του Θάνου Καμήλαλη
«Είχαμε κατέβει στην πορεία του Πολυτεχνείου και μετά το τέλος της, στην αμερικανική πρεσβεία, ξεκινήσαμε για Εξάρχεια, να πάμε στο σπίτι της Ε. Φτάνουμε στα Εξάρχεια, λίγο πάνω από την πλατεία. Αν και έχουν αρχίσει φασαρίες, είναι με πολύ λίγα άτομα, είναι πολύ ήρεμο το κλίμα. Είχαν μαζευτεί 5-10 άτομα που έκαναν φασαρία. Είμαστε στο στενό που φαίνεται στο βίντεο και συνειδητοποιούμε ότι μπαίνουν ξαφνικά τρέχοντας οι άνδρες των ΜΑΤ, οπότε καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να φύγουμε γρήγορα. Ξεκινάμε να ανεβαίνουμε τη Θεμιστοκλέους για να στρίψουμε στη Δερβενίων δεξιά και συνειδητοποιώ ότι έρχονται κι από την πάνω μεριά προς τα κάτω, οπότε είμαστε παγιδευμένοι», διηγείται στο TPP ο Κ.Λ.
«Ακολουθεί ένα δίλεπτο που δεν πολυθυμάμαι», προσθέτει
«Όταν είμαστε στο στενό, συνειδητοποιώ κι εγώ ότι έρχεται ένα πλήθος ανθρώπων κατά πάνω μου, με φωνές.» λέει από την πλευρά της η Ε.Μ. που εμφανίζεται ξεκάθαρα στο βίντεο να δέχεται την άγρια και απρόκλητη επίθεση ενός άνδρα των ΜΑΤ. «Έχει σκάσει ήδη μια κρότου λάμψης στα πόδια μου. Κοιτάω προς τα πάνω και το πρώτο πράγμα που προλαβαίνω να αντικρίσω είναι ένα γκλομπ κατά πάνω μου. Ξεκινάει και με χτυπάει κάποιος. Φώναξα στην αρχή, ότι δεν έχω κάνει κάτι, δεν έχω τίποτα πάνω μου, είμαι αθώα. Εκείνος, με πολύ χυδαίο τρόπο, μου φώναξε «θες να σταματήσω να σε βαράω […]. Θα φας κι άλλες […] Και συνέχισε να με χτυπάει. Υπάρχει κι άλλη μία κοπέλα, της οποίας της έχουν ανοίξει το κεφάλι [σημ. φαίνεται να είναι η 20χρονη που έπειτα, κατήγγειλε σε κάμερες την επίθεση] και στη συνέχεια απομακρύνεται, δεν έγινε σύλληψη. Κι εκεί είναι που μας βάζουν σε έναν χώρο που δεν φαινόταν τίποτα, δηλαδή αν περνούσε οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να δει τι γίνεται εκεί μέσα. Μόνο οι ίδιοι» συνεχίζει η Ε.
Ο Κ. βλέπει τον ξυλοδαρμό και πηγαίνει προς την Ε., είναι το άτομο που εμφανίζεται στη συνέχεια του βίντεο, από τα αριστερά. «Πέφτανε κρότου λάμψης, κλωτσιές, γκλομπιές. Η κοπέλα δέχεται τα πρώτα χτυπήματα, εγώ έρχομαι μετά είχα κάτσει στην αρχή κάτω και μετά προσπαθούσα να φύγω, οπότε κάθε φορά που σηκωνόμουν έτρωγα και γκλομπιες και μετά πάλι κάτω. Έρχεται ένας και κάτι μου λέει, με βρίζει, μετά έρχεται ένας άλλος με χτυπάει ξανά. Μετά με σέρνουν εκεί στην πόρτα που φαίνεται και στο βίντεο, μας μαζεύουν 3-4 άτομα. Κάθομαι για λίγο εκεί μας βρίζουνε, μας κάνουνε μας ράνουνε… Όλο αυτό κρατάει ένα λεπτό. Μετά καταλήγουμε σε αυτόν τον χώρο.»
