Το ZackieOh Justice Watch υποστηρίζεται από την πρωτοβουλία Justice4Zak/Zackie, το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας και δημοσιογραφικά από το The Press Project και το omniatv.

Ημέρα 14η – 22/03/2022, Έναρξη: 09:19
Παρόντες κατηγορούμενοι: Δημόπουλος, Χορταριάς, Ρουσάκος, Αλεξανδρής, Σεφέρης, Τσομπάνης.
Παρόντες από την οικογένεια: Νίκος Κωστόπουλος

Άλλες αξιοσημείωτες παρουσίες στο ακροατήριο: εκπρόσωποι του Orlando.

Η έδρα απαγορεύει την είσοδο σε πολλούς δημοσιογράφους, με την αιτιολογία ότι πρέπει να είναι διαπιστευμένοι.

Πρόεδρος: [Εκφωνεί όνοματα κατηγορουμένων και συνηγόρων υπεράσπισης και υποστήριξης κατηγορίας]
Φίλος: [Δίνει ένα έγγραφο στην έδρα]
Πρ: Θέλετε να μας αναπτύξετε;
Φίλος: Επιγραμματικά. Έχουμε δύο λόγους άρσης αδίκου σχετικά με το ιατροδικαστικό πόρισμα. Πρώτον, «ενάσκηση δικαιώματος», άρθρο 275 παρ. 1 ΚΠΔ, επειδή ναι μεν δεν είχε υποχρέωση σύλληψης του δράστη αλλά η δημόσια αρχή ήταν απούσα.
Φίλος: Επιγραμματικά. Έχουμε δύο λόγους άρσης αδίκου σχετικά με το ιατροδικαστικό πόρισμα. Πρώτον, «ενάσκηση δικαιώματος», άρθρο 275 παρ. 1 ΚΠΔ, επειδή ναι μεν δεν είχε υποχρέωση σύλληψης του δράστη αλλά η δημόσια αρχή ήταν απούσα.
Δεύτερον, ισχυρισμό περί άμυνας και του ιδίου και τρίτου, επειδή ο δράστης εξερχόταν από το μαγαζί οπλισμένος. Και διακοπή αιτιώδους συνδέσμου λόγω του γεγονότος ότι δεν προήλθε από χτύπημα η απώλεια της ανθρώπινης ζωής, αλλά σε ενέργεια ιατρικού στρες, ενώ οι δυο ΕΚΑΒίτες, καθιστώντας αδύνατη την ανάταξη τους στο νοσοκομείο, επέφεραν το θανατο κατά […] είτε των ίδιων είτε των τρίτων. Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δυνατό να προβλεφθεί, δηλαδή ότι το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να το ξέρει, ότι θα επιφέρει ένα τέτοιο θάνατο. Ζητούμε και την αθώωση και τη μετατροπή της κατηγορίας αν δεν ευοδώσουν οι λόγοι αυτοί σε απλή ή επικίνδυνη σωματική βλάβη.
Πρ: Να προχωρήσουμε στον κύριο Δημόπουλο
[Ο κατηγορούμενος Δημόπουλος προσέρχεται να απολογηθεί]
Πρ: Έχετε ενημερωθεί για την κατηγορία. Να μας πείτε για ‘σας κάποια πράγματα.
Δημόπουλος: Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να συλλυπηθώ την οικογένεια και εγώ και η οικογένεια μου για το θάνατο του Ζαχαρία, και δεν το περίμενα ποτέ. Είμαι 77 χρονών, από 13 χρονών στη δουλειά, έμαθα την τέχνη του ρολογά δίπλα στον πατέρα μου. Ανοίξαμε το πρώτο μαγαζί το 1971. Στην πορεία, μέχρι που πήγα στρατιώτης, ήμουν στον πατέρα μου. Μετά άνοιξα μαγαζί το 1971 απέναντι στο ΜΙΝΙΟΝ, αργότερα παντρεύτηκα, έκανα 3 παιδιά, προχώρησα με πολλή δουλειά και η δουλειά ήταν καλύτερη. Αλλά είχαμε και ατυχίες, εγώ αρρώστησα με καρκίνο, έκανα θεραπείες και χημειοθεραπείες.
Πρ: Πότε έγινε αυτό που λέτε;
Δημ: Το 2011-12. Το 2012 άνοιξα το μαγαζί στη Γλάδστωνος με το γιο μου και ήρθε η στιγμή που αυτό το γεγονός με έφερε κατηγορούμενο. Ήταν Παρασκευή μεσημέρι, 14-14:30, ένα ωραίο απόγευμα, καλοκαιρινό, έκλεισα για να πάω να πάρω εφημερίδα. Γυρνώντας και ύστερα από 7-8 λεπτά είδα κόσμο από το κατάστημα απ’ έξω που φώναζαν. Πλησίασα και άκουσα φωνές. Λέω «παιδιά, τι γίνεται;» και μου λένε «μην πλησιάζετε, κάποιος είναι μέσα και κρατάει μαχαίρι».
