Ένταξη και σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, διευκόλυνση μεταφοράς υπηκόων τρίτων χωρών, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, κατασκοπεία από κοινού, παράβαση του νόμου που αφορά παρεμβολή ραδιοσυχνότητας, παροχή ουσιωδών πληροφοριών σε εγκληματική οργάνωση, επιπλέον δίωξη για διευκόλυνση μεταφοράς. Εθελοντές έρχονται αντιμέτωποι με πλημμελήματα που μπορούν να επισύρουν έως και 8 χρόνια φυλάκισης για τον καθένα και κακουργήματα που επισύρουν ποινή έως και 20 χρόνια. Δεν ξέρω πώς είναι ξαφνικά μια μέρα να έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες κατηγορίες. Ούτε ο Νάσος Καρακίτσος ήξερε. Μέχρι που του συνέβη. Απ’ όταν έλαβε το κατηγορητήριο, μέχρι τις μέρες στη φυλακή και μέχρι σήμερα ακόμη προσπαθεί να καταλάβει τι έκανε.
Πέρυσι τον συναντήσαμε στη Μυτιλήνη και μοιράστηκε την ιστορία του. Εκεί, για τη δίκη, και ο Sean Binder, ο οποίος επίσης μίλησε στο ΤΡΡ.
Η δίκη ξεκίνησε, σε πλημμεληματικό βαθμό, τη Δευτέρα 8/1 και συνεχίστηκε την Τρίτη. Ο Νάσος Καρακίτσος μιλά αυτή τη φορά στην πρώτη μας εκπομπή του 2024 για τα όσα διαδραματίστηκαν στη δικαστική αίθουσα. «Αν και οι δικηγόροι είναι σε αποχή και κάνουν κινητοποιήσεις, παρακαλέσαμε να υπάρξει εξαίρεση στην υπόθεσή μας λόγω κινδύνου παραγραφής και δεν το θέλουμε. Ευτυχώς η δίκη ξεκίνησε με την εξέταση ενός μάρτυρα λιμενικού, ο οποίος σε κάθε ερώτηση δικηγόρων και της έδρας έλεγε συνεχώς “δεν ξέρω, δε γνωρίζω, δε θυμάμαι”. Έχουν γράψει ένα κατηγορητήριο που μπορεί να μας κλείσει μέσα στη φυλακή 25 χρόνια. Δεν μπορείς να λες ότι δε θυμάσαι και δεν ξέρεις. Τον ρωτούσαν και για πράγματα που θα έπρεπε να ξέρει, όντας στο λιμενικό, όπως για τους πομποδέκτες VHF Marine. Μας κατηγορούν ότι είμαστε κατάσκοποι με μία συσκευή που λένε πως δεν ξέρουν τη χρήση της. Έπρεπε υποχρεωτικά να ξέρουν» λέει.
Πώς εξηγείται η στάση του μάρτυρα; Είναι, μάλλον, συνδυασμός ωχαδερφισμού και αδιαφορίας. «Μα τους ξέρουμε και μας ξέρουν. Τους ξέρουμε τους λιμενικούς αυτούς. Συνεργαζόμασταν τότε. Στον δρόμο τώρα χαιρετιόμαστε, με ρωτάνε τι κάνω, μου λένε υπομονή» λέει ο Νάσος εκτιμώντας πως η σκέψη τους είναι πως έκαναν τη δουλειά τους και τώρα «δεν τους ενδιαφέρει, λένε “βγάλτε τα πέρα μόνοι”». Οι μάρτυρες, μας πληροφορεί, είναι μισοί αστυνομικοί, μισοί λιμενικοί κι ένας εργαζόμενος της Ύπατης Αρμοστείας.
Κοιτώντας πίσω, θα ξαναέκανε το ίδιο, μας λέει. Ο Νάσος είναι το ζωντανό παράδειγμα της αλληλεγγύης. «Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μου έδιναν ένα βίντεο να δω τι θα ακολουθούσε και τι θα περνούσα, πάλι εκεί θα έμενα. Άλλαξα ως άνθρωπος. Έσκασε η φούσκα μου, που κοιτούσα μόνο την πάρτη μου. Προσπάθησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Οι άνθρωποι που έβγαιναν από τη βάρκα προσπαθούσαν να μας φιλήσουν τα χέρια. Αυτό θα γραφτεί στην ιστορία. Και χαίρομαι που ήμουν μέρος αυτής της ιστορίας».
Η ζωή του άλλαξε ολοκληρωτικά από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στο νησί. Κι ακόμη αλλάζει. «Μας έχουν πάρει τις ζωές εδώ και έξι χρόνια. Μας έχουν στιγματίσει. Το ψυχοφθόρο κομμάτι είναι τρομερό. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να το ξεπεράσουμε. Θα δω κάποιον με χειροπέδες κι αμέσως μου κάνει trigger» θα πει ο Νάσος, ο οποίος βλέπει πως πλέον η ζωή του έχει αλλάξει και σε πρακτικό επίπεδο. «Δεν μπορώ να βγω από τη χώρα. Έχω κάνει δύο φορές αίτηση για να βγω για δουλειά, δύο πολύ καλές προτάσεις δουλειάς, και έχουν απορριφθεί. Με καλούν σε πανεπιστήμια να πάω να μιλήσω και δεν μπορώ. Τώρα παίρνω το πτυχίο μου και σχεδιάζω να κάνω αίτηση για μεταπτυχιακό στο Μάαστριχτ. Είναι απαισιόδοξοι οι δικηγόροι, όμως».