Ποιος προστατεύει από τους προστάτες;

(το ρεπορτάζ αποτελεί αναδημοσίευση από το Omniatv, με την άδεια του συντάκτη)

του Λουκά Σταμέλλου

Όπως καταγγέλλεται, αστυνομικοί απείλησαν με σωματική βία και τελικά βεβαίωσαν πρόστιμο σε άτομο που βρισκόταν σε εξωτερικό χώρο με σκοπό την άσκηση που του ήταν απαραίτητη μετεγχειρητικά, αγνοώντας μάλιστα και τα σχετικά ιατρικά έγγραφα που έφερε μαζί του. Σε άλλο μάλιστα περιστατικό, εκτός από την επιβολή προστίμου ασκήθηκε και ξυλοδαρμός από αστυνομικούς, τόσο σε δημόσιο χώρο όσο και στο Α.Τ.

Η καταγγελία αυτή έρχεται να προστεθεί σε σειρά παρόμοιων περιστατικών (όπως π.χ. πρόστιμα σε αστέγους σε Θεσσαλονίκη και Ρέθυμνο αλλά και κακομεταχείριση ηλικιωμένου από δημοτικούς αστυνομικούς). Φαίνεται πως με την γενικευμένη εφαρμογή απαγορεύσεων, τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ. που πρωταγωνιστούν, άλλωστε, συχνότατα σε ιστορίες αυθαίρετων βιαιοπραγιών, αισθάνονται να παίρνουν κάποιο «πράσινο φως» για τα περαιτέρω.

Η καταγγελία έγινε επώνυμα στο omniatv. Το ονοματεπώνυμο δεν δημοσιοποιείται για ευνόητους λόγους.

Διαβάστε το κείμενο της καταγγελίας:

Άλλη μία στιγμή παραλογισμού προστέθηκε στο κάδρο. Η παρούσα κρίση που προέκυψε λόγω κορωναϊού απέδειξε για μία ακόμα φορά τη γύμνια της κρατικής διαχείρισης τέτοιων περιστάσεων. Απέδειξε πως τόσα χρόνια είχαν διαλύσει επαρκώς το δημόσιο σύστημα υγείας.

Για αυτό όταν κλήθηκαν να διαχειριστούν τη συγκεκριμένη κρίση χρησιμοποίησαν και πάλι, αντί για την πρόληψη (θωρακισμένο σύστημα υγείας), την καταστολή. Αντί για την επιβολή μαζικών τεστ για τον ιό στον πληθυσμό, επέλεξαν να επιβάλουν μία μαζική απαγόρευση κυκλοφορίας. Με κατασκευασμένα ρεπορτάζ και ασύστολα ψεύδη στο δημόσιο λόγο ρίξαν την ευθύνη στον κάθε έναν ατομικά, επιβάλλοντας την ακραία αντιμετώπιση, της απαγόρευσης κυκλοφορίας.

Η κοινωνία ευθύς εξ αρχής τήρησε όλα τα μέτρα προστασίας και απαγορεύσεων που επιβλήθηκαν. Θέλοντας ή μη, η μεγάλη πλειοψηφία τήρησε ό,τι ακριβώς έβγαζαν οι ειδικοί ως μέτρα πρόληψης. Ωστόσο εδώ, στο Νομό Ξάνθης, μετά από απόφαση των αρχών επιβλήθηκε καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας με έξτρα σκληρούς όρους (κατάργηση τριών κωδικών και πλήρη απαγόρευση τη νύχτα) από τη Δευτέρα 30 του μήνα. Όλη την απαγόρευση κλήθηκε να διατηρεί και να εποπτεύει η Ελληνική Αστυνομία.

Από την αρχή, σε όλη την επικράτεια, τα μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο κυνήγι γραψίματος οποιουδήποτε κυκλοφοράει «παράνομα». Κάθε τόσο διαβάζουμε για περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας σε ό,τι αφορά τα πρόστιμα που επιβάλλουν.

Άλλο ένα τέτοιο περιστατικό είναι και το δικό μου.

Όντας εγχειρισμένος πολύ πρόσφατα, έχω και κάποιες εντολές τις οποίες πρέπει να τηρώ για τη φυσική μου αποκατάσταση και υγεία. Τις εντολές αυτές τις έχω πάρει από εξειδικευμένους γιατρούς, οι οποίοι και με χειρούργησαν. Μία από αυτές είναι η καθημερινή ήπια άσκηση, το κοινό βάδισμα. Ανήκοντας, λοιπόν, κι εγώ στις ευπαθείς ομάδες δεν ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους (ούτε και με τους συγγενείς μου), τηρώντας τα προβλεπόμενα μέτρα για την ευπάθειά μου και το σπάσιμο της αλυσίδας μετάδοσης του ιού. Το μόνο που με έβγαζε έξω ήταν η οδηγία των γιατρών για καθημερινή άσκηση.

