των Θάνου Καμήλαλη και Κωνσταντίνου Πουλή
Η αδικία είναι η λέξη των τελευταίων μηνών. Δημήτρης Λιγνάδης, εκτός φυλακής, παρά την καταδικαστική απόφαση σε πρώτο βαθμό για δύο βιασμούς ανηλίκων, παρά την έλλειψη μεταμέλειας. Αθανάσιος Χορταριάς, καταδικασμένος για τον φονικό ξυλοδαρμό του Ζακ Κωστόπουλου, εκτός φυλακής, δύο μήνες μετά την απόφαση. Επαμεινώνδας Κορκονέας, εκτός φυλακής, με μία πρωτοφανή επμονή να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό του σύννομου βίου, παρά την αντίθεση του Αρείου Πάγου.
Το ίδιο διάστημα, άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή αντιμετωπίζοντας ένα καταφανώς σκληρότερο και εκδικητικό πρόσωπο της Πολιτείας. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει ξεπεράσει τις 53 μέρες απεργίας πείνας. Το αίτημά του, να βγει από τη φυλακή, έχοντας εκτίσει τον απαιτούμενο χρόνο κάθειρξης, είναι επίσης σύννομο. Αλλά αυτός είναι «υποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων». Ο Λιγνάδης όχι. Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος παλεύει στο Εφετείο να αποτινάξει την εξοντωτική καταδίκη των 19 ετών χωρίς αναστολή, για μία κλοπή σε κατάστημα ΟΠΑΠ που όλα δείχνουν ότι δεν συμμετείχε, για στοιχεία που δεν υπάρχουν, για την κίνησή του να παράσχει πρώτες βοήθειες σε έναν γνωστό του.
Ο Πάνος Καλαϊτζης πλησιάζει τους 6 μήνες προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό, γιατί έδωσε σε έναν φίλο του το σπίτι που νοικιάζει για λίγες μέρες, ώστε αυτός να απομονωθεί για καραντίνα.
«Να είστε καλά. Εγώ ευχαριστώ [για την πρόσκληση]. Τι κάνετε;» ακούγεται στην άλλη άκρη της γραμμής, στη συνέντευξή του στο TPP. Μεταφέρει αρχικά μία πτυχία αυτού του διογκώμενου κλίματος αδικίας που δεν έχει τεθεί στον δημόσιο διάλογο. Πώς να νιώθουν οι κρατούμενοι με όλα αυτα; «Εγώ για τη φυλακή, μια χαρά είμαι. Να σας μεταφέρω λίγο το κλίμα της φυλακής. Όλη η φυλακή σήμερα ασχολείται – εννοείται – με την αξιοκρατία και την αντικειμενική δικαιοσύνη της Ελλάδος, που σε λιγότερο από ένα μήνα έχει αποφυλακίσει κατά σειρά τον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου, τον δολοφόνο του Ζακ, τον βιαστή και τον παιδοβιαστή τώρα πρόσφατα. Αυτά είναι τα σούσουρα της φυλακής. Οι φυλακές είναι γεμάτες από μικροεγκληματίες και πολυτοξικομανείς. Μην νομίζουμε ότι οι φυλακές έχουν μόνο φονιάδες μέσα και δεν ξέρω εγώ τι άλλα. Οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι σ’ αυτήν την κατηγορία.»
Μία δικογραφία εναντίον του, χωρίς το όνομά του
Όσον αφορά την υπόθεσή του, εξηγεί:
«15 μέρες πριν τη σύλληψή μου ο συνάδελφος και φίλος μου Θάνος Χατζηαγγέλου με είχε ενημερώσει ότι είχε προσβληθεί από Covid19 και μου ζήτησε να αναπληρώσω τη βάρδια του. Προφανώς δέχθηκα. Και του είχα προτείνει μάλιστα να κάνει την καραντίνα του στο σπίτι μου, στο σπίτι που νοίκιαζα, καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε προφανώς για να αποκλείσουμε ουσιαστικά το Θάνο από το μαγαζί. Και αυτός και η σύντροφός του είναι μέλος της κολεκτίβας μας. Οπότε προστατεύεται η υγεία της, η υγεία μου και η ομαλή λειτουργία της επιχείρησης.
