Η αρχή της απόκτησης ατομικής βόμβας από το Ισραήλ βρίσκεται στις αποφάσεις του Παρισιού, προϊόν της αποικιοκρατικής, εκδικητικής πολιτικής του. Βεβαίως, από την ίδρυσή του το Ισραήλ επεδίωξε την απόκτηση πυρηνικών. Ήταν ο Δαυίδ μπεν Γκουριόν, ο πρώτος του πρωθυπουργός, που ξεκίνησε το σχετικό πρόγραμμα, χωρίς ωστόσο την δυνατότητα να το ολοκληρώσει, και επιμένοντας ότι ήταν “ειρηνικό” και “ερευνητικό” για “τις ανάγκες της βιομηχανίας και της αγροτικής ανάπτυξης”, στις εκφρασμένες τότε ανησυχίες των ΗΠΑ. Στις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, που αξίζει να αναφερθούν, είναι ότι στις επίμονες, τότε, πιέσεις του πρέσβη των ΗΠΑ Ογκντεν Ρηντ, προς τον μπεν Γκουριόν, για την αποκάλυψη των σκοπών του πυρηνικού προγράμματος, ο ιδρυτής του είχε πει, μεταξύ άλλων και “Δεν είμαστε δορυφόρος των ΗΠΑ, και ποτέ δεν θα γίνουμε”…

Την πυρηνική βοήθεια που χρειαζόταν το Ισραήλ για να αποκτήσει ατομική βόμβα, του την παρείχαν – πρότειναν και ενθουσιωδώς παρείχαν, μάλιστα- οι Γάλλοι.

Με ανοικτό το μέτωπο της Αλγερίας για την αποικιοκρατική Γαλλία, όταν η Αίγυπτος, υπό το Νάσερ, εθνικοποίησε το Σουέζ, η πρώτη αντίδραση του Παρισιού ήταν να έρθει σε μυστικές συνομιλίες με το Ισραήλ, στο οποίο πρότεινε να επιτεθεί στην Αίγυπτο και να καταλάβει τη χερσόνησο του Σινά, ώστε να δώσει στους αγγλογάλλους τη δυνατότητα να παρέμβουν “για την αποκατάσταση της ειρήνης”, με την ανάπτυξη “ειρηνευτικής δύναμης”, ουσιαστικά δηλαδή φέρνοντας στρατεύματα στην περιοχή για να καταλάβουν και ελέγξουν το Σουέζ. Ως “αντίδωρο” το Παρίσι θα έδινε στο Ισραήλ τον πυρηνικό αντιδραστήρα που του ήταν απαραίτητος και θα παρείχε και ουράνιο (από τις αποικίες και τις μεταποικιοκρατικές ληστρικές συμφωνίες). Η συμφωνία επετεύχθη το 1956 και υπεγράφη το 1957. Σε απόλυτη μυστικότητα. Η βόμβα ήταν έτοιμη δέκα χρόνια αργότερα, ακριβώς πριν τον Πόλεμο των Έξι Ημερών. Κι οι δοκιμές ολοκληρωμένες. Συμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που ανησυχούσαν ακριβώς για αυτό το ενδεχόμενο η Γαλλία ήταν «πρόθυμη να κάνει τις σχετικές [πυρηνικές] δοκιμές χωρίς να τις αποδώσει στο Ισραήλ». Όμως, οι σχετικές πληροφορίες θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας μόλις το 2017, ενώ επί Νίξον, το 1969, οι ΗΠΑ θα αγκάλιαζαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ, με τη (μυστική αρχικά) συμφωνία του προέδρου των ΗΠΑ με την πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ.

Παρ’ όλα αυτά, επίσημα το Ισραήλ ποτέ δεν έχει επιβεβαιώσει την ατομική του υπεροπλία. Και, φυσικά, ποτέ δεν είχε την αντιμετώπιση που έχουν ή είχαν άλλα κράτη με πυρηνικά προγράμματα παντός φύσεως. Ακόμη και όταν, τους πρώτους μήνες της Γενοκτονίας στη Γάζα, βουλευτές της Κνεσέτ πρότειναν να πληγεί η Παλαιστίνη με ατομικά όπλα, η Δύση κώφευε και δεν έφερνε το ζήτημα στο προσκήνιο ώστε να υποχρεωθεί, επιτέλους, το Ισραήλ να υπογράψει τις σχετικές διεθνείς συνθήκες για τα πυρηνικά..

H ιστορία, όμως, των αποικιοκρατικών πυρηνικών προγραμμάτων, δεν τελειώνει εδώ. Όταν η Νότιος Αφρική του Απαρτχάιντ άρχισε να σκέπτεται πως χρειάζεται και πυρηνικά για να κρατήσει την εξουσία στα χέρια των Λευκών και να αντιμετωπίσει γειτονικές χώρες που βοηθούσαν την αντίσταση, το Ισραήλ προσφέρθηκε να πουλήσει πυρηνικές κεφαλές, έτοιμα όπλα, στη ρατσιστική, αποικιοκρατική κυβέρνηση. Οι σχετικές συναντήσεις έγιναν το 1975, και στις σημειώσεις των συνομιλιών καταγράφεται πως, όταν ο υπουργός αμύνης του Απαρτχάιντ, ο Πιέτερ Μπόθα (με το παρατσούκλι “ο μέγας κροκόδειλος”…), ρώτησε τον τότε ομόλογό του (και μετέπειτα υπουργό Εξωτερικών και Πρόεδρο του Ισραήλ) Σίμον Πέρες, αν θα τους πουλούσαν πυρηνικές κεφαλές, ο Πέρες τον ρώτησε «ποιό από τα τρία μεγεθη που κατέχουν προτιμάει».

Για την ιστορία, οι δυό χώρες απαρτχάιντ υπέγραψαν τότε ευρύτατη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, με ρήτρα μυστικότητας. Τα έγγραφα ήρθαν στο φως μετά την πτώση του Απαρτχάιντ, το 2010, με τον Σίμον Πέρες πρόεδρο του Ισραήλ, και παρά τις προσπάθειες του Τελ Αβίβ να μην δοθούν στους ιστορικούς που τα ζητούσαν. Ο λόγος που οι νοτιοαφρικανοί ρατσιστές δεν αγόρασαν, τελικά, πυρηνικές κεφαλές, ήταν πως τις βρήκαν ακριβές…

Για την ιστορία, η Γαλλία συνέχισε τις πυρηνικές της δοκιμές μακρυά από το έδαφός της, ως το 1996. Μετά την Αλγερία, που υπέστη και αυτή την αποικιοκρατική καταστροφή, ακολούθησε η Πολυνησία. Οι δοκιμές εκεί, από την ανακοίνωσή τους κιόλας, συντάραξαν όχι μόνο την περιοχή αλλά και τον πλανήτη, προκαλώντας την διεθνή κατακραυγή, συνοδευμένες από τη βάρβαρη επίθεση των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών στη Greenpeace, με την ανατίναξη του πρώτου, θρυλικού της πλοίου, Rainbow Warrior. Η τελευταία των δοκιμών ήταν έξι φορές ισχυρότερη από την βόμβα που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα.