Την αμηχανία που έχουν προκαλέσει οι καταγγελίες θυμάτων για κακοποίηση ανηλίκων από τον εκλεκτό του Μεγάρου Μαξίμου και της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού όλες τις προηγούμενες ημέρες, επιχείρησε να διασκεδάσει τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την άνευρη και γενικόλογη δήλωσή του για το θέμα κατά τη συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, όσο και η Λίνα Μενδώνη με την συνέντευξη τύπου – φιάσκο που παραχώρησε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.
Ωστόσο, αργότερα την Παρασκευή, δημόσια παρέμβαση με δήλωσή του επέλεξε να κάνει ακόμα ένας στενότατος συνεργάτης του πρωθυπουργού και υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος, με μία μακροσκελή ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, για το πως το #metoo αποτελεί «τομή στον χρόνο» για την Ελλάδα.
Ο πρώην γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχάνων, μέσα σε ένα εξίσου γενικόλογο κείμενο κατά το οποίο περιγράφει τις αλλαγές που συντελεί το φαινόμενο στους εργασιακούς χώρους και την «επόμενη ημέρα» που αναμένεται να διαμορφωθεί, χρησιμοποιώντας παράλληλα στερεοτυπικές εκφράσεις όπως ότι «τα στόματα ανοίγουν», πως «η κουλτούρα της σιωπής έχει σπάσει» και αναφορές στην ανισότητα που διαπιστώνεται στην κοινωνία μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Έπειτα ωστόσο από τις παραπάνω αναφορές, ο στενός συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη επιλέγει -έστω έμμεσα- να πάρει θέση απέναντι στην έντονη κριτική και το αίτημα για παραίτηση της Λίνας Μενδώνη, χαρακτηρίζοντας ως «ιστορικό αναλφαβητισμό» την αναζήτηση πολιτικών ευθυνών, συμπληρώνοντας πως πρόκειται για ζητήματα που «αγγίζουν κοινωνικές δομές και συμπεριφορές βαθιά ριζωμένες σε δεκαετίες ή και αιώνες».
Μάλιστα, προσθέτει πως παρότι το #metoo αποτελεί «βαθιά πολιτικό ζήτημα» αυτό «δεν είναι ευκαιρία για διχασμό και κομματικοποίηση». Συμπληρώνει δε πως «όποιος το επιχειρεί, στρεβλώνει την ουσία του κινήματος, εργαλειοποιεί και αδικεί τα θύματα της βίας στους χώρους εργασίας», θέση που έρχεται παράλληλα σε ευθεία αντίθεση με την επιλογή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας να κάνει ακριβώς αυτό που περιγράφει, και μάλιστα, με αναφορές στην «υπόθεση του πρέσβη της Βενεζουέλας», την ώρα που όλο και περισσότερος κόσμος αναζητά αυτές τις πολιτικές ευθύνες από την κυβέρνηση για το ζήτημα του τέως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Υπενθυμίζεται πως ο Α. Σκέρτσος είναι το ίδιο μέλος της κυβέρνησης που αποφάσισε τον περασμένο Μάιο να πραγματοποιήσει ευθεία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, και μάλιστα μία ημέρα πριν την ετυμηγορία στη δίκη για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και διαμαρτυρόμενος για την καθηλωτική αγόρευση της εισαγγελέως Αριστοτελίας Δόγκα, που τότε ζήτησε «δικαιοσύνη και ας καταστραφεί ο κόσμος όλος».
Παρέμβαση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ κατά της εισαγγελέως της δίκης Τοπαλούδη
Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση του Α. Σκέρτσου:
Όπου έχει συμβεί, και πλέον και στην Ελλάδα, το #metoo λειτουργεί σαν τομή στο χρόνο. Ο κόσμος της εργασίας και οι κανόνες που τον διέπουν θα αλλάξουν συθέμελα χάρη και εξαιτίας αυτού του «κινήματος». Ειλικρινά πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αντιμετωπίζει τις εργασιακές σχέσεις ως «προ-» και «μετά-» #metoo.
Το κίνημα αυτό είναι το εφαλτήριο για να ενώσουμε την κοινωνία και να την κάνουμε πιο δίκαιη, με περισσότερες ευκαιρίες, αξιοκρατία και σεβασμό προς όλες και όλους στους χώρους εργασίας, ανεξαρτήτως του φύλου τους, του χρώματος ή των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Διότι οι κοινωνίες δεν αλλάζουν μόνο με νόμους, όσο καλοί κι αν είναι αυτοί.
Οι κοινωνίες αλλάζουν διά του παραδείγματος και αλλάζουν όταν ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα ώστε να βρουν πλατιά απήχηση. Ειδικά αλλαγές σαν αυτή που επηρεάζουν βαθιά τον τρόπο που λειτουργεί η ίδια η κοινωνία, η οικονομία αλλά και η πολιτική, απαιτούν πολύ θάρρος, μαζικότητα και, ακόμη περισσότερο, χρόνο.
Τα στόματα που, πλέον, ανοίγουν, οι φωνές που ακούγονται, οι ιστορίες που ειπώνονται, απαιτούν σε αυτή τη φάση από όλους μας, και κυρίως τους άντρες, ένα πράγμα: να ακούσουμε και να αλλάξουμε.
Και να αναγνωρίσουμε ότι, ναι, υπήρχε και υπάρχει ζήτημα ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών που δεν έχει επιλυθεί ακόμη παρά το θεσμικό πλαίσιο.
Ότι, ναι, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να φτάσουμε σε ένα πραγματικό επίπεδο ισονομίας για όλες και όλους.Και ότι είναι επιτέλους πολύ θετικό ότι οι ίδιες οι γυναίκες αλλά και οι άντρες που έχουν δεχθεί τέτοιες κακοποιητικές συμπεριφορές αισθάνονται ασφαλείς να μιλήσουν ώστε να αλλάξει και στην πράξη αυτό το περιβάλλον κατάχρησης εξουσίας σε βάρος τους. Όπου και όποτε αυτό συμβαίνει. Όποιους και αν αφορά. Η κουλτούρα της σιωπής έχει σπάσει και αυτή είναι μια μεγάλη κατάκτηση.
Είναι όμως ιστορικός αναλφαβητισμός να αναζητούμε πολιτικές ευθύνες για ζητήματα που αγγίζουν κοινωνικές δομές και συμπεριφορές βαθιά ριζωμένες σε δεκαετίες ή και αιώνες. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχουν πολιτικές ή κομματικές ευθύνες για την ίδια την πατριαρχία, τη δουλεία κοκ. Παρότι αποτελεί βαθιά πολιτικό ζήτημα, το #metoo δεν είναι ευκαιρία για διχασμό και κομματικοποίηση. Οποιος το επιχειρεί, στρεβλώνει την ουσία του κινήματος, εργαλειοποιεί και αδικεί τα θύματα της βίας στους χώρους εργασίας.
Δεν με ενδιαφέρει αν ένας βιαστής ή ένας κακοποιητικός χαρακτήρας είναι κόκκινος, μπλε ή πράσινος. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι οτι αυτή η κουλτούρα εξουσίας πάνω στα σώματα και τις φιλοδοξίες των πιο ευάλωτων ανθρώπων πρέπει να σταματήσει τώρα. Και έχουμε την τύχη ως κοινωνία σε αυτή την ιστορική συγκυρία να έχουμε ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης, από την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον Πρωθυπουργό αλλά και την αντιπολίτευση, να στηρίζουν αυτή τη δίκαιη αλλαγή.