«Πράγματι υπάρχει έλλειψη πρώτης ύλης, π.χ. παρακεταμόλης, αμοξικιλίνης, κτλ. Αυτό όμως δεν αφορά όλα, αλλά κάποια φάρμακα», είπε ο κ. Λουράντος. «Η έλλειψη από την αγορά των υπολοίπων φαρμάκων κυρίως οφείλεται στην κακή τιμολογιακή πολιτική, το λέω καθαρά. Με την κακή πολιτική ένα φάρμακο των 2 ευρώ δεν υφίσταται πλέον στην Ελλάδα, όταν στη Γερμανία ή την Αγγλία υπάρχει, με 12, 13, 14 ευρώ. Σαφέστατα» συμφέρει μια φαρμακαποθήκη να τα διαθέσει εκεί αντί για την ελληνική αγορά.

Κι συνέχισε: «πριν 15 ημέρες βγήκε νέο δελτίο τιμών φαρμάκων με μειωμένες τιμές, ακόμη και στα φάρμακα που είχαν 2 ευρώ. Άρα, τι προσδοκούμε;», αναρωτήθηκε. «Φάσκουμε και αντιφάσκουμε. Όταν για το παιδί μας χρειαζόμαστε ένα απλό σιρόπι ή χάπι, πόσο πληρώνουμε “συμμετοχή”; 1 ευρώ, γιατί κάνει π.χ. 4 ευρώ. Αν λοιπόν πληρώσουμε 1 ευρώ, δεν θα το βρούμε. Αν πληρώσουμε 2 ευρώ, δηλαδή αν το φάρμακο είχε διπλάσια τιμή, θα το βρούμε. Θέλουμε το φάρμακο να υπάρχει στην ελληνική αγορά. Δεν μας ενδιαφέρει η τιμή τόσο πολύ, όσο το φάρμακο. Όταν αρρωσταίνουμε, θέλουμε το φάρμακο», συνέχισε ο κ. Λουράντος. Ως προς την επιβάρυνση του πολίτη από τέτοιες αυξήσεις, σημείωσε ότι χαμηλότερα εισοδήματα, συνταξιούχοι κτλ. έχουν ως και μηδενική συμμετοχή. «Θα επιβαρυνθεί το κράτος, είναι ένα άλλο πρόβλημα, του κράτους, πώς θα αντέξει».

Για την συνταγογράφηση του συνόλου των φαρμάκων, ο κ. Λουράντος θύμισε ότι «σύμφωνα με τον νόμο, μη συνταγογραφούμενα φάρμακα δεν συνταγογραφούνται. Αν θα υπάρξει νέα νομοθεσία, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ υπάρχει άλλη υποκρισία, η συμφωνία μεταξύ κράτους και εταιρειών για απελευθέρωση τιμών των ΜΗΣΥΦΑ (Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων) και μείωση τιμών όσων συνταγογραφούνται. Έχουμε το εξής εκπληκτικό: πολύ γνωστά και ευρείας χρήσης μη συνταγογραφούμενα φάρμακα να έχουν αυξηθεί 200% και πλέον, ενώ τα υπόλοιπα, που δεν υπάρχουν στην αγορά και ο κόσμος τρέχει να τα βρει, έχουν εξαφανιστεί λόγω της μειωμένης τιμής».

Ο κ. Λουράντος υπογράμμισε ότι κλειδί του προβλήματος αποτελεί η συνταγογράφηση με βάση εμπορικές ονομασίες και όχι δραστικές ουσίες των φαρμάκων. Έτσι, ο πολίτης πηγαίνει στο φαρμακείο και ζητά συγκεκριμένο προϊόν. Αν ο φαρμακοποιός ενημερώσει ότι αυτό δεν υπάρχει, αλλά όπως λέει ο ΕΟΠΥΥ και η συνταγογράφηση, υπάρχουν άλλα τέσσερα-πέντε εγκεκριμένα, δίνονται ακριβώς για τον ίδιο λόγο και είναι και φθηνότερα, ο ασφαλισμένος δείχνει τη συνταγή του γιατρού με την εμπορική ονομασία και επιμένει. Τελικά, τρέχει, σε εφημερίες, διανυκτερεύσεις, να βρει το συγκεκριμένο φάρμακο.

«Είναι επίσης εκπληκτικό ότι αν ο ασφαλισμένος δεν διαλέξει γενόσημο, ο φαρμακοποιός θα πληρώσει πρόστιμο 0,8% για την επιλογή του γιατρού ή του ασφαλισμένου. Είναι κλοπή του ΕΟΠΥΥ από του φαρμακοποιούς. Είναι λογικό; Ο φαρμακοποιός χρεώνεται επειδή δεν έπεισε τον ασφαλισμένο να πάρει γενόσημο», όπως κατήγγειλε.