Έτσι και την Παρασκευή 3/4. Στα 20 μέτρα πριν το δρόμο για τα μοναστήρια (στο βουνό) έρχεται όχημα της Τροχαίας, το οποίο σταματάει δίπλα μου και με ρωτάει τι κάνω. Εξηγώ στο πλήρωμα πως είμαι εγχειρισμένος και κάνω την άσκηση την οποία μου έχουν υποδείξει οι γιατροί μου. Δίνω και τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούν την πολύ πρόσφατη έξοδό μου από το χειρουργείο. Είναι η ώρα που μάλλον δεν πείθονται οι αστυνομικοί και μου ζητούν έξτρα στοιχεία. Εγώ τους ρωτάω το λόγο και τότε γίνονται ταύροι εν υαλοπωλείο. Την έχω ψυλλιαστεί ήδη τη δουλειά, πώς πάμε για γράψιμο. Τους ρωτάω αν ζητάνε την ταυτότητα για να με γράψουν και, αντί απάντησης, αρχίζουν τις απειλές. Βγαίνουν και οι τρεις έξω από το περιπολικό, λέγοντας πως θα καλέσουν ενισχύσεις κτλ, με τους δύο εκ των τριών (οι δύο άντρες) να έρχονται με απειλητικές διαθέσεις επάνω μου. Ξαναφωνάζω πως έχω εγχειριστεί πρόσφατα, μπας και ηρεμήσουν και δεν αρχίσουν το ξύλο. Κάτι που πέτυχε.

Μου ζητούν ταυτότητα και εγώ πλέον επιδιώκω τη σύλληψη, εάν έχω κάνει κάτι παράνομο. Τους το αναφέρω ρητά για πολλή ώρα και με δυνατή φωνή, μπας και ακούσουν τίποτα οι ελάχιστοι κάτοικοι του δρόμου. Πέρα από έναν άνθρωπο που κοίταξε από μακριά, δεν βγήκε κανένας άλλος για να δει την αυθαιρεσία. Αυτοί απαίτησαν να μου κάνουν σωματικό έλεγχο και να αδειάσω το περιεχόμενο που είχα στις τσέπες μου σε ένα περβάζι δίπλα. Άμεσα ο ένας αστυνομικός παίρνει την ταυτότητα από το χέρι μου ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ κι επιστρέφει στη θέση του οδηγού. Αντί για ταυτοποίηση και έλεγχό μου, κατάλαβα πως άρχισε να κόβει πρόστιμο. Μάταια είπα πως είμαι άνεργος και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πληρώσω το πρόστιμο. Μάταια ότι κρατάει στα χέρια του χαρτιά από νοσοκομείο. Μάταια τους είπα και για το sms που είχα αποστείλει. Μάταια απαίτησα τη σύλληψή μου εάν έχω κάνει κάτι παράνομο (φανταστείτε σε τι σημείο μας φτάνουν – να ζητάμε να πάμε να μιλήσουμε με τους δικαστές μπας και καταλάβουν). Μάταια ζήτησα το λόγο του προστίμου. Όλα μάταια. Η δική τους εξουσία πρέπει να εμπεδωθεί…

Εκεί που άρχισα να την εμπεδώνω (…) ο δεύτερος αστυνομικός κατεβάζει τη μάσκα του και μου λέει «κοίτα με, να με θυμάσαι, γιατί θα περάσουν αυτοί οι δύο μήνες και μετά να σε δω τι θα κάνεις». Φυσικά, του εξήγησα ότι τέτοιου είδους απειλές δεν με τρομάζουν. Μου δίνουν την κλήση (την οποία δεν με ρώτησαν και ποτέ εάν θέλω να υπογράψω) και φύγαν. Μάλλον είχαν κάνει το καθήκον τους.

