκμετάλλευση» σχολιάζει.

«Τα αδέλφια μας με δυο απορριπτικές αποφάσεις δεν έχουν το δικαίωμα πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε στέγαση και σίτιση, ενώ τα παιδιά τους χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στην εκπαίδευση, αφού δεν μπορούν να πάρουν τη βεβαίωση για τα self-test που απαιτείται για να μπορούν να πάνε στο σχολείο. Οι δε ενήλικες με δύο απορριπτικές αποφάσεις δεν μπορούν να εμβολιαστούν ούτε να πάρουν βεβαίωση για rapid-test» τονίζεται στην ανακοίνωση.

Στο ΤΡΡ μίλησε για το θέμα ο πρόεδρος της ΚΕΕΡΦΑ -Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, Πέτρος Κωνσταντίνου. «Είναι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται. Στην επιστολή μιλούν για τις προσωπικές τους εμπειρίες, τα κοινά τους προβλήματα. Ξέρω, για παράδειγμα, για τον Κατσικά, εκεί στα Γιάννενα που τους έχουν, οι συνθήκες είναι χάλια. Ένα στρατόπεδο στη μέση του πουθενά, κοντέινερ που το καλοκαίρι υπερθερμαίνονται και το κρύο τον χειμώνα δεν αντέχεται, κοντέινερ που στοιβάζονται δύο και τρεις οικογένειες. Και το χειρότερο είναι το ψυχικό κομμάτι. Η απομόνωση που νιώθουν… Τους έχουν παρατημένους στη μέση του πουθενά».

«Γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει να αναγκάζεται κανείς να φύγει από τη πατρίδα του κυνηγημένος» καταλήγουν τα μέλη της Αφρικανικής Κοινότητας, στην επιστολή.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αφρικανικής Κοινότητας Προσφύγων Ιωαννίνων και Φιλιππιάδας

Εμείς τα μέλη των αφρικανικών κοινοτήτων των Ιωαννίνων και της Φιλιππιάδας θα θέλαμε με αυτή την επιστολή να σας γνωστοποιήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και να ζητήσουμε τη βοήθεια σας για την επίλυσή τους.

Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα είναι κοινά με τα προβλήματα των προσφύγων από άλλες χώρες και ελπίζουμε να τα λάβετε υπόψη και να μας βοηθήσετε στην επίλυσή τους από κοινού. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι συχνά «κοινό μυστικό» μεταξύ των ΜΚΟ και των Διοικήσεων των Προσφυγικών Δομών που, όμως, κάνουν σαν να μη τα γνωρίζουν, σαν να μη τα βλέπουν, ενώ συχνά νιώθουμε σαν να μη βλέπουν ούτε καν εμάς τους ίδιους! Τρανό παράδειγμα είναι οι πρόσφυγες ΑΜΕΑ που δεν λαμβάνουν την απαιτούμενη μέριμνα, περίθαλψη, τις θεραπείες, αλλά και τα φάρμακα πού χρειάζονται.

Δεν υπάρχει ανταπόκριση από τους αρμόδιους στις δομές και τις ΜΚΟ, όταν τους αναφέρουμε τα προβλήματά μας. Η ιατρική φροντίδα είναι ιδιαίτερα ελλιπής και η παρεχόμενη θεραπεία μηδαμινή. Τα δε ραντεβού που μας δίνουν με τους γιατρούς είναι μετά από πολύ χρόνο, παρότι συχνά οι ασθενείς χρειάζονται άμεση περίθαλψη και θεραπεία. Τραγική είναι και η έλλειψη μεταφραστών στα νοσοκομεία αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπισή μας, σαν ανθρώπους κατώτερης τάξης. Τα παραδείγματα είναι πολλά, έχουν καταγραφεί από την κοινότητά μας και έχουμε ενημερώσει πολλές φορές τους αρμόδιους χωρίς όμως κάτι να αλλάξει προς το θετικό.

Εκτός αυτών, ένα άλλο ιδιαίτερα σοβαρό θέμα για μας είναι οι μαζικές απορριπτικές αποφάσεις που λαμβάνουν τα μέλη της κοινότητάς μας. Το ποσοστό των απορριπτικών αποφάσεων, μάλιστα, για τους Αφρικανούς είναι αναλογικά πολύ υψηλότερο από αυτό μεταξύ των μελών άλλων εθνικών ομάδων.

Οι συνέπειες δε για όσους έχουν λάβει δυο απορριπτικές αποφάσεις είναι συντριπτικές και απάνθρωπες. Τα αδέλφια μας με δυο απορριπτικές αποφάσεις δεν έχουν το δικαίωμα πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε στέγαση και σίτιση, ενώ τα παιδιά τους χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στην εκπαίδευση, αφού δεν μπορούν να πάρουν τη βεβαίωση για τα self-test που απαιτείται για να μπορούν να πάνε στο σχολείο. Οι δε ενήλικες με δύο απορριπτικές αποφάσεις δεν μπορούν να εμβολιαστούν ούτε να πάρουν βεβαίωση για rapid-test. Με λίγα λόγια στερούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία είναι κρίσιμα για την ίδια την επιβίωσή τους.

