«Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας, πιστό αντίγραφο ως προς το περιεχόμενο, την μεθοδολογία και την στόχευση με ανάλογες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν» υποστήριξε στην ανάρτησή του ο Στάθης Καλύβας.
Στην συνέχεια ανέφερε ότι «αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;».
Στην θέση αυτή απάντησαν οι: Άρης Κατζουράκης, καθηγητής Εξέλιξης και Γονιδιωματικής, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Πέτρος Λιγοξυγκάκης, καθηγητής Ανοσολογίας, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Δημήτρης Παπανικολάου, καθηγητής Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Αντώνης Τζανακόπουλος, καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Τόνισαν πως «με προβληματισμό, αν και χωρίς έκπληξη, παρακολουθούμε την προσπάθεια να παρουσιαστούν οι κινητοποιήσεις για την υπόθεση των Τεμπών ως μέρος σχεδίου “πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας”. Η συντονισμένη και επικίνδυνη αυτή απόπειρα υπονόμευσης του συνταγματικού και διεθνώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών στην απεργία και την οργανωμένη διαμαρτυρία μάς βρίσκει αντίθετους. Θεωρούμε ότι ο ρόλος μας, ως πανεπιστημιακών δασκάλων, συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της δημοκρατίας και της κοινωνικής συμμετοχής. Στεκόμαστε δίπλα σε όσες και όσους, με οργή και σε πένθος, ζητούν ενδελεχή έρευνα, διαφάνεια και δικαιοσύνη».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου:
«Αναρωτιέσαι πια πώς να μιλήσεις. Αλλά για να μην θεωρηθεί ότι μένουμε σιωπηλοί, ακολουθεί μια δημόσια τοποθέτηση τεσσάρων συναδέλφων και φίλων, που σήμερα θεωρήσαμε ότι πρέπει κάπως να φωνάξουμε: not in our name.
“Με προβληματισμό, αν και χωρίς έκπληξη, παρακολουθούμε την προσπάθεια να παρουσιαστούν οι κινητοποιήσεις για την υπόθεση των Τεμπών ως μέρος σχεδίου “πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας”. Η συντονισμένη και επικίνδυνη αυτή απόπειρα υπονόμευσης του συνταγματικού και διεθνώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών στην απεργία και την οργανωμένη διαμαρτυρία μάς βρίσκει αντίθετους. Θεωρούμε ότι ο ρόλος μας, ως πανεπιστημιακών δασκάλων, συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της δημοκρατίας και της κοινωνικής συμμετοχής. Στεκόμαστε δίπλα σε όσες και όσους, με οργή και σε πένθος, ζητούν ενδελεχή έρευνα, διαφάνεια και δικαιοσύνη.”
- Άρης Κατζουράκης, καθηγητής Εξέλιξης και Γονιδιωματικής, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
- Πέτρος Λιγοξυγκάκης, καθηγητής Ανοσολογίας, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
- Δημήτρης Παπανικολάου, καθηγητής Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
- Αντώνης Τζανακόπουλος, καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, πανεπιστήμιο της Οξφόρδης».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Στάθη Καλύβα που προηγήθηκε:
«Να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους;
Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας, πιστό αντίγραφο ως προς το περιεχόμενο, την μεθοδολογία και την στόχευση με ανάλογες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν.
Προφανώς όσοι θεωρούν πως η “συγκίνηση”, “ο θυμός” κλπ συνιστούν πολιτική πρόταση έχουν κάθε δικαίωμα να εκφραστούν ειρηνικά (το επισημαίνω, γιατί είναι σαφές πως πάνω στην πλάτη τους στήνεται ήδη σκηνικό επιθέσεων και καταστροφών). Όμως εξίσου δημοκρατικό δικαίωμα είναι η κριτική στην στάση αυτή. Όπως και η υπενθύμιση πως η επιλεκτική συγκίνηση και ο επιλεκτικός θυμός δεν είναι πάντα αθώος. Μόνο το 2024 σκοτώθηκαν 75 άνθρωποι σε τροχαία (και τραυματίστηκαν βαριά άλλοι 61) χωρίς να φταίει ούτε το κράτος, ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κακό μας ριζικό αλλά η κακή συμπεριφορά αρκετών ανώνυμων ανθρώπων την οποία συναντούμε καθημερινά αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν φαίνεται να προκαλούν ούτε συγκίνηση ούτε θυμό.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;
Όσοι επιθυμούμε να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το κράτος (γιατί αυτό είναι το πρόβλημα με τα Τέμπη, το Μάτι και όλες τις αντίστοιχες καταστροφές) στηρίζουμε ρεαλιστικές και ουσιαστικές προτάσεις όχι σαχλαμάρες, συνωμοσιολογίες και κόμματα τύπου Κωνσταντοπούλου-Λατινοπούλου που το μόνο σίγουρο και εξασφαλισμένο είναι πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα όπως επανειλημμένα έδειξε το παρελθόν με πιο πρόσφατο παράδειγμα την “Ελπίδα έρχεται” των Τσίπρα και Καμμένου που στήριζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στήνουν τώρα το σημερινό σκηνικό.
Τέλος, ως προς την κυβέρνηση, που ελέγχεται για τον τρόπο που χειρίστηκε και τον ΟΣΕ και την διερεύνηση του δυστυχήματος, θυμίζουμε πως υπάρχει εκεί έξω ένας κόσμος που βλέπει και ακούει, που στηρίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς και που δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να δεχθεί την ανοχή στην ανωμαλία και την εκτροπή».