O Πέπε Εσκομπάρ δε χρειάζεται συστάσεις, για πάρα πολλούς, διεθνώς. Επί δεκαετίες αποτελεί μία από τις πιο έγκυρες, αν όχι την πιο έγκυρη, φωνή στην ανάλυση των ευρασιατικών γεωπολιτικών και γεωοικονομικών πραγμάτων. Ειδικά για τους δημοσιογράφους των διεθνών, η παρακολούθηση των αναλύσεών του αποτελεί εκ των ουκ άνευ. 

Γι’ αυτό και επιδιώξαμε, σε μια τόσο ρευστή εποχή, με τις παγκόσμιες ισορροπίες να αλλάζουν με απρόσμενη ταχύτητα, μια πρώτη συζήτηση μαζί του, για μια σειρά θεμάτων, με πρώτο και σημαντικότερο, κάτι που τον έχει απασχολήσει όσο λίγα: την σταθερή ανάδυση ενός δικαιότερου, πολυπολικού κόσμου. 

Στη συνέντευξη, ο ίδιος διευκρινίζει πως «είμαστε στα πολύ αρχικά στάδια της μετακίνησης προς έναν πολυπολικό κόσμο», αλλά «οι μηχανές έχουν μπει μπροστά». Αναλύει τις συνέπειες της στρατηγικής σχέσης Κίνας – Ρωσίας, καταγράφοντας τον τρόπο που αντιδρούν, ειδικά μετά αλλά και λόγω του Ουκρανικού, τα κράτη «σε όλη την Ευρασία, τις χώρες των BRICS, στις χώρες του ASEAN, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική». Τονίζει τον επιθετικό χαρακτήρα της ίδιας της διαρκούς επέκτασης του ΝΑΤΟ που φαίνεται πως θα φτάσει «μέχρι το διάστημα, τον Άρη και τον Πλούτωνα» αφού, κατά τη Δύση, «το ΝΑΤΟ δεν μπορεί ποτέ, ποτέ, να σταματήσει να επεκτείνεται… Που επεκτάθηκε ήδη στην Αφρική και στην Κεντρική Ασία, και θα ήθελε να επεκταθεί και στη Λατινική Αμερική, και θα συνεχίζει να επεκτείνεται».

Συνδέει την επίμονη προσπάθεια του υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ να μιλήσει με τον Ρώσο ομόλογό του, την περασμένη εβδομάδα, με το θέμα των αμερικάνικων εργαστηρίων βιολογικών όπλων στην Ουκρανία, που θεωρεί και μία από τις αιτίες του πολέμου. «Το τηλεφώνημα [του Ώστιν] έγινε μόλις είπαν στον ΟΗΕ οι Ρώσοι ότι θα ενεργοποιήσουν τα άρθρα πέντε και έξι της συνθήκης για τα βιολογικά όπλα, ώστε να ξεκινήσει εις βάθος έρευνα για το τι διάολο κάναν οι Αμερικάνοι στην Ουκρανία τα τελευταία χρόνια. Και αυτό φρίκαρε τελείως το Πεντάγωνο,  γιατί οι Ρώσοι ήδη απέδειξαν, στις παρουσιάσεις τους, ότι όλα ήταν υπό το Πεντάγωνο. Αυτό λοιπόν έχει αντίκτυπο για τη διαχείριση των δραστηριοτήτων του Πενταγώνου στο εξωτερικό, και αυτό μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, με ασύλληπτες συνέπειες», θα μας πει.

