του Θάνου Καμήλαλη

Παρακολουθήσαμε λοιπόν το ξύλο και τα χημικά σε φοιτητές που κινητοποιήθηκαν στην ΑΣΟΕΕ, με απόγειο την «απαγωγή» του φοιτητή, Γιάννη Παχάκη, τα ξημερώματα της Τρίτης. Διαβάσαμε και μεταφέραμε την καταγγελία της επίθεση ανδρών των ΜΑΤ στον αναρχικό Λάμπρο Γούλα, με το φιλοχουντικό κρεσέντο και τα σεξουαλικά απωθημένα των «χακί». Ακούσαμε τον βουλευτή του ΜέΡΑ25, Κλέονα Γρηγοριάδη, να καταγγέλλει ότι η 16χρονη κόρη του δέχθηκε χυδαία σεξιστική επίθεση από ΜΑΤ κοντά στην πλατεία Εξαρχείων. Την επίθεση και το ξεγύμνωμα μελών του ΣΕΚ που κολλούσαν αφίσες. Την καταγγελία για «απειλές, γύμνωση και εξευτελισμό» του ηθοποιού και σκηνοθέτη, Γιώργου Χατζηγεωργίου. Τέλος, μάθαμε ότι τρεις μήνες μετά, η αστυνομία καλύπτει, ή έστω αρνείται να ερευνήσει, την επώνυμη καταγγελία του εκδότη του antivirus, Νίκου Σοφιανού, για την ομοφοβική επίθεση σε αυτόν και τον σύντροφό του στο κέντρο της Αθήνας.

Για όλα αυτά, δεν ακούστηκε μισή φράση ειλικρινούς ή υποτυπώδους καταδίκης από κυβερνητικό στέλεχος. Απεναντίας, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, παρέδιδε μαθήματα για την «αναγκαστικότητα» του ξύλου και ο επίσης υπουργός, Άδωνις Γεωργιάδης, θα θελε να βλέπει την αστυνομία να σπάει πόρτες. Ο αρμόδιος υπουργός (είναι και πολλοί που έχουν αναλάβει τον ρόλο), Χρυσοχοϊδης, βλέπει παντού άβατα, λέει ψέματα για επιθέσεις φοιτητών σε αστυνομικούς στην ΑΣΟΕΕ τη Δευτέρα και θεωρεί περιττό να συζητάμε «η αστυνομία τους σπρώχνει λίγο ή πολύ».

Και ξαφνικά, την Κυριακή, ήρθε η απειλή της βίας που ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει θέση. Ο Ρουβίκωνας πέταξε τρικάκια έξω από το σπίτι του Άδωνι Γεωργιάδη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έσπευσε να τοποθετηθεί έντονα και να χαρακτηρίσει «αντιδημοκρατική, τραμπούκικη και φασιστική» την «επίθεση».

Είναι λογικό φυσικά η κυβέρνηση να βγει και να καταδικάσει αυτήν την παρέμβαση (όχι επίθεση, ούτε επιδρομή όπως γράφουν τα ΜΜΕ), έστω και με σοβαρές υπερβολές προς πολιτική εκμετάλλευση. Κι αν είχε τηρήσει στοιχειωδώς σοβαρή στάση γύρω από όλα τα υπόλοιπα, ίσως να μη λέγαμε τίποτα.

Γιατί ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κανείς για τις δράσεις του Ρουβίκωνα και από το πώς χαρακτηρίζει τα τρικάκια έξω από το σπίτι υπουργού, υπάρχει ένα μέτρο. Ένα μέτρο που λέει ότι αυτά που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες κυριαρχούνται από την ασυδοσία και το πλεόνασμα βίας των οργάνων που υποτίθεται ότι τηρούν την «τάξη» και την «ασφάλεια». Και μια κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται ως «όλων των Ελλήνων», θα πρέπει να έχει στο νου της αυτό το μέτρο.

Μόνο που όλα δέιχνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε αυτό το μέτρο από νωρίς.