Η στρατηγική του ΝΑΤΟ και ο ρόλος της Ελλάδας
«Από το 1952 που η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ συνεισφέρει στη βασική αποστολή μας: την προστασία των πολιτών των κρατών – μελών μας» ανέφερε ο πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της συμμαχίας Ρομπ Μπάουερ, ευχαριστώντας την πολιτική ηγεσία της χώρας «εξαιρετική την οργάνωση του Συνεδρίου». Αναδεικνύοντας την ταύτιση του ΝΑΤΟ με τον «άξονα προς την Ασία» των Ηνωμένων Πολιτειών, σκιαγράφισε τις προκλήσεις της ευρωατλαντικής στρατιωτικής συμμαχίας ως εξής: «η Ρωσία δείχνει επιθετική συμπεριφορά, η Κίνα αμφισβητεί τους κανόνες των διεθνών σχέσεων, η τρομοκρατία απειλεί την ασφάλεια των πολιτών μας, οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τη φύση των ένοπλων συγκρούσεων, οι κυβερνοεπιθέσεις είναι πιο συχνές από ποτέ ενώ η κλιματική αλλαγή τροφοδοτεί συγκρούσεις».
Στο πλαίσιο των παραπάνω προτεραιοτήτων που απορρέουν από την ατζέντα «ΝΑΤΟ-2030», η κοινή γνωμοδότηση των στρατηγών του ΝΑΤΟ εξαγγέλλει έναν πόλεμο διαρκείας εναντίον όλων όσων μπορεί να θεωρηθεί ότι αμφισβητούν τα ευρωατλαντικά συμφέροντα: «η μελλοντική σύγκρουση θα είναι επίμονη, ταυτόχρονη και απεριόριστη». Ανάμεσα στις αποφάσισεις τους γίνεται αναφορά για την παραμονή των νατοϊκών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο, αλλά και την ενίσχυσή τους στο Ιρακ όπου η βουλή της χώρας έχει ψηφίσει υπέρ της απομάκρυνσης των αμερικανικών στρατευμάτων.
Η στρατιωτική στρατηγική του ΝΑΤΟ ανέπτυξε δύο έννοιες που μας προϊδεάζουν για τους στόχους της συμμαχίας το επόμενο διάστημα. Η πρώτη είναι η έννοια του «Πολεμικού επιστεγάσματος», το οποίο έχει προοπτική πολέμου με ορίζοντα 20 χρόνων, ώστε «να διασφαλίσει ότι το ΝΑΤΟ διατηρείται στρατιωτικά ισχυρό και έχει ικανότητες κατάλληλες για μελλοντικούς πολέμους». Η δεύτερη αφορά την «Αποτροπή και Άμυνα του Ευρωατλαντικού χώρου» και περιλαμβάνει την αναθεώρηση των «Διαβαθμισμένων Σχεδίων Αντιμετώπισης της Συμμαχίας και την ανάπτυξη Περιφερειακών Σχεδίων», με φόντο αυτό που περιγράφεται ως «επιθετικές ενέργειες της Μόσχας» με τις σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία να «βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο από τον Ψυχρό Πόλεμο» και την άνοδο της Κίνας που «μεταβάλλει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων, γεγονός που έχει πιθανές συνέπειες για την ασφάλειά μας, την ευημερία μας και τον τρόπο ζωής μας».
Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα έχει να προσφέρει περισσότερες υπηρεσίες στους πολέμους του ΝΑΤΟ, από απλά την φιλοξενία του συνεδρίου της Στρατιωτικής Επιτροπής της συμμαχίας, όπως προκύπτει από τα διαπιστευτήρια «αξιοπιστίας» που έσωσαν στην σύσκεψη ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος και ο στρατηγός Φλώρος. Η αποστολή στην Σαουδική Αραβία του συστήματος «Πάτριοτ», συνοδευόμενου από σχεδόν 100 στρατιωτικούς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αποτελεί πρώτη φορά που στρατιωτικές δυνάμεις από την Ελλάδα συμμετέχουν σε πολεμικού χαρακτήρα αποστολή στην Αραβική χερσόνησο και μάλιστα στο πλευρό της σκοταδιστικής πετρομοναρχίας των Σαούντ που δολοφονεί τον λαό της Υεμένης. ‘Οπως ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), η κυβέρνηση πρόκειται να προχωρήσει σε αγορά έξι επιπλέον γαλλικών μαχητικών «Ραφάλ» ενώ παράλληλα συζητά για μία πενταετή (αντί της συνηθισμένης ετήσιας) επέκταση της Συμφωνίας της Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, γνωστής ως Συμφωνίας για τις Βάσεις. Από το ίδιο βήμα έκανε λόγο για την «σημαντικότερη παρουσία, πιστεύω, και των ΗΠΑ και στην πατρίδα μας, ενδεχομένως και σε σημεία στα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν παρουσία», επιβεβαιώνοντας έμμεσα τις πληροφορίες για παροχή νέων βάσεων σε Σκύρο, Καβάλα και Ξάνθη. Ενδεικτική της εθελόδουλης νοοτροπίας του αστικού πολιτικού συστήματος είναι η πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της Βουλής Κ. Τασούλα, όταν δήλωσε παραδίδοντας έναν χάρτη της χώρας στον Αμερικάνο γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ: «Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και απο την Κρήτη μέχρι την Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας. Και είμαι σίγουρος πως είναι σε καλά χέρια».
Ενεργειακοί τυχοδιωκτισμοί στην σύνοδο των μεσογειακών χώρών
Την ίδια ημέρα που οι αριστερές οργανώσεις και αντιπολεμικές συλλογικότητες διαδήλωσαν κατά της συνόδου των στρατηγών του ΝΑΤΟ, οι διαμαρτυρίες τους ενώθηκαν με εκείνες των περιβαλλοντικών κινημάτων και των πυρόπληκτων κατά της Συνόδου Υπουργών Εξωτερικών των Μεσογειακών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EU-Med), που συνεδρίαζε επίσης στην Αθήνα. Η ταυτόχρονη παρουσία της παραπάνω συνόδου με αυτή του ΝΑΤΟ, αναδεικνύει την μολύμορφη υποταγή της χώρας μας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς (δεν ξέρουμε ποιον να πρωτο-εξυπηρετήσουμε). Παράλληλα, προβάλλει την ανάγκη για κοινού διεκδίκηση των διαφορετικών αιτημάτων που όμως εκκινούν από την ίδια αιτία.
Η Σύνοδος EU-Med απέκτησε μεγαλύτερες γεωπολιτικές προεκτάσεις, καθώς η υποχώρηση της αμερικανικής παρουσίας από μια σειρά χώρες της Μ. Ανατολής και της Αφρικής με στόχο την ενίσχυση του μετώπου κατά της Ρωσίας και της Κίνας, οδηγεί την Γαλλία να λάβει ενεργότερο ρόλο σε ό,τι αφορά την στρατιωτική παρουσία του ευρωατλαντισμού στην περιοχή. Ακόμα η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά σημαντική όχι μόνο ως ορμητήριο ξένων στρατευμάτων, όπως είδαμε και με την στρατιωτική κλιμάκωση κατά της Ανατολικής Ουκρανίας και της Ρωσίας τον Μάιο, αλλά και ως ενεργειακό πέρασμα. Υπό αυτό το πρίσμα χρειαζεται να δει κανείς την κοινή ανακοίνωση των Ευρωπαίων ηγετών σε σχέση με την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση.
Τα παραπάνω συμβαίνουν, ενώ η Ευρώπη κινδυνεύει να καταστεί όμηρος του αμερικανικού ενεργειακού πολέμου κατά της ρωσικής κρατικής βιομηχανίας Gazprom, την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ την αφήνουν έξω από την ίδρυση της AUKUS. Παρά τις αισιόδοξες δηλώσεις της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πως οι μεσογειακές χώρες μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στην μάχη κατά τις κλιματικής αλλαγής, θεωρείται δεδομένο πως η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη θα οδηγήσει σε εκπτώσεις στην εφαρμογή της ήδη μετριοπαθούς Συμφωνίας του Παρισιού.
Όσο για την Ελλάδα, το μέλλον που φαίνεται να της ετοιμάζουν οι «σύμμαχοί» της και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, όπως και το ντόπιο πολιτικό προσωπικό τους, δεν είναι άλλο από αυτό του καμμένου και φτωχοποιημένου πεδίου για ληστρικού χαρακτήρα «επενδύσεις» και στρατιωτικές βάσεις.