Συγκλονίζει τη χώρα ο τραγικός θάνατος νεαρής νοσηλεύτριας, έπειτα από δυστύχημα που σημειώθηκε το πρωί της Πέμπτης, λίγο αφότου είχε τελειώσει την βάρδιά της στο νοσοκομείο του Ρίου. Το τροχαίο σημειώθηκε στην Εθνική Οδό Αντιρρίου Ιωάννινων, μεταξύ Ευνοχωρίου – Μεσολογγίου στο ύψος της Αρχαίας Καλυδώνας.
Η 42χρονη Μαρία Μπάθα εργαζόταν ως νοσηλεύτρια στην Α’ Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου του Ρίο. Η Μαρία ζούσε στο Μεσολόγγι και κάθε μέρα διένυε 45 χιλιόμετρα κι άλλα τόσα στον γυρισμό για να προσφέρει νοσηλευτική. «Έφυγε στο καθήκον. Ήταν κουρασμένη πάρα πολλές ώρες» λέει η θεία της.
Ο νοσηλευτής Λάμπρος Λιάπης αποχαιρετά τη συναδέλφισσα του.
Σε ανάρτησή του:
Η Μαρία ήταν νοσηλεύτρια.
Η Μαρία ήταν νοσηλεύτρια στο Ρίο.
Η Μαρία ήταν νοσηλεύτρια στο Ρίο και ζούσε στο Μεσολόγγι.
Η Μαρία πήγαινε κάθε μέρα 45 χλμ κι αλλά τόσα στο γυρισμό για να προσφέρει νοσηλευτική.
Η Μαρία χτες ήταν νύχτα.
Η Μαρία ήταν άλλη μια εξουθενωμένη νοσηλεύτρια μόνο που μας το απέδειξε με τον πιο μαύρο τρόπο.
Η Μαρία ξημερώματα σήμερα γυρνούσε από τη βάρδια στο σπίτι και σκοτώθηκε στο δρόμο σε τροχαίο.
Δεν άντεξαν τα μάτια την αϋπνία και τη κούραση κι έκλεισαν.
Αλλά έκλεισαν για πάντα.
Τη Μαρία μας την έφεραν νεκρή στο ΤΕΠ (σ.σ. του νοσοκομείου Μεσολογγίου).
Αλή μια νοσηλεύτρια μας άφησε λιγότερους και πιο πονεμένους.
Είναι σωστό να φεύγουν νέοι συνάδελφοι επειδή οι νοσηλευτές έχουν εξοντωθεί πλέον σωματικά και ψυχικά;
Όλοι κάποια στιγμή κλείσαμε τα ματιά στο δρόμο.
Οι πιο τυχεροί από εμάς τα ξανά ανοίξαμε έγκαιρα.
Αντίο ηρωίδα Μαρία.
Οι υπόλοιποι προσέχετε.
Δεν γυρνάει πίσω κανείς.
Ποιος πληρώνει τελικά το μάρμαρο κ. Μητσοτάκη;
«Ποιος πληρώνει τελικά το μάρμαρο κ. Μητσοτάκη;». Αυτό το ερώτημα θέτει το ΜέΡΑ25 διά του Συντονιστή Τομέα Υγείας του κόμματος Κώστα Σπίγγου με αφορμή τον τραγικό θάνατο της νοσηλέυτριας. Η δήλωση αυτούσια:
Υπάρχουν οι υγειονομικοί σε αναστολή, υπάρχουν οι υγειονομικοί υπό επίταξη, αλλά υπάρχουν και οι Μαρίες. Και είναι η συντριπτική πλειονότητα!
Είναι οι υγειονομικοί που αντέχουν εδώ και 20 μήνες, από τη μία πλευρά την εγκατάλειψη και την υβριστική συμπεριφορά εκ μέρους διοικητών, προϊσταμένων και κυβέρνησης και από την άλλη, από την πλευρά του κόσμου που ζητά βοήθεια, τα ψυχικά πλήγματα του θανάτου, της αναπηρίας, της απόγνωσης ή ενίοτε και της αχαριστίας.
Οι άνθρωποι αυτοί πλέον δεν «σκοτώνονται στη δουλειά», αλλά σκοτώνονται στην πραγματικότητα, μετά από συνεχόμενες εξαντλητικές βάρδιες στις επάλξεις, ένα Πολυτεχνείο άλλο, σύγχρονο. Και αυτό ας μη βιαστούμε οι απέξω να πούμε ότι γίνεται για τον ούτως ή άλλως εξευτελιστικό μισθό που παίρνουν. Γίνεται γιατί έτσι είχε και έχει νόημα η ζωή τους!
Η Μαρία Μπάθα, λοιπόν, νοσηλεύτρια από το Αιτωλικό, σχόλασε κατάκοπη και νυσταγμένη από τη βάρδια της, πριν λίγες μέρες και έπεσε θύμα τροχαίου κατά την επιστροφή στο σπίτι της.
Υποκριτές της κυβέρνησης, μετατρέψτε επιτέλους τα χειροκροτήματά σας σε ουσιαστική στήριξη και αναγνώριση των ανθρώπων της πρώτης γραμμής.