Παρεμβάσεις της Αμερικάνικης πρεσβείας, παρεμβάσεις του ίδιου του πρωθυπουργού στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά παραγγελία σύνθεση της Ολομέλειας, και ένα όνομα που «έπεσε» στο τραπέζι για την Προεδρία της Δημοκρατίας, φαίνεται να συνδέονται με την υπόθεση Βίννικ, η οποία εξελίσσεται σε τεράστιο σκάνδαλο, και απειλεί όχι μόνον τη ζωή του ίδιου του απεργού πείνας, αλλά και εν γένει τα θεμελιώδη δικαιώματα όλων μας.

Η Ελληνίδα δικηγόρος του, Ζωή Κωνσταντοπούλου, δέχθηκε να μας μιλήσει για την υπόθεση, το στάδιο που βρίσκεται σήμερα και τα σκάνδαλα που την περιβάλλουν. Τα μπολντ και οι αγκύλες είναι της γράφουσας.

-Σε τι κατάσταση ειναι η υγεία του Αλεξάντερ Βίννικ σήμερα;

Είναι πάρα πολύ επιβαρυμένη η υγεία του, είναι η τρίτη απεργία πείνας που κάνει ο Αλεξάντερ, η πρώτη του στοίχησε πολύ μεγάλη βλάβη, διότι ήταν επί 88 ημέρες σε απεργία πείνας, διεκδικώντας τα βασικά, τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά του. Διέκοψε προσωρινά την απεργία πείνας γιατί πήρε κάποιες διαβεβαιώσεις απο πλευράς της Ρωσίδας Συνηγόρου του Πολίτη, ότι θα γίνει μεγάλη προσπάθεια για τα δικαιώματά του, επανήλθε, κάνοντας νέα απεργία πείνας το καλοκαίρι, η υγεία του ήδη επιβαρύνθηκε σοβαρά και πλέον είναι στην 26η μέρα της τρίτης, κατά σειρά, απεργίας πείνας. Οι γιατροί του ήδη καταγράφουν πολύ μεγάλη επιβάρυνση της υγείας του, και, βεβαίως, το πιο σοβαρό, είναι ότι σε αυτή την απεργία πείνας κωφεύουν όλοι οι αρμόδιοι.

-Δεν υπάρχει καμμία αντίδραση από κανέναν, ενώ κινδυνεύει η ζωή του;

Καμμία αντίδραση από κανέναν, και κυρίως προσποιούνται ότι δε γνωρίζουν το γεγονός, και ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, που εξέδωσε μιαν απόφαση αναφέροντας ότι δήθεν ο Αλεξάντερ βρίσκεται στο Κέντρο Υγείας του Κορυδαλλού, ενώ στην πραγματικότητα είναι νοσηλευόμενος σε απεργία πείνας, και η Πρόεδρος του Συμβουλιου της Επικρατείας και τα μέλη της Ολομέλειας, που συνεδρίασαν την προηγούμενη Παρασκευή, επέδειξαν ακραία αδιαφορία για τις συνθήκες του ανθρώπου αυτού. Η μόνη φωτεινή αχτίδα σε αυτή τη διαδικασία, υπήρξε η απόφαση της Προέδρου του Δ’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, στις 23 Δεκέμβρη, εξέδωσε απόφαση αναστολής εκτέλεσης της έκδοσής του, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν ακριβώς την κατάσταση της Υγείας του. Μετά από αυτή την προσωρινή διαταγή κινητοποιήθηκαν σκοτεινοί και φανεροί μηχανισμοί κατάχρησης εξουσίας, και κατάλυσης της δημοκρατικής λειτουργίας, που προσπαθούν να ανατρέψουν την προστασία της οποίας έχει τύχει ο Αλεξάντερ προσωρινά, από τις 23 Δεκεμβρίου και μετά.

– Προσωρινά λέμε, αλλά για να συνεχίσει να κρατείται ο άνθρωπος αυτός, έχουν καταπατηθεί σειρές δικαιωμάτων του, δηλαδή δικαιωμάτων όλων μας.

