Αποσπάσματα της συνέντευξης:
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Εδώ πρέπει να μπούμε σε στα βαθύτερα θέματα της γεωργίας όμως γιατί αν με ρωτήσεις όπως με ρώτησες, οφείλεται η κατάσταση της γεωργίας στη διαφθορά ή οφείλεται η διαφθορά στην κατάσταση της γεωργίας, θα σου πω ότι συνδέονται, αλλά το βασικό αίτιο είναι η κατάσταση της ελληνικής γεωργίας. Από κει ξεκινάει το πρόβλημα. Το πρόβλημα δηλαδή είναι δομικό. Δεν έχουμε να κάνουμε με πρόβλημα που πηγάζει από το ότι οι αγρότες μας ξαφνικά γίναν διεφθαρμένοι. Δεν πηγάζει από κει. Ίσα-ίσα η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών προσπαθεί να τα καταφέρει όπως θα εξηγήσω σε λίγο και είναι άνθρωποι οι οποίοι είναι έντιμοι, δεν έχουνε τέτοια ζητήματα. Υπάρχει όμως και διαφθορά προφανώς και αυτή έχει να κάνει με τη γεωργία όπως αυτή έχει εξελιχθεί στη χώρα μας, τη μορφή που έχει πάρει. Και η μορφή που έχει πάρει είναι τρομακτική. Η ελληνική γεωργία είναι ημιθανής και σε πολλά σημεία έχει πεθάνει και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Όταν το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να είναι εναντίον σου με έναν τρόπο, θα πας να κυνηγήσεις την επιδότηση για να βγάλεις τα λεφτά που χρειάζεται ή και παραπάνω κτλ. Εδώ τι γίνεται τώρα λοιπόν: ενθαρρύνεται ο αγρότης, καταρχήν όλοι οι αγρότες, να παρουσιάσουν την παραγωγή τους ως οικολογικά αποδεκτή, βελτιωμένη και ούτω καθεξής. Εδώ παίζεται ένα παιχνίδι γενικευμένο. Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη σκάφη. Παριστάνουν όλοι ότι τηρούν τους κανόνες ή τους τηρούν και τέλος πάντων -δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία- ή τέλος πάντων διαχειρίζονται την παραγωγή τους με τρόπο ώστε τα χαρτιά να δείχνουν ότι γίνεται αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τη στροφή της ελληνικής γεωργίας προς πιο πράσινα αποτελέσματα. Είναι το λεγόμενο «πρασίνισμα». Έτσι το ονομάζουν οι αγρότες. Γίνεται το λεγόμενο πρασίνισμα. Δηλαδή κάνεις ό,τι κάνεις και μετά το «πρασινίζεις» για να πάρεις τα λεφτά που είναι διαθέσιμα μέσω των επιδοτήσεων. Δηλαδή ξεκινάει μια διαδικασία όπου διαφθείρεται ο αγρότης από την πρώτη ώρα και όχι μόνο διαφθείρεται.
ΠΟΥΛΗΣ: Όταν λέμε διαφθείρεται από την πρώτη ώρα, εννοούμε και στις περιπτώσεις που δεν μιλάμε για παρανομία; Εμένα αυτό με ενδιαφέρει, ότι αυτό ισχύει, το πρασίνισμα δηλαδή δεν αφορά το να έρθει σε επαφή με τον τοπικό παλαιοπασόκο ας πούμε που έχει το know-how της ρεμούλας. Αφορά μια διαδικασία η οποία είναι προβληματική ακόμη και στις περιπτώσεις που είναι νομότυπη.
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Ακριβώς. Δεν μιλάω για ποινικά αδικήματα. Ή τέλος πάντων μιλάω για το πώς λειτουργεί ο αγρότης. Δημιουργείται μια τεράστια γραφειοκρατία. Καταρχήν δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να καταλάβεις πόσο γραφειοκρατικό είναι όλο αυτό το πράγμα. Τα χαρτιά, το πώς τα παρουσιάζεις, τι κάνεις για να πάρεις τα λεφτά. Και δεύτερον, ο τρόπος που εμφανίζεις την παραγωγή σου ώστε να μπορέσεις να την πάρεις δείχνοντας ότι εκπλήρωσες αυτά που σου είπαν και άρα προχωράει. Αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό εικονικά. Δεν είναι πραγματικότητα. Αναγκαστικά κάποια θα είναι και πραγματικά, δεν μπορείς να το αποφύγεις τελείως, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι εικονικά. Δημιουργείται δηλαδή μια τελείως πλαστή πραγματικότητα ή τέλος πάντων μια εν μέρει πλαστή πραγματικότητα όπου μέσα εκεί κινείται ο αγρότης που συνεχίζει να αντιμετωπίζει δυσκολία να βγει χωρίς την επιδότηση και πολλές φορές και με την επιδότηση.
