Ο ισραηλινός ιστορικός, γερμανοεβραϊκής καταγωγής, Ιλάν Πάπε, που έρχεται για να μιλήσει την Τετάρτη στην Αθήνα, και δέχεται να μας μιλήσει, ανήκει στο ρεύμα των Νέων Ιστορικών, που προτείνουν μια αναθεωρημένη εκδοχή της ιστορίας του Ισραήλ και του σιωνισμού, ασκώντας κριτική στην αποικιοκρατική πολιτική του. Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εμίλ Τουμά για τις Παλαιστινιακές Σπουδές, θα είναι ο ένας από τους δύο κεντρικούς ομιλητές, στην εκδήλωση «Παλαιστίνη: Eποικιστική Αποικιοκρατία, Σιωνισμός και το Κίνημα BDS» που γίνεται την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020, στη Νομική Σχολή (Αμφιθέατρο Παπαρρηγοπούλου, 7.30 μμ.).

– Ποιο από τα παρακάτω αφηγήματα θα περιέγραφε καλύτερα το κράτος του Ισραήλ: πείραμα εθνικής οικοδόμησης, αναγκαία προφύλαξη απέναντι στις τυχόν μελλοντικές Ιουδαιοκτονίες, εγχείρημα εποικιστικής αποικιοκρατίας ή σχέδιο ιμπεριαλιστικής υπεργολαβίας;

Νομίζω ότι το καλύτερο υπόδειγμα για να αντικρίσουμε το Ισραήλ είναι αυτό της εποικιστικής αποικιοκρατίας. Οι κοινωνίες εποίκων αποτελούσαν πάντα επίσης και εγχειρήματα εθνικής οικοδόμησης, οπότε επ’ αυτού δεν υπάρχει αντίφαση. Επιπλέον, οικοδομούνταν για να προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο σε καταδιωκόμενους πληθυσμούς, αλλά, αλίμονο, με το τίμημα της καταστροφής των ιθαγενών.

– Πώς θα περιγράφατε τη μάχη για να κερδηθούν οι καρδιές και τα μυαλά της διεθνούς κοινής γνώμης, σε ό,τι αφορά το ζήτημα του Ισραήλ και της Παλαιστίνης;
Πρόκειται για κρίσιμο παράγοντα που εντέλει θα συμβάλει στην επίτευξη δικαιοσύνης στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Τα τελευταία χρόνια, έχουν υπάρξει μεγάλα επιτεύγματα στην κοινωνία των πολιτών της διεθνούς κοινότητας, ωστόσο μένουν ακόμη πολλά να γίνουν απέναντι στις κυβερνήσεις, τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης και τον ακαδημαϊκό χώρο. Εκεί υπάρχει ακόμη υποστήριξη προς το Ισραήλ και “ανοσοποίησή” του από κάθε αξιοσημείωτη επίκριση για τις πολιτικές που ακολουθεί επί του εδάφους.

– Ποια επιχειρήματα θα δίνατε για την αναγκαιότητα και την νομιμοποίηση (ή μη) του κινήματος BDS;
Το κίνημα BDS παίζει κρίσιμο ρόλο στη μετατόπιση του συσχετισμού υπέρ των αποικιοποιημένων και καταπιεσμένων στην ιστορική Παλαιστίνη. Είναι ένα μη-βίαιο κίνημα άκρας αλληλεγγύης, το οποίο έστειλε αυστηρό μήνυμα στο Ισραήλ ότι ακόμη και αν οι κυβερνήσεις δεν του ζητούν να λογοδοτήσει για συστηματικές από μέρους του παραβιάσεις των πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, η κοινωνία των πολιτών θα ζητήσει εξηγήσεις και αλλαγή πολιτικής.

– Βλέπετε διέξοδο στο παρόν αδιέξοδο;
Όχι στο άμεσο μέλλον: η τοπική, περιφερειακή και διεθνής ισορροπία δυνάμεων μας στερεί την δυνατότητα διεξόδου. Μακροπρόθεσμα, αυτό θα ήταν εφικτό εαν εκτυλιχθούν ορισμένες διεργασίες: η ενοποίηση του παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος, που θα οδηγούσε στην άρθρωση ενός καθαρού οράματος για το τι σημαίνει απελευθέρωση, η επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ, ώστε να σταματήσει την φονική καταπίεση των Παλαιστινίων, καθώς και η ενίσχυση του αντι-σιωνιστικού στρατοπέδου εντός του εβραϊκού στοιχείου του Ισραήλ.

– Στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην αγάπη και την υποστήριξη του απλού κόσμου προς την παλαιστινιακή υπόθεση αφενός και αφετέρου την κυβέρνηση που έχει εν πολλοίς φιλο-ισραηλινή στάση. Τι μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες;
Αυτή είναι η κατάσταση σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει να επιμείνουμε και να το καταστήσουμε αντικείμενο των εκλογικών αναμετρήσεων, ζήτημα υψηλής προτεραιότητας και προϋπόθεση της υποστήριξής μας προς τους κοινοβουλευτικούς ή κυβερνητικούς εκπροσώπους μας. Όμως μέχρι να συμβεί αυτό, η κοινωνία των πολιτών μπορεί να κάνει πολλά, μέσω του BDS ή άλλων πρωτοβουλιών που έχουν βάρος για το Ισραήλ και θα το πίεζαν να αλλάξει πολιτική. Εν τω μεταξύ θα πρέπει όλοι να γίνουμε VIPs: να τηρούμε το Visit, Inform and Protest (Επισκέψου/Κάνε παρέμβαση, Ενημέρωσε, Διαμαρτυρήσου).