Το κλείσιμο του ψυχιατρικού ξενώνα του «Ευαγγελισμού» δείγμα γραφής της πολιτικής Πλεύρη-Ράπτη – «Μας βλέπουν σαν πράγματα» λέει ασθενής

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

«Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από τότε που ο Διοικητής του “Ευαγγελισμού” αποφάσισε το κλείσιμο, για ένα ολόκληρο μήνα, του ψυχιατρικού ξενώνα του νοσοκομείου στην πλ. Βάθη, προκειμένου να γίνει μια απεντόμωση λόγω των κοριών που είχαν κατακλύσει το χώρο. Για έναν ολόκληρο μήνα, αν και μια απεντόμωση χρειάζεται, το πολύ, έξη μέρες. Μόλις πέρασε ο “μήνας της απεντόμωσης” ο Διοικητής “θυμήθηκε” ότι χρειάζονταν και εργασίες συντήρησης του κτιρίου λόγω της παλαιότητάς του, για τις οποίες θα απαιτούνταν τουλάχιστον 6 μήνες, χωρίς να υπολογίζεται ο επιπλέον χρόνος που θα χρειαζόταν για τον διαγωνισμό βάσει του οποίου θα οριζόταν ο ανάδοχος του έργου. Όλο αυτό το διάστημα, μέχρι και τώρα, το κτίριο του ξενώνα είναι ερμητικά κλειστό, σαν ένα κτίριο εγκαταλειμμένο, όπως τόσα μέσα στην πόλη, και καμιά εργασία δεν φάνηκε να γίνεται εκεί μέσα» τόνισε σε ανακοίνωση η συλλογικότητα Πρωτοβουλία Ψ για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία. Ο ξενώνας της ψυχιατρικής λειτουργούσε από τον Οκτώβριο του 2004.

«Το νοσηλευτικό προσωπικό, όμως, του ξενώνα είχε ήδη μεταφερθεί για να καλύψει ένα (ούτως ή άλλως μικρό) μέρος από τα τεράστια τα κενά του νοσοκομείου, στη λογική της πολιτικής του Υπουργείου, εν μέσω μάλιστα και της πανδημίας, να συρρικνώνει και να καταργεί δομές, μονάδες, υπηρεσίες υγείας παντού προκειμένου να μαζέψει προσωπικό για να καλύψει τη λειτουργία όσων υπηρεσιών εξακολουθούν να υπάρχουν, χωρίς καμιά κίνηση για προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού. Μια πτυχή αυτής της σκόπιμα και σχεδιασμένα ασκούμενης καταστροφικής πολιτικής ήταν και το εξιτήριο (δηλαδή, το διώξιμο, στο δρόμο) που δόθηκε σε κάποιους/ες από τους/τις ενοίκους του ξενώνα και που μόνο μετά από έντονη κινηματική πίεση έγινε δυνατό να φιλοξενηθούν σε κενές θέσεις άλλων ξενώνων» σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Ο Πρόεδρος των Εργαζομένων του νοσοκομείου “Ευαγγελισμός” ανέφερε, με τη σειρά του, στο ΤΡΡ ότι δεν έχει κάποια ενημέρωση για το τι μέλλει γενέσθαι σχετικά με τον ξενώνα, μιας και δεν έχει υπάρξει κάποια ανακοίνωση από τους αρμόδιους, ενώ υποτίθεται οι εργασίες θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει -μην πούμε- κι ολοκληρωθεί. «Έχουμε κάνει κρούση και στη διοίκηση γενικά για το θέμα αλλά και την ψυχιατρική κλινική στον 9ο όροφο του νοσοκομείου. Υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό και τα μέτρα ασφάλειας δεν τηρούνται. Σκεφτείτε υπάρχουν στο τμήμα της Ψυχιατρικής ανάμεικτα άνδρες-γυναίκες, χωρίς συνθήκες υγιεινής και μάλιστα τα περιστατικά είναι ανάμεικτα, αναφορικά με τα νοσήματα και τη σοβαρότητά τους. Το τμήμα βρίσκεται στον ένατο όροφο του ιδρύματος, χωρίς μπαλκόνια και ανοιχτά παράθυρα, χωρίς χώρο προαυλισμού. Υπάρχουν ελλείψεις και στο κέντρο ψυχικής υγείας στο Παγκράτι».

Οι ειδικοί στην ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας υπενθυμίζουν την απόπειρα να ξανανοίξει η Λέρος για μεταφορά ξανά εκεί των σημερινών «αζήτητων» που παράγουν οι πολιτικές της κυρίαρχης εξουσίας – και που έμεινε «απόπειρα» λόγω δημοσιοποίησης του θέματος, αρχικά από το ΤΡΡ.  Υπενθυμίζουν ακόμα το ότι οι ψυχιατρικές μονάδες παραμένουν δραματικά υποστελεχωμένες, με υπερσυνωστισμένους τους νοσηλευόμενους σε δεκάδες ράντζα στους διαδρόμους και με τον άκρατο βιολογικό αναγωγισμό και τις κατασταλτικές πρακτικές ν΄ αποτελούν παντού την αδιαμφισβήτητη κανονικότητα της σύγχρονης ψυχιατρικής. Μάλιστα, σε πρόσφατη ανακοίνωση οι εργαζόμενοι, παραθέτοντας τα στοιχεία της τελευταίας Εφημερίας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ- ΔΑΦΝΙ), ανέφεραν ότι ενώ οι διαθέσιμες κλίνες είναι 225, υπήρχαν 332 νοσηλευόμενοι, άρα 106 ράντζα στους διαδρόμους.