To «γκαράζ» στην Μπουμπουλίνας, οι φωτογραφίες «και τα βίντεο»
Ακριβώς απέναντι από την Ε. την ώρα της επίθεσης των ΜΑΤ, βρίσκεται ο Θ.Π, «στο σημείο που μας μάζεψαν μετά όλους», όπως αναφέρει στο TPP. «Εκεί που βρισκόμαστε μαζεμένοι, απλά όποιος πέρναγε χτύπαγε, έβριζε, έφτυνε, γέλαγε. Μετά μας δέσανε και μας μετέφεραν» λέει και την αφήγηση συνεχίζει η Ε. «Μας μεταφέρουν και κυριολεκτικά, ό,τι μπορούσαν να μας πουν μας το είπαν σε εκείνο το διάστημα. Μας μίλησαν με πάρα πολύ χυδαίο τρόπο».
«Μας πήγανε σε εκείνο το στενό, κάτω δεξιά, που δεν θυμάμαι πως λέγεται» λέει ο Θ.
Το στενό που προσπαθεί να θυμηθεί είναι, κατά μία τραγική ειρωνεία της ιστορίας, η οδός Μπουμπουλίνας, διαβόητη την περίοδο της χούντας για την «ταράτσα» και τα υπόγεια των βασανιστηρίων της Ασφάλειας. Πρόκειται για έναν χώρο δίπλα στο υπουργείο Πολιτισμού, που αναφέρεται ως «πάρκινγκ» από τους δικηγόρους της Ομάδας Νομικής Βοήθειας, ως «γκαράζ» από τα παιδιά. Οι πληροφορίες του TPP λένε ότι, μολονότι ο χώρος είναι δίπλα σε υπουργείο, οι κάμερες του ΥΠΠΟ δεν τον πιάνουν και δεν μπορούν να καταγράψουν το τι συμβαίνει, ενώ γύρω από εκεί είναι μονίμως σταθμευμένες κλούβες.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ο χώρος αυτός στην Μπουμπουλίνας αναφέρεται και στην καταγγελία του Λάμπρου Γούλα για τον βασανισμό του κατά την σύλληψή του, που δημοσιεύτηκε στις 11 Νοεμβρίου στο omniatv. Ο Γούλας αναφέρει συγκεκριμένα, πριν συνεχίσει με λεπτομέρειες για το μαρτύριό του: «Κάναμε δεξιά στη Μπουμπουλίνας και λίγο πριν φτάσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού ακούω τον έναν που λέει “μη τον πάτε στο Υπουργείο, έχει κάμερες, βάλτε τον εδώ πέρα”». Οι καταγγελίες Γούλα προκάλεσαν, πριν δύο μέρες, την παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Εκεί, οι άνδρες των ΜΑΤ γονατίζουν τα παιδιά και τα βγάζουν όχι μόνο φωτογραφίες, αλλά, όπως καταγγέλλεται, και βίντεο. Το γιατί ακριβώς γίνεται αυτό παραμένει άγνωστο. Υπάρχει η άποψη ότι οι αστυνομικοί το κάνουν για ιδιωτική χρήση, ως «τρόπαιο» της καταστολής και της αυθαιρεσίας. Υπάρχει και αυτή που λέει ότι γίνεται ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν στα ΜΑΤ τα πρόσωπα των συλληφθέντων, ώστε να αναγνωρίζονται στη συνέχεια από συναδέλφους τους κατά τη δικαστική διαδικασία. Ίσως ισχύουν και τα δύο. Προφανώς, οποιαδήποτε τέτοια κίνηση από αστυνομικό όργανο, όπως τονίζουν επίμονα οι δικηγόροι, είναι παράνομη.
