Το δεύτερο μέρος της ετήσιας έκθεσης των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα (RSF) μετρά 50 περιπτώσεις δημοσιογράφων, που δολοφονήθηκαν για το έργο τους στο διάστημα από την 1η Ιανουαρίου έως τις 15 Δεκεμβρίου του 2020, αριθμός παρόμοιος με τον αντίστοιχο του 2019, όπου καταγράφηκαν 53 δολοφονίες δημοσιογράφων με τη συμμετοχή στο δημοσιογραφικό πεδίο για φέτος, ωστόσο, να είναι μικρότερη εξαιτίας της πανδημίας Covid-19.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελεύθερη δημοσιογραφία και ενημέρωση είναι πως για το 2020 ο αριθμός των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο είναι μειωμένος σε σχέση με τον αριθμό των δολοφονημένων δημοσιογράφων σε χώρες, που βρίσκονται σε ειρήνη, ο οποίος συνεχίζει να αυξάνεται.

Συγκεκριμένα, σχεδόν οι επτά στις δέκα δολοφονίες αφορούν χώρες, όπου επικρατεί ειρήνη κι όχι εμπόλεμες ζώνες. Όπως αναδεικνύει η έκθεση, οι 34 από τις 50 υποθέσεις (το 68% του συνόλου) αφορούν χώρες σε ειρήνη με το ποσοστό των δημοσιογράφων που χάνουν τη ζωή τους σε εμπόλεμες χώρες δεν σταματά να μειώνεται υποχωρώντας από το 58% το 2016 στο 32% για το 2020 σε χώρες, όπως η Συρία ή η Υεμένη και σε περιοχές, όπου συνεχίζονται «ένοπλες συγκρούσεις χαμηλής ή μεσαίας έντασης», όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Το Μεξικό χαρακτηρίζεται η πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου για τους επαγγελματίες των ΜΜΕ, με 8 δολοφονίες. Ακολουθούν η Ινδία, το Πακιστάν, οι Φιλιππίνες και η Ονδούρα.

Από το σύνολο των δημοσιογράφων που δολοφονήθηκαν το 2020, το 84% έγινε στόχος και εξοντώθηκε εσκεμμένα. Το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 63% το 2019. Από τους 20 δημοσιογράφους-ερευνητές, οι 10  ερευνούσαν υποθέσεις διαφθοράς σε τοπικό επίπεδο ή υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, 4 πραγματοποιούσαν έρευνα σχετική με τη μαφία και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ 3 κάλυπταν θέματα, τα οποία συνδέονται με την προστασία του περιβάλλοντος.

Όπως τονίζουν οι RSF, «oρισμένοι» από τους φόνους αυτούς διαπράχθηκαν «με εξαιρετικά βάρβαρο τρόπο» με τον γενικό γραμματέα, Κριστόφ Ντελουάρ να επισημαίνει πως «η βία εξακολουθεί να πλήττει τους δημοσιογράφους ανά τον κόσμο». «Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι είναι απλώς θύματα των κινδύνων που αφορούν το επάγγελμά τους. Ωστόσο, οι δημοσιογράφοι γίνονται όλο και περισσότερο στόχος όταν ερευνούν ή καλύπτουν ευαίσθητα θέματα. Αυτό που δέχεται επίθεση δεν είναι μόνο ο δημοσιογράφος, αλλά το δικαίωμα ενημέρωσης, το οποίο είναι δικαίωμα όλων».

Ανάμεσα στις βίαιες δολοφονίες των δημοσιογράφων ο Μεξικανός δημοσιογράφος, Χούλιο Βαλβίδια Ροδρίγκες της εφημερίδας «El Mundo» της Βερακρούς, που βρέθηκε αποκεφαλισμένος στο ανατολικό τμήμα της πολιτείας, καθώς και ο Βίκτορ Φερνάντο Άλβαρες Τσάβες, διευθυντής τοπικού ειδησεογραφικού ιστότοπου, που βρέθηκε διαμελισμένος στην πόλη Ακαπούλκο. Η περίπτωση του Ρακές Σινγκ «Νίρμπικ», Ινδού δημοσιογράφου, αποτελεί από τις πιο ειδεχθείς: «κάηκε ζωντανός αφού τον περιέλουσαν (…) με εύφλεκτο υγρό». Ο Ισραβέλ Μόζες, ανταποκριτής τηλεοπτικού δικτύου στο ομόσπονδο κράτος Ταμίλ Ναντού της Ινδίας, δολοφονήθηκε «με ματσέτες», αναφέρει η RSF.

Στο Ιράν, το κράτος καταδίκασε σε θάνατο και κατόπιν οδήγησε στην αγχόνη τον διευθυντή του Amadnews, τον Ρουχολάχ Ζαμ. Η RSF καταγράφει, τέλος, τον θάνατο επτά δημοσιογράφων που κάλυπταν διαδηλώσεις στο Ιράκ, στη Νιγηρία και στην Κολομβία, «νέα» εξέλιξη, όπως τονίζει.

Υπενθυμίζεται πως το πρώτο μέρος του ετήσιου απολογισμού των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα καταγράφονταν τουλάχιστον 387 άτομα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, που φυλακίστηκαν μέσα στο 2020, αριθμός σχεδόν ίσος με τον αντίστοιχο του 2019, που καταγράφηκαν 389 φυλακισμοί δημοσιογράφων. «Ο αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο παραμένει σε ιστορικά υψηλό επίπεδο» τονίζουν οι RSF.

Αυθαίρετες συλλήψεις και ιστορικά υψηλός o αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων στο 2020