Η Τραγωδία του 2020

του Θάνου Καμήλαλη

Υπάρχει λοιπόν πληθώρα στοιχείων, μαρτυριών και ντοκουμέντων που θα πρέπει να κάνει κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη να εξοργιστεί, να διαμαρτυρηθεί, να σκεφτεί, να αμφιβάλλει, έστω, έστω, να περιορίσει τον όποιον ενθουσιασμό και περηφάνια του.

Ας ξεκινήσουμε από την κοροϊδία. Οι επικεφαλής τριών ευρωπαϊκών αρχών βρέθηκαν στον Έβρο, παρέα με τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, για τη συνηθισμένη παράσταση, «επιβράβευση» και αοριστολογία σε κάθε είδους κρίση. «Τα πάτα πολύ καλά, συνεχίστε, δείχνουμε αλληλεγγύη» το σύνηθες μήνυμα, αυτήν τη φορά με τη μορφή του «φυλάτε τα σύνορά μας, μπράβο». Υπήρξε φυσικά και η «πληρωμή» για τις υπηρεσίες. 700 εκατομμύρια ευρώ, τα 350 «μπροστά», μαζί με εξοπλισμό για καλύτερη φύλαξη. Κανένα μέτρο για επιμερισμό των βαρών, καμία κουβέντα από τον Πρωθυπουργό για μετεγκατάσταση.

Δύο μέρες μετά ήρθε η αποκάλυψη από την Κομισιόν: «Η Ελλάδα δεν έχει θέσει αίτημα για μετεγκατάσταση προσφύγων ακόμα» είπε η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιοχάνσον. Το ξέχασε η κυβέρνηση; Δεν είναι άμεσο μέτρο, αναγκαίο εν μέσω όλης αυτής της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» που κήρυξε; Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ο καθένας τι έχει συμβεί, κοινή λογική θέλει. Η κυβέρνηση, την ώρα που κάνει πόλεμο σε αμάχους επέλεξε τον εύκολο δρόμο της υπακοής. Μην αναφερθούμε καν σε αίτημα για κυρώσεις προς την Τουρκία, εξάλλου στο ΝΑΤΟ μαζί ψηφίζουμε. Τα περί πολέμου είναι για εσωτερική κατανάλωση, για να τα λέει ο Άδωνις στα κανάλια.

Περνάμε στις Διεθνείς Συνθήκες: To Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας έχει αποφασίσει την αναστολή υποβολής αιτήσεων ασύλου, από 1^η Μαρτίου και για έναν μήνα (και βλέπουμε). Η απόφαση προκάλεσε την αντίδραση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που ουσιαστικά κατήγγειλε την Ελλάδα για παραβίαση της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Πρόκειται για μία συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ του Διεθνούς Δικαίου, όπως αυτό θεσπίστηκε μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο. Λεπτομέρειες για κάποιους, αλλά πέρα από ζήτημα στοιχειώδους νομικού και ανθρωπιστικού πολιτισμού, πρόκειται για διεθνές αυτογκόλ εξωτερικής πολιτικής. Μάλιστα, είχαμε και μία fast track δικαστική απόφαση, την Καθαρά Δευτέρα. Δικαστήριο στην Ορεστιάδα καταδίκασε συνολικά 30 μετανάστες σε ποινές φυλάκισης τριών και τεσσάρων ετών και καταβολή προστίμων πέντε και δέκα χιλιάδων ευρώ. Πιο συγκεκριμένα η απόφαση του δικαστηρίου αφορά 15 άνδρες και 15 γυναίκες. Από το πρωί του Σαββάτου έως το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας οι πληροφορίες λένε ότι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν συνολικά 45 άτομα, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Η κυβέρνηση δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία και τον Ερντογάν, τον σουλτάνο, τον μονάρχη, τον εγκληματία, βάλτε ό,τι θέλετε, να καταγγέλλει την Ελλάδα για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου,  χάνει πολύτιμα ερείσματα στη διεθνή κοινή γνώμη (που δεν συμπαθεί ιδιαίτερα του Ορμπάν και τους Σαλβίνι αυτού του κόσμου), ενώ παράλληλα εκτίθεται σε σοβαρές καταδίκες σε Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Αυτό το «ρημάδι» το Διεθνές Δίκαιο, που λοιδορείται και παραχαράσσεται από Νέα Δημοκρατία, ΜΜΕ και αφιονισμένους, είναι το ίδιο που επικαλούμαστε κάθε φορά που έχουμε τουρκική παραβίαση…

Παράλληλα, κλιμακώνει επικίνδυνα μία κατάσταση, ακολουθώντας την Τουρκία, μετατρέποντας ένα ανθρωπιστικό ζήτημα σε στρατιωτικό. Σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή, βρίσκονται αυτήν τη στιγμή διάφορες ομάδες στρατιωτικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων, ενώ η Τουρκία απαντάει με αποστολή 1.000 ανδρών των ειδικών δυνάμεων στα σύνορα. Φλερτάρουμε με ατύχημα.

