του Θάνου Καμήλαλη

Σε εισαγωγικά είναι σημεία από την ανάρτηση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη:

«Πριν από λίγο επισκέφθηκα στη ΓΑΔΑ τους επτά αστυνομικούς που κρατούνται για την αιματηρή υπόθεση στο Πέραμα την Παρασκευή το βράδυ. Η κίνησή μου είχε αποκλειστικά ανθρώπινο και συμβολικό χαρακτήρα, για να στηρίξω ψυχικά νέους ανθρώπους που υπηρετούν στην Ελληνική Αστυνομία»

Είναι περιττή η εξήγηση του χαρακτήρα της επίσκεψης. Μία τέτοια κίνηση από τον αρμόδιο Υπουργό, σε ένα τόσο ευαίσθητο για την υπόθεση σημείο, μόνο «πολιτικό συμβολισμό» μπορεί να έχει. Βαρύτατο κιόλας, η κυβέρνηση δηλώνει την παρουσία της, στο πλευρό των αστυνομικών, πριν η Δικαιοσύνη αποφασίσει για τα περαιτέρω. Είναι σίγουρα πολύ θετικό για την προστασία των πολιτών να ξέρει ο επόμενος αστυνομικός που θα σηκώσει όπλο σε άοπλο χωρίς ο ίδιος να απειληθεί, πως η κυβέρνηση θα είναι δίπλα του, ανθρώπινα και συμβολικά, να του κρατάει το χεράκι, να του λέει πώς τίποτα κακό δεν θα του συμβεί και να μη φοβάται.

Υπάρχει και μία γερή δόση υπεράσπισης εδώ, με την αναφορά σε νέους ανθρώπους που υπηρετούν την ΕΛ.ΑΣ. Κάνουν δηλαδή το καθήκον τους.

«Από εκεί και πέρα, η δικαστική εξέλιξη και οι πειθαρχικές διαδικασίες θα εξελιχθούν όπως προβλέπουν οι νόμοι»

Ευτυχώς που χρειάζεται να μας καθησυχάσει ο Υπουργός που μόλις έχει παρέμβει συμβολικά στην υπόθεση, ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει.

«Επίσης, επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον πατέρα του νεαρού που σκοτώθηκε στο συγκεκριμένο περιστατικό στο Πέραμα. Του εξέφρασα τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου»

Στην κλασική λογική των υποτιθέμενων «ίσων αποστάσεων», οι συμβολικές κινήσεις γέρνουν προς τη μία πλευρά. Συνάντηση με τους αστυνομικούς, τηλεφώνημα στον πατέρα. Αναφορά στην ψυχική στήριξη νέων ανθρώπων στη μία πλευρά, ένα απλό «συλλυπητήρια» στην άλλη. Προέχουν οι αστυνομικοί θύτες στο κείμενο, ακολουθεί ο πατέρας του θύματος. Βέβαια ακόμα κι αυτό δεν άρεσε σε πολλούς υποστηρικτές της κυβέρνησης που έρχεται αντιμέτωπη με τον ακροδεξιό φανατισμό που η ίδια προώθησε επί χρόνια και προσπαθεί να τον καθησυχάσει, παρασέρνοντας στο διάβα της όλη τη χώρα στην εξαχρείωση. «Άκου συλλυπητήρια σε γύφτο που έχασε το παιδί του» λένε από τους βόθρους).

Προφανώς κανείς δεν ζήτησε κάποιο πύρινο κείμενο υπέρ της ενοχής των αστυνομικών από τον Τάκη Θεοδωρικάκο. Κάτι τέτοιο θα ήταν επίσης παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων του. Θα μπορούσε ωστόσο πολύ εύκολα να δηλώσει κάτι γενικό για το έργο και την αφοσίωση του προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ και μετά το στοιχειώδες «έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία θα αποφανθεί για τα περαιτέρω». Προφανώς επίσης, την απαιτούμενη κάθαρση που χρειάζεται άμεσα η Αστυνομία δεν θα τη φέρει ο ίδιος ούτε κανένα στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ελπίζουμε πάντως να ρώτησε τους αστυνομικούς, την ώρα που τους στήριζε ψυχολογικά, πόσο έχουν τραυματιστεί. Γιατί η ΕΛ.ΑΣ διοχέτευσε επίσημα το ψέμα ότι και οι 7 είναι τραυματίες, ενώ οι ίδιοι είχαν ενημερώσει το Κέντρο πως «κανένας συνάδερφος δεν τραυματίστηκε». Θα ταίριαζε εδώ κάτι σε «Κράτος Δικαίου» και «ευνομούμενη Πολιτεία», αλλά μην σπαταλάμε γραμμές με ανέκδοτα.

Η παρέμβαση του Υπουργού έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την τοποθέτηση του Άδωνη Γεωργιάδη, που μοίραζε συγχαρητήρια στους αστυνομικούς, βγάζοντας «προφανές» πόρισμα την ώρα που οδηγούνταν στον εισαγγελέα. Άλλο μία ανάρτηση, άλλο μία θεσμική επίσκεψη στη ΓΑΔΑ. Λειτουργούν πάντως αθροιστικά. Δύο κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν παρέμβει τις κρίσιμες μέρες που η δικαστική εξουσία καλείται να κάνει τη δουλειά της.

Το μήνυμα όμως αφορά και τους επόμενους που μπορεί να βρεθούν σε αυτήν τη θέση. Στην υπόθεση του Περάματος η Δικαιοσύνη θα πρέπει να κρίνει βάσει στοιχείων, το πόσο μεγάλη ήταν η απειλή που αντιμετώπισαν οι αστυνομικοί και αν η χρήση βίας με την οποία απάντησαν σε αυτήν την «απειλή» ήταν αναλογική και νόμιμη. Είναι αδύνατον να κοιτάξεις όλα τα στοιχεία μέχρι στιγμής και να υποστηρίξεις βάσιμα ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως εμφανίζεται να δηλώνει ότι τέτοια ερωτηματικά δεν την ενδιαφέρουν, ότι κάθε μορφή βίας από την ΕΛ.ΑΣ είναι δίκαιη και πως πρόκειται για «δικά της παιδιά». Θα τους δίνει μπράβο και θα τους κρατάει το χέρι. Εξαιρετικός ο συμβολισμός.