του Θάνου Καμήλαλη

Τη Δευτέρα λοιπόν, δύο μέρες μετά την τελευταία δήλωση του Δημάκη, με την οποία, απηυδησμένος από τον επί έναν μήνα σαδιστικό εμπαιγμό του, ανακοίνωσε τη νέα απεργία πείνας και δίψας, αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος, Νικολάου και υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ αποφάσισαν να δώσουν τη δική τους εκδοχή για την υπόθεση. Αποφάσισαν επίσης, να ικανοποιήσουν ένα, προηγούμενο αίτημά του, αυτό της παροχής του εξοπλισμού για τηλεκπαίδευση, σε πολύ βολικό γι αυτούς χρόνο.

Τουλάχιστον, η Γ.Γ. (Αντ)Εγκληματικής Πολιτικής και το Υπουργείο, μας έκαναν την «τιμή» να απαντήσουν. Γιατί μέχρι τότε, η Νικολάου συμπεριφερόταν σαν κομματικό τρολ, προτιμώντας να κάνει μικροπολιτική στο twitter, απαντώντας μόνο στη Ρένα Δούρου, με ειρωνικές αναφορές στο… Μάτι.

Έπειτα και καθώς οι αντιδράσεις φορέων, κομμάτων και πολιτών πληθαίνουν, αποφάσισε να γράψει και ένα κείμενο, για να πει «την αλήθεια». Ακολουθεί η ανακοίνωσή της, με ενδιάμεσα τον κατάλληλο σχολιασμό:

«Ο ρόλος της εκάστοτε κυβέρνησης, των φορέων της, αλλά και των υπηρεσιακών παραγόντων, που βρίσκονται υπό την πολιτική της καθοδήγηση, είναι η εφαρμογή της πολιτικής, που περιλαμβάνεται στο κυβερνητικό έργο, πάντοτε, όμως, στα πλαίσια της νομιμότητας και υπό την ορθή τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών. Όταν, δε, της ζητείται να παραβιάσει τον νόμο και τις διαδικασίες, η απάντηση που οφείλει να δίνει είναι αμείλικτη και παραδειγματική. Είναι επίσης δεδομένο, ότι σε περιπτώσεις που έχει τη δυνατότητα να κάνει αποδεκτό ένα κοινωνικά δίκαιο αίτημα, είναι υποχρεωμένη να το πράττει, πάντοτε, όμως, με γνώμονα τη νομιμότητα και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου»

Ξεκινάμε με έκθεση ιδεών και αντιστροφή της πραγματικότητας. Κανένας δεν ζήτησε από την κ.Νικολάου να παραβιάσει κανέναν νόμο. Ζητάμε από την ίδια και το Υπουργείο της να μην παραβιάζουν οι ίδιοι τους νόμους, αλλά και τα στοιχειώδη κεκτημένα του κράτους Δικαίου, του δυτικού πολιτισμού που τόσο υποτίθεται ότι τους ενδιαφέρουν, όπως η πρόσβαση ενός κρατούμενου στην εκπαίδευση. Την «αμείλικτη και παραδειγματική» απάντήσή της κυβέρνησης σε ένα νόμιμο αίτημα, τη βλέπουμε και την καταλαβαίνουμε πολύ καλά. Όπως, δυστυχώς, τη βλέπει κάθε κρατούμενος/η που θα ήθελε ή θα σκεφτεί να ακολουθήσει τον δρόμο του Βασίλη Δημάκη προς μία δεύτερη ευκαιρία ή να διεκδικήσει μία ανθρώπινη μεταχείριση στις φυλακές.

«Σε αδρές γραμμές, αυτές είναι οι πάγιες αρχές, σύμφωνα με τις οποίες πορευόμαστε τους λίγους αυτούς μήνες που προσπαθούμε να αναμορφώσουμε τη σωφρονιστική πολιτική στην χώρα μας. Είναι οι ίδιες ακριβώς αρχές που διαμόρφωσαν το πλαίσιο των αποφάσεων στην περίπτωση Δημάκη. Και είναι ακριβώς εκείνες οι αρχές που όσοι ασκούν κακοπροαίρετη κριτική, επιθυμούν να παραβιάσουμε, για να αποδείξουν τη δήθεν αγωνιστική τους ετοιμότητα και να καταθέσουν στο κοινό τους τα διαπιστευτήρια του δήθεν αριστερού ανθρωπισμού τους. Ποια είναι όμως η αλήθεια στην περίπτωση του Δημάκη;»