Είναι πολύ σωστό αυτό που λέτε, η υπόθεση δεν αφορά μόνο τα δικαιώματα του Αλεξάντερ, που είναι σήμερα διόμισυ χρόνια στη φυλακή, χωρίς ποινή και χωρίς κατηγορία. Τονίζω ότι ο Αλεξάντερ δεν αντιμετωπίζει καμμία κατηγορία στη χώρα μας. Όσο για τις άλλες χώρες που ζητούν την έκδοσή του, καμμία διαδικασία δεν έχει προχωρήσει εναντίον του και καμία ποινή δεν του έχει επιβληθεί. Παρ’ όλα αυτά είναι προφυλακισμένος καθ’ υπέρβαση του 18μήνου, που ορίζεται ως το ανώτατο όριο, στο Σύνταγμα. Πρέπει, επίσης, να τονιστεί, ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ εδώ και 13 μήνες έχει καταστεί άτομο χωρίς δικαιώματα στη χώρα μας. Δεν έχει δεχτεί να τον ακούσει, ουσιαστικά, κανένα δικαστήριο και καμμία Αρχή. Έχουμε σειρά αποφάσεων δικαστηρίων που, με προσχηματικούς λόγους, το ένα λέει δεν είναι αρμόδιο, το άλλο λέει δεν είναι παραδεκτή η απεύθυνσή του στο δικαστήριο, ο υπουργός Δικαιοσύνης, παρά τα επανειλληένα αιτήματα ακρόασης, που έχει υποβάλλει ο Αλεξάντερ, έγγραφα αιτήματα και πρωτοκολλημένα, από το Δεκέμβριο του 2018 μέχρι σήμερα, δεν έχει ακούσει τα επιχειρήματά του, δεν τον έχει ακούσει, και ουσιαστικά είναι ένας άνθρωπος που βρίσκεται στη μαύρη τρύπα της νομιμότητας. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς δικαιώματα στην Ελληνική Επικράτεια. 

-Γιατί, κυρία Κωνσταντοπούλου;

Γιατί η τεχνογνωσία του, η ικανότητά του η τεχνική και τεχνολογική και η δραστηριότητά του στον τομέα των κρυπτονομισμάτων, και ειδικότερο στον τομέα της ανταλλαγής bitcoin, είναι μία δραστηριότητα που όχι απλώς ενοχλεί, αλλά εξοργίζει κυβερνήσεις και τραπεζικά συστήματα – εκείνους δηλαδή που θέλουν να κανοναρχίσουν, να πειυαναγκάσουν και να ελέγξουν πλήρως τις οικονομικές συναλλαγές. Το bitcoin είναι ένα νόμιμο μέσο συναλλαγής, παγκόσμιο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανεξαρτήτως του κρατικού και του τραπεζικού ελέγχου, κι αυτό τα μεγάλα κέντρα εξουσίας δεν το θέλουν.

Η πλατφόρμα αυτή, η ιστοσελίδα που είχε την τεχνική της ευθύνη ο Αλεξάντερ Βίννικ, ήταν ένα μέσο συναλλαγής ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, τον χρησιμοποίησαν, αυτό τον ιστότοπο, 700.000 χρήστες ανά τον κόσμο, και επιχειρείται η ποινικοποίηση της ύπαρξης αυτής της ιστοσελίδας, μέσα από προσχηματικές διώξεις που έχουν γίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στη Γαλλία, με μόνο στόχο να εξουδετερωθεί αυτός ο άνθρωπος. Όχι για κάποια αξιόποινη δράση, αλλά για την τεχνογνωσία του, που εί αι κατανοητό σε όλους ότι μπορεί να απελευθερώσει οικονομικά τους ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη δίωξη που του έγινε, είχε ως τίτλο «λειτουργία μη αδειοδοτημένης επιχείρησης». Και το επιχείρημα ήταν ότι, λειτουργώντας αυτή η ιστοσελίδα, η οποία δημιουργήθηκε και η διαχείρισή της γινόταν από τη Ρωσία ο Αλεξάντερ Βίννικ ουδέποτε πάτησε το πόδι του ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ούτε στη Γαλλία- το επιχείρημα είναι ότι όφειλε να έχει πάρει άδεια για αυτή την ιστοσελίδα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Είναι ένα πολύ επικίνδυνο επιχείρημα, σαφώς ακραία στρεβλό νομικά, κατά τις αρχές του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου [σσ η ειδίκευση της κας Κωνσταντοπούλου]. Εάν γίνει δεκτή μια τέτοια αντίληψη για το διαδίκτυο, σημαίνει ότι ο καθένας από μας είναι εκτεθειμένος σε διώξεις, στη Σαουδική Αραβία, σε χώρες με ακραίες νομοθετικές προβλέψεις, για οτιδήποτε μπορεί στη χώρα μας να είναι απολύτως νόμιμη διαδικτυακή δραστηριότητα.

– Γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος που αγωνίζεται για δικαιώματα; Υπάρχει μια σιωπή για το θέμα…

Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι που αγωνίζονται για δικαιώματα να αντιδράσουν σε αυτό. Θα έλεγα, έτσι σχηματικά, ας θυμηθούμε την περίφημη ρήση του γερμανού πάστορα «Οταν ηρθαν…». Μπορούμε να πούμε ολοι, ότι όταν ήρθαν για έναν Ρώσο, τεχνικώς διανοούμενο, πατερα δύο παιδιών, σύζυγο καρκινοπαθούς, απεργό πείνας, δε μίλησα, γιατί δεν ήμουν ρώσος, τεχνικός, πατέρας δύο παιδιών, σύζυγος καρκινοπαθούς, απεργός πείνας… Με αυτές τις διατάξεις και με αυτές τις ακρότητες που εφαρμόζονται στον Αλεξάντερ, θα στοχοποιήσουν τον καθένα μας. Ένα δικαίωμα, όταν καταργείται για έναν άνθρωπο, καταργείται για όλους τους ανθρώπους. Η ανοχή στην κατάργηση δικαιώματος, είναι συνενοχή και συμμετοχή στη συρρίκνωση των εγγυημένων ελευθεριών.

Ο Αλεξάντερ Βίννικ αντιμετώπισε τη λειτουργία του Συμβουλίου της Επικρατείας, υπό τον πλήρη έλεγχο της Προέδρου του, εν είδει στρατιωτικής επιτροπής, με πλήρη άρνηση δικαιωμάτων. Σας λέω μόνο – και όποιος δικηγόρος, νομικός ή οποιοσδήποτε έχει σχέση με το Δίκαιο το ακούσει αυτό θα φρίξει – ότι δικάστηκε η υπόθεσή του χωρίς να του έχουν χορηγηθεί καν αντίγραφα του φακέλου, παρά τις επανειλλημένες έγγραφες αιτήσεις του. Σήμερα, πέντε μέρες μετά από την εκδίκαση της υπόθεσης, και δύο μέρες πριν την προθεσμία υποβολής του υπομνήματός του, αρνείται η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας να του γνωστοποιήσει τη σύνθεση που δίκασε την υπόθεση.

Έχει συμβεί το σκανδαλώδες να έχει συμμετάσχει στη σύνθεση πρώην σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης, ο σύμβουλος Βασίλειος Ανδρουλάκης, που ο μόνος λόγος που γνωρίζω ότι έχει σύγκρουση καθηκόντων είναι ότι τον θυμόμουν φυσιογνωμικά απο τη Βουλή να συνοδεύει τον Αθανασίου το 2013-2014. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, που έχει υπάρξει σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης και στενός συνεργάτης όλων των υπηρεσιών που εξέδωσαν την απόφαση έκδοσης του Αλεξάντερ, έχει αποδεχθεί να κρίνει αντιδικία ενός ανθρώπου με τον υπουργό Δικαιοσύνης! Και, δυστυχώς, την προηγούμενη Παρασκευή, η Ολομελεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, στην επιλεγμένη από την Πρόεδρό της σύνθεση – διότι δικάζεται με σύνθεση που έχει επιλεγεί από την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας την οποία εμείς δε γνωρίζουμε, δεν είναι όλοι οι δικαστές, όλη η σύνθεση της Ολομέλειας είναι 50 άτομα, για τη συγκεκριμένη εκδίκαση επιλέγησαν οι μισοί, εξαιρέθηκαν οι δικαστές του αρμοδίου Δ’ Τμήματος που είχε ήδη επιληφθεί. Που σημαίνει ότι ο Αλεξάντερ δικάζεται με μία κατασκευασμένη σύνθεση, επιλεγμένη από ένα πρόσωπο, την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, που είναι ξεκάθαρο ότι έχει στενή σχέση με την κυβερνητική εξουσία, και μάλιστα το όνομά της έφτασε ακόμη και να ακούγεται ως υποψήφιας Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι εδώ έχει καταργηθεί κάθε αρχή Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και κάθε αρχή Διαφάνειας στη λειτουργία της Διοίκησης. Είναι επίσης δεδομένο, και το προέβλεψα και το κατήγγειλα, ότι αυτή η διαδικασία δρομολογήθηκε, με τηλεφώνημα που έγινε στην πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετά την προσωρινή προστασία που παρασχέθηκε από το αρμόδιο Δ’ Τμήμα. Και είναι τέλος δεδομένο, έχουμε γι’ αυτό το γεγονός και στοιχεία και ντοκουμέντα, ότι και η διαδικασία εξέτασης της αίτησης ασύλου που έχει υποβάλλει ο Αλεξάντερ Βίννικ, δεν έγινε από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, αλλά έγινε σε μία διαδικασία συνεννόησης με το υπουργείο Δικαιοσύνης.