Επόμενο θέμα, ανθρωπισμός. Για κάποιους «ψευτοανθρωπισμός», αλλά ξέρετε κάτι, δεν είναι κακό να είσαι και να παραμένεις Άνθρωπος. Το ερευνητικό κέντρο Forensic Architecture έδωσε στη δημοσιότητα τη μελέτη του για τον φόνο ενός 22χρονου Σύρου πρόσφυγα, του Μοχάμαντ αλ – Άραμπ, από το Χαλέπι, που έπεσε νεκρός στα ελληνικά σύνορα. H ελληνική κυβέρνηση είχε σπεύσει, τη Δευτέρα, να φωνάξει για «fake news» ενάντια σε οποιαδήποτε πληροφορία – μαρτυρία περί πυροβολισμών. Θα πρέπει να τοποθετηθεί μετά τα νέα δεδομένα και οι «δημοσιογράφοι» της θα έχουν δύσκολη δουλειά. Γενικά η μόνιμη υπεράσπιση μιας συγκεκριμένη «γραμμής» έχει τις δυσκολίες της αλλά, έκαστος εφ ω ετάχθη. Παράλληλα, η πρόθεση για κλειστά κέντρα – φυλακές, σε διάφορα πλέον σημεία της χώρας αλλά και σε ξερονήσια είναι κάτι που είτε προχωράει κανονικά, είτε συζητιέται με πολλή και χυδαία άνεση στον δημόσιο λόγο.

Ας το ξαναγράψουμε μήπως γίνει κατανοητό το μέγεθος της κατρακύλας αξιών και ιδεών, το ρίγος. Η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό κράτος, σχεδιάζει να κλείσει ανθρώπους σε ξερονήσια και αθώους σε φυλακές. Ο παροξυσμός που επικρατεί εδώ και μερικές μέρες της δίνει μάλιστα την «κοινωνική νομιμοποίηση» και συναίνεση για να το κάνει. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Και τέλος, στη χώρα του «Νόμου και της Τάξης» έχουμε στοχοποίηση πολιτών και φορέων που δείχνουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, ενώ ακροδεξιές ομάδες αλωνίζουν. Αυτό λέγεται τρομοκρατία, κανονική, όχι σαν αυτήν που κυνηγάει ο Χρυσοχοϊδης. Στη Λέσβο, έχουμε αδιάψευστα ντοκουμέντα και μαρτυρίες ότι στήνονται μπλόκα στους δρόμους και άτομα κάνουν face control κατά το δοκούν και καθημερινά, υπό την ανοχή των αρχών. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις έχουν καταγγέλλει επανειλημμένα πρωτοφανείς επιθέσεις σε εργαζόμενους τους και άλλων ΜΚΟ, ενώ πριν λίγες μέρες φασίστες ξυλοκόπησαν γερμανό δημοσιογράφο και διάφοροι «φιλήσυχοι πολίτες» δεν άφηναν πρόσφυγες να αποβιβαστούν στο λιμάνι της Θέρμης, βρίζοντας τους. Στη Μόρια βρίσκονται περίπου 25.000 ψυχές και οι ακροδεξιές ομάδες δεν αφήνουν τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να λειτουργήσουν το ιατρείο τους έξω από τον καταυλισμό.

Μαρτυρίες από το νησί κάνουν λόγο για μία συνεχή στοχοποίηση της αλληλεγγύης, φυσική και διαδικτυακή, με απειλές κατά πολιτών που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι δείχνουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Στη Χίο επίσης, είχαμε εμπρησμό σε αποθήκη όπου από το 2015 αλληλέγγυοι μάζευαν υλική στήριξη για πρόσφυγες και άλλες ευπαθείς ομάδες.

Στον Έβρο, υπάρχουν μαρτυρίες, μαζί με σχετικά βίντεο, για τη δράση πολιτών που με όπλα κυνηγούν πρόσφυγες, ενώ σύμφωνα με καταγγελίες από τη γερμανική Αριστερά αλλά και φωτογραφίες, στα ελληνικά σύνορα βρίσκονται γερμανοί και αυστριακοί νεοναζί. Μία κυβέρνηση που έχει χαρακτηρίσει «φασιστικά» τα τρικάκια και τις μπογιές του Ρουβίκωνα έξω από σπίτια, δεν έχει βρει μία λέξη καταδίκης να πει για όλα αυτά, ενώ οι τοπικές αρχές κοιτούν άτομα να παίρνουν τον «νόμο» στα χέρια τους και να αυθαιρετούν κατά συρροή.

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μία αρρωστημένη κατάσταση και ένα πολλαπλώς επικίνδυνο πρόβλημα. Δεν πρόκειται ούτε για «fake news», όπως φωνάζουν οι οπαδοί σε ό,τι δεν τους αρέσει, ούτε συμμετέχουμε όλοι μαζί σε κάποιο βιντεοπαιχνίδι, ούτε λύνονται κλείνοντας τα αυτιά και φωνάζοντας «λαλαλα» σαν τα παιδάκια. Κανένα έπος δεν εκτυλίσσεται μπροστά μας και δυστυχώς καμία αριστοφανική κωμωδία έστω. Παρακολουθούμε μία τραγωδία, πραγματική, σύγχρονη και αμείλικτη. Τουλάχιστον, έχουμε ρόλο.