Το πλαίσιο των αποφάσεων θα εξηγηθεί παρακάτω. Όσο για τα περί «αγωνιστικής ετοιμότητας» και «δήθεν αριστερού ανθρωπισμού», ξανά, αυτά είναι για εξυπνάδες στο twitter και στο πολεμικό κλίμα των κομματικών οπαδών. Για την υπόθεση του Δημάκη, έχουν τοποθετηθεί, μεταξύ πολλών άλλων, εκτός των ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25, ΚΚΕ από τα κόμματα της Βουλής, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (αρμόδιο όργανο της Ελληνικής Δημοκρατίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα), με κατεπείγουσα ανακοίνωσή της τη Δευτέρα, η Διεθνής Αμνηστία, οι συμφοιτητές του στο Πολιτικό του ΕΚΠΑ. οι καθηγητές του και η διευθύντρια στο Εσπερινό ΓΕΛ Πατρών από το οποίο αποφοίτησε, άλλοι εκπαιδευτικοί και ακαδημαϊκοί, αλλά και υπότροφοι του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Η κ.Νικολάου επιμένει να βλέπει μόνο «δήθεν ανθρωπιστές» και άλλα φαντάσματα.

«Ο Βασίλης Δημάκης έχει καταδικαστεί αμετακλήτως από την ελληνική δικαιοσύνη σε συνολική ποινή καθείρξεως άνω των σαράντα ετών. Τα βασικότερα εκ των αρκετών εγκλημάτων που διέπραξε ήταν οι ληστείες και μάλιστα με βαρύ οπλισμό. Εντός των φυλακών υπέπεσε σε σωρεία πειθαρχικών αδικημάτων, που μεταξύ άλλων, περιελάμβαναν την κατοχή απαγορευμένων ειδών αλλά και ουσιών. Αποκορύφωμα της «δράσης» του, ήταν η απόδραση από τις ελληνικές φυλακές, με τις αρχές να τον καταζητούν επί οκτάμηνο.»

Πράγματι, όμως, αποφάσισε, όπως φαίνεται, να αφήσει πίσω του την εγκληματική του δράση και να σπουδάσει στο ΕΚΠΑ, όπου μάλιστα οι επιδόσεις του είναι πολύ καλές.»

Προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων – χυδαιότητα, μέρος πρώτο: Η κ.Νικολάου είναι ιδιαίτερα λεπτομερής στο ποινικό παρελθόν του Δημάκη και κάπως γενικόλογη στις ακαδημαϊκές επιδόσεις του. Παράλληλα, το γιατί είναι ο Δημάκης στη φυλακή, το ξέρουμε. Γι αυτό είναι στη φυλακή. Όσο και να προσπαθεί να κλείσει το μάτι στο ακροατήριό της που θέλει «ασφάλεια», η αλήθεια είναι ότι αυτά έγιναν πριν πολλά χρόνια.

Ο Δημάκης είναι 22 χρόνια στη φυλακή. Πληρώνει, πολύ βαριά, για τις πράξεις του (την ίδια ώρα που άλλοι δεν πληρώνουν και πολύ, για βαριά οικονομικά εγκλήματα). Από το 2016 έχει αποφασίσει να αλλάξει ζωή. Αρίστευσε στις Πανελλήνιες εξετάσεις, δεύτερος σε όλα τα εσπερινά ΓΕΛ της χώρας. Αριστεύει στο ΕΚΠΑ, έχοντας κερδίσει και υποτροφία από το ΙΚΥ. Παραμένει συνεπής επί χρόνια στον δρόμο που διάλεξε, λίγο πριν τα 40 του χρόνια, μέσα σε τρομακτικές δυσκολίες. Εκτός αν κάνεις πιστεύει ότι είναι εύκολο, όταν όλη σου η ζωή είναι στη φυλακή, να επιλέξεις την εκπαίδευση, να πιστέψεις ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, να διαβάσεις απερίσπαστος, να αρνηθείς όλους τους πειρασμούς (γιατί λαπτοπ δεν μπαίνουν στις φυλακές, αλλά ναρκωτικά μάλλον μπαίνουν).