– Κα Κωνσταντοπούλου, περιγράφετε τη δικαιοσύνη ενός Προτεκτοράτου…

Ακριβώς. Και λυπάμαι πάρα πολύ, γιατί χωρίς Δικαιοσύνη είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε Δημοκρατία ούτε Ελευθερία ουτε δημοκρατική εγγύηση των Δικαιωμάτων και των Ελευθεριών των πολιτών. Στη Δικαιοσύνη προσβλέπουν οι αδικούμενοι πολίτες, αλλά χωρίς ανεξάρτητη Δικαιοσύνη δε μπορούν να περιμένουν τίποτε. Η αίσθηση που δημιούργησε σε όλους όσοι παρακολούθησαν τη διαδικασία την περασμένη Παρασκευή, μια διαδικασία πρωτοφανής που τελείωσε στις 11 το βράδυ, με ένα δικαστήριο που αρνείτο τα πιο βασικά δικαιώματα, που έχει κάθε πολίτης…

Σας λέω μόνο πως, δεν υπάρχει καμμία υπόθεση που να έχει προσδιοριστεί κατά αυτόν τον τρόπο, σε τόσο σύντομο χρόνο, χωρίς αίτηση κανενός, και στην οποία αρνούνται στον ενδιαφερόμενο ακόμη και το βασικό δικαίωμα να εξαντλήσει τις 60 μέρες που έχει κάθε άνθρωπος, για να προσβάλει με λόγους ακύρωσης μια εναντίον του πράξη, αλλά και τις 30 μέρες που έχει κάθε διάδικος, για να μελετήσει το φάκελο της διοίκησης. Ο Αλεξάντερ μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει αντίγραφα πλήρη του φακέλου της διοίκησης, τα αποσπασματικά αντίγραφα που του δόθηκαν, του δόθηκαν μιάμιση μέρα πριν από τη δικάσιμο, και δε δόθηκαν καν στον ίδιο – ο οποίος είναι κρατούμενος και νοσηλευόμενος και δεν ομιλεί την Ελληνική- δόθηκαν σε μένα, ως πληρεξουσία του, πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος έχει στερηθεί το δικαίωμα μέχρι σήμερα να έχει μεταφρασμένα αντίγραφα των εγγράφων του εναντίον του φακέλου, αλλά και της ίδιας της προσβαλλόμενης πράξης.

– Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε την υπόθεση Ασανζ, είναι πράγματι σα ντεζαβύ.

Ναι, έχει πάμπολλες αναλογίες η υπόθεση του Ασάνζ με την υπόθεση του Αλεξάντερ Βίνικ. Αν δεν κάνω λάθος, είναι και ο ίδιος Εισαγγελέας που κινητοποιείται [από πλευράς ΗΠΑ], και για τον Ασάνζ και για τον Αλεξάντερ Βίνικ, και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο για τους γνωρίζοντες.

