Εκτός του κτιρίου πραγματοποιεί από χθες, Τρίτη 23 Μαρτίου, απεργία πείνας η δημοσιογράφος και μέλος της Ένωσης Συντακτών, Μαρίνα Βήχου, για να στρέψει τα φώτα στην κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στη χώρα μας και να υποχρεώσει το διοικητικό συμβούλιο της συνδικαλιστικής μας ένωσης να κινηθεί, προασπίζοντας την Ελευθερία του Τύπου, δηλαδή την ίδια την Δημοκρατία.

Εντός του κτιρίου, το διοικητικό συμβούλιο της συνδικαλιστικής μας ένωσης συζήτησε αν έπρεπε να καταδικαστεί δι’ επισήμου ανακοινώσεως ο πρόεδρος των Φαρμακοποιών, κος Λουράντος, διότι έδιωξε το συνεργείο του Σκάι από το φαρμακείο του, τοποθετούμενος επί του είδους της δημοσιογραφίας που κάνει ο κος Δημήτρης Οικονόμου (διαγραφείς ως απεργοσπάστης από την Ένωση Συντακτών παλαιότερα, μετά της εκλεκτής παρέας άλλων παρουσιαστών του καναλιού). Μέλη του ΔΣ μάλιστα χαρακτήρισαν την συμπεριφορά του κου Λουράντου «επίθεση στους δημοσιογράφους».

Και, παράλληλα, στην ίδια συνεδρίαση, μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Συντακτών, χαρακτήριζαν ως «εκβιασμό» την απεργία πείνας της συναδέλφου. Το μάθαμε καλά το παραμύθι…

Η συνάδελφος Ματίνα Παπαχριστούδη, της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή, που είναι μέλος στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, περιγράφει, σε σχετική ανακοίνωσή της το κλίμα (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

«Το σωματείο των δημοσιογράφων διαφωνεί να διεκδικήσει μαχητικά και ανυποχώρητα ο δημοσιογραφικός κλάδος τα αυτονόητα: την ελευθερία της ενημέρωσης και του Τύπου ενάντια στη φίμωση, τη λογοκρισία, την καταπάτηση της στοιχειώδους δεοντολογίας. Το αρνείται με ευθύνη της πλειοψηφίας στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και πολύ συγκεκριμένων παρατάξεων που δεν κρύβουν την πολιτική καταγωγή και υποστήριξη στο κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά κατηγορούν τους άλλους για πολιτικό ακτιβισμό! Η πλειονότητα στο ΔΣ στο σωματείο των δημοσιογράφων κρύβεται πίσω από τις δεκάδες ανακοινώσεις που έβγαλε στο παρελθόν και συνεχίζει να βγάζει από το κτίριο της οδού Ακαδημίας, αρνούμενη να τεθεί επικεφαλής στην αναγκαία μάχη υπεράσπισης της δημοσιογραφικής δουλειάς.

Από χθές το πρωί έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ στην οδού Ακαδημίας η δημοσιογράφος Μαρίνα Βήχου ξεκίνησε απεργία πείνας. Μια ατομική πολιτική πράξη διαμαρτυρίας έξω από το «σπίτι» της, το σωματείο των εργαζομένων δημοσιογράφων. Τα αιτήματα της όπως και το κείμενο αρχών διαβάστηκε στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Αιτήματα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αυτονόητα, θα είχαν ήδη συμβεί χωρίς να απαιτείται καμία κινητοποίηση έξω από το σωματείο των δημοσιογράφων.

Η συζήτηση επ’ αυτών ήταν θυελλώδης και με την απουσία αρκετών από τα μέλη του 11μελους συμβουλίου. Η βασική θέση των δυο παρατάξεων “Ενωμένοι δημοσιογράφοι” και “Νέα ΕΣΗΕΑ” παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. Η “απεργία πείνας” θεωρείται “εκβιασμός” της ΕΣΗΕΑ που έχει διοίκηση εκλεγμένη σε εκλογές. Επιχείρημα που χρησιμοποιεί διαρκώς και η κυβέρνηση στον συστηματικό ολοκληρωτικό έλεγχο των δημόσιων ΜΜΕ. Βαφτίζουν αυτά τα μέλη την έντονη κριτική και αμφισβήτηση της κοινωνίας έναντι των ελεγχόμενων και συναλλασσόμενων με την κρατική εξουσία συστημικών ΜΜΕ και την αποδεδειγμένη κρατική παρέμβαση λογοκρισίας και αυθαιρεσίας ως “επίθεση στους δημοσιογράφους”!

Στάση που αποκαλύπτει το ποιούς τελικά καλύπτουν διατηρώντας το γραφειοκρατικό πελατειακό μοντέλο συνδικαλισμού τη στιγμή που στον κλάδο οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας, σε φρενήρεις ρυθμούς και εργασιακή επισφάλεια, βιώνουν στη δουλειά τους τους πολυεπίπεδους δεσμούς ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τους ολιγάρχες των ΜΜΕ.