[…]
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Αυτή η κατάσταση λοιπόν είναι σήμερα η ελληνική γεωργία, με γρήγορες κουβέντες, γιατί όσοι κατάγονται ή εκλέγονται σε αγροτικές περιοχές γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο τρόπος που είναι κατανεμημένες οι έδρες πολλές φορές εξαρτάται από μικρά χωριά, από μεγάλο αριθμό μικρών χωριών. Εκεί το πώς θα σε ψηφίσουν τα χωριά εξαρτάται από το τι θα κάνεις όσον αφορά τις επιδοτήσεις. Εκεί λοιπόν έχει εμφανιστεί ένα πλέγμα. Δεν ξέρω ακριβώς πώς γίνεται στην Κρήτη. Ξέρω όμως πώς γίνεται αλλού. Έχει εμφανιστεί ένα πλέγμα σχέσεων το οποίο συνδέει τοπικούς μεγαλοπαράγοντες που συχνά πυκνά κατέχουν γη ή τέλος πάντων άλλη αγροτική, γεωργική, κτηνοτροφική περιουσία με το πολιτικό σύστημα. Πολλές φορές είναι το ίδιο. Έχει εμφανιστεί αυτό το πλέγμα το οποίο ξέρει να εκμεταλλευτεί τις επιδοτήσεις και υπάρχει αυτό το πλέγμα ανθρώπων και σχέσεων από εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν είναι καινούργιο. Προσαρμόζεται στις συνθήκες όπως αυτές αλλάζουν και ξέρει να το αξιοποιήσει. Αυτό λοιπόν το σύστημα είχε γίνει χειρότερο μέσα στα 10 χρόνια που περάσαν, έχει γίνει χειρότερο και είναι εντυπωσιακό και δείχνει την πραγματική βαθιά αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων και της πολιτικής του «μένουμε Ευρώπη». Αντί να γίνουμε καλύτεροι, αντί να μάθουμε από αυτό που έγινε, γιατί η χώρα μας οδηγήθηκε στον γκρεμό πριν από 10-15 χρόνια, πέρασε από το μάτι της βελόνας, φάσγανο πέρασε η ελληνική κοινωνία και βγήκε από κάτω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Βγήκε ο ΟΠΕΚΕΠΕ και όλος αυτός ο μηχανισμός της διαφθοράς για τους λόγους που αναφέραμε.
ΠΟΥΛΗΣ: Φαντάζομαι όμως ότι αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν. Σου λένε «είδες, είχαμε δίκιο εμείς. Έτσι είναι το ρωμέικο. Έτσι είναι ο Έλληνας». Το πρόβλημα είναι δηλαδή ότι υπάρχει μια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία εκπροσωπεί τη θεσμική σκέψη, την ορθολογικότητα κτλ.και έχουμε εδώ πέρα τον Έλληνα ο οποίος έχει μάθει στη ρεμούλα και την απάτη. Οπότε από τη δική τους πλευρά πάλι επιβεβαιώνεται το σχήμα τους. Επαινείται η Ευρωπαία εισαγγελέας για την παρέμβασή της εδώ πέρα και ενισχύεται ακριβώς αυτή η εικόνα ότι έχουμε από τη μια μεριά αυτό το καλοκουρδισμένο ρολόι και από την άλλη μεριά μια χώρα αδιόρθωτη.
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Είναι όπως το λες. Εδώ έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, όπως ήδη ανέφερα προηγουμένως, το βαθύτερο αίτιο είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο τρόπος που λειτουργεί, ο τρόπος που φτιάχτηκε η κοινή αγροτική πολιτική για να υπερασπιστεί καταρχήν τα συμφέροντα των Γάλλων αγροτών, με τις δικές τους πολιτικές διασυνδέσεις και άλλων αγροτών ισχυρών χωρών. Και το παράλογο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που όλοι το γνωρίζουν. Όλοι ξέρουν ότι η κοινή αγροτική πολιτική της Ευρώπης είναι μια αποτυχία. Στη χώρα μας πήρε αυτή τη τρομακτική μορφή και έχει καταστρέψει την ελληνική γεωργία. Από την Ευρώπη βγαίνει το πρόβλημα.
Αλλά το δεύτερο που αναφέρεις, ότι «έτσι είναι ο Έλληνας», ε δεν περιμένω κάτι διαφορετικό, αυτό είναι η εσωτερίκευση της εθελοδουλείας. Δυστυχώς, στη χώρα μας αυτοί που εξυμνούν την Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζουν ένα ρεύμα που είναι τόσο παλιό όσο και η δημιουργία του ελληνικού κράτους, από το 1830 και μετά. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Αυτό είναι: ότι εμείς οι Ρωμιοί είμαστε ό,τι χειρότερο υπάρχει, αλλά αυτοί οι ξένοι, ειδικά οι Φράγκοι, είναι το απόλυτο υπόδειγμα πολιτισμού, προόδου και, τέλος πάντων, εντιμότητας.