1) Η μία βόλτα δεν είναι ποινικό αδίκημα, ούτε «υγειονομική βόμβα». Προφανώς το ταξιδάκι αναψυχής προς την περιφέρεια και τα νησιά είναι λάθος μεγάλο και ο συγχρωτισμός επίσης. Αυτά πρέπει να είναι ξεκάθαρα εξαρχής, σε μία πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο. Αλλά όσον αφορά τη μία βόλτα έξω, με μέτρα ασφαλείας, αποστάσεις κλπ, είναι μία απόδραση για συνανθρώπους μας που είναι πολύ πιθανό να τηρούν κανονικά τις συστάσεις περί καραντίνας και να έχουν περάσει ήδη 7-10 μέρες σπίτια τους. Κάποιοι/ες μάλιστα, μπορεί να την έχουν ανάγκη, για ψυχολογικούς η και λόγους Υγείας.

2) Αντί να τουφεκίζουμε τηλεοπτικά και σε 24ωρη βάση όποιον/α κάνει μια βόλτα, μπορούμε να ασχοληθούμε πάρα πολύ και ενδελεχώς με τις ελλείψεις που καταγγέλλουν μονίμως οι νοσοκομειακοί γιατροί και τα μέσα προστασίας που τους λείπουν, έχοντας προκαλέσει δεκάδες κρούσματα σε νοσοκομεία. Να ρωτήσουμε γιατί δεν ανοίγουν περισσότερες ΜΕΘ, γιατί στην Ελλάδα η αναλογία είναι 6 κρεβάτια για 100.000 κατοίκους και άλλα προβλήματα που έφερε το ξεχαρβάλωμα της δημόσιας Υγείας. Και να απαιτηθεί διόρθωση. Μπορούμε επίσης να μιλήσουμε και να ενδιαφερθούμε για το τι συμβαίνει σε ομάδες συνανθρώπων μας που είτε δεν έχουν σπίτι, είτε βρίσκονται κρατούμενοι σε φυλακές ή προσφυγικούς καταυλισμούς. Ή να καταγγείλουμε εταιρείες που δεν τηρούν σχεδόν κανένα μέτρο προστασίας, κυνηγώντας ακόμα και τώρα τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους, βάζοντας σε κίνδυνο εργαζόμενους αλλά και τη δημόσια Υγεία. Είχαμε τέτοια κρούσματα αυτή τη βδομάδα, με καταγγελίες για την Teleperformance και την Cosmote E-Value. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά λιγότερα καλέσματα «να μείνουμε στο σπίτι» σημαίνει πιο σωστή ενημέρωση, καλύτερη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και των κινδύνων και λιγότερη υστερία.

3) Μπορεί να μην ασχολούμαστε συχνά ως χώρα με ψυχική Υγεία, αλλά ο εγκλεισμός είναι πολύ δύσκολo πράγμα, ειδικά για κατηγορίες πληθυσμού που έχουν συνηθίσει σε πολλές ασχολίες/υποχρεώσεις/εξόδους και η ζωή τους έχει ανατραπεί βίαια σε μία μέρα. Μην μιλήσουμε καν για την επαγγελματική ανασφάλεια εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων αυτήν την περίοδο. Για τα περί απαγόρευσης κυκλοφορίας, ένα σενάριο που εξετάζει η κυβέρνηση και μάλλον βρίσκεται πολύ κοντά μας, κατανοώ τα επιχειρήματα. Και προφανώς, δεν θα πρόκειται περί «κράτους καταστολής που βρίσκει ευκαιρία» ή κάτι παρόμοιο. Αλλά δεν μπορώ να το υποστηρίξω κιόλας, γνωρίζοντας το πόσο βίαιη ψυχολογικά μπορεί να είναι αυτή η περίοδος για πολλούς/ες. Όποιοι φωνάζουν «ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΛΕΙΣΕ ΜΑΣ ΜΕΣΑ» ας το σκεφτούν, γιατί η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη στη συνέχεια σε αυτό το κομμάτι και η δυσφορία θα μεγαλώσει, φυσιολογικά.

4) Ακόμα κι αν η κυβέρνηση απαγορεύσει την κυκλοφορία (τέτοια ρεπορτάζ προσπαθούν να ενισχύσουν την κοινωνική συναίνεση γύρω από μία δύσκολη απόφαση), οι «ΑΣΚΟΠΕΣ ΒΟΛΤΕΣ» θα συνεχιστούν. Θα πηγαίνει κόσμος 3-4 φορές τη μέρα σε Σούπερ Μάρκετ για να αλλάζει παραστάσεις.

5) Υπάρχει ο κίνδυνος να περάσουμε σε ένα νέο «μαζί τα φάγαμε», όπου η κυβέρνηση θα πιστωθεί την όποια επιτυχία, ρίχνοντας την ευθύνη στους πολίτες σε πιθανή δυσάρεστη κατάσταση. Ενώ την ίδια ώρα θα βρίζουμε ο ένας τον άλλον ως «ΖΩΑ» εν μέσω υστερίας. Ήδη είναι σαφείς οι επικοινωνιακές προσπάθειες να δημιουργηθεί ένα τέτοιο σκηνικό. Η υποτιθέμενη «παρέμβαση Μητσοτάκη στη Λαγκάρντ», διάφορα άρθρα και αφιερώματα προσπαθούν, ενώ βρισκόμαστε μάλλον στην αρχή, να δημιουργήσουν πανηγυρικό κλίμα, την ίδια ώρα που στους πολίτες μετακυλείται μερίδιο της ευθύνης μεγαλύτερο από αυτήν που όντως τους αναλογεί και στην οποία ανταποκρίνονται, σε πολύ μεγάλη πλειοψηφία και σε μία πρωτόγνωρη για τον σύγχρονο κόσμο κατάσταση, με μεγάλη υπευθυνότητα.

Ψυχραιμία, υπευθυνότητα, κατανόηση για τον συνάνθρωπο. Είναι πολλοί αυτοί που με κάποιον τρόπο υποφέρουν, υπάρχουν διαφόρων ειδών κρούσματα και δεν είναι εύκολο για κανέναν.

Α, και θα περάσει!

 

Διαβάστε επίσης:

Ατομική, συλλογική και πολιτική ευθύνη