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ βέβαια κάτι: Και να μην ήταν αριστούχος ο Δημάκης, μαζί του θα είμασταν. Και να ξεκινούσε τώρα την πορεία του προς μια δεύτερη ευκαιρία, μαζί του θα είμασταν, όπως συνέβη το 2018 (τότε που το υπουργείο Δικαισύνης προπαγάνδιζε τα ίδια και αντιδρούσε μόνο ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ).

«Η Πολιτεία, όχι απλά δεν έβαλε προσχώματα στην επιθυμία του, αλλά τη στήριξε με κάθε μέσο, καθώς η πίστη μας στην εκπαιδευτική διαδικασία, ως «όχημα» επανένταξης των κρατουμένων είναι βαθιά – άλλωστε ήδη η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής έχει να επιδείξει ένα πολυδιάστατο έργο στον τομέα της εκπαίδευσης εντός των φυλακών.»

Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, ανυπόστατες φήμες περί ύπαρξης κρούσματος κορωνοϊού στις φυλακές Κορυδαλλού, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Είχαν, μάλιστα, ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι κρατούμενοι των μαγειρείων σε πολλές φυλακές της χώρας να απέχουν από τα καθήκοντά τους, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη σίτιση των κρατουμένων. Προκειμένου να διασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία και την ασφάλεια των Καταστημάτων, πέραν των λοιπών μέτρων που θωράκισαν τις φυλακές απέναντι στον ιό, προχωρήσαμε σε έκτακτες μεταγωγές κρατουμένων. Μεταξύ αυτών, ήταν και ο Βασίλης Δημάκης, για τον οποίο αποφασίστηκε ειδικά η μεταγωγή του στο Κατάστημα Κράτησης Γρεβενών, όπου υφίσταται η υποδομή για τηλεκπαίδευση, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παρακολούθηση των σπουδών του. Αξίζει να σημειωθεί ότι, αμέσως μετά την μεταγωγή τους, όλη εκείνη η αβάσιμη παραφιλολογία για κρούσμα μέσα στις φυλακές και οι εξεγέρσεις των κρατουμένων σταμάτησαν και οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις υποχρεώσεις τους. Η περίοδος, δε, της μεταγωγής ήταν μία περίοδος όπου δεν γίνονταν μαθήματα λόγω της πανδημίας.

Στις 26 Μαρτίου, το EKΠΑ ξεκίνησε την τηλεκπαίδευση, ως αποκλειστικό τρόπο παροχής εκπαιδευτικού έργου και με τον τρόπο αυτό θα προχωρήσει και η εκπαιδευτική διαδικασία μέχρι το τέλος του εξαμήνου. Δεν υφίστατο και δεν υφίσταται δυνατότητα φυσικής παρακολούθησης. Παρ’ όλ’ αυτά, ο κρατούμενος αρνήθηκε πεισματικά να υποβάλει αίτηση για τηλεκπαίδευση στα Γρεβενά, αν και του δόθηκε η ευκαιρία επανειλημμένως.

Ξεκίνησε, μάλιστα, απεργία πείνας, με αίτημα την επαναμεταγωγή του στον Κορυδαλλό, παρά το γεγονός ότι ακόμα κι αν μεταγόταν εκεί, το Πανεπιστήμιο δεν παρείχε τη δυνατότητα φυσικής παρουσίας στα μαθήματα!

Με καλόπιστη διάθεση και μετά από πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας, ξεκίνησαν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες της επαναμεταγωγής. Μάλιστα, ενώ ο κρατούμενος βρισκόταν στο δρόμο για τον Κορυδαλλό, ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με εγκαλούσε για καθεστωτική συμπεριφορά, ψευδόμενος από βήματος Βουλής ότι δήθεν αγνοώ το «δίκαιο αίτημά του».

