Επισκεφτήκαμε το χωριό το Σάββατο, 4 Ιουλίου, δύο μέρες μετά από ένα ακόμη πέρασμα του δημάρχου, που δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει δηλώσεις στα τοπικά Μέσα και να καθυβρίσει και να συκοφαντήσει το κίνημα των κατοίκων εναντίον της εκμετάλλευσης των φυσικών πηγών του τόπου τους.

Διαβάστε εδώ το ιστορικό της υπόθεσης 

Η παράσταση έγινε χωρίς να ανακοινωθεί, και βιντεοσκοπήθηκε μαζί με μια σειρά άλλων εκδηλώσεων, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τη Ματούλα Ζαμάνη, και άλλους καλλιτέχνες που σιγά σιγά προσθέτουν τη δική τους φωνή στη φωνή των κατοίκων που αντιστέκονται στα σχέδια υποβάθμισης του νερού του χωριού τους. Καθίσαμε με τον Σπύρο Γραμμένο μπροστά στη βρύση της πλατείας και μιλήσαμε αμέσως μετά την παράσταση, που την παρακολούθησαν τέσσερα πιτσιρίκια και οι ελάχιστοι άνθρωποι που βρέθηκαν τυχαία σε αυτή την υπέροχη πλατεία εκείνη τη στιγμή. Μας αφηγείται τη συζήτησή του με τον Αλκίνοο, την απόφαση να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν να πάρει μεγαλύτερη δημοσιότητα αυτός ο αγώνας, που έχει ως σύμβολα από τη μία μεριά αυτούς τους τόσο ωραίους ανθρώπους, τους κατοίκους των Σταγιατών και τους υποστηρικτές τους, και από την άλλη τον δήμαρχο Μπέο…

Στη συνέχεια, μια που ο δημοσιογράφος του TPP είχε λάβει μέρος στην παράσταση, έμενε μόνο ο Σπύρος Γραμμένος για τον ρόλο του δημοσιογράφου και τις συνεντεύξεις με δύο από τις γυναίκες του χωριού, τη Θωμαΐδα και τη Μαρία. Στον λόγο και των δύο εμφανίζεται ανάγλυφα ένα στοιχείο που κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει, αν θέλει να καταλάβει τι συμβαίνει και τι κρίνεται σε αυτόν τον αγώνα: το χωριό είχε συνέλευση πριν να μαθευτεί αυτή λόγω του Μπέου. Υπήρχε δηλαδή η πολιτική κουλτούρα που βλέπουμε τώρα να εκδηλώνεται σε αυτούς τους αγώνες, με αυτό το ήθος. Γι’ αυτό και ο λόγος τους υπενθυμίζει συνεχώς ότι αυτό που κρίνεται δεν αφορά μόνο το νερό του χωριού τους, αφορά το τι στάση θα κρατάμε απέναντι στο κέρδος, όταν θέλει να αρπάζει κομμάτια της ζωής μας.

Όταν τελειώσαμε την παράσταση, η Θωμαΐς και ο Βαγγέλης επέμειναν ότι θα είναι κρίμα να βρεθούμε στο χωριό και να μη δούμε την πηγή. Όχι μόνο γιατί αυτή είναι η πέτρα του σκανδάλου σε όλη αυτή την ιστορία, αλλά γιατί πρόκειται για ένα τοπίο αφάνταστου κάλλους. Περπατήσαμε σε ένα στενό μονοπατάκι που μας εξηγούσαν ότι ο κόσμος το περπατάει βράδυ με φανάρια στα χέρια, προκειμένου να παρακολουθήσει παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις και συναυλίες στον ανοιχτό χώρο μπροστά στην πηγή.

Ο Βαγγέλης έχει έρθει να μείνει στο χωριό πριν από αρκετές δεκαετίες. Μας δείχνει την καθηλωτική ομορφιά του τοπίου και μας λέει καθώς περπατάμε ότι «φοβάμαι μη μου τελειώσει». Πράγματι, αξίζει να σκεφτόμαστε ότι όπως είπε και η Μαρία, «καπιταλισμό έχουμε»: όπου μπορεί να κυριαρχήσει το κέρδος, θα το επιχειρήσουν. Αξίζει γι’ αυτό να σκεφτόμαστε ότι τίποτα από όσα μας γοητεύουν και μας συγκινούν δεν είναι αυτονόητο. Καλά κάνει και φοβάται ο Βαγγέλης ότι «μπορεί να μας τελειώσει», γιατί ακόμη και το νερό που πίνουμε και ο αέρας που αναπνέουμε υπάρχουν όσο έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και διεκδικούμε και τα προστατεύουμε.