Η υφυπουργός Υγείας, αρμόδια για την Ψυχική Υγεία, κατά επίσκεψή της στον Ευαγγελισμό και συγκεκριμένα στην Ψυχιατρική Κλινική, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Μέσα από τις συναντήσεις μου με τη Διοίκηση του Νοσοκομείου και τους εκπροσώπους των εργαζομένων, αλλά και μέσα από την επίσκεψή μου στην Ψυχιατρική Κλινική, διαπίστωσα τον σκληρό αγώνα όλων για την αρτιότερη λειτουργία της, έναν αγώνα που εντάθηκε με την πανδημία. Συγχρόνως, αναδείχθηκε για ακόμη μία φορά η ανάγκη οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας με την επίκεντρο την Κοινότητα. Έχοντας εξασφαλίσει 50 εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, προχωράμε στη σταδιακή αποσυμφόρηση των Νοσοκομείων και στη δημιουργία κατάλληλων και εξειδικευμένων κοινοτικών δομών για κάθε πληθυσμιακή ομάδα».

Λόγια που έμειναν στα χαρτιά και χρήματα που έμειναν …πάντως όχι για το καλό της κλινικής του νοσοκομείου, μιας και όπως αναφέρει η Πρωτοβουλία Ψ δεν έχει γίνει καμία εργασία.

«Μας βλέπουν σαν έπιπλα»

Το ΤΡΡ επιχείρησε να επικοινωνήσει με την Ζωή Ράπτη, χωρίς απόκριση. Επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε επανειλημμένα και με τη τον διοικητή του Ευαγγελισμού, κι ενώ ενημερώθηκε, δε λάβαμε απάντηση, παρά μόνο σχόλιο από τη γραμματεία ότι το πρόγραμμά του είναι γεμάτο. Η επικοινωνία με την αρμόδια ΥΠΕ επίσης δεν κατέστη εφικτή. Φαίνεται πως οι εργαζόμενοι μιλούν, οι υπεύθυνοι κρύβονται…

«Έμεινα τρία χρόνια στον ξενώνα του Ευαγγελισμού. Εκεί μας πρόσεχαν πολύ γιατροί και νοσηλευτές. Έλεγες ότι πονάει το μάτι σου και την επόμενη μέρα σου είχαν κλείσει ραντεβού. Βέβαια η επιτήρηση αν στρώνουμε σεντόνια και κάνουμε τις δουλειές που μας είχαν βάλει» εξιστορεί στο ΤΡΡ ένοικος του ξενώνα, που μετά το κλείσιμό του έμεινα να αναζητά μια στέγη. «Πιάσαμε κοριούς τον Αύγουστο. Έγινε πρώτος κύκλος απεντόμωσης, βρήκαμε πάλι -λογικό, αφού τα στρώματα είναι κάτι αιώνων- και μας είπαν να φύγουμε όλον τον Αύγουστο να γίνει σωστή απεντόμωση. Πήγαν οι υπόλοιποι σε άλλους ξενώνες και κλινικές, εκτός από έναν που θα έμενε για λίγο στην αδερφή του κι εμένα. Μας είπαν ότι σ’ έναν μήνα θα γυρίσουμε» τονίζει και εξηγεί πώς από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια νέα περιπέτεια: «Αρχές Σεπτέμβρη μας λένε ότι δε γίνεται να γυρίσουμε, γιατί ήθελαν να αγοράσουν στρώματα και τέτοια, ενώ από τον Αύγουστο μας έλεγαν να κάνουμε υπομονή. Πέρασε ο Σεπτέμβρης, ρώτησα τι θα γίνει… Ήμουν έξω σε σπίτι φίλου, αλλά στην ουσία χωρίς λεφτά και μόνη από άποψη επίβλεψης. Τέλη Οκτωβρίου μου είπαν ότι ο ξενώνας έχει κλείσει.  Οκτώβριο-Νοέμβριο έμεινα σε airbnb… Mετά από πιέσεις με δέχτηκαν στον ξενώνα του “Σωτηρία”, παρόλο που ήξεραν εξ’ αρχής ότι από το υπουργείο είχα δικαίωμα διαμονής σε ξενώνα».

Μου μιλάει για την υποχρηματοδότηση στις δομές υγείας. «Δε δίνουν λεφτά» λέει και ξαναλέει. «Τα στρώματα είναι χάλια. Δεν είναι για να κοιμάσαι. Όσο για το φαγητό, έχουμε πήξει στο κοτόπουλο με πατάτες. Στον Ευαγγελισμό, κάθε Σεπτέμβρη μας πήγαιναν για μπάνια, μια βδομάδα εκδρομή. Εδώ, ούτε για έναν καφέ. Τόσο δύσκολο είναι;» λέει με παράπονο για να καταλήξει: «Γενικά, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία στο σύστημα, δεν αλλάζει τίποτα. Μας βλέπουν λες και είμαστε πράγματα …έπιπλα».