«Εμένα με είχαν βγάλει φωτογραφίες και βίντεο και νωρίτερα, όταν ήμασταν στη Θεμιστοκλέους. Μου φώναζε ένας “σ άρεσε, σ”άρεσε, θα το χω να το βλέπω. Μετά εκεί που μας έβαλαν πάλι περνάγανε βρίζανε. Λέγανε “πόση πούτσα φάγατε, πόσο ξύλο φάγατε”. Μέσα στο γκαράζ άκουσα φουλ σεξιστικά σχόλια στις κοπέλες, λέγανε σε εμάς “νομίσατε ότι τέλειωσε το ξύλο; τώρα αρχίζει” και “όποιος είναι γκέι να σηκωθεί πάνω”, μας πετάγανε κάτω μας φτύνανε πάλι. Άκουσα κι ένα “θα υπάρξει νέος Γρηγορόπουλος”…» λέει ο Κ.
«Τα σεξιστικά σχόλια ήταν απίστευτα. Το χειρότερο όμως ήρθε όταν ήρθε ένα και μας είπε, για πλάκα υποτίθεται, ότι “εμένα που με βλέπετε έχω πάει Σομαλία στα καράβια κι έχω σκοτώσει έναν νέγρο”. Απίστευτα σχόλια, όχι μόνο σεξιστικά, ρατσιστικά, χυδαία, το οτιδήποτε. Προσπαθούσαν να μας τρομάξουν πάρα πολύ, λέγανε ότι θα πάμε Κορυδαλλό, ότι με Μητσοτάκη τώρα θα δούμε… Όλο αυτό ήταν πρακτικά μία απαγωγή» προσθέτει η Ε.
Σε ένα κελί, 19 άτομα
«Τον έπαιρνα πολλά τηλέφωνα και δεν τα σήκωσε. Και κάποια στιγμή κάπου στις 10, το σήκωσε και μου είπε “όλα οκ, θα σε πάρω σε λίγο”. Σκέφτηκα ότι μπορεί να βλέπουν ταινία στο σπίτι της Ε, αλλά η φωνή του ήταν αδύναμη και ανησυχούσα. Η επόμενη επικοινωνία που είχα μαζί του ήταν στις 4 το πρωί, όταν με παίρνει και μου λέει “μαμά, είμαστε στη ΓΑΔΑ, έχουμε φάει πάρα πολύ ξύλο, μας έχουν συλλάβει, φοβάμαι, πάρε τον δικηγόρο μας”» λέει στο TPP η μητέρα του Κ.
Έχουν περάσει αρκετές ώρες από την προσαγωγή της παρέας των 5 ατόμων στη ΓΑΔΑ. Βρίσκονται εκεί μαζί με τους υπόλοιπους προσαχθέντες. Ιστορίες όχι εντελώς ίδιες, αλλά, όπως προκύπτει για παράδειγμα και από τις μαρτυρίες του Ζήση και της Ειρήνης από την οργάνωση «Ξεκίνημα», παρόμοιες, όλες με συλληφθέντες νέους και νέες, 19-20 ετών. Ίσως το μόνο που αλλάζει να είναι το στενό των Εξαρχείων και το ότι δεν βρέθηκε ένα βίντεο να δείξει τον (πρώτο) ξυλοδαρμό. Στο ίδιο μοτίβο, στο ίδιο modus operandi αστυνομικής βαρβαρότητας, αυθαιρεσίας και ανομίας. Τελικά, παρότι η αστυνομία δεν βρίσκει τίποτα και τα μόνα «λάφυρα» είναι τα αντικείμενα που βρέθηκαν στην ταράτσα της Στουρνάρη, νωρίτερα το απόγευμα, όλα τα παιδιά μαθαίνουν ότι έχουν συλληφθεί και τα ξημερώματα τους επιτρέπεται να έχουν την πρώτη επικοινωνία με τις οικογένειές του. Σε κάποιους όμως, γιατί η διαδικασία είναι στην τύχη, όπως και, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, οι συλλήψεις.