Πρ: Αυτό ποιος το είπε;
Δημ: Ένας εκεί που βρισκόταν. Εγώ έπαθα σοκ εκείνη τη στιγμή. Πλησιάζω το κατάστημα και βλέπω έναν νέο άνθρωπο μέσα στο μαγαζί δίπλα στην ταμειακή μηχανή να λέει διάφορα σε έξαλλη κατάσταση. Τα έχασα, λέω «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα» και περιμέναμε να δούμε την εξέλιξη. Λέω κάποια στιγμή θα σταματήσει αυτό το πράγμα, θα ησυχάσει. Λέω η αστυνομία θα τον πιάσει, τι να κάνω; Βλέποντας το μαχαίρι φοβήθηκα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Χτύπαγε τη μηχανή, τράβαγε τα συρτάρια, έψαχνε για λεφτά, δεν ξέρω… Λεφτά δεν υπήρχαν. Φεύγει από εκεί, πιάνει τον πυροσβεστήρα. Είναι δύο φύλλα εκεί και πιάνει τον πυροσβεστήρα και σπάει τη βιτρίνα τη συρόμενη. Προσπάθησε να πιάσει και την εξωτερική, ήταν βαριά αλλά την έσπασε όμως κι αυτή.
Πρ: Πώς έσπασε από μέσα τη βιτρίνα είπατε;
Δημ: Με τον πυροσβεστήρα. Έδωσε 2-3 και την έσπασε και μετά έσπασε και την εξωτερική.
Πρ: Άρα έσπασε και το κάτω με τον πυροσβεστήρα;
Δημ: Ξεκίνησε από μέσα και έσπασε και το εξωτερικό με προσπάθειες. Ο πυροσβεστήρας ήταν 7-8 κιλά, δεν ξέρω, δυσκολεύτηκε αλλά την έσπασε. Μετά ξαναπήγε στην ταμειακή και άρχισε να κάνει τα ίδια πράγματα και να πατάει πλήκτρα.
Πρ: Δηλαδή, ενώ είχε σπάσει τη τζαμαρία, πήγε πάλι πίσω;
Δημ: Nαι, γύρισε, πήρε τον πυροσβεστήρα, του πέταξα μια πέτρα κι εγώ από το επάνω μέρος για να σταματήσει να σπάει το μαγαζί.
Πρ: Tο επάνω εξωτερικό είχε σπάσει;
Δημ: Nαι.
Πρ: Δηλαδή, είχε σπασει και την εξωτερική; Προσπαθώ να καταλάβω πώς έσπασε την εξωτερική τζαμαρία με τον πυροσβεστήρα.
Δημ: Είναι μονοκόμματη. Την είχε σπάσει πρώτα την κάτω τη συρόμενη και μετά έσπασε και την επάνω.
Πρ: Αφού έσπασε τη βιτρίνα γιατί δεν ξαναμπήκε μέσα;
Δημ: Όχι, είχε σπάσει την μέσα.
Πρ: Και όταν πέταξε την πέτρα, πέρασε και το εξωτερικό τζάμι;
Δημ: Ναι, από τη σπασμένη τζαμαρία.
Πρ: Την πέτρα την πετάξατε στο τελευταίο στάδιο;
Δημ: Όχι, πριν.
Πρ: Την πέτρα γιατί την πετάξατε;
Δημ: Για να τον σταματήσω.
Πρ: Kαι το πετύχατε;
Δημ: Όχι.
Πρ: Κάποιο άλλο αντικείμενο πετάξατε εσείς ή κάποιος άλλος;
Δημ: Όχι.
Πρ: Συνεχίστε.
Δημ: Προσπάθησε να βγει έξω έρποντας.
Πρ: Υπήρχαν εκεί τζάμια;
Δημ: Ναι, υπήρχαν.
Πρ: Συνεχίστε.
Δημ: Για να τον εμποδίσω εκεί τον κλώτσησα. Δεν ξέρω αν τον πέτυχα, αλλά παρ’ όλα αυτά βγήκε. Ξάπλωσε ματωμένος στο πεζοδρόμιο και τότε ήρθε ο ΕΚΑΒίτης και του έδεσαν το κεφάλι.
Πρ: Άρα λέτε μία φορά τον κλωτσήσατε;
Δημ: Νομίζω ναι, μία φορά, γιατί ήμουν και σοκαρισμένος.
Πρ: Κι εσείς τι σκεφτήκατε ότι θα συνέβαινε;
Δημ: Ότι θα τον σταματούσα για να τον συλλάβει η αστυνομία. Αυτός ήταν ο σκοπός μου.
Πρ: Εκείνος, λοιπόν, έρχεται μια πέτρα πάνω του, είπατε δεν τον χτύπησε. Και εκεί γιατί δεν τον εγκλωβίσατε με κάτι άλλο; Τραπέζι, καρέκλα; Όχι να τον χτυπήσετε, να βάλετε εκεί ένα αντικείμενο ή να του μιλήσετε; Να του πείτε να ηρεμήσει και να έρθει η αστυνομία;
Δημ: Το μυαλό μου δεν λειτουργούσε καλά μετά το σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τον έχω σταματήσει με κάποια καρέκλα.
Πρ: Κάνατε καμία προσπάθεια να του μιλήσετε; Να του πείτε «τι κάνεις εδώ; περίμενε!».
Δημ: Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτηκα τέτοιο πράγμα, κυρία Πρόεδρε. Ήταν σε έξαλλη κατάσταση δεν μπορούσα να του μιλήσω.