Όπως κάθε νεομεταγόμενος, βάσει του υγειονομικού πρωτοκόλλου, ο κρατούμενος μεταφέρθηκε σε ειδικό χώρο του Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλός ΙΙ. Όλα τα βιβλία του απεστάλησαν με κούριερ στο κελί του. Και ενώ το συγκεκριμένο κατάστημα δίνει τη δυνατότητα για τηλεκπαίδευση, ο Βασίλης Δημάκης ήθελε με κάθε τρόπο τη μεταγωγή του στο Κατάστημα Κορυδαλλός Ι. Γιατί άραγε;

Η Πολιτεία λοιπόν, αφου τον οδήγησε σε απεργία πείνας και το 2018, τον τελευταίο μήνα τον βασανίζει, με δημόσιους εμπαιγμούς. Όπως απαντάει, ξανά, ο συνήγορός του, Θανάσης Καμπαγιάννης, το Υπουργείο:

  1.  Δεν απαντάει επίσημα στα υπομνήματα του Δημάκη, αλλά μονο με διαρροές και ανακοινώσεις στα ΜΜΕ.
  2. Ο Δημάκης, ήταν στην Επιτροπή των κρατουμένων που ζήτησε μέτρα προστασίας στις φυλακές για τον κορονοϊό. Λίγο μετά, μεταφέρθηκε στις Φυλακές Γρεβενών, με το πρόσχημα «αξιόπιστων πληροφοριών για λόγους δημόσιας τάξης».
  3. Για τις μέχρι τώρα μεταγωγές του εν μέσω της πανδημίας, δεν έχει ζητηθεί απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών. Αυτήν την Επιτροπή επικαλείται τώρα η Νικολάου, ως νέο πρόσχημα.
  4. Στα Γρεβενά ο Δημάκης δεν ζήτησε ποτέ την τηλεκπαίδευση, καθώς κάτι τέτοιο θα νομιμοποιούσε την έκτακτη μεταγωγή του εκεί, από τον Κορυδαλλό.
  5. Η Νικολάου καθυστέρησε 10 μέρες, από τις 30 Απριλίου μέχρι τις 9 Μαϊου, να υπογράψει την απόφαση του Συμβουλίου Φυλακών Γρεβενών για μεταγωγή πίσω στον Κορυδαλλό
  6. Για δύο εβδομάδες, από τις 11/5 μέχρι τις 23/5, ο Δημάκης ζητούσε καθημερινά τη συμμετοχή στα μαθήματα της σχολής του, γεγονός πυο αναφέρεται και σε αναλυτικό του υπόμνημα στις 22/5. Γράφει ο Καμπαγιάννης: «Η διευθύντρια του Καταστήματος Κράτησης ΙΙ κα Κωνσταντοπούλου ανέφερε ρητά στον συνήγορο του κρατούμενου τόσο στη συνάντηση της 11/5/2020 όσο και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες ότι το Κατάστημα ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ την υλικοτεχνική υποδομή προς τούτο και βρίσκεται σε διαδικασία σχετικής παραγγελίας, διαψεύδοντας ρητά τα αναφερόμενα στην από 25/5/2020 ανακοίνωση του Υπουργείου. Αντιπροτείναμε τις εξής λύσεις: α) Να ανεβαίνει ο κρατούμενος σε χώρο που υπάρχει ηλεκτρονικός υπολογιστής με σύνδεση στο διαδίκτυο και να παρακολουθεί το ημερήσιο μάθημά του. Μας απαντήθηκε ότι ο χώρος αυτός ανήκει στις Γυναικείες Φυλακές, που είναι χωριστές από την ειδική πτέρυγα των κρατούμενων για τρομοκρατία, οπότε και δεν γίνεται να υπάρξει τέτοια μετακίνηση. β) Να προσκομίσουμε με δικό μας έξοδο ένα lap-top και ένα usb είτε στον κρατούμενο είτε ως δωρεά στη φυλακή, για να συμμετέχει ο κρατούμενος στα τηλεμαθήματα. Μας απαντήθηκε ότι πρέπει να τηρηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία.»
  7. Αυτά συνέβησαν παρότι στις 10 Μαϊου το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υποσχέθηκε ρητά ότι θα δοθεί στον κρατούμενο ο εκοπλισμός ώστε να παρακολουθεί ταμαθήματά του.
  8. Η παραπάνω διαβεβαίωση οδήγησε τον Δημάκη να εμπιστευθεί την Πολιτεία και να σταματήσει τη δεύτερη απεργία πείνας και δίψας, στις 11/5, περιμένοντας από το Υπουργείο να τηρήσει τις δημόσιες δεσμεύσεις του.
  9. Με τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, ο Δημάκης τέθηκε σε 14ήμερη «καραντίνα», σε άλλη πτέρυγα, μολονότι η πλευρά του υποστηρίζει ότι δεν τηρούταν κανένα μέσω προστασίας. Το Υπουργείο υποστήριξε δημόσια ότι είναι για 14 μέρες, λόγο κορονοϊού. Μετά τις 14 ημέρες, το Υπουργείο υποστήριξε ότι «εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι μετά τις 14 μέρες θα μεταφερθεί άμεσα στο κελί του».