Βιώνουν μια βασανιστικά ασφυκτική πίεση στην επιβολή της αναπαραγωγής του κυρίαρχου αφηγήματος, διαπιστώνουν καθημερινά την παραβίαση των βασικών κανόνων δεοντολογίας και τη μετατροπή της ενημέρωσης σε μηρυκασμό των κυβερνητικών non paper και «διαρροών».

Η θέση της “Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή” ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Στην κοινωνία και στα αιτήματα της συναδέλφου Μαρίνας Βήχου που προχώρησε σε απεργία πείνας υπέρ του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος της ελεύθερης, ακηδεμόνευτης ενημέρωσης από τους δημοσιογράφους, το σωματείο απαντά σε συνεργασία με τις άλλες ενώσεις στο Διασωματειακό σε άμεση κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας. Η βιομηχανία ανακοινώσεων όχι μόνο δεν αρκεί, πλέον πιστοποιεί τη “συνενοχή” του συνδικαλιστικού σωματείου στην φίμωση της ενημέρωσης….».

Η βιομηχανία των πολύ καθυστερημένων ανακοινώσεων. Που, ενώ διώκονται συνάδελφοι και λαμβάνουν εξώδικα από αστυνομικούς, η ΕΣΗΕΑ θέλει να …διασταυρώσει τι έγινε με το αυτόφωρο (περίπτωση Βαξεβάνη), αμφισβητώντας το λόγο των ίδιων της των μελών – ποιών το λόγο δεν αμφισβητεί κι αποδέχεται ας το αφήσουμε ασχολίαστο. Όσο για το θέμα των φωτορεπόρτερ, δεν υπήρξε καν ανακοίνωση – την τιμή μας έσωσε η ένωση Συντακτών της Θεσσαλονίκης που όντως έβγαλε ανακοίνωση και μίλησε για την Ελευθερία του Τύπου και την ανάγκη να έχουμε παντού πρόσβαση.

Αυτά, την ώρα, λοιπόν, που

δια νόμου απαγορεύεται σε συναδέλφους η πρόσβαση στο ρεπορτάζ «για την ασφάλειά τους»,

η αστυνομία αναλαμβάνει να μας πει και και που μας επιτρέπεται η πρόσβαση,

τα εξώδικα πέφτουν σαν το χαλάζι και τα αυτόφωρα αποτελούν πραγματική απειλή,

το ΑΠΕ και η ΕΡΤ έχουν ξεδιάντροπα τεθεί υπό τον έλεγχο του ίδιου του πρωθυπουργού, την ώρα που προφίλ και σελίδες μέσων πέφτουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (καμμία ανακοίνωση κι εκεί – επιστολές μελών έχουν λάβει, και δεν απάντησαν ποτέ – ήμουν μία από αυτούς που έστειλαν και το γνωρίζω)

σε πλειάδα ΜΜΕ, οι συνάδελφοι έχουν προ πολλού πάψει να δικαιούνται δια να ομιλούν, και άρα έχουν ντε φάκτο πάψει να είναι δημοσιογράφοι,

αυτή την ώρα στο ΔΣ της ένωσης Συντακτών της Αθήνας κάποιοι τα βάζουν με ένα μέλος της ένωσης, που με την απεργία πείνας εκφράζει τις αγωνίες και τους προβληματισμούς όλων μας, που ζητεί το αυτονόητο που καταγγέλει τη «βίαιη κατάλυση της ελευθερίας της ενημέρωσης στην χώρα που γέννησε τη δημοκρατία» και θυμίζει ότι «από τότε που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την ευθύνη για την ΕΡΤ και το ΑΠΕ και από τότε που άρχισαν να συρρέουν τα ‘πακέτα οικονομικής ενίσχυσης’ της κυβέρνησης προς τα εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ το επίπεδο της ελευθερίας της έκφρασης και της ενημέρωσης στην Ελλάδα έχει πέσει επικίνδυνα».

Και προτείνει, παράλληλα, και πρόκειται για εξαιρετική πρόταση, «τη δημιουργία ενός Μετώπου από τα κάτω, με συμμετοχή δημοσιογράφων, νομικών, πανεπιστημιακών και ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών που θα θέσει επί τάπητος τα θέματα σεβασμού του Συντάγματος και Προστασίας της ελεύθερης και πολύπλευρης ενημέρωσης, καθώς κάθε περαιτέρω ολιγωρία συμβάλλει στην διολίσθηση της Δημοκρατίας και την εμπέδωση ενός αυταρχικού μοντέλου διακυβέρνησης, που παραπέμπει σε μαύρες εποχές της ιστορίας της χώρας μας…».

Η κρίση σε κείνους που οφείλουν πάντα να κρίνουν τη δουλειά μας και το ήθος μας: στους πολίτες αυτής της χώρας.