Αναλύει την κατάσταση στην Κεντρική και Ανατολική Ασία, και σημειώνει τα νέα οικονομικά σχήματα συνεργασίας που αναδύονται εκεί, όπως και τη σημασία τους, αναγνωρίζοντας παράλληλα το πολύπλοκο των σχέσεων σήμερα. Θεωρεί ότι ήδη οι διαδικασίες έχουν ξεκινήσει, «μέσα σε μια σειρά φορέων και οργανισμών που σιγά σιγά συγκλίνουν ως προς το τι όντως οφείλουν να κάνουν τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες», όπως «ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, τα κράτη που συμμαχούν στους νέους κινεζικούς δρόμους του μεταξιού, την Πρωτοβουλία Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος, ο Οργανισμός της συμφωνίας Συλλογικής Ασφάλειας, που ουσιαστικά εξομάλυνε την κατάσταση στο Καζακστάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που υποκίνησαν οι ΗΠΑ εκεί, οι άλλοι κινεζικοί οργανισμοί, όπως το Ταμείο του Δρόμου του Μεταξιού, το οποίο διαθέτει κονδύλια για τα έργα της Πρωτοβουλίας και του Δρόμου… H Ευρασιατική Οικονομική Ενωση που είναι πολύ σημαντική, η οποία βήμα βήμα προσπαθεί να οργανώσει προγράμματα δίπλα δίπλα με τη Ζώνη / Οδό. Οι διαδράσεις όλων αυτών με την Νοτιανατολική Ασία, η οποία διέρχεται σε μεγάλο βαθμό μέσω της Περιφερειακής Ολοκληρωμένης Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης (RCEP) που προχωρά, χωρίς την Ινδία προς το παρόν, αλλά έχει τις 10 χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και την Ιαπωνία, τη Βόρεια Κορέα, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία…. Είναι η μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Και είναι προς όφελος των Ευρωπαίων να έχουν στενότερες σχέσεις με όλους αυτούς τους παίκτες, που δεν είναι μόνο η Κίνα».

Συζητεί την θέση της Τουρκίας σήμερα, λέγοντας πως «οι Τούρκοι βρίσκονται ακόμα μεταξύ ΝΑΤΟ και της δικής τους εκδοχής με έναν οργανισμό που τον ονομάζουν Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, κάτι νεφελώδες.. Τους επισκέφτηκα στην Κωνσταντινούπολη. Δεν μπορούσαν καν να μου εξηγήσουν τι ακριβώς κάνουν. Είναι πολύ, πολύ αστείο… Και βρίσκονται στο μέσον με την Ευρασία.. οπότε οι Τούρκοι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να εξισορροπούν. … Αλλά, γνωρίζουν ότι το μέλλον τους δεν είναι με τη Δύση. Το μέλλον τους είναι ως ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της Ευρασίας,. Το πώς θα φτάσουν εκεί… Είναι μια μακρά διαδικασία. Θα μπορούσε να διαρκέσει όχι μόνο χρόνια, αλλά και δεκαετίες».

Κρίνει με αυστηρότητα τις δυτικές ηγεσίες, η πολιτική των οποίων δεν έχει καμία σχέση με το διεθνές δίκαιο, και μας εισάγει στον όρο MICIMATT (Military- Industrial- Counter-Intelligence- Media- Academia- Think Tank complex), τον σημερινό διάδοχο του παλιού, γνωστού στρατικοβιομηχανικού συνδέσμου, γνωστού και ως War Inc., εξηγώντας παράλληλα πως «για την Αμερικανική Αυτοκρατορία στις μέρες μας, η ατζέντα είναι πολύ ξεκάθαρη, όχι μόνο για αυτούς, αλλά και για όλους εμάς, τα θύματά τους. Η υπ’ αριθμόν ένα στρατηγική απειλή γι αυτούς είναι η Κίνα. Η υπ’ αριθμόν δύο είναι η Ρωσία. Αλλά για να φτάσουν στην Κίνα πρέπει να εξαφανίσουν ή εξουδετερώσουν τη Ρωσία πρώτα, και αυτό εξηγεί όσα συμβαίνουν… οι Κινέζοι … προφανώς γνωρίζουν τι συμβαίνει και προφανώς ξέρουν πως αν δεν στηρίξουν την Ρωσία, θα είναι οι επόμενοι. Και τι σημαίνει ότι θα είναι οι επόμενοι. Σημαίνει ότι αν μπορέσουν οι Αμερικάνοι, σε μια σύγκλιση περιστάσεων, θα αλλάξουν το καθεστώς στη Ρωσία, θα βάλουν ένα Yeltsin 2.0 στην εξουσία, που θα περιβάλλεται από ολιγάρχες και θα υποστηρίζεται από το αμερικανικό σύστημα. Αυτή θα είναι η άριστη βάση για να εξαπολύσουν μιαν ευρεία περικύκλωση της Κίνας. Οι Κινέζοι το γνωρίζουν αυτό. Για αυτούς είναι στοιχειώδες. Είναι παραπάνω από προφανές. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, βρισκόμαστε στο στάδιο των ευσεβών πόθων των Αμερικανών, που πιστεύουν ότι είναι ικανοί να προκαλέσουν  τη διάλυση της Ρωσίας υπό τον Πούτιν».

Τέλος, σχολιάζει την επέκταση του ΝΑΤΟ, με την συμπερίληψη Φινλανδίας και Σουηδίας.