Η υποδοχή στο σπίτι της Ειρήνης ήταν όπως ακριβώς την περιμέναμε. Καμία αμηχανία, σα να πηγαίναμε για πολλοστή φορά σε φιλικό σπίτι, κι ας ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμασταν. Πριν ανοίξουμε την κάμερα, είπαμε κάμποσα. Η Ειρήνη, ένας άνθρωπος με κρυστάλλινη ματιά στο θέμα του φεμινισμού, είπε πολλές φορές πως δε μιλάει ως ειδικός αλλά εμπειρικά, από αυτά που έχει ζήσει και δει. Και είναι πολλά…

«Ήμουν μια γυναίκα που μιλούσε ανοιχτά για γκομενικά και για σεξ στα social media. Θύμωνα που οι γυναίκες δε μπορούν να βγαίνουν ραντεβού όπως οι άντρες» θα πει, και στο πλαίσιο του κάζουαλ σεξισμού ακούνε ένα σορό. «Το καλοκαίρι του 2016, διαβάζοντας για μια άλλη κοπέλα στην Αμερική, είπα “πρέπει να μιλήσω”». Και μίλησε για όσα είχε βιώσει. «Ήταν βιασμοί που μου συνέβησαν, δεν ήταν ο ανώμαλος στο σκοτεινό δρομάκι, ήταν συναινετικά dating. Κι από τότε μιλάω για την κουλτούρα του βιασμού στο dating, victim blaming, slut shaming».

«Είχα περιγράψει 4-5 περιστατικά που είχα βιαστεί. Για παράδειγμα, περιέγραφα ένα περιστατικό που είχα πάει στο σπίτι κάποιου -δεν πίστευα ότι κάποιος μπορεί να μου κάνει κακό ενώ λέω όχι-, ήμουν 23 χρονών, είχαμε και κοινούς γνωστούς, κλείδωσε το σπίτι, δε με άφηνε να φύγω, έβαλε το κλειδί στο παντελόνι του και μου έλεγε “αν δεν κάνεις κάτι, θα σου κάνω χειρότερα”. Άλλο: Είχα βγει με έναν άνθρωπο που τον ήξερα επί έναν χρόνο από το γυμναστήριο, γυρίσαμε σπίτι για να κάνουμε σεξ, πονούσα και του λέω “σταμάτα”και μου λέει “όχι, κάνε υπομονή”. Δε σταμάτησε».

«Ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, που πιστεύει πως τα φύλα είναι δύο, διαφορετικά, με διαφορετικούς ρόλους και οτιδήποτε ξεφεύγει από αυτό το μονοπάτι, πρέπει να βγαίνει στο περιθώριο και κατά έναν τρόπο να τιμωρείται» εξηγεί η Ειρήνη, επισημαίνοντας πως δεν υπάρχει μόνο μισογυνισμός από άνδρες προς γυναίκες αλλά και από γυναίκες προς γυναίκες. Στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της πατριαρχικής κοινωνίας. «Η πατριαρχία επηρεάζει και τους άνδρες με άσχημο τρόπο, δε μαθαίνουν να εκφράζουν συναισθήματα… Η μητέρα που λέει στην κόρη της “μην το φορέσεις αυτό, μη βγεις τέτοια ώρα” μπορεί να έχει στοιχεία καλοπροαίρετα, αλλά είναι μισογυνισμός».

«Να μάθουμε στα αγόρια να μη βιάζουν, όχι στα κορίτσια να προσέχουν»

Η Ειρήνη μας μίλησε για την κουλτούρα του βιασμού με ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα, βγαλμένο από το πιο σκοτεινό χρονοντούλαπο. «Ήταν μια δίκη στην Ιρλανδία, μια 18χρονη βιάστηκε, η υπεράσπιση του κατηγορούμενου ανέμιζε το βρακί που φορούσε η κοπέλα όταν βιάστηκε και έλεγε ότι αφού το βρακί ήταν κόκκινο και έλεγε πάνω “little devil”, τα ‘θελε».

Για την Ειρήνη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. «Μισανδρισμός δεν υπάρχει. Φεμινισμός είναι ο αγώνας για ισότητα, θέλουμε οι γυναίκες να απολαμβάνουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα με τους άντρες» αναφέρει και συνεχίζει να σχολιάζει την κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε. «Οι άντρες καλούνται πράγματι να κάνουν τα επικίνδυνα πράγματα στην κοινωνία, αυτό είναι απόρροια της πατριαρχικής κοινωνίας που θεωρεί τις γυναίκες αδύναμες. Η φυσική δύναμη είναι κάτι διαφορετικό».

Αυτό που τονίζει σ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης είναι ότι εκτός του ότι πολλοί άνδρες έχουν βιάσει και δεν το γνωρίζουν, και θύματα δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως έχουν υπάρξει θύματα. «Είχα πάει καλεσμένη σε εκπομπή που δε βγήκε ποτέ στον αέρα. Όλα καλά, από ένα σημείο και μετά της φαινόμουν υπερβολική. Είπα πως πάρα πολλοί άνδρες έχουν υπάρξει βιαστές και δεν το ξέρουν και μου είπε “δηλαδή εγώ γυρνάω τώρα σπίτι, πέφτω για ύπνο κι ο άνδρας θέλει σεξ, εγώ όχι, τελικά γίνεται, είναι αυτό βιασμός;” Τα δευτερόλεπτα που προσπαθούσα να βρω για να μην την κάνω να νιώσει απαίσια μου φάνηκαν αιώνας…».

Να κοπεί μαχαίρι το «τι έγινε ρε, γάμησες;»

«Να είναι ανήκουστο να σε βιάσει ο άλλος, να σταματήσουμε να θεωρούμε δεδομένο ότι αφού πήγες στο σπίτι κάπου πρέπει να συμβεί σεξ. Οι άνδρες να συζητούν μεταξύ τους» τονίζει η Ειρήνη. Δε διστάζει μάλιστα να αναφέρει πως και μεγάλο κομμάτι της πορνογραφίας συμβάλλει στη βία κατά των γυναικών. «Για παράδειγμα, πρακτικές που ανήκουν στο bdsm δεν είναι σ’ αυτήν την κατηγορία».

Έχει δεχθεί και επιθέσεις. Όχι μόνο από ανθρώπους άλλων λογικών αλλά και από τον φεμινιστικό χώρο. «Ο χώρος της αριστεράς είναι επικριτικός προς τον υπόλοιπο χώρο, που τον κάνει να τρίβει τα χέρια του… Τρωγόμαστε μεταξύ μας και οι πραγματικοί κακοί δρουν ανενόχλητοι. Μου έχουν επιτεθεί πολλές φορές γιατί για παράδειγμα λένε  ότι χαϊδεύω τα αφτιά των ανδρών… Οι φεμινιστικές συλλογικότητες λένε πως δεν πρέπει να μιλάν οι άνδρες. Θεωρώ πως αυτό δεν είναι βοηθητικό. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το λέμε, οι άνδρες έχουν μιλήσει πάρα πολύ, σε όλη την ιστορία άνδρες μιλάνε, αλλά οι άνδρες ακούν άλλους άνδρες, όχι τις γυναίκες και δη όσες δηλώνουν φεμινίστριες».