Επίσης, οι επιδόσεις σημαντικών εγγράφων γίνονται με ιδιαίτερα μεγάλη καθυστέρηση, και είναι και αυτό επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τις διαδικασίες της αίτησης ασύλου.

Με λύπη μας, σας ενημερώνουμε για ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε: ο φυλετικός διαχωρισμός και οι διακρίσεις που βιώνουμε στα Κέντρα Φιλοξενίας Προσφύγων (ΚΠΦ) από το προσωπικό και τους διοικητές τους, που έχουν να κάνουν για παράδειγμα με την πρόσβαση στα ιατρικά ραντεβού, τη διανομή ειδών ρουχισμού, την πρόσβαση στην εργασία κ.λπ. Για λόγους που έχουν να κάνουν με την προσωπική μας ασφαλείας, αυτό μπορούμε να σας το αναλύσουμε προσωπικά και προφορικά και να σας δώσουμε πλήθος άλλων συγκεκριμένων παραδειγμάτων.

Μείζον, επίσης, πρόβλημα όλων των προσφύγων είναι το επισιτιστικό. Φαγητό δίνεται μόνο στους αιτούντες άσυλο, όπως και ελάχιστα χρήματα (75-210 ευρώ/Μήνα). Όσοι έχουν πάρει δύο απορριπτικές αποφάσεις ή τους έχει δοθεί άσυλο ζουν σε συνθήκες πείνας. Όμως και οι αιτούντες άσυλο, στην πραγματικότητα, δεν τρώνε το φαγητό που παρέχεται στα ΚΠΦ γιατί συνήθως είναι ιδιαίτερα κακής ποιότητας, αλλά και επειδή η διατροφή μας είναι εντελώς διαφορετική.

Είναι κρίμα το Ελληνικό Κράτος να πληρώνει για αυτό το πολύ κακής ποιότητας φαγητό που σχεδόν κανείς δεν μπορεί να το φάει και εμείς να αναγκαζόμαστε να το τρώμε αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή, λόγω έλλειψης χρημάτων. Θα ήταν προτιμότερο να μας δίνεται το επίδομα, όπως παλαιότερα, δηλαδή αντί για 75 ευρώ, να δίνονται 150 ευρώ ή ακόμα και κουπόνια για αγορά τροφίμων από καταστήματα των Ιωαννίνων.

Σοβαρό πρόβλημα επίσης είναι οι μετακινήσεις προς την πόλη των Ιωαννίνων. Με το μικρό αυτό ποσό που παίρνουμε το μήνα αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε οι ίδιοι τα εισιτήρια για τις μετακινήσεις μας προς το κέντρο της πόλης.

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, αξιότιμοι κύριοι Δήμαρχοι και Πρόεδροι των Πολιτικών Κομμάτων, ζητάμε τη βοήθεια όλων σας, στην επίλυση των παραπάνω ζητημάτων, για να μπορέσουμε και εμείς να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να μην αντιμετωπιζόμαστε σαν κατώτεροι άνθρωποι, να απολαμβάνουμε τα θεμελιώδη δικαιώματα που δικαιούμαστε στην Υγεία, στην Εκπαίδευση κα στην Εργασία και να μπορέσουμε να ενταχθούμε στην κοινωνία της πόλης που τόσο πολύ επιθυμούμε και να προσφέρουμε σε αυτή.

Όλοι μας είμαστε άνθρωποι που δεν αποφασίσαμε αναίτια να έλθουμε στην Ευρώπη. Ο καθένας από μας κουβαλάει βαρύ φορτίο και αναγκάστηκε να αφήσει το σπίτι και την πατρίδα του λόγω πολέμων, βίας, πείνας και άλλων παραγόντων πού έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια τη ζωή μας.

Θεμελιώδης στην αφρικανική κουλτούρα, όπως και στην ευρωπαϊκή, είναι η ενότητα, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Με αυτές τις αξίες θέλουμε να ζούμε, να αντιμετωπιζόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τους άλλους και δεν θα πάψουμε ποτέ να παλεύουμε για αυτές.

Δεν ζητάμε λύπηση, παρά μόνο την αντιμετώπισή μας χωρίς διαχωρισμούς και φυλετικές διακρίσεις. Ζητάμε να μας δοθεί η ευκαιρία για ένα καλλίτερο αύριο.

Τέλος εκφράζουμε την αλληλεγγύη, τη συμπόνοια και τη ταύτισή μας με τον Ουκρανικό Λαό και τους Ουκρανούς Πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα και στην πόλη των Ιωαννίνων. Γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει να αναγκάζεται κανείς να φύγει από τη πατρίδα του κυνηγημένος.

Όπως λέει και μια αφρικανική παροιμία: «Η γη είναι μια κυψέλη και όλοι μπαίνουμε από την ίδια πόρτα.»

**********

Το κείμενο αυτό συντάχθηκε και υπογράφτηκε από την πλειοψηφία των μελών της Αφρικανικής Κοινότητας των Ιωαννίνων και της Φιλιππιάδας έχοντας την υποστήριξη των Κεντρικών Κοινοτήτων στην Αθήνα των εξής Χωρών: Κογκό, Γουινέα, Καμερούν, Νιγηρία, Ακτή Ελεφαντοστού, Σιέρα Λεόνε.