Τους τελευταίους μήνες, μετά τη μαρτυρία της Σοφίας Μπεκατώρου, εκατοντάδες άνθρωποι στη χώρα βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν απέναντι στους κακοποιητές τους. Μαρτυρίες από κοντινά μας πρόσωπα, μαρτυρίες από ανθρώπους που γνωρίζουμε λίγο ή πολύ.
Η ζωγράφος Έλενα Γαϊτάνη με όπλο της ένα πενάκι, ένα μολύβι και ένα κομμάτι χαρτί ζωγράφισε το πρόσωπο των μαρτυριών. Ένα συγκλονιστικό έργο το οποίο απαρτίζεται από πραγματικές μαρτυρίες ανθρώπων. Οι μαρτυρίες που συνέβαλαν στη δημιουργία του έργου είναι μια μίξη μαρτυριών που συγκέντρωσε από το περιβάλλον της, από ανώνυμες μαρτυρίες, από συνεντεύξεις προσώπων που μίλησαν τον τελευταίο καιρό.
«Δεν μπορούσα να μην αντιδράσω. Είναι το πρώτο πράγμα που κάνω μέσα από την τέχνη και δεν είναι το πρώτο έργο που φωνάζω μέσα από αυτό. Το έργο γεννήθηκε σε συζήτηση για τα γεγονότα. Εκεί που συζητούσαμε για όλα αυτά, έγινε η πρώτη σύλληψη. Άρχισα να κάνω έρευνα αρκετές μέρες για να βρω μαρτυρίες, υπήρχαν και κοντινά μου πρόσωπα που μου είπαν τη δική τους ιστορία και όταν είδα ότι μάζεψα αρκετό υλικό άρχισα τη δημιουργία του» σημειώνει η Έλενα Γαϊτάνη μιλώντας στο TPP.
Πρόσωπο χωρίς όνομα
Όπως περιγράφει η ζωγράφος αυτό το πρόσωπο δεν έχει ταυτότητα, μπορεί ο καθένας να βρει τον εαυτό του σε αυτό. «Δεν ήθελα να δώσω ταυτότητα σε όλο αυτό. Την ταυτότητα θέλω να τη δίνει ο κάθε θεατής ξεχωριστά. Μπορεί να είναι το δικό σου πρόσωπο. Ο καθένας μπορεί να δει τον ίδιο του τον εαυτό, μπορεί να δει κάποιον άλλον» σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Κάθε άνθρωπος έχει να πει τουλάχιστον μια ιστορία. Ήρθε η ώρα να γίνει πολύ πιο σοβαρό σε σχέση με το πώς αντιμετωπιζόταν στο παρελθόν. Όλοι πλέον ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό, το είδαν μπροστά τους. Το κρύψιμο και το “φοβάμαι”. Η λέξη φοβάμαι βρέθηκε σε όλες τις μαρτυρίες. Είναι η πρώτη λέξη. Είμαστε σε έναν καλό δρόμο να σπάσουμε αυτή τη λέξη, το φοβάμαι» προσθέτει.
Η κα Γαϊτάνη μας εξηγεί ότι η ανάγκη της ήταν να βγει μια κραυγή από τη δημιουργία αυτού του έργου ωστόσο όσο προχωρούσε με την αναζήτηση τα συναισθήματα ήταν έντονα και μέσα από αυτά γεννήθηκε μια ιδέα πιο πέρα από το συγκεκριμένο έργο. Η ανάγκη της καταγραφής μαρτυριών μέχρι να σταματήσουν να υπάρχουν τέτοιες μαρτυρίες, μέχρι να σπάσει το «φοβάμαι».
*Η σελίδα με περισσότερα έργα της Έλενας Γαϊτάνη στο facebook