Η δεύτερη προσπάθεια δημιουργία εντυπώσεων, ή αλλιώς δεύτερη χυδαιότητα, έρχεται με το επιχείρημα Νικολάου – υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ ότι «εμείς τη Δεύτερα του δώσαμε τη δυνατότητα να παρακολουθεί μάθημα, αυτός αρνήθηκε και μάλιστα κοιτάξτε σε τι αίθουσα ΘΑ τον βάζαμε». Διαρρέεται μάλιστα και μία φωτογραφία από ένα πολυτελές γραφείο, ώστε να φανεί ο Δημάκης ως «αχάριστος» και το αίτημά του ως πρόσχημα:

Είναι αξιοσημείωτο, ότι ακόμη και σήμερα, Δευτέρα 25 Μαΐου, ενώ έχει μάθημα ¨Συγκριτική Πολιτική ΙΙ¨ και η αίθουσα για την τηλεκπαίδευση είναι έτοιμη γι’ αυτόν, αρνείται να παρακολουθήσει, δηλώνοντας επί λέξει ότι δεν τον ενδιαφέρει να χάσει το μάθημα, αυτό που θέλει είναι να επιστρέψει στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού Ι.

Νέος γύρος ανυπόστατης κριτικής από την αντιπολίτευση και νέες επιστολές διαμαρτυρίας από τον ίδιο, ότι δήθεν κρατείται με τρομοκράτες. Είναι δεδομένο ότι, σε αυτόν τον παραλογισμό, δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε. Ο κρατούμενος δεν έπρεπε να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές ούτε του φυλακτικού προσωπικού ούτε των κρατουμένων, ασχέτως εάν, σε κάθε περίπτωση, η πτέρυγα κράτησής του είχε και κρατούμενους για οικονομικά αδικήματα. Αμέσως, όμως, με την ολοκλήρωση του υποχρεωτικού 14ημέρου απομόνωσης, το Σάββατο 23/5 και χωρίς να αναμένει την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών, που έχει ήδη οριστεί για την Τετάρτη, 27/5 και συνεπώς είναι πλέον η μόνη αρμόδια για να αποφασίσει τη μεταγωγή του, ξεκίνησε ξανά απεργία πείνας και δίψας, με σύσσωμους τους υποστηρικτές του να διαμαρτύρονται και πάλι με αβάσιμο και αναίτιο τρόπο.

Αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι ότι μετά την εξώθηση του Δημάκη σε νέα απεργία πείνας και δίψας, το υπουργείο, επικοινωνιακά, δίνει μισή λύση σε ένα αίτημα που δεν υπάρχει πια. Ο Καμπαγιάννης το παρουσιάζει με αναφορές στη «Δίκη» του Κάφκα, ενώ τονίζει ότι «ο κρατούμενος δήλωσε αδυναμία, καθώς είναι ήδη άνυδρος και με ιατρικές μετρήσεις που καθιστούν ανέφικτη την παρακολούθηση του μαθήματός του». Παράλληλα, την ώρα που η κατάσταση είναι δραματική, το μόνο που ενδιαφέρει την κ.Νικολάου είναι η δημόσια συκοφάντηση του Δημάκη, σε μια νέα μορφή στην εκδικητική αντιδικία του δυνατού με τον «αδύναμό».

«Είναι πλέον φανερό ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση, επιζητώντας να εμφανιστούν ως οι διαπρύσιοι ιεροκήρυκες ενός σωφρονισμού που έχουν στο μυαλό τους, όπου η ασφάλεια και η τήρηση της νομιμότητας είναι έρμαια στις παράλογες, ανυπόστατες και εκβιαστικές διαθέσεις των κρατουμένων. Δεν θα τους ακολουθήσουμε σε αυτόν τον κατήφορο».