Ολόκληρο το κείμενο της συναδέλφου έχει ως εξής:

«Ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας και μέλος της ΕΣΗΕΑ αναγκάζομαι να προχωρήσω σε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενη για την βίαιη κατάλυση της ελευθερίας της ενημέρωσης στον τόπο που γέννησε την Δημοκρατία.

Επικαλούμαι το άρθρο 1 παρ.1του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας μας που ρητά αναφέρει ότι ‘το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ. Η πληροφόρηση είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ και όχι εμπόρευμα η μέσο προπαγάνδας’.

Επικαλούμαι το άρθρο 1 Παρ. 2 που ορίζει ότι οι δημοσιογράφοι αυτοδεσμεύονται ‘να θεωρούν προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό τους την διαστρέβλωση, απόκρυψη,αλλοίωση και την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών’.

Επικαλούμαι το άρθρο 2 Παρ. 7 που ορίζει ότι ‘ο δημοσιογράφος οφείλει να ελέγχει και να τεκμηριώνει πληροφορίες, που αναφέρονται στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, όπου η παραπλανητική πληροφόρηση και η εντυπωσιακή προβολή μπορούν να προκαλέσουν αδικαιολόγητη αναστάτωση στην κοινή γνώμη’.

Επικαλούμαι το άρθρο 3 παρ.1,2 που ορίζει ότι ο δημοσιογράφος οφείλει ‘να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό πολίτευμα που διασφαλίζει την ελευθεροτυπία και την απρόσκοπτη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος’ και ‘να αποκρούει και να καταγγέλει τις εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού και τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ολιγοπωλίων’.

Επικαλούμαι επίσης την παρ.4 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι ‘ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να δέχεται τη σύνταξη είδησης, σχολίου ή άρθρου και την παραγωγή εκπομπής κατά τις υποδείξεις των προϊσταμένων ή του εργοδότη του, αν το περιεχόμενό τους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να καταγγέλλει τις εν άγνοια του παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις του δημοσιογραφικού του προϊόντος’.

Επικαλούμαι συγχρόνως τον Παγκόσμιο Χάρτη Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, που ορίζει ότι ‘η ευθύνη των δημοσιογράφων απέναντι στην κοινή γνώμη υπερβαίνει όποιας άλλης ευθύνης, ιδιαίτερα απέναντι σε εργοδότες και δημόσιες αρχές, ενώ παράλληλα ‘οφείλει να αποφεύγει να ενεργεί ως αρωγός της αστυνομίας η των άλλων υπηρεσιών του κράτους’.

Διαχρονικά στην Ελλάδα παρατηρείται προσπάθεια ελέγχου από τις κυβερνήσεις κυρίως του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Εν τούτοις τους τελευταίους μήνες ιδιαίτερα από τότε που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την ευθύνη για την ΕΡΤ και το ΑΠΕ και από τότε που άρχισαν να συρρέουν τα ‘πακέτα οικονομικής ενίσχυσης’ της κυβέρνησης προς τα εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ το επίπεδο της ελευθερίας της έκφρασης και της ενημέρωσης στην Ελλάδα έχει πέσει επικίνδυνα.

Το γεγονός αυτό έχουν παρατηρήσει και διεθνείς οργανισμοί, όπως το Ινστιτούτο Gothenburg και το Παν/ μιο της Οξφόρδης που κατατάσσουν πλέον την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις τόσο στο επίπεδο της δημοκρατίας, όσο και της ενημέρωσης στην Ε.Ε, μαζί με την Ουγγαρία του Ορμπάν.

Παράλληλα όμως το έχουν παρατηρήσει πλέον και οι πολίτες που έχουν προχωρήσει στην ‘τιμωρία’ πολλών τηλεοπτικών καναλιών, μειώνοντας κατά 50% την ακροαματικότητα των ειδησεογραφικών τους δελτίων.

Επειδή η ελεύθερη και πολύπλευρη ενημέρωση αποτελεί βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας, ζητώ:

Από την ΕΣΗΕΑ να σταθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει ξεκάθαρη θέση καταδικάζοντας κάθε φαινόμενο παραβίασης της ελευθερίας της ενημέρωσης, αλλιώς αφήνει την κοινωνία να θεωρεί ότι τα συγκαλύπτει και προσβάλλει συνολικά το κύρος του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.

Πιστεύω επίσης ότι συνιστά άμεση ανάγκη η δημιουργία ενός Μετώπου από τα κάτω, με συμμετοχή δημοσιογράφων, νομικών, πανεπιστημιακών και ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών που θα θέσει επί τάπητος τα θέματα σεβασμού του Συντάγματος και Προστασίας της ελεύθερης και πολύπλευρης ενημέρωσης, καθώς κάθε περαιτέρω ολιγωρία συμβάλλει στην διολίσθηση της Δημοκρατίας και την εμπέδωση ενός αυταρχικού μοντέλου διακυβέρνησης, που παραπέμπει σε μαύρες εποχές της ιστορίας της χώρας μας…

Μαρίνα Βήχου».