Πρ: Κάποια στιγμή χτυπήσατε το κεφάλι του. Εκεί δεν είχατε στο μυαλό σας ότι χτυπάτε έναν άνθρωπο;
Δημ: Ήθελα να τον συλλάβει η αστυνομία.
Πρ: Αν δεν ερχόταν εγκαίρως η αστυνομία, τι θα είχε συμβεί; Τι είχε προκαλέσει στο κατάστημα; Αν έφευγε από εκεί χωρίς να τον πιάσει η αστυνομία. Είχε πάρει κάτι;
Δημ: Όχι, δεν είχε πάρει, δεν ήταν σοβαρό για να πεθάνει αυτό το πράγμα.
Πρ: Αν έφευγε χωρίς να τον βρει η αστυνομία απλά δεν θα είχε συλληφθεί. Υπήρχε κάτι άλλο που σας επέβαλε να χτυπήσετε το κεφάλι του;
Δημ.: Ήθελα να δω αν είχε κλέψει κάτι.
Πρ: Την αστυνομία ποιος την κάλεσε;
Δημ: Κάποιος που βλέπει ένα μαγαζί να το κλέβουν μπορεί να το νιώθει σαν δικό του μαγαζί.
Πρ: Κι αν σας είπαν ψέματα ότι κάλεσαν την αστυνομία;
Δημ: Κάποιος το ένιωσε σαν δικό του μαγαζί και κάλεσε.
Πρ: Ναι, αλλά αυτά γίνονται κάθε μέρα. Κάποιος μπαίνει κάπου και με καλάσνικοφ, αλλά εδώ δεν είχαμε κάτι τέτοιο.
Δημ: Ναι, αλλά έπρεπε να δω αν είχε πάρει κάτι.
Πρ: Και μετά; Το μαγαζί το είχατε ασφαλισμένο;
Δημ: Όχι, είναι μεγάλο το κόστος. Συναγερμό έχουμε βέβαια.
Πρ: Κάμερες;
Δημ. Όχι, συναγερμό είχα. Είχαμε κι άλλα μεγάλα γεγονότα.
Πρ: Τι γεγονότα;
Φίλος: Για το 2008 λέει.
Πρ: Τι εννοείτε;
Δημ: Τότε με το Γρηγορόπουλο που έκαναν πλιάτσικο.
Πρ: Υπάρχει καταγεγραμμένο αυτό;
Δημ: Το γλιτώσαμε τότε.
Πρ: Πότε άνοιξαν το μαγαζί;
Δημ: Το 2010.
Πρ: Άρα εξαιτίας του 2008 άνοιξαν το μαγαζί σας;
Δημ: Ανέβασαν τα ρολά για να μπουν μέσα, αλλά δεν προλάβανε. Πρόλαβαν όμως το ριφιφί που μου κάνανε.
Πρ: Άρα δεν ασφαλίσατε το μαγαζί γιατί το κόστος ήταν μεγάλο;
Δημ: Και το κόστος είναι, αλλά πλέον τα περισσότερα μαγαζιά δεν τα ασφαλίζουν.
Πρ: Είχατε κάποιο μηχανισμό στο χέρι σας για να κλείσετε;
Δημ: Το ρολό το κλείνω, είναι μέσα ο μηχανισμός.
Πρ: Είχατε εκείνο το κοντρολάκι που πατάμε για να ανοίξει;
Δημ: Η πόρτα είναι με ισχυρό μαγνήτη. Με κοντρόλ που έχω πάντα μαζί μου. Μπαίνοντας ο Ζαχαρίας με πολλή μεγάλη φόρα…
Πρ: Αυτό δεν το ξέρετε, το υποθέτετε…
Δημ: Είμαι σιγουρος ότι μπήκε με το σώμα. Μου είπε κάποιος που έπινε καφέ ότι ακούστηκε ένα μεγάλο μπαμ όταν μπήκε και ήταν θόρυβος από την πόρτα. Έγινε ντόρος.
Πρ: Και αυτό έγινε την ώρα που λείπατε;
Δημ: Κλείνοντας η πόρτα δεν μπορείς να βγεις, μόνο κλείνοντας εγώ το κοντρόλ.
Πρ: Γιατί δεν το πατήσατε το κοντρόλ να φύγει, αφού λέτε ότι σας έκλεβε;
Δημ: Και να ανοίξω για να με μαχαιρώσει ο Ζαχαρίας; Ποιος το κάνει αυτό;
Πρ: Και λέτε ότι το κάνατε αυτό επειδή ήταν οπλισμένος;
Δημ: Ναι. Δεν με ένοιαζε το μαγαζί. Μόνο ότι ήταν οπλισμένος.
Πρ: Και όταν ήρθε η αστυνομία, πόσοι ήρθαν;
Δημ: Νομίζω 4 αρχικά, του έδεσαν το κεφάλι.
Πρ: Bήμα βήμα να μας τα πείτε.
Δημ: Όταν ήταν έξω ήρθε ο ΕΚΑΒίτης και του έδεσε το κεφάλι, πήρε ενα κρύσταλλο και άρχισε να κυνηγάει κόσμο, όλοι έκαναν πέρα. Κάποιος του έριξε μια κλωτσιά, δεν έπεσε και μετά πήγε προς το μέρος των αστυνομικών, και μετά δεν είδα τι έγινε.