Η αυθαίρετη κράτηση, η σωματική και ψυχική εξουθένωση, ο ονειδισμός, διότι στον Ασάνζ επισύναψαν μία ονειδιστική κατηγορία, που στη συνέχεια αποσύρθηκε, και για τον Αλεξάντερ διακινούν, και το κάνουν πολύ οργανωμένα, οτι δήθεν συμμετείχε σε σοβαρά οικονομικά εγκλήματα, για τα οποία δεν υπάρχει, προφανώς, όχι μόνον ούτε στοιχείο, αλλά ούτε στοιχειωθετημένη αιτίαση, ούτε συγκεκριμένη κατηγορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, εναντίον του Αλεξάντερ Βίνικ δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη γη που να λέει ότι είναι θύμα του. Ούτε ένας άνθρωπος στη γη που να τον καταγγέλει για απάτη, για οικονομικό αδίκημα, για οτιδήποτε… Παρ’ όλα αυτά, δημιουργείται με διαχείριση μηντιακή, αυτός ο μύθος του οικονομικού εγκλήματος, ώστε από τη μία πλευρά να καταστεί ο άνθρωπος μισητός και από την άλλη να καταστεί, βεβαίως, ευάλωτος. Ένας άνθρωπος που στοχοποιείται με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε οικονομικά εγκλήματα μεγάλου αντικειμένου, αυτομάτως καθίσταται και ευάλωτος, και στο στόχαστρο εκείνων οι οποίοι  που μπορεί να επωφθαλμιούν όλα είναι τα οποία με μυθεύματα διακινείται ότι του αποδίδονται.

Γιατί ένα τέτοιο θέμα δεν έχει έρθει στη Βουλή;

Εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω ένα πολιτικό σχόλιο, που είναι όμως και νομικό και κοινωνικό και ανθρώπινο. Επειδή στη ζωή μου όποιον υπερασπίστηκα και ότι υπερασπίστηκα το έκανα κινητοποιούμενη από την πεποίθηση ότι η υπεράσπιση είναι όχι απλώς δικαίωμα του κάθε ανθρωπου που βάλλεται αλλά και υποχρέωση των υπολοίπων ανθρώπων που βλέπουν αυτή την προσβολή. Υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη, ότι ο κοινοβουλευτικός έλεγχος αφορά μόνο όσους έρχονται σε μια επαφή μαζί μας ή από τους οποίους προσδοκούμε ένα όφελος πολιτικό, και έτσι η κοινοβουλευτική λειτουργία των σημερινών πολιτικών κομμάτων είναι επιπέδου συναλλαγής και ανταλλαγής. Εμείς, και εγώ προσωπικά, ούτε ζήτησα από κανέναν να το φέρει στη βουλή, ούτε θα το κάνω, ούτε έταξα σε κανέναν αν το φέρει στη βουλή. Είναι δημόσιο γεγονός παγκοσμίου ενδιαφέροντος, η υπόθεση της δεκαετίας, τουλάχιστον, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, μια υπόθεση στην οποία έχουν καταγγελθεί και καταγραφεί παρεμβάσεις της Αμερικανικής πρεσβείας, του ιδίου του πρωθυπουργού, στην Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και είναι ίσως απορίας άξιον, αλλά ίσως και να μην είναι, το γεγονός ότι κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα, κανένας βουλευτής δεν έχει ανοίξει αυτό το μείζον θεμα που αφορά την Ελευθερία έκφρασης όλων, την οικονομική Ελευθερία όλων, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, το δικαίωμα στο φυσικό δικαστή, το δικαίωμα σε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, και, βεβαίως, την αρχή της Ανεξαρτησίας της Δικαστικής Εξουσίας.

