Του Γιώργου Μυζάλη
Και φάνηκε αυτό γιατί γέμισε το χώρο και συμμετείχε ενεργά στα επί σκηνής δρώμενα. Όπως φάνηκε και ότι η Ειρήνη την περίμενε την ευκαιρία αυτή.
Η προηγούμενη ζωντανή εμφάνισή της σε κλειστό χώρο, αν δε με απατά η μνήμη μου, είναι αρκετά παλαιότερη (περισσότερο από ένα χρόνο πίσω) και πραγματοποιήθηκε στοGazarte. Σε εκείνο το live, που, όπως και εχθές το βράδυ, η μπάντα ήταν εκπληκτική, η νεαρή τραγουδοποιός ήταν κάπως «σφιγμένη», κάπως ψαρρωμένη. Φαινόταν ότι «δεν είχε πάρει τον αέρα» της σκηνής, του παταριού, και δεν πατούσε στέρεα. Χθες το βράδυ στο Fuzz, μολονότι είχε καιρό να εμφανιστεί ζωντανά, από το καλοκαίρι στον Κήπο του Μεγάρου, μας περίμενε όλους μια πολύ ευχάριστη έκπληξη: η μπάντα ήταν και πάλι σούπερ, αλλά και η Ειρήνη αυτή τη φορά πατούσε αισθητά καλύτερα. Σε όλα τα επίπεδα, την βρήκα σημαντικά βελτιωμένη: επικοινωνούσε με το κοινό, τόσο τραγουδώντας, όσο και μιλώντας ανάμεσα στα τραγούδια ή προλογίζοντάς τα. Παράλληλα, η κίνησή της εμπεριείχε λιγότερη αμηχανία από ό,τι στο παρελθόν, ενώ και οι χειρονομίες της, ο τρόπος που κινούσε τα χέρια της όταν δεν κρατούσε κιθάρα, ήταν περισσότερο«ερμηνευτικός» από παλαιότερα.
Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις έναν καλλιτέχνη να εξελίσσεται και να πηγαίνει «παρακάτω» τη δουλειά του. Είναι, επίσης, όμορφο να διαπιστώνεις ότι συνεχίζει να βλέπει τη μουσική και το τραγούδι με αφέλεια, αγάπη και λαχτάρα. Το «παίρνω» αυτό ξεκάθαρα από την Ειρήνη. Όπως «παίρνω» και το αναμφισβήτητο τραγουδοποιητικό της ταλέντο και τη διαφορετικότητά της (ακόμα και στη συμπεριφορά και την συναναστροφή) από το ξεκίνημά της. Το αντιλαμβάνεται και το κοινό. Το κοινό που, χθες το βράδυ, τραγουδούσε σύσσωμο όλα τα λόγια του «Tonight» από την αρχή μέχρι το τέλος. Το κοινό όλων των ηλικιών (μου έκανε μεγάλη εντύπωση η μεγάλη γκάμα ηλικιών που βρισκόταν χθες στο Fuzz) που γέμισε το συναυλιακό χώρο του Fuzz.
Θα μας δώσει κι άλλες όμορφες και μελωδικές στιγμές στο μέλλον η Ειρήνη Σκυλακάκη,είμαι σίγουρος. Θα ήθελα, όμως, να την συναντώ συχνότερα επί σκηνής με την φανταστική μπάντα της και τα γλυκά μελωδικά τραγούδια της με αυτό τον αγγλικό στίχο που αρέσει ακόμα και σε μένα. Δε μου φτάνει ένα live κάθε τόσο. Δεν της φτάνει κι εκείνης.
Υ.Γ. Λίγοι τραγουδοποιοί ή ερμηνευτές έχουν την τύχη να συμπράττουν επί σκηνής με τόσο σπουδαίους μουσικούς, με τέτοιες «all star» μπάντες. Αξίζει πραγματικά να αναφερθούν τα ονόματά τους γιατί είναι από μόνοι τους λόγος να πηγαίνει κανείς στα live της Ειρήνης Σκυλακάκη: Ευριπίδης Ζεμενίδης: ενορχήστρωση, κιθάρες, έγχορδα,Θάνος Μιχαηλίδης: τύμπανα, Μιχάλης Καλκάνης: μπάσο, κοντραμπάσο, Γιώργος Θεοδωρόπουλος: πλήκτρα, Χρήστος Πετεβής: βιολί, Γιώργος Μυλωνάς: έγχορδα-φωνητικά.
Γιώργος Μυζάλης