Πρ: Εκεί που του χτύπαγαν το κεφάλι υπήρχε ένας κύριος με κοτσίδα που παρενέβη και είπε «μην τον χτυπάτε, σταματήστε!»;
Δημ: Όχι, δεν το θυμάμαι αυτό.
Πρ: Είπε «σταματήστε γιατί θα σκοτωθεί αυτός ο άνθρωπος».
Δημ: Δεν το θυμάμαι. Κοιτάξτε, επειδή έχουν γίνει πολλά επεισόδια και με συλλήψεις υπάρχουν πολλά που βλέπουμε, αστυνομικούς να χτυπάνε κόσμο [με ειρωνικό τόνο] και μαχεύονται και λένε «γιατί τον χτυπάτε, τι κάνετε» χωρίς να ξέρουν…
Πρ: Υπήρχε κάποιος εκεί που παρενέβη και σας είπε «τι κάνετε εκεί»;
Δημ: Όχι, κανείς.
Πρ: Αυτό το κατάστημα το είχατε πάρει για τον γιο σας. Ο γιος σας γιατί δεν ήταν εκεί;
Δημ: Όχι, δεν ήταν εκεί. Λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτό το παιδί…
Πρ: Αν γυρνάγαμε το χρόνο πίσω, πώς θα ενεργούσατε;
Δημ: Θα έφευγα. Αυτό που περνάω εδώ και τριάμιση χρόνια… Δεν θέλω τίποτα πια. Είμαι απογοητευμένος από τη ζωή, από την κατάσταση αυτή.
Πρ: Από τι είστε απογοητευμένος; Επειδή είστε κατηγορούμενος;
Δημ: Μου είχαν κάνει ριφιφί πριν 6 μήνες, τα είχαν πάρει όλα.
Πρ: Ναι, αλλά από τι ήσασταν απογοητευμένος;
Δημ: Από την κατάσταση.
Πρ: Θα το ξανακάνατε;
Δημ: Όχι, αν δεν είχε μαχαίρι θα έμπαινα μέσα αλλά φαινόταν να ξέρει να το χειρίζεται το μαχαίρι.
Πρ: Όταν λέτε ότι το «χειρίζεται το μαχαίρι» τι εννοείτε;
Δημ: Το κρατούσε.
Πρ: Του το πήρε ο δεύτερος κατηγορούμενος. Αφότου τον αφόπλισε τι έγινε;
Δημ: Μου χτυπάει την πλάτη, χωρίς να τον ξέρω, και μου είπε ότι το μαχαίρι το πέταξε μέσα και ότι έχει τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Αυτό δεν θα το ξεχάσω.
Πρ: Αυτό είναι πολύ τεχνικό, γιατί σας το είπε; Αυτό τον ένοιαζε εκείνη τη στιγμή;
Δημ: Δεν ξέρω. Αυτό μου είπε.
Πρ: Τη στιγμή που βγήκε ο Κωστόπουλος, τι έγινε;
Δημ: Του πήρε το μαχαίρι.
Πρ: Και αφού του πήρε το μαχαίρι ποιος ο λόγος για την τελευταία κλωτσιά;
Δημ: Γιατί έπρεπε να τον κρατήσει μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Πρ: Δεν είχε αίματα εκεί;
Δημ: Είχε, είχε και στο μαγαζί αίματα.
Πρ: Πού ήταν τα αίματα στο μαγαζί;
Δημ: Είχε και κάτω στη βιτρίνα, είχε και μέσα στο μαγαζί.
Πρ: Και αυτά από πού προήλθαν;
Δημ: Θα κόπηκε από τα τζάμια.

Συνέχιση της διαδικασίας 10:58.