«Υπήρχανε διάφορα τέτοια, κάποιος προλάβαινε κάποιος όχι, κάποιοι ήταν με χειροπέδες κάποιοι μετά όχι. Εμένα δεν μου επετράπη ποτέ αυτό το τηλεφώνημα, σήκωσα το χέρι μου όταν ρώτησαν, μετά πήγα τουαλέτα γύρισα, άλλους τους είχαν μεταφέρει για τηλεφώνημα, οπότε μετά προσπάθησα 3-4 φορές και τίποτα. Μέχρι που η ώρα έχει φτάσει 5:30 το πρωί, οπότε τι να πάρω τους δικούς μου τότε και τι να τους πω τέτοια ώρα, δεν είχε κάποια διαφορά με το να περιμένω το πρωί. Το πρωί πάλι καλά που οι δικοί μου είχαν ειδοποιηθεί από τους γονείς του Κ., γιατί εγώ μπόρεσα να τους πάρω μετά τη διαδικασία με τα αποτυπώματα κλπ, λίγο πριν μας πάνε στα δικαστήρια» λέει η Ε.
Ανάμεσα στους συλληφθέντες, τρεις χρειάζονταν άμεση ιατρική περίθαλψη. Οι δύο είχαν τραύματα στο κεφάλι και αιμορραγούσαν, ενώ η τρίτη, η Ειρήνη από το «Ξεκίνημα», σπασμένο χέρι. Τελικά, όπως μαρτυρούν τα παιδιά, πέρασαν 2-3 στη ΓΑΔΑ μέχρι να οδηγήσουν τους τραυματίες σε νοσοκομείο. «Επίσης νερά δεν είχαμε, ήρθαν τελικά κάποιοι δικηγόροι και αυτοί μας έφεραν νερά. Οι δικηγόροι, απ’ό,τι καταλάβαμε, περιμένανε μία μιάμιση ώρα μέχρι να μπορέσουν να μας δουν. Μετά μας βάλανε, τους άνδρες, σε ένα κελί, 19 άτομα» υποστηρίζει ο Θ.
«Εμείς, οι κοπέλες, περιμέναμε λίγο ακόμα παραπάνω. Όταν πήγαμε στη ΓΑΔΑ μας ξεγύμνωσαν, τελείως αλλά όχι για πολλή ώρα. Μας πήγαν σε άλλο κελί από τους άνδρες και μας δώσανε μόνο νερό. Ζητήσαμε κάτι να φάμε, δεν μας δίνανε. Μετά εκεί με τα αποτυπώματα, ζήτησα από μία αστυνομικό ξανά να μας φέρει κάτι να φάμε, γιατί ένιωθα στα όρια της λιποθυμίας» συμπληρώνει η Ε.
«Φεύγουμε τώρα, αλλά θα σας ξαναβρούμε»
Επόμενος σταθμός, Ευελπίδων. Οι συλληφθέντες φτάνουν στα δικαστήρια και αντικρίζουν ξανά αστυνομική βία, από μία διμοιρία μάλιστα που συμμετείχε στο όργιο καταστολής το προηγούμενο βράδυ. Σύμφωνα με τους δικηγόρους, πρόκειται για τη διμοιρία υπ’αριθμ 512. «Εκεί με το που φτάνουμε, κοίταζα από το παράθυρο βλέπω κόσμο, παιδιά γονείς, φωτογράφους και δημοσιογράφους να τρέχουν να καλυφθούν και τα ΜΑΤ να βαράνε πάλι» αφηγείται ο Θ.« Ήμασταν μετά στην Ευελπίδων και κάποια στιγμή είναι δύο φίλες μου κοντά σε ένα σημείο που βρίσκονται δύο άνδρες των ΜΑΤ. Εκεί ο ένας ρωτάει τον άλλον , δυνατά για να ακουστεί, “τη γαμάς ρε αυτήν το βράδυ”. Ο άλλος κοιτάει τη μία κοπέλα και απαντάει “ναι καλή είναι, τη γαμάω”» προσθέτει η Ε.