Το ευτυχές ότι δεν με σκότωσαν. Το δυστυχές, ότι είμαι με ένα πρόστιμο στην πλάτη το οποίο είναι παράλογο και πιθανόν παράνομο. Την ίδια μέρα αρχίζω, μέσω του δικτύου φίλων και γνωστών, να ρωτάω εάν υπάρχουν και άλλα τέτοιου τύπου περιστατικά. Πολύ γρήγορα έμαθα για ένα ακόμα περιστατικό το οποίο, εκτός από επιβολή προστίμου, είχε και χρήση βίας. Πιο συγκεκριμένα, αστυνομικός χρησιμοποίησε βία (κλωτσιές, σπρωξιές και σφαλιάρες) σε δημόσια θέα και για να γίνει κατανοητή η εξουσία της αστυνομίας τον προσήγαγαν για να τον χτυπήσει και μέσα στο Α.Τ. Ξάνθης. Οι αναφορές για παράλογα πρόστιμα συνεχίζουν να φτάνουν σωρηδόν.

Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Είναι μία κεντρική επιλογή της κυβέρνησης να βγάζει κάθε μέρα αναλυτικά έναν τεράστιο αριθμό από πρόστιμα για να δείχνει ότι εμείς είμαστε ανεύθυνοι. Δίνοντας δηλαδή μία ψευδή εικόνα. Ανεύθυνοι είναι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία και αυτοί που δήθεν τηρούν τα μέτρα προστασίας. Σε ενδεχόμενη μετεγχειρητική επιπλοκή ποιος θα είναι υπεύθυνος για την περίπτωσή μου; Ποιος είναι υπεύθυνος για να ελέγχει τα σώματα ασφαλείας εάν κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Με τον εκφοβισμό δεν φτιάχνεις υπεύθυνους αλλά ανεύθυνους πολίτες και αυτό έχουν κάνει και τώρα. Χωρίς έλεγχο υπάρχει μόνο αυθαιρεσία και ποτέ, καμία, προστασία. Αυτό πρέπει να το εμπεδώσουν όλοι οι από τα κάτω. Τα πρόστιμα είναι ξεκάθαρα παράνομα και αυθαίρετα στην πλειονότητα τους.

Να μην αφήσουμε τον εγγενή παραλογισμό των απαγορεύσεων να ισοπεδώσει τη σκέψη μας. Υπάρχουν ακόμα μαζικοί χώροι εργασίας όπως τα εργοστάσια και ο στρατός (στην Ξάνθη μάλιστα έχουν σταλεί καταγγελίες για τις άθλιες συνθήκες τις οποίες βιώνουν οι φαντάροι) τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά και η κυβέρνηση θεωρεί σώφρον να κόβει πρόστιμα χωρίς ντροπή (ας μην ξεχνάμε τα πρόστιμα σε άστεγους σε Ρέθυμνο και Θεσσαλονίκη) σε όλους τους αδύναμους. Έχουν επιβάλει καθολική απαγόρευση σε ένα νομό άνω των 100 χιλιάδων κατοίκων για 24 κρούσματα, από τα οποία τα περισσότερα βρέθηκαν μέσα στο στρατό και, αντί να υπάρξει lockdown του στρατού, υπάρχει curfew σε όλο τον νομό. Είναι η παλιά, κακή λογική του «πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι».

Δυστυχώς, την εποχή του παραλόγου κανένα λογικό επιχείρημα δεν γίνεται δεκτό. Αν υπάρχει ένας λόγος που δημοσιεύω αυτό το κείμενο είναι για να σπάσει ο φόβος και για να σταματήσουν τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας, τα οποία δεν ξέρουμε πού μπορεί να οδηγήσουν. Θα ήθελα να δημοσιεύονταν όλα τα περιστατικά αυθαιρεσίας μπας και σπάσουμε την αλυσίδα της εξουσιαστικής επιβολής (του παραλόγου). Ταυτόχρονα θα ήθελα να είναι και ένα κάλεσμα για κοινωνική αλληλεγγύη, την αλληλεγγύη των από τα κάτω. Τη μόνη αυθεντική αλληλεγγύη (τα κρατικά καλέσματα είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς). Ήρθε η ώρα να χτιστούν από τους ίδιους, τους φτωχούς, οι δομές και τα δίκτυα που θα μας βγάλουν δυνατότερους από αυτή την υγειονομική κρίση.

Μ.Π.

Υ.Γ.1: Πώς θα εμπιστευτείτε μία κυβέρνηση η οποία, ένα μήνα και βάλε, μετά το πρώτο κρούσμα δεν έχει κάνει ούτε μία πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού;

Υ.Γ.2: Η δήλωση Χαρδαλιά στις 4/4 είναι μάλλον και διαγραφή του προστίμου που μου έχει επιβληθεί… Ε;