Πρ: Ο κύριος Χορταριάς. Θα μας πείτε για εσάς, για την οικογενειακή σας κατάσταση…
Χορταριάς: Είμαι 59 ετών, από την ηλικία των 20 είμαι ελ. επαγγελματίας. Όταν ήμουν φοιτητής, είχα τελειώσει τη σχολή κλωστοϋφαντουργών και ανοίξαμε με τον αδερφό μου μία επιχείρηση. Αλλά το 2001, λόγω της κρίσης, πήραμε την απόφαση να την κλείσουμε και ξεκινήσαμε εγώ σαν μεσίτης και ο αδερφός μου σαν ιδιωτικός υπάλληλος. Άνοιξα το γραφείο το μεσιτικό το 2001 στην οδό Γλάδστωνος. Μέσα σε αυτά τα χρόνια δημιούργησα οικογένεια, ο γιος μου είναι δικηγόρος και η κόρη μου δουλεύει σε μεγάλη επιχείρηση. Η κόρη μου τελείωσε το Πολιτικό τμήμα της Νομικής και είναι στέλεχος σε μεγάλη επιχείρηση. Μεγάλωσα και τον ανιψιό μου που έμεινε ορφανός. Το γεγονός ότι σε αυτό το περιστατικό που συνέβη 21 Σεπτεμβρίου 2018 είχαμε το θάνατο ενός, υπήρξε ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου, είναι πράγματι πολύ λυπηρό. Η κατηγορία όμως που μου αποδίδεται ότι συνέβαλα στο θάνατο αυτό, την αρνούμαι κατηγορηματικά και δηλώνω αθώος. Πιστεύω δε ότι έχει να κάνει με εσφαλμένες παραδοχές της ιατροδικαστικής που έχουν φανεί και στο δικαστήριό σας. Θα ήθελα να σας περιγράψω και πώς έζησα το περιστατικό ξεκινώντας από το γεγονός ότι είχα συνεννοηθεί με τον φίλο μου, τον Π., να φάμε σε παρακείμενη ταβέρνα και όταν με πήρε τηλέφωνο κατέβηκα, δεν πρόλαβα να κάτσω στο τραπέζι και ακούσαμε σπασίματα και φωνές. Σαν περίεργοι σηκωθήκαμε και πήγαμε να δούμε τι γίνεται. Όταν έφτασα εγώ ήταν σπασμένη η τζαμαρία, είδα τον Κωστόπουλο να έχει στα χέρια του έναν πυροσβεστήρα… α, συγγνώμη, με το που φτάνω ρωτάω το πλήθος και μου λένε «ληστεία», μου είπαν ότι ειδοποιήθηκε και ήταν εκεί και μια κοπέλα που μιλούσε με την αστυνομία. Βλέπω τον Κωστόπουλο σε μια αλλόφρονα κατάσταση, πήρε τον πυροσβεστήρα, είχε πάρει την ταμειακή και τη χτύπαγε 2-3 φορές στο τραπέζι, προφανώς για να ανοίξει το συρτάρι το οποίο δεν μπόρεσε. Τον είδα να πιανει τζάμια και προφανώς από εκεί μάτωσαν και τα χέρια του και έδειχνε να είναι σε κατάσταση αμόκ. Δεν μπορώ να την εξηγήσω. Τον βλέπω ότι η προσπάθειά του όλη βρίσκεται στο να διαφύγει διότι προφανώς είχε μπει για να κλέψει και εγκλωβίστηκε. Όταν άνοιξε την κάτω βιτρίνα για να βγει προς τα έξω είναι και το σημείο που είδα να κρατάει το μαχαίρι. Σκέφτηκα ότι αν βγει, θα γίνει κακό. Στην προσπάθειά του να διαφύγει, κάποιον μπορεί να μαχαιρώσει. Την ώρα που χτυπάει με το κεφάλι του την τζαμαρία για να σπάσει, λειτούργησα ενστικτωδώς και σκέφτηκα να φύγω για την ασφάλειά μου και μετά σκέφτηκα να τον περιορίσω για να μη βγει έξω και μαχαιρώσει κανέναν άνθρωπο. Έχοντας σπάσει με το κεφάλι του την τζαμαρία, εξείχαν τζάμια και σε κλάσματα δευτερολέπτου, αφού δεν είχε έρθει η αστυνομία, πήγα, έσπασα με λακτίσματα τα κομμάτια με το τζάμι για να μην τραυματιστεί κανείς και του φώναξα «κάτσε μέσα».
Όταν έβγαλε το κεφάλι του έξω, τον βρήκαν ένα-δύο, δεν θυμάμαι, τον τραβάω έξω, του δεσμεύω τον καρπό και πραγματικά το κρατούσε πολύ σφιχτά. Εκείνη τη στιγμή έρχεται ο τραυματιοφορέας και σε λίγα λεπτά, αν θυμάμαι καλά, έρχεται και η αστυνομία. Η αστυνομία έκανε έναν κύκλο ασφαλείας γύρω του και κανένας δεν πείραξε τον Κωστόπουλο. Κανείς δεν τον πειράζει τον Κωστόπουλο. Παράλληλα εκείνη τη στιγμή πηγαίνω και στον κοσμηματοπώλη και στον αστυνομικό και λέω για τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. Σκέφτηκα ότι θα έρθει η σήμανση και από την ώρα που το είχα πιάσει, σκέφτηκα ότι πρέπει να το αναφέρω. Προφανώς ο αστυνομικός νόμιζε οτι είμαι εγώ ο καταστηματάρχης. Χτυπάει, λοιπόν, με μια κλωτσιά την τζαμαρία ο Κωστόπουλος, παίρνει ένα γυαλί και προσπαθεί να καρφώσει τον ΕΚΑΒίτη. Εκείνος έκανε πίσω, και τότε στράφηκε προς το πλήθος, που έκανε κι αυτό πίσω, μετά στρέφεται προς τους αστυνομικούς, κάνουν κι αυτοί πίσω γιατί φοβήθηκαν, και τότε ένας απ’ τους αστυνομικούς του χτύπησε το χέρι με ένα πτυσσόμενο γκλομπ και τον ρίχνει κάτω.