15 μέρες μετά από εκείνο το τηλεφώνημα, και αφού τα τεστ πλέον δεν ανιχνεύουν τον ιό στον Θάνο, επικοινωνούμε για πρώτη φορά, συναντιόμαστε στο μαγαζί και μου ζητάει να μείνει άλλες δύο τρεις μέρες στο σπίτι. Πρόταση την οποία δέχθηκα καθώς είπα, μπορούσα να φιλοξενηθώ στο σπίτι της συντρόφου μου. Την επόμενη μέρα, αργά το απόγευμα βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου, προσάγομαι από την Αντιτρομοκρατική. Την ίδια μέρα το πρωί, έχουνε προηγηθεί οι συλλήψεις του Θάνου και της Γεωργίας Βούλγαρη, στο σπίτι μου, καθώς κατηγορούνται για την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, πράξη για την οποία ανέλαβαν την ευθύνη από την πρώτη στιγμή.
Με την επίθεση δεν με συνδέει τίποτα. Με συνδέει μόνο ότι συνελήφθησαν και τα δύο παιδιά στο σπίτι μου. Οπότε μετά από πολλές ώρες κουκουλωμένος και δεμένος με χειροπέδες στα γραφεία της Αντιτρομοκρατικής, μου ανακοινώνεται τελικά η σύλληψή μου με κατηγορίες την ένταξη στην τρομοκρατική οργάνωση, κατοχή εκρηκτικών υλών, οπλοκατοχή και πολλές ακόμα.»
Οι τρεις συλλήψεις για την «Οργάνωση Αναρχική Δράση» διαφημίζονται ως επιτυχία της Αντιτρομοκρατικής και γίνονται πρώτο θέμα στο αστυνομικό δελτίο εκείνων των ημερών. Οι διαδικασίες μοιάζουν διαδικαστικές. «Εγώ είμαι σχεδόν σίγουρος για την προφυλάκισή μου, καθώς ήδη από την επόμενη μέρα και η Εκκλησία της Ελλάδος και η Ένωση Δικαστικών και η Ένωση Αστυνομικών βγάζουν συγχαρητήριες επιστολές για τη σύλληψη τριών τρομοκρατών. Ήδη αρκετά συστημικά μίντια με έχουν χαρακτηρίσει τρομοκράτη και σε μια χρονική περίοδο που τα ποσοστά της ακροδεξιάς κυβέρνησης πέφτουν, η σύλληψη και η εξάρθρωση μιας οργάνωσης είναι πάντα μια καλή είδηση» σχολιάζει. Ο αριθμός των 3 ατόμων που συλλαμβάνονται, έχει μία ιδιαίτερη σημασία. «Σύμφωνα με το νόμο, για να αποδοθούν κατηγορίες για τρομοκρατική οργάνωση πρέπει να υπάρχουν τρία άτομα. Στην προκειμένη περίπτωση υπήρχαν οι δύο, ήρθα κι εγώ που συνδέομαι με το σπίτι, οπότε ήμουν ο τρίτος, και ορίστε έχουμε μία οργάνωση που μπορούμε να αποδώσουμε τις κατηγορίες με βάση του νόμου 187Α, που είναι ο λεγόμενος τρομονόμος» αναφέρει ο Πάνος Καλαίτζής.
«Ουσιαστικά αυτός ο 187Α, ο Αντιτρομοκρατικός νόμος είναι ασαφής και εντελώς αόριστος. Μπορεί να κουμπώσει ανά περίπτωση, γιγαντώνει τις ποινές για τα ίδια αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, στοχοποιεί προσωπικές σχέσεις και χρησιμοποιείται για εκφοβισμό και απομόνωση του κάθε εν δυνάμει κατηγορούμενου. Αλλά κυρίως ποινικοποιεί το φρόνημα και όχι αυτές καθ’ αυτές τις πράξεις. Υπάρχουν οι νόμοι για να καταδικαστούνε αυτές οι πράξεις. Δηλαδή, μια απλή οπλοκατοχή στο κοινό ποινικό δίκαιο, νομίζω ότι δεν είναι καν κακούργημα. Είναι πλημμέλημα και νομίζω ότι τιμωρείται με 6 μήνες αναστολή. Η αντίστοιχη ποινή στον 187Α που υποτίθεται ότι είναι για την τρομοκρατία, μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.»