Στην κατακλείδα της και έχοντας εηγήσει όλα τα παραπάνω, η Γενική Γραμματέας επιβεβαιώνει το πόσο επικίνδυνη είναι για τη θέση της. Καμία «ασφάλεια», καμία νομιμότητα, το μόνο που βλέπουμε είναι με ιδεοληπτική κόντρα με έναν κρατούμενο που το μόνο που ζητούσε είναι η απρόσκοπτη πρόσβασή του στην εκπαίδευση και πλέον τον έχει εξωθήσει ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική παραίτηση, σωματικά και ψυχικά.

Πάνω στο σώμα του Δημάκη, το Υπουργείο παίζει θρασύτατα, εμμονικά μικροπολιτικά παιχνίδια, παρανομώντας ή ερμηνεύοντας τη νομιμότητα κατά το δοκούν. Δεν πρέπει να κερδίσουν. Η ελληνική Πολιτεία δεν έχει ανάγκη από βασανιστές σε θέσεις ευθύνης. Αλλά έχει ανάγκη από παραδείγματα σαν τον Δημάκη.

Αλλά, μια που έχει όρεξη για απαντήσει η Γενική Γραμματέας, θα εκτιμούσαμε κάποια στιγμή να μιλήσει το ίδιο «εκτενώς» και για δύο αποφάσεις της, την ώρα που κωλυσιεργούσε στην υπόθεση του Δημάκη.

Η κ.Νικολάου, στα τέλη Απριλίου, προχώρησε σε σύμβαση, με απευθείας ανάθεση, 24.800 ευρώ, για την επικοινωνιακή προβολή των δράσεων της Γ.Γ. (Αντ)Εγκληματικής Πολιτικής, μέχρι το τέλος του 2020, για περίπου 7 μήνες δηλαδή. Η σύμβαση μάλιστα λήγει, αν η κ.Νικολαόυ απομακρυνθεί από τη θέση της, γεγονός που σημαίνει ότι πρόκειτια για αποκλειστικά δική της προβολή. Η σύμβαση είναι ακριβώς στο όριο που επιτρέπεται για απευθείας αναθέσεις (25.000 ευρώ), ενώ ανάδοχος είναι δημοσιογράφος και υποψήφια βουλευτής με τη ΝΔ το 2012 και το 2015.

Παράλληλα, αποφάσισε, τον Μάρτιο, να υπογράψει συμβάσεις για την απολύμανση και απεντόμωση των φυλακών, συνολικού ύψους 739.000 ευρώ, με εταιρείες που είτε συστάθηκαν ελάχιστες μέρες πριν κερδίσουν το έργο, ή άλλαξαν την τελευταία στιγμή τους εμπορικούς της σκοπούς.

Το παράλογο, πέραν όλων των άλλων, είναι ότι ο Δημάκης δεν θα έπρεπε να είναι ένας ενοχλητικός εχθρός για τη Νικολάου και το οποιοδήποτε όργανο του κράτους. Θα έπρεπε να είναι σύμβολο, το τέλειο παράδειγμα σωφρονισμού και σταδιακής επανένταξης, «πολιτισμού της κοινωνίας που κρίνεται από τις φυλακές της», ενώ όλα μοιάζουν χαμένα. Θα έπρεπε επίσης να κινητοποιεί όλους και όλες οσους/ες ζητούν τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα κράτος στοιχειώδους Δικαίου, ένα σωφρονιστικό σύστημα που όντως θα «σωφρονίζει», αντί να ενθαρρύνει την παραβατικότητα, τον μονόδρομο της συνεχούς εγκληματικότητας και να στοιβάζονται εκεί «απόβλητοι». Για όλους αυτούς τους λόγους, η υπόθεσή του έχει ξεφύγει από το ατομικό και έχει περάσει ανεπιστρεπτί στο κοινωνικό, δημοκρατικό, την ώρα που διάφοροι όψιμοι υπερασπιστές των «θεσμών» και «φιλελεύθεροι» σιωπούν επιδεικτικά.

Για όλα τα παραπάνω, θα έπρεπε να αισθανόμαστε χαρούμενοι που στην κοινωνία βρίσκονται άνθρωποι με τη δύναμη του Βασίλη Δημάκη. Και εξαιρετικά ανήσυχοι που σε κρίσιμες θέσεις υπάρχει η κάθε Νικολάου και οι προϊστάμενοί της.