Εκείνη τη στιγμή βλέπω τον Κωστόπουλο να πηγαίνει το τζάμι προς το λαιμό του. Τότε ένας από τους αστυνομικούς, νομίζω συγκατηγορούμενος, του λέει «μην το κάνεις, μην το κάνεις» και τότε οι αστυνομικοί μας λένε να φύγουμε. Εγώ όταν έμαθα ότι πεθάνε ο Κωστόπουλος είχα την εντύπωση ότι αυτοκτόνησε. Γι’ αυτό και είχα την εντύπωση και είχα κάνει και δηλώσεις ότι αυτοκτόνησε. Έμαθα ότι δεν είναι αυτή η αιτία. Έμαθα τη Δευτέρα ότι κανένα από τα τραύματά του δεν είναι θανατηφόρα. Έμαθα επίσης την ίδια μέρα ότι με αναζητούν και πήγα την ίδια μέρα και παρουσιάστηκα. Όταν πήγα στην αστυνομία, δεν πρόλαβε να περάσει μισή ώρα, είχε γίνει γνωστό ότι ο άνθρωπος που πέθανε ήταν ο Κωστόπουλος που ήταν ένα σημαίνον πρόσωπο σε συγκεκριμένη κοινότητα και το γεγονός αυτό εργαλειοποιήθηκε από μερίδα ανθρώπων και από πολιτικά πρόσωπα με δύναμη και σε μέσα ενημέρωσης και ξεκίνησε μια προσπάθεια να στηθεί ένα αφήγημα άσχετο με τα πραγματικά γεγονότα και να προσδώσει σε εμένα χαρακτηριστικά άσχετα με την προσωπικότητά μου και μάλιστα από ανθρώπους που δεν με ξέρουν. Όταν αφέθηκα ελεύθερος υπήρχε ένα πογκρόμ επιθέσεων στο διαδίκτυο, είχαν βγάλει στο διαδίκτυο ποιος είμαι, πού είναι το γραφείο, διάφορα δημοσιεύματα που έκαναν ζημιά στη δουλειά μου και το χειρότερο όλων είχαν γεμίσει συνθήματα που έλεγαν «Ο HIV πούστηδες δεν σκοτώνει, Χορταριάς – Δημόπουλος ήταν οι δολοφόνοι». Θα ήθελα επίσης να σας γνωστοποιήσω και μια παράμετρο ιδιωτική. Η κόρη μου ήταν συμμαθήτρια και φίλη με την κόρη της κ Παπαρρούσου…
Παπαρρούσου: Καλά, δεν ντρέπεσαι;
[Μεγάλη ένταση στην αίθουσα]
Παπαρ: Ντροπή σας! Τί σχέση έχει αυτό;
Φίλος. Καλά διακόπτετε την απολογία του κατηγορουμένου; Βαρύ παράπτωμα!
Πρ: Επειδή αναφέρεστε σε μικρά παιδιά να είστε προσεκτικοί.
Χορταριας: Έχει σημασία γιατί μου εμπιστευόντουσαν άνθρωποι τα παιδιά τους…
Πρ: Να μην αναφέρονται οικογένειες, να μην εμπλέκονται παιδιά.
Αναγνωστόπουλος: Διακόπηκε η πιο ιερή στιγμή, υπάρχει δικονομικό ζήτημα εδώ.
Παπαρ: Ιερή στιγμή που λέγονται ανίερα πράγματα…
Πρ: Εσείς είστε σε μια ταβέρνα, λοιπόν, κάποια σχέση με τον κ. Δημόπουλο;
Χορ: Μόνο εξ όψεως τον ήξερα. Ούτε καφέ δεν είχαμε πιει.
Πρ: Οπότε είδατε την φασαρία και γιατί πήγατε;
Χορ: Από περιέργεια.
Πρ: Πάτε, λοιπόν, και βλέπετε ότι κάτι γίνεται. Ο άλλος κόσμος δεν αναμείχθηκε, εσείς γιατί αναμειχθήκατε;
Χορ: Ήταν ενστικτώδης η αντίδρασή μου και την ώρα που τον βλέπω με το μαχαίρι να χτυπάει το κεφάλι του στην τζαμαρία, ένας άνθρωπος που κάνει κακό στον εαυτό του εκείνη τη στιγμή πώς να μην κάνει κακό στους άλλους;
Πρ: Πάμε λίγο στο προηγούμενο στάδιο. Είδατε να προσπαθεί να σπάσει τη θύρα με τον πυροσβεστήρα; Είδατε και τη φάση με την ταμειακή μηχανή; Η τζαμαρία ήταν άθικτη τότε, έτσι;
Χορ: Εγώ όταν πήγα, η τζαμαρία η πάνω ήταν σπασμένη και εξωτερικά και εσωτερικά.
Πρ: Ναι, αλλά είπατε ότι χτύπαγε την ταμειακή. Πώς έσπασε η τζαμαρία;
Χορ: Δεν ξέρω.
Πρ: Τον κύριο Δημόπουλο τον αντιληφθήκατε;
Χορ: Σας είπα ότι όταν έφτασα ήμουν συγκεντρωμένος στο περιστατικό.
Πρ: Πάμε λοιπόν σε αυτό που είπατε. Είδατε έναν άνθρωπο στην ταμειακή μηχανή. Η τζαμαρία ήταν σπασμένη και η εξωτερική και η εσωτερική;
Χορ: Ήταν και οι 2 βιτρινες σπασμενες. Και με το δεξί χέρι έπιανε κάποια τζάμια.
Πρ: Όσο κρατούσε την ταμειακή έπιανε και τα τζάμια; Εξηγήστε.