Η μητέρα του Κ. διηγείται στο TPP: «Μπήκαν στον προαύλιο χώρο με μεγάλη φόρα και ο προτελευταίος της διμοιρίας, ρώτησε ξαφνικά μία κοπέλα από τους συγκεντρωμένους “γιατί με έφτυσες μωρή κ..” και άρχισε να την κοπανάει ρωτώντας την “δεν σας έφτανε το ξύλο χτες θέλετε κι άλλο;” Φωνάξαμε κάποιοι που ήμασταν κοντά “εεε μην τη χτυπάς” και στράφηκαν εναντίον μας χτυπώντας μας και οδηγώντας μας προς την έξοδο των δικαστηρίων. Πρόλαβα και έφυγα από εκεί και ξαναμπήκα μέσα γιατί είχαν φέρει τα παιδιά με την κλούβα και ήθελα να είμαι εκεί».
Δικηγόροι που βρίσκονται στο σημείο παρεμβαίνουν μετά την επίθεση και ζητούν από τον αρχηγό της διμοιρίας τα στοιχεία των αστυνομικών που αυθαιρετούν. Η απάντηση αστυνομικού,, όπως μεταφέρει η οικογένεια του Κ. είναι ότι «αυτοί είναι διμοιρία, δεν είναι άτομα». Μετά από λίγο και αφού οι δικηγόροι επιμένουν, η απάντηση που δίνεται από το αρχηγείο της αστυνομίας είναι απλά η αντικατάσταση της διμοιρίας. «Πριν όμως φύγουν, ένας λέει στον Κ. και τον Θ., “φεύγουμε τώρα, αλλά θα σας ξαναβρούμε. Θα βγείτε, αλλά θα σας ξαναβρούμε”» καταγγέλλει ο πατέρας του.
«Το βλέμμα του Κ. είχε αλλάξει μέσα σε λίγες ώρες από την Κυριακή το βράδυ που τον είδα τελευταία φορά. Αλλά φόβο δεν είχε» προσθέτει η μητέρα του.
Μετά από όλα αυτά, τα θύματα εμφανίζονται ως θύτες. Η δικηγόρος, Ολυμπία Kαλτσά εξηγεί :«Στην αρχή, στην έκθεση σύλληψης, για όλους υπήρχαν πολύ βαριά αδικήματα. Ήταν μέσα ο εμπρησμός από κοινού, έκρηξη από κοινού, απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης, επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συναυτουργία, κατοχή εκρηκτικών υλών…Τα δικαστήρια είναι συνηθισμένα σε αυτήν την πρακτική της αστυνομίας. Τελικά παρέπεμψαν τους συλληφθέντες στο αυτόφωρο για τα πλημμελήματα».
Το κατηγορητήριο μπορεί να ελάφρυνε, αλλά η αντιστροφή της πραγματικότητας παραμένει. «Τώρα κατηγορούνται για απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, από κοινού και κατά συρροή, εξύβριση, για κατοχή φωτοβολίδων και βία κατά υπαλλήλων, που είναι η παλιά αντίσταση κατά της αρχής, που άλλαξε με τον νέο Ποινικό Κώδικα» δηλώνει στο TPP η κ.Καλτσά.
Ο Κ., η Ε., ο Θ. αλλά και ο Γ. και η Ε., όλοι και όλες θύματα αυτής της ιστορίας, στις 25 Νοεμβρίου θα βρεθούν κατηγορούμενοι και κατηγορούμενες, παγιδευμένοι και παγιδευμένες σε έναν βίαιο, σωματικά και ψυχολογικά, πολιτικό και θεσμικό παραλογισμό. Τα πλήρη ονόματά τους δεν δημοσιοποιούνται μετά από δικό τους αίτημα, αλλά, στην τελική, δεν έχουν και πολλή σημασία. Γιατί όσο οι μέρες διακατέχονται από ένα δόγμα αστυνομικής ασυδοσίας, πολιτικής κάλυψης στη βαρβαρότητα, κυνηγιού μαγισσών και μιντιακού εντυπωσιασμού, αυτές οι ιστορίες είναι, πώς το λένε να δεις, «στοιχείο αναγκαστικότητας». Το λέμε πικρά.