Γεγονός είναι, ότι όταν συλλαμβάνονται δύο άτομα και βρίσκεται σε ένα διαμέρισμα ένα όπλο και εκρηκτικό υλικό, είναι λογικό να προσαχθεί για εξηγήσεις και αυτός ο οποίος νοικιάζει το διαμέρισμα. Το «πρόβλημα» για την Αντιτρομοκρατική είναι ότι, όπως παραδέχεται και η ίδια, μέσω της δικογραφίας, δεν υπάρχει τίποτα που να συνδέει τον Πάνο Καλαίτζή με πιθανές εγκληματικές πράξεις. Εκτός βέβαια, από ένα «ανώνυμο τηλεφώνημα», από αυτά τα συνηθισμένα που η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία δεν μπορεί να εντοπίσει. Το μόνο που υπάρχει και μέσα στη δικογραφία, είναι ό,τι υποστηρίζει ο ίδιος, ότι ο φίλος του βρέθηκε στο σπίτι του γιατί του το είχει παραχωρήσει για καραντίνα. Πιο συγκεκριμένα, στο όπλο δεν έχουν βρεθεί αποτυπώματα. Στις παρακολουθήσεις της Αντιτρομοκρατικής, τόσο του διαμερίσματος όσο και του άλλου συλληφθέντα, ο Πάνος δεν εμφανίζεται πουθενά. Τη γυναίκα που συλλαμβάνεται, που θεωρητικά είναι μέλος της ίδιας οργάνωσης, την αντικρίζει πρώτη φορά στη ζωή του όταν συναντιούνται στα κρατητήρια. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού έχει καταθέσει ότι όντως, ο Π.Καλαϊτζης δεν βρισκόταν εκείνες τις ημέρες στο σπίτι που νοικιάζει. Το διαμέρισμα, που παρουσιάζεται ως «γιάφκα τρομοκρατών», έχει μέσα φωτογραφίες του Πάνου σε κορνίζες στους τοίχους, προσωπικά έγγραφα όπως βιβλιάριο Υγείας, διαβατήριο, τον υπολογιστή του και τον σκληρό του δίσκου με άπλετο υλικό από τη ζωή του. Και πάλι, δεν βρίσκεται τίποτα που να τον συνδέει με έκνομες ενέργειες.
«Έχουν κάνει φύλλο και φτερό τη ζωή μου τα τελευταία 7 χρόνια, δεν έχει βρεθεί τίποτα»
«Έχουν κάνει φύλλο και φτερό τη ζωή μου τα τελευταία 7 χρόνια» τονίζει. «Η Αντιτρομοκρατική και στις καταθέσεις της και στην Εισαγγελέα μας έχει πει ότι δέκα μέρες πριν τη σύλληψη παρακολούθησαν και το διαμέρισμα αλλά και τον Θάνο. Και στις καταθέσεις και στις παρακολουθήσεις δεν εμφανίζομαι πουθενά. Έχει σχηματιστεί μια δικογραφία αρκετά μεγάλη, και το όνομά μου εμφανίζεται στην πρώτη σελίδα, που αναφέρονται οι κατηγορούμενοι και ξανά στην τελευταία που είναι η κατάθεση της ιδιοκτήτριας του σπιτιού. Η οποία έχει δηλώσει στην κατάθεσή της ότι δεν έμενα εγώ εκείνες τις μέρες στο σπίτι. Επίσης και ο Θάνος από την πρώτη στιγμή ανέλαβε την ευθύνη για όλα τα ευρήματα, και δήλωσε ξεκάθαρα ότι εγώ δεν έχω καμία σχέση με την υπόθεση, όπως και σε μεταγενέστερο χρόνο, με μία επιστολή του ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή στην οργάνωση “Αναρχική Δράση” ως το μοναδικό μέλος της. Αλλά αυτά φαίνεται ότι δεν παίζουνε κανένα ρόλο στην υπόθεσή μας».
Όταν φτάσαμε να τον ρωτήσουμε για το ποιος είναι, τι έκανε πριν προφυλακιστεί, το κάναμε με συστολή. Είναι δύσκολο να κάνεις αυτήν την ερώτηση χωρίς να φανεί ότι ζητάς κάποιου είδους «πιστοποιητικό», είτε φρονημάτων, είτε «αριστείας». Τα πιστεύω του Πάνου και του κάθε Πάνου, η «κοινωνική του θέση», το αν ήταν καλός φοιτητής, δεν θα πρέπει να ενδιαφέρουν κανέναν σε τέτοια θέματα, πόσο μάλλον τη Δικαιοσύνη. «Έχω σταματήσει να βάζω πολιτικές ταμπέλες στον εαυτό μου, παρόλα αυτά δεν έχω κρύψει ποτέ ότι πιστεύω στην αυτοοργάνωση, στην αλληλεγγύη, στην ισότητα. Οι επιλογές μου και στην καθημερινότητά μου είναι πολύ συγκεκριμένες, δηλαδή εργάζομαι σε συνεργατική επιχείρηση, αθλούμαι σε αυτοοργανωμένο σωματείο, συμμετέχω στις συνελεύσεις της γειτονιάς, παίρνω μέρος στους κοινωνικούς αγώνες, δεν τα έχω κρύψει ποτέ αυτά τα πράγματα» απάντησε.