Χορ: Χτύπησε 2 φορές την ταμειακή αρχικά.
Πρ: Και η τζαμαρία είχε σπάσει ήδη;
Χορ: Nαι.
Πρ: Είδατε κάποιον άλλο από έξω να πετάει αντικείμενα προς τα μέσα;
Χορ: Μετά, στο βίντεο.
Πρ: Χτυπάει την ταμειακή λοιπόν, παίρνει τον πυροσβεστήρα. Είδατε να προσπαθεί να τραβήξει την πόρτα για να βγει;
Χορ: Εγώ δεν είδα πώς μπήκε μέσα.
Πρ: Είδατε που πήρε τον πυροσβεστήρα για να βγει; Είχε αίματα εκεί;
Χορ: Αίματα είχε στα χέρια του όταν του πήρα το μαχαίρι.
Πρ: Με πάτε μπροστά και μετα πίσω.
Χορ: Η εσωτερική βιτρίνα, σας είπα, ήταν σπασμένη.
Πρ: Ναι αλλά αυτό σε φάση που ήταν μπροστά;
Χορ: Όχι, από πριν είχε αίματα.
Πρ: Άρα την εσωτερική βιτρίνα την έσπασε με τα χέρια του;
Χορ: Τον είδα να τραβάει τζάμια με τα χέρια του αλλά η βιτρίνα η εσωτερική και η εξωτερική ήταν σπασμένη.
Πρ: Στο ενδιάμεσο από την ταμειακή μηχανή μέχρι που βγήκε και δέχτηκε χτυπήματα, μπορείτε να μας πείτε τί έγινε; Μη σας ρωτάω εγώ, εσείς να μας πείτε.
Χορ: Θυμάμαι με το που αφήνει την ταμειακή επικεντρώνεται στο πώς θα βγει έξω. Ψάχνεται αν μπορεί να πηδήξει πάνω από τη βιτρίνα. Τον είδα ότι το σκέφτηκε γιατί τον κοίταξα στα μάτια και μου έκανε εντύπωση γιατί το βλέμμα του ήταν περίεργο, σαν να μην έχει συναίσθηση τι κάνει.
Πρ: Και πώς καταλάβατε ότι ήθελε να πάει από πάνω;
Xορ: Εκείνη την ώρα αυτό σκέφτηκα. Εκείνη τη στιγμή είχε εγκατελείψει αυτή την προσπάθεια.
Πρ: Και γιατί εγκατέλειψε αυτή την προσπάθεια;
Χορ: Και πού να ξέρω; Μάλλον κατάλαβε ότι δεν του έβγαινε. Μετά σκέφτηκα ότι αυτός θα βγει, να φύγω και μετά είπα ότι έτσι και βγει με το μαχαίρι θα γίνει κακό και σκέφτηκα ότι μπορώ να τον περιορίσω μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Πρ: Και δεν θα κοβόταν από τα γυαλιά;
Χορ: Ούτως ή άλλως θα έβγαινε. Κλώτσησα την τζαμαρία για να μη γίνει κανένα κακό.
Πρ: Ενώ κρατούσε το μαχαίρι εκείνη την ώρα;
Χορ: Nαι, το κρατούσε.
Πρ: Aυό που λέτε είναι αντιφατικό γιατί από τη μια κρατούσε το μαχαίρι και φοβόσασταν μη βγει, αλλά μετά λέτε «κλώτσησα τα τζάμια για να βγει».
Χορ: Ναι εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Δεν ήθελα να πάθει κακό ο άνθρωπος. Κλώτσησα τον αέρα, προσπάθησα να τον περιορίσω και σταμάτησα, δεν συνέχισα.
Πρ: Κλωτήσατε τα τζάμια για να μη χτυπήσει. Σκεφτήκατε να πατήσετε απλά το χέρι του με το μαχαίρι;
Χορ: Εγώ δεν είμαι ειδικά εκπαιδευμένος. Αφού αιφνιδιάστηκε από αυτό που έγινε, τον πιάνω του γυρίζω τον καρπό και του παίρνω το μαχαίρι.
Πρ: Δεν είχε βγει όμως ακόμη έξω;
Χορ: Είχε βγει. Έγω τον εβγαλα.
Πρ: Το τελευταίο πλήγμα που χτύπησε το κεφάλι του, δεν είχε βγει έξω
Χορ: Λέτε για το χτύπημα του κ. Δημόπουλου.
Πρ: Δεν είχε βγει όμως ακόμη έξω;
Χορ: Είχε βγει. Έγω τον εβγαλα.
Πρ: Το τελευταίο πλήγμα που χτύπησε το κεφάλι του, δεν είχε βγει έξω
Χορ: Λέτε για το χτύπημα του κ. Δημόπουλου.
Πρ: Ναι, δεν είχε βγει το σώμα του εξω. Στην ουσία τον τραβήξατε εσείς έξω. Άρα τί νόημα είχε το χτύπημα στο κεφάλι;
Χορ: Εγώ δεν χτύπησα…

Συνέχιση της διαδικασίας: 12:45
Πρ: Να πούμε και ημερομηνίες; 4/4 απολογίες των 2 αστυνομικών, αγόρευση στις 13/4 και την ίδια μέρα αγορεύσεις συνηγόρων
Παπαπαντολέων: Οι συνάδελφοι δεν θα προλάβουν την ίδια μέρα.