Η απόφαση που πήρε ο υπουργός Δικαιοσύνης για την έκδοση του Αλεξάντερ, σημαίνει, στην πράξη, ότι ο άνθρωπος αυτός θα είναι κρατούμενος περιφερόμενος για δεκαετίες, αν επιζήσει. Διατάσσει ο υπουργός Δικαιοσύνης να εκδοθεί πρώτα στη Γαλλία, μετά το πέρας ολόκληρης της ποινικής διαδικασίας να επανέλθει στην Ελλάδα, να ξαναεκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το πέρας εκεί ολόκληρης της ποινικής διαδικασίας να επανέλθει και πάλι στην Ελλάδα, και στο τέλος να εκδοθεί στη Ρωσία, που είναι η χώρα του, η μόνη χώρα από αυτές τις τρεις της οποίας μιλάει τη γλώσσα, και στην οποία είναι η οικογένειά του. Η Ρωσία είναι η χώρα που κανονικά [κατά την πάγια διαδικασία], έχει προτεραιτητα και όπου ο άνθρωπος συναινεί να εκδοθεί. Είναι πρωτοφανές να συναινεί να εκδοθεί σε μία χώρα και ο υπουργός να τον εκδίδει αλλο΄θ για δεκαετίες.

Αν εφαρμοστεί αυτή η απόφαση και αν κατισχύσει, η πρώτη άμεση συνέπεια, που, θα την πω σε ένα επίπεδο και προσωπικό και υπερασπιστικό και ανθρώπινο, είναι ότι τα παιδιά του δε θα δουν τον πατέρα τους μέχρι την ενηλικίωσή τους και ίσως και μετά, εάν επιζήσει – τα παιδιά του είναι σήμερα πέντε και οκτώ ετών και έχουν να τον δουν από όταν ήταν διόμισυ και πεντέμισυ αντιστοίχως- , είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσει να ξαναδεί τη σύζυγό του, η οποία έχει προσβληθεί από καρκίνο στον εγκέφαλο, και η πρόγνωση είναι μαύρη.

Και όλα αυτά είναι γνωστά από πέρισυ στο υπουργεία και τους εκάστοτε υπουργούς Δικαιοσύνης, αν δεν κάνω λάθος.

Βεβαίως. Είναι πρωτοκολλημένα, όλα. Η  πρώτη επίσημη έγινε το Νοέμβριο του ΄18, η δεύτερη το Δεκέμβριο του ’18, τρίτη το Γενάρη του ’19, η τελευταία το Δεκέμβρη του ’19 και η προτελευταία τον Ιούλιο του ’19.  Επανειλημμένες, πρωτοκολλημένες, στοιχειοθετημένες αιτήσεις, για αυτά τα ζητήματα. Είναι απάνθρωπο αυτό που υφίσταται ο Αλεξάντερ, είναι, για μένα, ξεκάθαρη περίπτωση βασανιστηρίου, σκληρής, απάνθρωπης μεταχείρισης. Και θα ήθελα να πω, εκτός της αυτονόητης υπεράσπισης του ανθρώπου αυτού, και της οικογένειάς του, που είναι το πρώτιστο καθήκον μου, να πω κάτι που μας αφορά όλους. Μία τέτοια απόφαση για Ρώσο υπήκοο, σημαίνει ότι έλληνες υπήκοοι που τυχόν συλληφθούν στη Ρωσία, είναι εκτεθειμένοι σε αντίστοιχη συμπεριφορά, από πλευράς Ρωσικής Ομοσπονδίας. Γιατί στις διεθνείς σχέσεις ισχύει η Αρχή της Αμοιβαιότητας. Δε γνωρίζω να έχει τολμήσει Ελληνική κυβέρνηση να εκδόσει ποτέ Αμερικανό υπήκοο στη Ρωσία. Η έκδοση Ρώσου υπηκόου σε Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες, σημαίνει ότι οι Έλληνες, οι συμπατριώτες μας, που τυχόν θα συλληφθούν σε Ρωσικό έδαφος, εκτίθενται στην πιθανότητα έκδοσης στο Ουζμπακιστάν, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, σε οποιαδήποτε τρίτη χώρα από αυτές στις οποίες η χώρα μας ποτέ δεν θα εξέδιδε πολίτη. Είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης και του υπουργού Δικαιοσύνης αλλά και της Δικαιοσύνης που έχει επιληφθεί. Δεν υπαρχει προηγούμενο, δεν έχει ποτέ γίνει κάτι τέτοιο. Το ότι έχει η χώρα μας μεταβληθεί σε προτεκτοράτο, εκτός του ότι χτυπάει η κυβέρνηση προσοχές στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, σημαίνει ότι εκθέτει η κυβέρνηση τους πολίτες της χώρας μας σε κινδύνους οι οποίοι είναι απροσμέτρητοι.-