Τέταρτη και τυχερή, για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, καθώς χτες, στην τέταρτη κατά σειρά κατάθεση της πρότασης στη Γερουσία, δεν υπήρξε καμμία ένσταση. «Ο πρόεδρος [Τραμπ] δε βρήκε άλλο πρόθυμο [να υποβάλει ένσταση] γερουσιαστή. Έφερε σε δύσκολη θέση τους τρεις πρώτους, γιατί ούτε αυτοί θέλανε να κάνουν ότι έκαναν», δήλωσε σχετικά ο Αράμ Χαμπαριάν, επικεφαλής του της Εθνικής Επιτροπής αγώνα των Αρμενίων για Αναγνώριση στις ΗΠΑ. «Είναι ώρα ο Πρόεδρος να αγνοήσει το νόμο της σιωπής που έχει επιβάλλει ο Ερντογάν».

Σύμφωνα με την αμερικάνικη κοινοβουλευτική τάξη, αν ένα ψήφισμα έχει περάσει με τόσο μεγάλη πλειοψηφία από την Βουλή των Αντιπροσώπων, περνά αυτόματα και από τη Γερουσία, εφόσον κανένας γερουσιαστής δεν καταθέσει ένσταση. Yπενθυμίζεται ότι το συγκεκριμένο ψήφισμα, που ζητεί την αναγνώριση της Γενοκτονίας, κατατέθηκε και ψηφίστηκε, με 405 ψήφους υπέρ και μόλις 11 κατά, στην αμερικάνικη βουλή τον περασμένο Οκτώβριο, μετά από αγώνα σχεδόν 50 ετών από την Αρμένικη κοινότητα των ΗΠΑ.

«Αυτές οι ενστάσεις [επί της έγκρισης της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων] κατατίθενται εκ μέρους του Λευκού Οίκου. Ο Λευκός Οίκος ζήτησε από τους γερουσιαστές να υποβάλλουν ενστάσεις», είχε δηλώσει για τις καθυστερήσεις, στις 8 Δεκεμβρίου, ο (ρεπουμπλικάνος) Τεντ Κρουζ, γερουσιαστής εκλεγμένος στο Τέξας. Η πιο πρόσφατη ένσταση, αυτή στις 8 Δεκεμβρίου, είχε υποβληθεί από το ρεπουμπλικάνο Γερουσιαστή της Βόρειας Ντακότας Κέβιν Κράμερ. Οι δύο προηγούμενοι ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές στη σειρά των ενστάσεων, ήταν ο Λίνσεϋ Γκράχαμ της Νότιας Καρολίνας και ο Ντέηβιντ Περντύ της Γεωργίας. Ειδικά ο Γκράχαμ, ο της πρώτης έντασης, είχε προσκληθεί στο Οβάλ Γραφείο κατά την τελευταία συνάντηση Ερντογάν- Τραμπ, λίγο πριν υποβάλλει τις διαφωνίες του, ενώ ο Κράμερ «εξαγοράστηκε» με την ανάθεση σε εταιρία- χορηγό του ενός σημαντικού έργου.

Σημειώνεται ότι μετά την Αμερικάνικη απόφαση, οι χώρες που αναγνωρίζουν την γενοκτονία των Αρμενίων ανέρχονται σε 32. Μία κραυγαλέα απουσία είναι αυτή της Βρετανίας – εξ ου και η επιμονή του BBC να κάνει λόγο για «μαζικούς φόνους» όταν αναφέρεται στις τουρκικές σφαγές, και ποτέ για Γενοκτονία.