«FreePanoulis» ενόψει της απόφασης για τη συνέχιση της προφυλάκισης
Σε λίγες εβδομάδες, στις αρχές Αυγούστου, το Δικαστικό Συμβούλιο θα κληθεί να αποφασίσει για το αν θα συνεχιστεί η προφυλάκιση του Πάνου Καλαϊτζή. «Νέα στοιχεία δεν υπάρχουνε, όπως δεν υπήρχαν και στην αρχή. Οπότε φαντάζομαι ότι μία απόφαση που θα παρατείνει την κράτησή μου θα επιβεβαιώνει αυτό που λέω από την πρώτη στιγμή. Ότι το δίκαιο τελικά δεν είναι στα χέρια αυτών που με κρατάνε εδώ μέσα. Μάλλον εξυπηρετούνε τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα» σχολιάζει.
Προς υποστήριξη του, φίλοι/ες και συγγενείς έχουν δημιουργήσει την Πρωτοβουλία FreePanoulis, που προσπαθεί να ενημερώσει και να κινητοποιήσει με πολύμορφες δράσεις εντός και εκτός διαδικτύου, την κοινή γνώμη σχετικά με την προφυλάκιση του Π.Καλαίτζη λόγω κοινωνικών επαφών.
«Είμαστε εδώ να πούμε την αλήθεια και να παλέψουμε για το δίκαιο. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την δικιά μου υπόθεση. Έτσι;»
Σε πολλά σημεία της κουβέντας, δεν γίνεται να λείψουν αναφορές σε άλλες γνωστές ή λιγότερο γνωστές υποθέσεις. Η προφυλάκισή του εξάλλου, θυμίζει τις υποθέσεις της Ηριάννας και του Περικλή, τότε που η Δικαιοσύνη συζητούσε για το αν ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη είναι τεκμήριο εγκληματικών ενεργειών. Οι υποθέσεις Σταθόπουλου και Μιχαηλίδη τρέχουν την ίδια στιγμή. «Ο 187Α μπορεί να σε βαφτίσει ό,τι αυτός θέλει και να σε φορτώσει όσες ποινές επιθυμεί ο κάθε δικαστής ας πούμε, ουσιαστικά μόνο και μόνο επειδή δικάζει το φρόνημά σου. Ο Σταθόπουλος έχει δηλώσει εδώ και πολλά χρόνια μέλος του αναρχικού κινήματος, οπότε νομίζω ότι γι’ αυτό τιμωρείται» σχολιάζει, ενώ το τέλος της συζήτησης έχει ένα μήνυμα αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη.
«Το σύστημα θρέφει την παραβατικότητα για να την τιμωρεί και να την εκδικείται. Και αυτό το πρόσωπο βλέπουμε ξεκάθαρα και στην υπόθεση του Γιάννη Μιχαηλίδη. Ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23 Μαΐου, γιατί το σύστημα αρνείται εκδικητικά να τον αποφυλακίσει. Ακόμα και αν ο ίδιος έχει εκτίσει τα χρόνια της ποινής που του δίνει το δικαίωμα να αποφυλακιστεί, με την δικαιολογία ότι ίσως στο μέλλον διαπράξει νέα εγκλήματα. Θα ήθελα λοιπόν κάπως έτσι να κλείσουμε και τη συζήτησή μας στέλνοντας όλη μου την δύναμη και την αλληλεγγύη στον Γιάννη και στον δίκαιο αγώνα που δίνει ενάντια σε ένα τόσο εκδικητικό σύστημα».
Επιστρέφουμε στην αρχή, στην αδικία. Πώς αυτή γίνεται διαχειρίσιμη; «Κοίτα, προσπαθώ να μην αλλάξει η ζωή μου. Προσπαθώ να κρατιέμαι δυνατός, προσπαθώ να έχω καθαρό το κεφάλι μου, γιατί κακά τα ψέματα αυτή τη στιγμή δίνουμε έναν αγώνα, όχι μόνο εγώ και πολύς κόσμος απ’ έξω ο οποίος με στηρίζει και δεν χρειάζονται ούτε λιγοψυχίες και ούτε βήματα πίσω. Είμαστε εδώ να πούμε την αλήθεια και να παλέψουμε για το δίκαιο. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την δικιά μου υπόθεση. Έτσι; Η εσωτερική διαχείριση είναι ηρεμία, υπομονή, υπομονή και έτοιμοι για τον αγώνα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Αυτή τη στιγμή που είμαστε εδώ μέσα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Υπομονή, και θα έρθει η στιγμή που φαντάζομαι ότι το δίκαιο θα λάμψει».