Εισ: Γι’ αυτό λέμε και για τις 18.
Παπαπαντολέων: Θα ήθελα 2 μέρες για να σκεφτούμε.
Πρ: 13/4 η πρόταση του εισαγγελέα, 18/4 εσείς [προς συνηγόρους υποστ. κατηγορίας] και μετά εσείς [προς συνηγόρους υπεράσπισης]. [Επιπλέον] 3, 6 και 10 Μαίου.
Πρ: Ο κ. Ρουσάκος, θέλετε να μας πείτε για εσάς, πότε μπήκατε στο σώμα…
Ρουσάκος: Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια για το χαμό του παιδιού τους. Δεν είχαμε καμία πρόθεση να έχει τέτοιο αποτέλεσμα το περιστατικό. Η πρόθεσή μας είναι πάντα η σύλληψη. Είμαι 43 ετών, ονομάζομαι Ρουσάκος Βασίλειος, πήγα στη σχολή της Αμυγδαλέζας, όπου έλαβα τη βασική εκπαίδευση και […] τοποθετήθηκα στην Υπηρεσία Μέτρων Τάξης. Το 2006 με δική μου αίτηση πήγα στην ομάδα Ζ. Κάθε χρόνο περνάω εκπαίδευση και κρίνομαι ικανός και άρτια εκπαιδευμένος επαγγελματίας σε όσα έχω εμπλακεί. Έχω επιληφθεί σε πάρα πολλά περιστατικά, ορισμένα σοβαρά, και σε κάποια από αυτά έχω βραβευτεί και με επαίνους που προσκομίστηκαν και από τους δικηγόρους μας. Τη συγκεκριμένη μέρα δούλευα με το συνάδελφο Λεωνίδα Αλεξανδρή στον τομέα της Ομόνοιας με ωράριο από 2 μέχρι 8 το βράδυ. Περίπου στις 3 παρά, λάβαμε σήμα από το κέντρο για περίπτωση Ε52 σε κοσμηματοπωλείο και μας είπαν ότι ο δράστης κρατούσε μαχαιρι. Την ώρα που είχαμε ξεκινήσει για το σημείο, ήμασταν πολύ κοντά στο Α.Τ. Ομόνοιας, τότε λάβαμε σήμα ότι το άτομο έχει ακινητοποιηθεί από τους πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ακόμη πιο γρήγορα για να μην υπάρξει τραυματισμός πολιτών ή δράστη. Είμαι ο πρώτος που έφτασε, αλλά κοίταξα αν υπάρχει συνεργός πρώτα γιατί συνήθως υπάρχουν και έχουν τραυματίσει και συναδέλφους. Από τη στιγμή που κρίνω με μια πρώτη ματιά ότι δεν υπάρχει κάποιος συνεργός κατευθύνομαι προς το σημείο που είναι ξαπλωμένος ο φερόμενος ως δράστης. Βλέπω εναν άνθρωπο τραυματία να είναι ξαπλωμένος ανάσκελα και να κρατάει το λαιμό του σαν να μην μπορεί να αναπνεύσει. Είχε 50 άτομα εκεί τριγύρω απ’ ό,τι είδα. Εγώ με το που φτάνω στο σημείο ειδοποιώ αμέσως γιατί νόμιζα ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει επειδή έχει σοβαρό τραύμα στο λαιμό. Την ίδια στιγμή φτάνει ο διασώστης ο οποίος με προσπερνάει για να δώσει τις πρώτες βοήθειες και ο κύριος με την κίτρινη μπλούζα μου είπε ότι δεν έχει κοπεί στο λαιμό, αλλά στο πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή δεν δέσμευσα το άτομο γιατι δεν ήταν ύποπτος φυγής ή απειλής σε κάποιον και άφησα το διασώστη να του παρέχει τις πρώτες βοήθειες. Αναζήτησα, το επόμενο βήμα, τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου. Δίπλα μου βρήκα τον κ. Δημόπουλο και τον ρώτησα τι έγινε. Μου ανέφερε ότι είχε πεταχτεί στην Πατησίων να πάρει μία εφημεριδα και τον ενημέρωσαν ότι κάποιος είχε μπει στο μαγαζί του. Του λέω αυτός πώς τραυματίστηκε; και μου λεει οτι στην προσπάθεια του να φύγει κόπηκε στα γυαλιά. Του λέω ότι μου είπαν πως προσπάθησε με μαχαίρι να κάνει τη ληστεία, μου λέει ναι. Του λέω «πού είναι το μαχαίρι;» μου λέει «μέσα στο κατάστημα». Εκείνη την ώρα υπήρχε και ένας άλλος άνδρας, ο κ. Χορταριάς ο οποίος μου ανέφερε ότι εκείνος απέκλεισε το δράστη και είχε πετάξει το μαχαίρι στο κατάστημα. Όλα αυτά έγιναν πολύ γρήγορα και εγώ έπρεπε να διαφυλάξω το πειστήριο. Είχε πολύ δύσκολες συνθήκες, πολλά άτομα, ένα άτομο τραυματίας και δεν ξέραμε αν θα εμφανιστεί και συνεργός.